CHRISTIA
Ep1
MUNE LI
อือ..เหนื่อยจัง//หนุนตัก
CHRISTIA
พี่อ่านตรงนี้ยังคะ..//ตามองสรุป
เสียงหวานของคริสเธียร์เอ่ยเบาๆ มือบางถือชีทสรุปที่เธอช่วยเขาสรุปเนื้อหาการสอบเลื่อนตำแหน่งอย่างตั้งใจ หญิงสาวอายุเพียง22ปีเต็ม มีแววตาเปล่งประกายทุกครั้งที่พูดถึง"อนาคต"ของผู้ชายตรงหน้า
ชายหนุ่มอายุ27ปี เงยหน้าขึ้นมามองเธอก่อนจะยิ้มจางๆ ตอบกลับ
MUNE LI
อ่านแล้วค้าบคุณครู..//บีบแก้มอีกคน
MUNE LI
ขอบคุณมากๆนะคะที่ช่วยพี่
เธอยิ้มกว้าง แล้วเรียกเขาอย่างที่เคยเรียกมาตลอด
CHRISTIA
พี่หมื่นต้องสอบติดแน่ๆค่ะ//ยิ้ม
CHRISTIA
คริสเชื่อว่าพี่ทำได้
MUNE LI
โห้...กำลังใจพี่ดีขนาดนี้พี่ก็ต้องทำให้ได้อยู่แล้วค่ะ//ยิ้ม
เสียงฝนโปรยปรายกระทบใบไม้ดังเปาะแปะ เส้นทางเดินในมหาวิทยาลัยถูกแต่งแต้มด้วยหยดน้ำและกลิ่นชื้นของดินผสมกลิ่นหอมอ่อนจากน้ำหอมของชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนกางร่มรออยู่ใต้ต้นหูกระจงต้นใหญ่
คริสเธียร์สาวน้อยวัย22ปี วิ่งกระหืดกระหอบมาหาเขาพร้อมกระเป๋าเป้หนักอึ้ง เธอเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มกว้าง เมื่อเห็นเขายืนรออยู่ตรงนั้นเหมือนทุกวัน
CHRISTIA
พี่หมื่น..รอคริสนานไหมคะ
หมื่นหลี้ชายหนุ่มมาดสุขุมอายุ27ปี ยิ้มบางๆ ขณะเอื้อมมือมารับกระเป๋าไปถือแทน
MUNE LI
ไม่นานค่ะ..ก็แค่//ก้มมองนาฬิกาข้อมือ
MUNE LI
28นาที กับอีก40วินาทีครับคุณนักเรียน
เขาหันมามองเธอ ดวงตาคมกริบแฝงแววเอ็นดู
MUNE LI
แต่ถ้ามาช้ากว่านี้กะจะโทรตามแล้วนะคะ//ยิ้ม
CHRISTIA
โห้ก็อาจารย์ปล่อยช้า…แถมฝนก็ตกอีกอ่ะ
เธอทำปากยู่ ก่อนจะหันไปยิ้มอย่างร่าเริง
CHRISTIA
เป็นยังไงบ้างคะวันนี้ไปสอบ?
CHRISTIA
ทำข้อสอบได้ไหมคะ?
ร่างบางกระโดดไปมารอลุ้นคำตอบ ไม่สนใจเม็ดฝนที่กำลังตกลงมาเลยสักนิด
MUNE LI
โห้..มีคุณครูดีสอนให้ขนาดนี้จะทำไม่ได้ได้ยังไงละครับ
CHRISTIA
อุ้ย..คริสตื่นเต้นแทนพี่เลยอ่ะ
CHRISTIA
อยากให้ผลออกมาวันนี้เลย//ยิ้ม
เขาแค่หัวเราะเบาๆ ไม่พูดอะไรต่อ แต่เดินเคียงข้างเธอไปตามทางเดินที่เต็มไปด้วยเสียงฝน
CHRISTIA
พี่หมื่น...ยังคิดจะเป็นข้าราชการอยู่ใช่ไหมคะ?
