[จิตสำนึกของอีโม่]

ผู้ที่ข้านั้นรัก ร้องขอสักเพียงใดก็ไม่สามารถครอบครองได้

อีโม่:เสิ่นชิงเซวียน ข้าไม่สามารถแต่งกับเจ้าได้

[จิตสำนึกของอีโม่]

เขาเป็นเช่นสัตว์ลำตัวเรียวขาวที่แสนจ่ะเย็นชา

อีโม่:เสิ่นชิงเซวียน วันนี้ข้าจะไว้ชีวิตเจ้าหนึ่งปีหลังจากนี้ เจ้าจะต้องช่วยให้ข้าผ่านเคราะห์ได้

[จิตสำนึกของอีโม่]

ทั้งยังเป็นเช่นสัตว์ที่แสนเรียบง่าย

อีโม่:เจ้าดีกับข้า ข้าก็ดีตอบ

[จิตสำนึกของเสิ่นชิงเหวียน]

้เขารักข้า

อีโม่:ตอนที่ข้าไม่รู้จักเจ้า ข้าร่อนเร่พเนจรไปทั่วใต้หล้า หากวันนี้เจ้าต้อง จากไปข้าคงต้องใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก

[จิตสำนึกของเสิ่นชิงเหวียน]

เวทนาข้า

อีโม่:หากบ้านเกิดทำให้จิตใจสงบเช่นนั้นแล้วเจ้าเป็นดั่งบ้านเกิดของข้า เสิ่นชิงเซวียน

[จิตสำนึกของเสิ่นชิงเหวียน]

ปกป้องข้า

อีโม่:ข้าอยู่นี่อย่าร้องให้

[จิตสำนึกของเสิ่นชิงเหวียน]

แต่ก็ละทิ้งข้า

อีโม่:เสิ่นชิงเซวียนมนุษย์และมารก็มีวิถีต่างกัน

[จิตสำนึกของเสิ่นชิงเหวียน]

ทำร้ายข้า

เสิ่นชิงเซวียน:หากชาติหน้ามีจริงอย่าได้ตามหาข้าถ้าหากตามหาข้าข้าก็จำไม่ได้

อีโม่:ย่อมเป็นเรื่องธรรมดา

[จิตสำนึกของเสิ่นชิงเหวียน]

เกลียดชังข้า

อีโม่:เรื่องเป็นเช่นนี้แล้วเจ้าช่างเหมือนคนโง่นัก

[จิตสำนึกของเสิ่นชิงเหวียน]

สิ่งที่เรียกว่าความรักเหตุผลทั้งหมดมักจะสู้ความรู้สึกไม่ได้

[คำที่อยากจะพูดออกมา]

อีโม่..

[จิตสำนึกของเสิ่นชิงเหวียน]

จนทำให้ติดกับดักที่สร้างขึ้นมาเอง...

แต่ละก้าวที่เดินล้วนผิดพลาด แต่ละก้าวที่เดินล้วนโง่งม

เสิ่นชิงเซวียน:นี่คงเป็นชะตาของข้า

[จิตสำนึกของเสิ่นชิงเหวียน]

จึงใช้เวลาถึงสามชาติภพ

ลุ่มหลงจนไม่รู้สึกตัว

มัวเมาจนไม่รู้สึกเสียใจ

ต้องการครอบครองเพียงชั่วคราวมิได้ต้องการครอบครองคู่จนแก่เฒ่า

[คำที่อยากจะพูดออกมา]

สิ่งที่ข้าต้องการมิใช่ชีวิตยืนยาว

...ข้าต้องการแค่ลืมตาขึ้นมาเห็นแสงตะวันสีทองเเละมารอสรพิษ

[จิตสำนึกของเสิ่นชิงเหวียน]

อีโม่ ข้าขอถามเจ้าอีกครั้ง

มนุษย์และมารมีวิถีต่างกัน

หากวิถีของข้ากับเจ้าบรรจบกัน

จะเป็นเช่นไร....

เสิ่นชิงเซวียน:อีโม่...อีโม่...อีโม่...เรื่องระหว่างเรามาถึงขั้นนี้แล้วเจ้าควรจะยอมแต่งเข้าตระกูลข้าสักที

อีโม่:ข้าไม่แต่ง

เสิ่นชิงเซวียน:ได้ หากวันนี้จะไม่ยอมแต่งพรุ่งนี้แต่ง เช่นนั้นย่อมไม่ต่าง

อีโม่:เคยพูดไปแล้ว...

ถ้าหากเจ้าใส่ใจถึงความสัมพันธ์ระหว่างเราถึงเพียงนี้ข้าก็ไม่สามารถฝืนใจแต่งงานกับเจ้าได้

เสิ่นชิงเซวียน:ข้าย่อมไม่เห็นด้วยแน่นอน...

เสิ่นชิงเซวียน:แค่กๆๆ!

อีโม่:หากพูดถึงเรื่องการแต่งงานแล้วล่ะก็พวกเรา...

