ในวันหนึ่งในปี1954 มีข่าวที่ทำให้คนทั้งโลกลัว เป็นข่าวเกี่ยวกับดาวเคราะห์ที่จะชนโลกแต่นักวิทยาศาสตร์ยังไม่สามารถอธิบายได้ว่าจะเกิดเมื่อไหร่ แต่ข่าวนี้ยังเป็นความลับและยังไม่มีใครรู้และไม่มีใครอธิบายได้

เวลาผ่านไป 10 ปี ข่าวนี้เริ่มที่จะสูญหายไป แต่ข่าวนี้กลับดังและเผยแพร่ขึ้นอีกในปี 2015 โดยชายปริศนาที่เหมือนไม่มีตัวตนชายคนนี้บางคนบอกเจอในความฝันบางคนบอกเจอเป็นตน บางคนบอกอยู่ดีๆก็นึกภาพชายคนนี้ขึ้นมาโดยที่ไม่เคยเห็นและไม่รู้จัก และอีกเช่นเคย ไม่มีใครสามารถอธิบายความเป็นอยู่ของชายคนนี้ได้ ชายคนนี้ยังคงเป็นความลับและไม่มีใครรู้จัก แต่กลับมีรูปชายคนนี้อยู่พร้อมกับเพื่อนๆของเขาอยู่ในพิพิธภัณฑ์และยังมีรูปปั้นของชายคนนี้และเพื่อนของเขาอยู่ นักวิทยาศาสตร์จึงสันนิษฐานว่าชายคนนี้เป็นวิญญาณมาบอกสิ่งที่จะเกิดขึ้นหรือสิ่งที่นักวิทยาศาสตร์รุ่นก่อนๆหาคำตอบไม่ได้ แต่นักวิทยาศาสตร์ได้แค่สันนิษฐานเท่านั้นเพราะยังไม่มีหลักฐาน

ในวันหนึ่งมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเห็นลอยสักตรงแขนผู้ชายปริศนาคนนั้นและเพื่อนๆของชายปริศนา แต่รอยสักนั้นก็มีตรงแขนของเด็กผู้หญิง แต่เรื่องนี้เด็กผู้หญิงคนนั้นไม่ได้บอกใคร และความฝันนี้มีแค่เด็กผู้หญิงที่เห็น

ในความฝันนั้นมีผู้หญิงที่ดูท่าทางฉลาดเดินมาหาเด็กผู้หญิงแล้วบอกว่า"เธอต้องหาคนที่มีรอยสักที่แขนแบบนี้อีก4คน และพวกเธอเป็นความหวังขอโลก" ก่อนที่ผู้หญิงท่าทางฉลาดคนนั้นจะหายไปพร้อมกับเพื่อนๆของเธอ

เด็กผู้หญิงสะดุ้งตื่นแล้วคิดในใจว่า'ฉันเป็นความหวังของโลกหรอ มันเป็นไปไม่ได้' แล้วเด็กผู้หญิงก็ทำเป็นลืมแต่มันก็ลืมไม่ได้เด็กผู้หญิงเลยคิดว่า'ฉันต้องหาเพื่อนอีก4คนสินะ' แล้วเด็กผู้หญิงก็พยายามหาแต่ก็หาไม่เจอ

เวลาผ่านไป5ปีเด็กผู้หญิงก็ฝันเหมือนเดิมทุกวันแต่ผู้หญิงท่าทางฉลาดก็ไม่มามีแต่เพื่อนของเธอเท่านั้นแต่ในวันหนึ่งที่เกิดจันทรุปราคาเด็กผู้หญิงดันฝันเห็นผู้หญิงท่าทางฉลาดคนนั้นอีกครั้ง ผู้หญิงท่าทางฉลาดพูดขึ้นว่า"เจ้าไม่ต้องพยายามหาอีก4คนหรอกเพราะพวกเขาจะมาหาเจ้า" แล้วเด็กผู้หญิงก็สดุ้งตื่นขึ้นมาในยามเช้าของอีกวัน แล้ววันนี้ญาติๆของเธอจะมาหา แม่ของเด็กผู้หญิงพูดว่า...