CHRISTIA
ดีจัง คริสจะคอยอยู่ข้างๆ พี่เอง จะสอบกี่ครั้งก็จะรอ
CHRISTIA
จะเหนื่อยแค่ไหนก็จะเป็นกำลังใจให้พี่ค่ะ
CHRISTIA
พี่ต้องทำให้ได้นะคะ...เพื่อความฝันของพี่เอง
หมื่นหลี้ยิ้มเงียบๆ ไม่พูดอะไร แต่เธอเห็นแววตานุ่มลึกของเขา เขาค่อยๆ ยกมือขึ้นลูบหัวเธอเบาๆ
MUNE LI
โตขึ้นมากเลยนะ ยัยเด็กขี้แยที่ตามติดพี่//หมั่นเขี้ยว
MUNE LI
ตอนไปเตะบอลทุกครั้งที่สนาม
CHRISTIA
เพราะคริสรักพี่ไงคะ//ยิ้มตอบ
MUNE LI
พี่ก็รักคริสมากกว่าอีก//ก้มหอมแก้ม
ฝนยังคงโปรยปรายต่อไป แต่ในร่มคันนั้นกลับเต็มไปด้วยไออุ่นของคำว่ารัก และความตั้งใจของเด็กสาวคนหนึ่งที่ยอมยืนเคียงข้างผู้ชายที่เธอรัก แม้จะมีฝนหรือพายุใดๆ เข้ามา
Ep2
ก็อย่างว่าแหละ....
ความสุขมักจะอยู่กับเราได้ไม่นานนัก มันแวะมาแค่ชั่วคราวให้ใจได้เต้นแรง แล้วก็ลาจาก...ทิ้งไว้เพียงความทรงจำกับเสียงหัวใจที่ยังไม่หายดี..
MUNE LI
คริสเป็นอะไรหรือเปล่า?//เคาะประตู
CHRISTIA
//เปิดประตูห้องน้ำ
ร่างบางเปิดประตูออกมาจากห้องนํ้าสีหน้าของเธอไม่ค่อยสู้ดีนักแต่เธอก็ยังคงส่งยิ้มให้คนตรงหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
MUNE LI
พี่เห็นคริสเป็นแบบนี้มา2-3วันแล้วนะ
CHRISTIA
คริสไม่เป็นอะไรจริงๆค่ะ
CHRISTIA
อาจจะพักผ่อนไม่เพียงพอมั้งคะช่วงนี้
MUNE LI
//ยื่นแก้วนํ้ามาให้
MUNE LI
แต่ไปตรวจดูหน่อยดีไหมคะ?
MUNE LI
พี่เป็นห่วงคริสมากๆเลยนะ
CHRISTIA
คริสรู้ค่ะ..แต่คริสไม่เป็นอะไรจริงๆนะคะ//ยิ้ม
MUNE LI
งั้นไปตรวจให้พี่สบายใจได้ไหมคะ?
MUNE LI
น้าาๆ//จับมืออีกคน
CHRISTIA
ก็ได้ค่ะ//ยิ้มตอบ
บรรยากาศในห้องตรวจเงียบสงบ มีเพียงเสียงนาฬิกาแขวนผนังที่เดินเป็นจังหวะ กับเสียงพลิกแฟ้มของคุณหมอผู้หญิงวัยกลางคนที่นั่งอยู่หลังโต๊ะ
คุณหมอ
จากอาการที่คุณคริสเธียร์แจ้งมา...
คุณหมอ
คลื่นไส้ อ่อนเพลีย ไม่ชอบกลิ่นอาหารบางชนิด..
คุณหมอ
//พูดพลางเปิดผลอัลตราซาวด์
คุณหมอ
ประกอบกับผลตรวจเลือดเมื่อครู่ หมอยืนยันได้ค่ะว่า..
