ณ.มหาวิทยาลัย
คิงเรียนคณะแพทย์ศาสตร์ปี3ซึ่งมีเพื่อนเรียนในตึกข้างๆชื่อคูเปอร์คณะสัตวแพทยศาสตร์ปี3
คูเปอร์มีน้องสาวชื่อเลอลิชเรียนอยู่คณะครุศาสตร์ปี1
“เห้อไอคิงจะมากินข้าวมั้ยเนี่ยกูรออยู่ในโรงอาหารคณะมึงอ่ะ”
“กำลังไปๆ”
...คิงรีบวิ่งไปหาคูเปอร์ในโรงอาหารคณะ...
“กูขอโทษนะมึง”
“เออๆ”
...คูเปอร์คิงเดินไปซื้อข้าวมาทาน...
“มึงจะกินอะไรว่ะไอคิง”
“มึงกินไรกูกินด้วย”
ทั้งคู่สั่งอาหารแล้วทานเสร็จคูเปอร์ก็รีบลุกขึ้นไปจากตรงนั้นไม่ตอบสิ่งที่คิงถาม
คูเปอร์ตรงไปที่อาคารคณะครุศาสตร์ได้ไปหาน้องสาวซึ่งมีคนมามอบดอกไม้ให้เลอลิชแต่คูเปอร์เห็นจึงหยิบแล้วนำไปทิ้งกลับมาบอกให้คนที่มอบดอกไม้ฝั่งฟังว่า“มึงห้ามมาจีบน้องสาวกู”แล้วบอกให้เลอลิชตามมา
“เลอลิชน้องมาเรียนนะไม่ได้มาหาแฟนน้องมีคนที่พ่อจะให้แต่งงานด้วยอยู่แล้วนะ”
...เลอลิชมองหน้าคูเปอร์...
“พี่ว่ายังไงนะทำไมหนูไม่เคยรู้เลยว่ะแล้วหนูต้องแต่งงานกับใครพวกผู้ใหญ่จับคลุมถุงชน”
คูเปอร์เดินจากไปปล่อยให้เลอลิชคิดว่าทำไมจึงไม่มีใครบอกเธอว่าเธอนั้นมีคนที่จะต้องแต่งงานด้วย
18:21นาที
คิงเห็นคูเปอร์นั่งร้องไห้อยู่คนเดียวจึงเดินเข้าไปหา
“ไอคูเปอร์มึวเป็นอะไรเนี่ย”
“กูกลัว”
“กลัวอะไร”
“กลัวน้องมันจะเกลียดกู”
“ไม่เป็นไรนะเลอลิชไม่เกลียดมีหรอก”
คูเปอร์กอดคิง คิงก็นั้นให้คูเปอร์กอดอยู่แบบนั้น
เลอลิชกลับบ้านก็พุ่งเข้าไปในห้องแต่พ่อได้ไปเรียกเลอลิชให้ลงมากินข้าวเลอลิชจึงถามพ่อ
“พ่อเห็นพี่เค้าบอกว่าหนูมีคนที่ต้องแต่งงานด้วยจริงหรือมั้ย”
พ่อตกใจที่เลอลิชรู้แล้วแต่ก็ยอมบอกไปตรงๆเพราะเลอลิชก็โตมากแล้ว
“ใช่”
“มันเป็นใครหรือคะทำไมถึงหนูต้องแต่งกับมันด้วยคะ”
“บาสลูกคุณณรงค์ เพราะบ้านเรามีปัญหาเรื่องเงินจึงต้องไปกู้เงินเขามาเขาเห็นหนูจึงอยากได้หนูเป็นลูกสะใภ้”
เลอลิชร้องไห้แล้ววิ่งเข้าไปในห้องตัวเอง
...คิงเดินมาส่งคูเปอร์ที่บ้าน...
“มึงอย่าเครียดมากนะ”
คูเปอร์พยักหน้าแล้วเดินเข้าบ้านไป
...รอติดตามตอนถัดไปนะ...
เช้าวันต่อมา..
คูเปอร์ตื่นขึ้นมาจากที่นอนเดินไปแปรงฟันก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์จากโต๊ะเลยเดินไปดู จึงเห็นข้อความที่คิวส่งมา
“วันนี้ไปกินข้าวกันที่ห้างป่ะ”
คูเปอร์ก็เลยตอบกลับว่า
“ไป”
คูเปอร์กลับไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมใจไปห้างตามที่นัดไว้กับคิง แต่ก็ไปหยุดแอบดูเลอลิชที่กำลังเล่นโทรศัพท์อยู่แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากจึงเดินลงไปจากบ้านแล้วขึ้นรถออกไปเลย
คูเปอร์มาถึงห้างซึ่งคิงยังไม่มาจึงไปเลือกซื้อของให้น้องสาวและพ่อจนไปสะดุดตากับขนมที่มีการ์ดคูเปอร์คิดถึงสมัยตอนม.5ที่แย่งการ์ดในขนมหนึ่งห่อกับคิงจึงซื้อขนมนั้นมาสองห่อและได้ซื้อโมเดลไปให้เลอลิช
อีก30นาทีคิงจึงมาที่ห้าง
“กูขอโทษที่มาสาย”
“ไม่เป็นไร”
“ไอคิงมึงจำการ์ดที่แถมมาในขนมได้ป่ะ”
“จำได้ดิที่มึงมาแย่งการ์ดกู”
“โอ๋ๆเอากูซื้อมาให้”
คูเปอร์เอาขนมที่ตัวเองซื้อให้กลับคิง
“ขอบคุณนะ”
คิงขอบคุณมีสีหน้าที่มีความสุข
คูเปอร์คิงเดินไปหาร้านอาหารในห้างคิงเห็นโซนคาราโอเกะจึงขอคูเปอร์ไปร้องเพลงแต่คูเปอร์ปฏิเสธให้คิงนั้นไปหาข้าวกินก่อนเพราะเขาหิว
หลังจากทานข้าวเสร็จคูเปอร์ขอให้คิงพาเขาไปหาของขวัญวันเกิดให้กับเลอลิช คิงตอบรับไป
ทั้งคู่ช่วยกันเลือกของขวัญให้เลอลิข คิงถามคูเปอร์ว่าวันเกิดเลอลิชวันที่เท่าไหร่จะได้ซื้อเค้กไปให้
(วันที่11กรกฎาคม)
คิงหันไปเห็นร้านขายโน้ตบุ๊คจึงให้คูเปอร์
ไปดูเพราะเลอลิชอาจจะได้ใช้งาน
“กูควรเอาแบบไหนดีอ่ะ”
“มึงเอาราคาสามหมื่นดีมั้ย”
“อืม...”
คูเปอร์นึกคิดอยู่นานก่อนจะซื้อโน้ตบุ๊คราคาสามหมื่น
หลังซื้อเสร็จคิงจึงบอกให้คูเปอร์กลับเพราะว่าใช้เงินไปมากพอแล้ว
คูเปอร์จึงขับรถกลับบ้านระหว่างทางเห็นผู้ชายที่เคยมามอบดอกไม้ให้เลอลิชกำลังยืนขายไก่ย่างอยู่จึงจอดเพื่อซื้อไก่ย่าง
“เอาสิบหกไม้”
“ค..ครับ”
คูเปอร์ได้ไก่ย่างจึงขับรถกลับบ้านเพื่อนำไป่ย่างไปให้คนที่บ้าน
คูเปอร์ได้ชิมไก่ย่าง
“อืมอร่อยนะเนี้ย”
...ฝากติดตามเรื่องนี้ด้วยนะ...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