แม่ของเด็กผู้หญิงพูดว่า"ลูกรัก รีบแต่งตัวหน่อยนะ ชุดอยู่ในตู้เสื้อผ้าจ๊ะ " เด็กผู้หญิงพูดว่า "ค่ะ แม่ " หลังจากนั้นเด็กผู้หญิงได้ถือชุดที่แม่ของตนได้ให้ไว้ออกมา แล้วเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ พอเปลี่ยนเสร็จ เด็กผู้หญิงได้เดินออกมาหาแม่ของตนที่ห้องรับประทานอาหาร แล้วได้นั่งลงที่ ที่นั่งของตนเอง เด็กผู้หญิงคนเดิม ได้มองไปที่ญาติของตน แล้วเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่มีรอยสักเหมือนกับในความฝันของตนเอง และเด็กผู้ชายคนนั้นก็ตกใจ ที่เห็นรอยสักที่แขนเด็กผู้หญิงเหมือนกับตนเอง ทั้งคู่ได้มองกันอยู่แบบนั้น ห้านาทีผ่านไป มีเด็กผู้หญิงอีกคนนึงเข้ามาพร้อมกับผู้ชายอีกสองคน เด็กผู้หญิงเห็นแขนของทั้งสามคนก็ตกใจ เพราะว่า มีรอยสักเหมือนกัน เด็กผู้หญิงที่ใส่สร้อยรูปพระอาทิตย์ ได้เดินมาหา เด็กผู้หญิง(ตัวหลัก)

ขออนุญาตชี้แจงนะคะ

เด็กผู้หญิงที่ใส่สร้อยรูปพระจันทร์ ชื่อ อิซาเบล

เด็กผู้หญิง(ตัวหลัก) ชื่อ โซเฟีย

เด็กผู้ชายคนเเรก ชื่อ อันเดรส

เด็กผู้ชายคนที่สอง ชื่อ ปาส

เด็กผู้ชายคนที่สาม ชื่อ แกเดียน

คือ แอด ตอนนี้กำลังฝึกภาษาสเปนอยู่แล้ว ต้นฉบับหรือต้นแบบการแต่งเรื่องนี้เป็นภาษาสเปน แอดเลยลองแต่งแบบนี้ดูครั้งแรก ถ้าไม่ชอบหรือผิดพลาดตรงไหนก็ขอประทานอภัยด้วยนะคะ คือที่ต้องมาชี้แจงเพราะว่า แอด แต่งเอง งงเอง เลยต้องมาขอชี้แจงกระทันหัน เรื่องนี้เป๋นแนวแฟนตาซี สืบสวน ช่วยเหลือ และ ฆาตกรรม หากใครไม่ชอบก็ไม่ต้องอ่านนะคะ ไม่ก็เปิดใจลองอ่านดูค่ะ เดี๋ยวสักตอนที่ 32 ถ้าถึง เดี๋ยวแอดทำ Q&A ดีกว่า ถ้ามีไลค์ แล้วก็ยอดวิว เยอะอาจจะเร็วกว่านี้ก็ได้ ถ้าบอกว่า สปอยทำไม อันนี้คือแนวค่ะ แล้วก็ อย่าดราม่านะคะ ใครดราม่า โดนหมดนะ อีกอย่าง ตอนพิมพ์ด่าหรือพืมพ์ว่าหรืออื่นๆ กรุณาอย่าใช้คำที่แรงเกินไปหรือคำหยาบเกินไปนะคะ คือ ถึงแม้ว่าแอดจะแต่ง นวนิยาย ครั้งแรกแต่ เพื่อนแอดบอกว่า แอดแต่งนวนิยายดีกว่านิยายแชทนะ(ไม่ดราม่านะคะ)