คุณหมอ
คุณคริสเธียร์กำลังตั้งครรภ์ค่ะ
คุณหมอ
อายุครรภ์ประมาณ10สัปดาห์แล้วค่ะ
ทุกอย่างที่อยู่ในห้องนี้เหมือนหยุดลงทันที
คริสเธียร์หันไปมองหมื่นหลี้ช้าๆ เหมือนกำลังรอปฏิกิริยาอะไรบางอย่างจากเขา
CHRISTIA
ส..สิบสัปดาห์หรอคะ?//ทวนคำตอบอีกรอบ
CHRISTIA
ค..คุณหมอตรวจผิดไหมคะ?//เสียงสั่น
คุณหมอ
ไม่ผิดค่ะ..ตัวอ่อนสมบูรณ์ดีมากค่ะ
คริสเธียร์ยกมือแตะหน้าท้องตนเองเบาๆหัวใจเธอเต้นเร็ว สับสน ตกใจและ...กลัว
ภายในรถยนต์ที่แล่นท่ามกลางความมืดเงียบยามดึกเสียงแอร์ดังเบาๆดังประสานกับเสียงลมหายใจของคนทั้งสองคนที่นั่งข้างกัน
คริสเธียร์กุมมือไว้บนตักแน่น เธอหันไปมองเขาเล็กน้อยเหมือนอยากจะพูดอยากจะอธิบายอะไรสักอย่าง..
เสียงของเขาไม่ดัง แต่มันเฉียบคม รวดเร็วและเย็นชา ราวกับมีดกรีดกลางใจ
เธอชะงักไปทั้งตัว ราวกับโดนกระชากลมหายใจออกไปทั้งปอด
มือที่สั่นไหว ปากค้างอยู่อย่างนั้น นํ้าตาเริ่มคลอในดวงตากลมโต แต่เธอยังฝืนยิ้มและพูดอย่างใจเย็น
CHRISTIA
พี่...ฟังคริสก่อนได้ไหมคะ?
CHRISTIA
เด็กเขาไม่ได้ผิดอะไรเลยนะคะ..
CHRISTIA
พี่ช่วยคิดใหม่ได้ไหมคะ..
MUNE LI
เราสองคนยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยคริส
MUNE LI
คริสก็ยังเรียนไม่จบ
MUNE LI
แล้วไหนจะอนาคตพี่อีกอ่ะ
CHRISTIA
แต่..คริสไม่เคยคิดจะมัดพี่หรือเปลี่ยนชีวิตพี่เพราะลูกเลยนะคะ
MUNE LI
แล้วจะเก็บไว้ทำไม?
เขาพูดขึ้นอีกครั้ง สายตายังคงมองตรงไปที่ถนนอย่างไม่ใยดี
MUNE LI
เธอก็รู้ว่าเรายังไม่พร้อมไม่ใช่หรอ?
MUNE LI
แล้วจะยื้อไว้เพื่ออะไร?
MUNE LI
คิดว่าเด็กที่เกิดมาจะมีความสุขหรอถ้าเกิดมาจากความผิดพลาด?
เสียงเขา...
เหมือนค้อนทุบลงกลางอก
มันแรง...หนัก...และไม่เปิดโอกาศให้เธอได้หายใจ
เธอพยายามกลั้นเสียงสะอื้น พยายามประคองตัวเองให้มั่นที่สุด
CHRISTIA
ถ้ามันผิดพลาดมาก...
CHRISTIA
งั้นคริสผิดเองก็ได้ค่ะ...พี่จะได้สบายใจ
CHRISTIA
คริสอยากเก็บเขาไว้ต...
เธอยังไม่ทันพูดเสร็จเขาก็พูดแทรกขึ้นมาแบบหงุดหงิดทันที
MUNE LI
เธอดื้อและงี่เง่าเกินไปแล้วนะคริส!
