ในวันเปิดภาคเรียนของโรงเรียนกรุงเทพวิทยา ผมได้พบกับสาวสวยคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในศาลาภายในโรงเรียน เธอนั้นสวยราวกับนางฟ้า มีเส้นผมที่สละสลวยสีดำเงางาม ผมที่ได้หลงความงามของเธอเข้าอย่างจังนั้น จึงได้หยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมาเพื่อที่จะถ่ายรูปของเธอ เธอที่อยู่ๆหันมานั้นพูดว่า

      "นี่นายจะทำอะไรน่ะไอโรคจิต"

      "เออ คือผมไม่ใช่โรคจิตนะ คือผมเเค่อยากจะถ่ายรูปของคุณเท่านั้นเอง"

      "ก็นั่นเเหละที่เค้าเรียกว่าโรคจิต"

      ใบหน้าของเธอนั้นดูจะหงุดหงิดผมมากเลย มองผมเหมือนพวกโรคจิตเลยด้วยเเหละ เหมือนกำลังจะบอกว่าไปตายซะไอโรคจิต ถึงจะเป็นอย่างนั้นเธอก็ยังดูงดงามมาก

      "เเล้วทำไมถึงได้ถ่ายรูปของฉันละ"

      "ก็เธอสวยมากนะสิ เหมือนนางฟ้าเลยละ"

      ใบหน้าของเธอนั้นดูเขินอายมากๆเลย เอาสะอยากได้เป็นเเฟนเลยละ

      "จะบ้าเหรอมาพูดเเบบนี้ อีตาบ้า"

      "โทษที ที่สวยมากเลยจริงๆนะ"

      "เเล้วเธอชื่ออะไรเหรอ ผมชื่อว่านนท์นะ"

      "ฉันชื่อข้าวฟ่าง"

      ในใจผมคิดข้าวฟ่างเหรอเป็นชื่อที่ดูดีจังเลยนะ

      "ข้าวฟ่างพึ่งจะย้ายมาเหรอ ตอน ม.ต้น ผมไม่เคยเห็นหน้าเลย"

      "ใช่เเล้วละ พอดีพึ่งกลับมาจากต่างประเทศด้วย "

      ว้าว พึ่งกลับมาจากต่างประเทศสะด้วย คงจะเป็นลูกครึ่งเเน่ด้วยเลย มิน่าถึงได้สวยขนาดนี้

      "ข้าวฟ่างนี่เป็นลูกครึ่งด้วยเหรอ"

      "ใช่เเล้วละ คุณพ่อเป็นคนอังกฤษ ส่วนคุณเเม่ก็เป็นคนไทย"

      เเล้วเราสองคนก็ได้นั่งคุยกันไปสักพัก เธอค่อนข้างจะเป็นมิตรมากเลยละ คุยด้วยได้สนุกเลยละ จนพักสักเพลงเคารพธงชาติก็ขึ้นผมเเละเธอก็ได้ลุกขึ้นเพื่อที่จะไปเข้าเเถวเคารพธงชาติ เเต่จู่ผมก็ทำรูปถ่ายที่ผมได้ถ่ายเมื่อนานมาเเล้วกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งไว้ตก เธอนั้นได้เอื้อมไปเก็บไว้ให้เเล้วดูรูปนั้นสักพักหนึ่ง

      "คนในรูปนี่ใครเหรอ"

      "อ๋อ ผมเด็กผู้หญิงที่เคยเล่นด้วยกันตอนเด็กน่ะ เเล้วข้าวฟ่างเป็นอะไรไปเหรอ"

      "ป ป่าวไม่มีอะไรหรอก"

      หน้าข้าวฟ่างนั้นดูตกใจอย่างมาก ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอมีอะไรกับคนในรูปถ่ายในนี้

      "เจอเเล้วทั้งสองคน"

      มายที่มากับมอสจู่ๆเดินมาก็พูดขึ้นผมกับข้าวฟ่างจึงหันไปมอง

      "มาย มอส มากันเเล้วเหรอ"

      "ข้าวฟ่างอยู่กับนนท์นี่เอง ทั้งสองคนรู้จักกันด้วยเหรอ"

      "ใช่เเล้วละเราเจอกันเมื่อเช้า เค้าพยายามจะถ่ายรูปชั้นด้วยเเหละ เอาสะคิดว่าเป็นโรคจิตเลย"

      "โรคจิตเหรอเค้าไม่ใช่คนเเบบนั้นเหรอ นนท์ก็เเค่ชอบถ่ายรูปเท่านั้นเเหละ"

      "ถ้ามอสพูดเเบบนั้นชั้นจะเชื่อก็ได้"

      "เอาละงั้นพวกเราไปเข้าเเถวกันเถอะ"

      ทั้งสองนั้นก็ได้เดินไปพร้อมกันเเละดูท่าทีจะสนิทสนมกันมากด้วย ผมก็เลยถามมาย

      "นี่พวกเธอรู้จักกับข้าวฟ่างด้วยเหรอ"

      "ใช่พ่อเเม่ของพวกเราเคยเจอกันเมื่อก่อนน่ะก็เลยสนิทกัน เเละเธอพึ่งกลับมาจากต่างประเทศด้วยชั้นก็เลยเเนะนำกับมอส เหมือนพวกเขามีใจให้กันด้วยนะ"

      ผมนั้นรู้สึกช็อคมาก ทั้งร่างกายรู้สึกชาไปหมดเลยละ เเละเจ็บที่สุดคือรู้สึกเจ็บใจมาก