อีโม่:ย่อมไม่ต่างกัน

[คำที่อยากจะพูดออกมา]

ไม่รู้เลยว่าสภาพที่ข้าเป็นอยู่ในตอนนี้จะสามารถรอเจ้าได้อีกกี่ปี

ถ้าจะให้พูดการพบกันระหว่างข้าและอีโม่คงเริ่มต้นตั้งแต่บ่ายวันนั้น

สาวใช้:ใครก็ได้ช่วยด้วย! คุณชายถูกงูกัด!!

ตึกๆๆ"เสียงวิ่ง"

แม่ของนายเอก:พวกเจ้าป้อนยาถอนพิษให้คุณชายแล้วรึ?

หมอ:เรียนฮูหยินข้าได้ป้อนยาถอนพิษและยารักษาโรคที่เตรียมไว้เป็นประจำแก่คุณชายแล้วขอรับ เพียงแต่ว่า...ผลของมันไม่ชัดนัก

พ่อของนายเอก:เห็นหรือไม่ว่าเป็นงูชนิดใด?กัดบริเวณไหนของคุณชาย?

สาวใช้:ขนาดของงูตัวนั้นใหญ่เท่ากับปากชามมีสีดำตลอดทั้งตัว มีเพียงแค่ส่วนท้องเท่านั้นที่เป็นประกายสีทอง...

มันกัดที่ข้อมือขวาของคุณชายเจ้าค่ะ

พ่อของนายเอก:เดรัจฉาน! ตั้งแต่เซวียนเอ๋อร์ตกลงไปในโพรงน้ำแข็งตอนแปดขวบ

เขาติดอยู่ในนั้นจนร่างกายส่วนล่างแข็งใช้การไม่ได้ลองเรียกให้ช่วยจนเสียงแหบพร่าเขาต้องทนทุกข์ทรมานยิ่งนัก มาวันนี้ยังถูกงูกัดจนบาดแผลเป็นเช่นนี้ข้าช่างเป็นพ่อที่ไม่ได้ความ...

[ความคิดในใจ]

ไม่ใช่ความผิดของท่านพ่อเลย

งูตัวนั้นอยู่อย่างสงบบนราวไม้ ข้าเเละงูตัวนั้นต่างรับความอบอุ่นใต้แสงแดดมิได้เบียดเบียนกัน ใครจะรู้ว่ามีสิ่งสกปรกตกลงไปในถ้วยชาข้าจึงคิดที่จะสาดน้ำในถ้วยชาออกกับราดลงบนตัวมันโดยไม่ตั้งใจจนมันตกใจม้วนตัวกลับมากัดข้าเข้าเช่นนั้นก็ถือเป็นความผิดของข้าส่วนหนึ่ง

"พรางตัวไม่มีใครเห็น"

อีโม่:เจ้ารู้ตัวด้วยรึ

เสิ่นชิงเซวียน:ใครกัน?

อีโม่:งูที่เจ้าสาดน้ำชาร้อนๆโดยไร้เหตุผล

"พูดในใจ"

เสิ่นชิวเซวียน:บางทีพิษนี่อาจร้ายแรงจนทำให้ตาข้าพร่ามัวหรือว่านี่คือภาพมายา

"พูดแบบไม่มีเสียง"

เสิ่นชิงเซวียน: ...ต้องขอโทษด้วยไม่ทราบว่าเจ้าบาดเจ็บจากน้ำร้อนลวกหรือไม่?

แค่ก"เสียงไอ"

อีโม่:ชาเพียงน้อยนิดทำอะไรข้าไม่ได้แต่เจ้าโดนข้ากัดจนบาดเจ็บพิษของข้าคงทำให้เจ้ามีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน

"พูดแบบไม่มีเสียง"

เสิ่นชิงเซวียน:อื้อ...นี่คงเป็นชะตาของข้า

อีโม่:ถึงแม้จะเป็นเป้าหมายให้ผู้อื่นทำร้ายได้ง่ายแต่โชคชะตารุ่งโรจน์ยิ่งนักร่ำรวยมีเกียรติชั่วชีวิตเจ้าคือผู้ที่สามารถช่วยให้ข้าผ่านด่านเคราะห์ได้

"พูดแบบไม่มีเสียง"

เสิ่นชิงเซวียน:หนาวเหลือเกิน...

อีโม่:เสิ่นชิงเซวียนเจ้าและข้าทำข้อตกลงกันดีไหม?

"พูดแบบไม่มีเสียง"

เสิ่นชิงเซวียน:อะไรรึ?

อีโม่:ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า หนึ่งปีหลังจากนี้เจ้าต้องช่วยให้ข้าผ่านด่านเคราะห์ ข้ารับปากว่า

จะทำให้เจ้ากลับมาแข็งแรงดังเดิม

"คิดในใจ"

เสิ่นชิงเซวียน:ร่างกายของข้าเป็นเช่นนี้จะช่วยให้เจ้าผ่านด่านเคราะห์ได้เช่นไรกัน...

อีโม่:วางใจเถิด ข้าไม่ได้หลอกลวงเจ้า

อีโม่:เมื่อถึงตอนนั้น ข้าจะตามหาเจ้าเอง