MUNE LI
เลิกทำให้เรื่องมันแย่ลงไปกว่านี้จะได้ไหม!?
Ep3
แล้วรถก็จอดเทียบฟุตบาทกะทันหัน
เขาไม่หันมามองหน้าเธอ ไม่แม้แต่จะจับมือ หรือแตะปลอบใจ
เธอเห็นเพียงเสี้ยวหน้าเขาที่เย็นชา...และเสียงในหัวที่ขึ้นมาไม่หยุด
เธอเปิดประตูรถอย่างช้าๆ ทั้งที่ขาไม่มีแม้แต่แรงเดินก่อนจะก้าวลงไปท่ามกลางบรรยากาศกลางดึกที่เหน็บหนาวกว่าเดิมมากๆเสียงประตูปิดดังตามหลัง..ดังปั่ง!ตามหลังมา
MUNE LI
อย่าดื้อ! ขึ้นรถเดี๋ยวนี้!
เธอไม่แม้แต่จะหันกลับไป ไม่แม้แต่จะเช็ดนํ้าตาเสียงรองเท้ากระทบพื้นถนนสมํ่าเสมอ
MUNE LI
ถ้าเธอเดินต่อไปอีก!
MUNE LI
เธอกับพี่เราไม่เคยรู้จักกันอีก!
คำพูดสุดท้ายของเขา...
เหมือนคมดาบที่ตักขาดทุกอย่างในตอนนั้น
เธอชะงัก...นํ้าตาร่วงเงียบๆ แต่สุดท้ายก็ยังก้าวเท้าเดินต่อไป
เพราะไม่ว่าจะเดินย้อนกลับไป หรือยืนนิ่งอยู่ตรงนี้
ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขา...ก็ไม่มีวันเหมือนเดิมอยู่ดี
เสียงเปิดประตูบ้านดัง ปั่ง! ดังสนั่นกลางความเงียบของเรือนทรงไทยสองชั้น
คริสเธียร์วิ่งพรวดเข้ามาโดยไม่มีแม้แต่คำทักทายหรือหันมองใคร น้ำตาไหลอาบแก้มจนมองแทบไม่เห็นทาง เธอปิดประตูห้องตัวเองดังลั่นก่อนเสียงสะอื้นจะระเบิดออกมาอย่างเกินต้าน
CHRISTIA
ฮึก..ฮือ..ฮื่อ//ร้องไห้
เธอล้มลงข้างเตียงเหมือนไม่มีแรงพอจะยืน น้ำตาไหลพรั่งพรูราวกับทลายเขื่อน
ทุกเสียง ทุกภาพ ทุกถ้อยคำของเขา ย้อนกลับมาตอกซ้ำในหัว
:เธอกับพี่เราไม่เคยรู้จักกันอีก!
เธอเอามือกอดตัวเองแน่น ร้องไห้จนเหมือนจะขาดใจ เสียงสะอื้นดังลอดประตูออกมา
ในเวลาเดียวกัน รัชวินที่เพิ่งกลับจากบริษัท ยืนอยู่ตรงเชิงบันได
เขาหันขวับเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูและเสียงร้องไห้ราวกับหัวใจจะแตกสลายของลูกสาว
ขาเขาแทบจะก้าวไม่ออก ร่างแข็งค้างไปชั่วขณะ
เขารีบทิ้งของทุกอย่างในมือแล้วเดินไปที่หน้าประตูของลูกสาว
เขาเคยได้ยินเสียงร้องไห้ของคริสเธียร์มาหลายครั้งในชีวิต
ครั้งแรกตอนที่เธอลืมตาดูโลก
คุณหมอ
อีกนิดเดียวนะคะคุณแม่...สูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วเบ่งนะคะ