รอตอนต่อไปน้าาาาาาาาาาาาาาาาา

อิซาเบลได้เดินมาหา โซเฟีย แล้วพูดว่า " สวัสดี สมาชิกในกลุ่มสามคมความหวังของโลก คนสุดท้าย" โซเฟียได้ตกใจจนทำให้ทุกคนหันมามองที่พวกเขาสองคน และโซเฟีย ได้ตอบกลับว่า "ใช่หรอ ความหวังของโลกอะไรกัน เราไม่เห็นรู้เรื่องเลย " โซเฟียได้มองหน้าอิซาเบลสักครู่แล้วหันไปทางอื่น อิซาเบล ได้พูดขึ้นว่า "ฉันจะพิสูจน์ให้เธอเห็น ว่าเธอคือ สมาชิกของสมาคมความหวังของโลก" โซเฟียทำเป็นหูทวนลมแล้วหันไปคุยกับแม่ของเธอต่อ ในระหว่งที่ทุกคนกำลังรับประทานอาหารเย็น โซเฟียก็เหลือบสายตาไปมองอิซาเบล แกเดียน ปาส และอันเดรส และเห็น อิซาเบลกำลังมองตนอยู่โซเฟีย เลยทำเป็นไม่สนใจและนั่งรับประทานอาหารต่อ แต่อิซาเบลก็ยังไม่เลิกมอง โซเฟียเลยขอไปเข้าห้องน้ำ พอถึงห้องน้ำเธอก็เห็นว่าอิซาเบลตามเธอมา

 โซเฟีย :เธอจะเลิกตามฉันเมื่อไหร่ เธอเป็นสโตกเกอร์หรอ

 อิซาเบล:ฉันจะเลิกตามเธอ ถ้าเธอยอมรับว่า เธอคือคนที่มีรอยสัก

โซเฟีย:ฉันบอกไปแล้วว่าฉันไม่มีรอยสักที่เธอพูด เธอจะเลิกตามฉันได้รึยัง

อิซาเบลพูดเบาๆว่า :ฉันไม่เชื่อหรอก ถึงเธอจะโกหกคนอื่นได้แต่เธอโกหกฉันไม่ได้หรอก

และอิซาเบลก็ได้เดินกลับไปโต๊ะอาหาร โซเฟียพูดกับตนเองว่า:ทำไมเราต้องมีรอยสึกบ้านี้ด้วยแล้วคนพวกนั้นจะเลิกตามเราเมื่อไหร่ ถ้าเข้ากลุ่มพวกนั้น มันจะดีหรอ หรือว่ามันจะแย่กว่าเดิม แต่วันสิ้นโลกก็ใกล้จะมาแล้วหนิ แต่วันสิ้นโลกนี่มันจริงหรอ หรือว่ามีคนแต่งเรื่องขึ้นมา

ตอนนี้ในหัวของโซเฟีย ได้เต็มไปด้วยคำถามที่เธอตอบไม่ได้ และยังหาคำตอบไม่ได้

แม่ของโซเฟียได้เดินมาตามกลับไปโต๊ะอาหาร

เมื่อไปถึงโต๊ะอาหาร เธอก็เห็นกระดาษใบหนึ่งไว้บนเก้าอี้ของเธอ ในกระดาษเขียนไว้ว่า" ถ้าเธออยากหาคำตอบพวกนั้น จงเชื่อใจพวกเราและยอมเข้ากลุ่มพวกเรามาเถอะ "พร้อมกับตัวเลขอะไรสักอย่างนึงในกระดาษ โซเฟียได้สันนิษฐานว่ามันคือเบอร์โทรของเด็กผู้หญิงคนนั้นที่ตามเธอมา

ตอนกลางคืน เธอก็เลยลองโทรโดยใช้เลขในกระดาษแผ่นนั้น และปลายสายก็รับสายอย่างรวดเร็ว และมีเสียงผู้ชายพูดขึ้นว่า....