เสียงของคุณหมอดังแทรกท่ามกลางบรรยากาศที่ตึงเครียดในห้องคลอด รัชวินกำมือภรรยาแน่น แนบหน้าผากลงใกล้กับเธียร์ น้ำตาเอ่อคลอในดวงตาแดงก่ำที่เต็มไปด้วยความรู้สึกมากมายจนพูดไม่ออก
เธียร์เหงื่อชุ่มทั่วใบหน้า แก้มซีด มือสั่น แต่แววตาของเธอยังเต็มไปด้วยความกล้า และความรักที่ไม่มีเงื่อนไข
คุณหมอ
อีกนิดเดียวนะคะคุณแม่..หัวเด็กเริ่มโผล่ออกมาแล้วค่ะ
รัชวินสบตาเธียร์ ใบหน้าทั้งคู่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ความกังวล และ… ความหวัง
RATCHAWIN
คุณเก่งมาก เธียร์ เก่งที่สุดเลย…
เขากระซิบเสียงพร่า จูบหน้าผากเธอแผ่วเบา
เธียร์พยักหน้าเบา ๆ ทั้งที่แทบไม่มีแรง เธอยิ้มทั้งน้ำตา
THEAIRE
เราจะได้เจอเขาแล้วใช่ไหมวิน… ลูกของเรา…
ในเสี้ยววินาทีนั้น เสียงร้องแหลมเล็กของทารกดังก้องไปทั่วห้องคลอด
เธียร์สะอื้นออกมา ขณะที่รัชวินเหมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วครู่
คุณหมอ
ขอแสดงความยินดีค่ะ...คุณได้ลูกสาว แข็งแรงดีทุกอย่างค่ะ
พยาบาลอุ้มเด็กทารกตัวน้อย ห่อผ้าอย่างอบอุ่นเข้ามาวางในอ้อมอกของเธียร์
ใบหน้าแดงระเรื่อ ร้องไห้เสียงแผ่ว มือเล็ก ๆ ขยับนิด ๆ อย่างไร้เดียงสา
THEAIRE
สวัสดี… คนเก่งของพ่อกับแม่
เธียร์กระซิบ น้ำตาอาบแก้ม
รัชวินโน้มลงมากอดทั้งภรรยาและลูกสาวไว้ในอ้อมแขนเดียวกัน
RATCHAWIN
คริสเธียร์...ดวงใจของพ่อ...แสงของแม่
ทั้งห้องอบอวลด้วยไออุ่นของชีวิตใหม่
ความเหนื่อย ความเจ็บ ความกลัว ทุกอย่างมลายหายไปในพริบตาเดียว
เมื่อสิ่งมีค่าที่สุด… ได้ลืมตาดูโลก
ครั้งที่สองตอนเธออายุเพียงห้าขวบแม่ของเธอ—เธียร์จากไปเพราะโรคร้ายเธอร้องไห้จนตัวโยก
เสียงร้องไห้ของเด็กหญิงตัวน้อยดังก้องไปทั่วลานวัด
CHRISTINA
ฮือออ...มะ-แม่จ๋า...ฮึก..แม่จ๋าตื่น...คริสรักแม่จ๋าฮืออ
คริสเธียร์ในชุดนอนลายกระต่ายนั่งคุกเข่าอยู่ข้างโลงศพที่เงียบงัน มือเล็ก ๆ จับข้างโลงของเธียร์แม่ผู้จากไปแน่น ดวงตาแดงก่ำ น้ำตาไหลไม่หยุด ทั้งร่างสั่นสะท้านด้วยแรงสะอื้นที่ไม่มีใครปลอบได้
รัชวินยืนนิ่งอยู่ตรงประตู พยายามฝืนกลั้นน้ำตาที่ร้อนผ่าว เขาเพิ่งสูญเสียคนที่รักที่สุดในชีวิต แต่ความเจ็บปวดกลับทวีคูณขึ้นเมื่อเห็นลูกสาวตัวน้อยทรุดลงกับพื้น หัวใจของเขาแทบแหลกสลาย
CHRISTINA
พ่อฮึก… คริสอยากให้แม่ตื่น… พ่อบอกแม่หน่อยได้ไหม…ฮืออ
เสียงเล็ก ๆ สั่นเครือหันมามองเขา น้ำตาเปรอะใบหน้าเล็ก ๆ นั่นจนเขาทนไม่ได้อีกต่อไป
รัชวินเดินเข้ามาคุกเข่าลงตรงหน้าลูกสาว อุ้มร่างเล็กขึ้นจากพื้นเหมือนกลัวว่าเธอจะพังทลายไปต่อหน้าเขา
RATCHAWIN
พ่ออยู่ตรงนี้ คริส… พ่ออยู่นี่… พ่อจะอยู่กับคริสเองนะ…
แต่ถึงเขาจะพูดปลอบแค่ไหน ก็ไม่มีคำไหนลบความจริงที่ว่า เด็กหญิงวัยเพียงห้าขวบ ต้องสูญเสียแม่ไปตลอดกาล
ในคืนนั้น รัชวินไม่ได้หลับแม้แต่นาทีเดียว เขาเฝ้าลูกสาวที่หลับไปทั้งน้ำตา ขณะที่ใจของเขาแตกสลายอย่างไม่มีวันเหมือนเดิมอีกเลย...
ครั้งที่สามเธออายุเพียงหกขวบเธอฝึกปั่นจักรยานครั้งแรก
ยามบ่ายแดดอ่อน ลานหน้าบ้านกว้างพอให้เด็กหญิงตัวน้อยฝึกปั่นจักรยานได้สบาย
RATCHAWIN
ลูกพร้อมหรือยังครับ?
เสียงทุ้มอ่อนโยนของรัชวินเอ่ยถาม ขณะก้มตัวประคองจักรยานคันเล็กของลูกสาว สีชมพูพาสเทลลายเจ้าหญิงดิสนีย์คันโปรดที่เขาเป็นคนซื้อให้วันเกิด
RATCHAWIN
งั้นลูกฟังพ่อนะ..ลูกค่อยๆปั่นไปนะ..
RATCHAWIN
เวลาปั่นลูกต้องหลังตรงตามองไปข้างหน้านะครับ
คริสเธียร์ในวัยหกขวบพยักหน้าหงึกๆ ดวงตากลมใสเปล่งประกาย ทั้งตื่นเต้นและกลัวนิดๆ มือเล็กจับแฮนด์แน่น ขาเล็กๆ เริ่มถีบช้าๆ
รัชวินเดินตามหลัง ประคองเบาะไว้แน่น ก่อนจะค่อยๆ ปล่อยเมื่อเห็นว่าลูกสาวทรงตัวได้เอง
จักรยานค่อยๆ เคลื่อนไป... ช้าๆ… แล้วเร็วขึ้นเล็กน้อย
CHRISTINA
พ่อ! คริสปั่นได้แล้ว! ดูสิๆ คริสทำได้!
RATCHAWIN
ลูกเก่งมากเลยครับ! เก่งที่สุดในโลกเลย!
รัชวินยิ้มกว้าง ดีใจจนเผลอปรบมือให้ลูกสาว
เสียงล้อหน้ากระแทกหินก้อนใหญ่ที่โผล่มาในเส้นทาง จักรยานเซเสียหลัก ล้มลงอย่างแรง
CHRISTINA
อ๊าาา!!! ฮือออ พ่อ!!!
เสียงร้องไห้ลั่นลานบ้าน รัชวินหน้าถอดสี รีบวิ่งไปหาลูกแทบไม่ทัน
RATCHAWIN
คริส!ลูกเจ็บตรงไหนลูก..ไหนดูสิ...ไหนเจ็บตรงไหน!
เด็กหญิงสะอื้นฮัก หน้าเปื้อนน้ำตา มือเล็กๆ กำแขนพ่อแน่น
CHRISTINA
เข่าเจ็บบฮือออ..
รัชวินเห็นแผลถลอกที่หัวเข่าและฝ่ามือของลูกสาว น้ำตาเล็กๆ ไหลเปื้อนแก้มขาว เขาใจหาย... หัวใจบีบแน่น
RATCHAWIN
โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะลูก พ่อขอโทษ พ่อไม่น่าปล่อยมือเลย
RATCHAWIN
ฮึบ ไม่ร้องนะครับ เดี๋ยวพ่อพากลับไปทำแผลนะ
เขาอุ้มลูกขึ้นมากอดแน่น ลูบหลังเบาๆ เหมือนจะลูบความเจ็บออกไปจากตัวเล็กนั้น อีกมือนึงถือจักรยานลูกเข้าบ้าน
คริสเธียร์ยังสะอื้นไห้อยู่ในอกพ่อ
CHRISTINA
ฮืออ พ่ออย่าปล่อยอีกนะ คริสเจ็บ...
RATCHAWIN
ไม่ปล่อยแล้วครับ พ่อไม่ปล่อยแล้ว...
เสียงของรัชวินสั่นน้อยๆ หัวใจเขาเจ็บยิ่งกว่าแผลของลูกเสียอีก
เพราะน้ำตาของลูกสาว... คือสิ่งที่เขาไม่เคยอยากเห็นเลยในชีวิตนี้
ครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งที่ลูกสาวคนเดียวของเขาร้องไห้แต่มันไม่เห็นเหมือนครั้งไหนๆเลย
RATCHAWIN
คริส... คริสลูก... เปิดประตูให้พ่อหน่อยได้ไหมลูก
ไม่มีเสียงตอบกลับ
มีเพียงเสียงสะอื้นที่กลั้นไว้ไม่อยู่
เขาทนไม่ไหวแล้ว
มือสั่น มือที่เคยยกปกป้องลูกเสมอ วันนี้ทำอะไรไม่ได้เลย
RATCHAWIN
ใคร... ใครทำลูกเป็นแบบนี้ คริส… พ่ออยู่ตรงนี้นะลูก
RATCHAWIN
อ้อมกอดพ่อพร้อมกอดคริสเสมอนะ...
RATCHAWIN
ถ้าเขาทำลูกเสียใจ… ถ้าเขาทำให้หัวใจของลูกพ่อแตกเป็นเสี่ยง ๆ…
เขาเงียบไปชั่วครู่
ก่อนจะพูดด้วยเสียงปวดร้าวที่สุดในชีวิต
RATCHAWIN
พ่อขอเจ็บแทนคริสได้ไหมลูก…
ประโยคสุดท้ายนั้นเหมือนน้ำตาไหลทะลักออกมาโดยไม่มีคำอธิบาย
เขาทรุดตัวลงหน้าห้องนั้นในความเงียบที่เจ็บปวดที่สุด
CHRISTIA
พ..พ่อฮือออ...//ทรุดลงกอดพ่อ
CHRISTIA
คริส...ไม่ไหว..ม..มันเจ็บมากเลยฮึกก//เสียงสั่น
CHRISTIA
ค...คริสทำผิดอะไรอ่ะพ่ออฮือออ
RATCHAWIN
คริสไม่ได้ผิดเลยลูก//ลูบหัว
CHRISTIA
ค..คริสเจ็บบฮึก..คริสรักเขามากกฮือออ
RATCHAWIN
คริสไม่ลองรักตัวเองบ้างล่ะลูก...
RATCHAWIN
พ่อก็รักคริสเหมือนกัน...
RATCHAWIN
พ่อมั่นใจว่าพ่อรักคริสมากกว่าผู้ชายคนนั้นแน่นอน...
เธอร้องไห้จนตัวโยก สะอื้นหนักจนแทบหายใจไม่ทัน ใบหน้าซุกอยู่ในอกอุ่นของพ่อ ผู้ชายคนเดียวในชีวิตที่ไม่เคยปล่อยมือเธอเลย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
