ตึก..ตึก..เสียงเท้าที่เดินด้วยความใจเย็นดังขึ้นและทันได้นั้นก็ได้มีเสียงหนักแน่นดังขึ้น
"มาล่ะหรอ..เจ้ากันต์"
"ครับ"เสียงชายหนุ่มวัย19ตอบ
"พ่อเรียกผมมามีอะไรหรือป่าวครับ"ชายหนุ่มเอ่ยปากถามผู้เป็นพ่อ
"พ่อว่าเจ้าต้องสืบต่อทายาทมาเฟียของเราแล้วล่ะ..."
"ผมพึ่ง19ปีเองนะพ่อ"เมื่อได้ยินผู้เป็นพ่อกล่าวขึ้นชายหนุ่มจึงตอบกลับด้วยความตกใจ
"ไม่เร็วหรอกพ่อเองก็แก่แล้วทำหน้าที่นี้พ่อเองก็คงทำไม่ไหว"
"แล้วพี่คลีนล่ะ...ทำไมพ่อไม่ให้พี่คลีนสืบทอดต่อ"
ชายวัยรุ่นพูดถึงพี่สาวของตนเพราะตนนั้นไม่อยากสืบทอดต่อ
"พี่คลีนเขาเป็นผู้หญิงนะแถมพี่เขาก็ไม่เคยเรียนทักษะด้านต่อสู้หรือการฆ่*คนมาก่อนเลย"
ผู้เป็นพ่อตอบกลับ
"ครับ...งั้นผมขอคิดดูก่อน"
"ลานะครับ"ชายวัยรุ่นยกมือไหวก่อนจะเดินออกไป
*สวัสดีครับ ผมกันต์ เสือขาว ลูกชายคนเล็กของตะกูล หลายคนอาจสงสัยว่าทำไมผมถึงไม่อยากสืบทอดต่อ เพราะผมเองก็สับสนอยู่ เพราะผมพึ่งอายุ 19 ปี บริบูรณ์ เมื่อ 2-3วันก่อนผมจึ้งคิดว่ามันเร็วเกินไปแต่อีกใจผมก็อยากล้างแค่นให้พี่ชายคนโตที่เสียชีวิตเพราะโดนคู่อริของพ่อยิงตๅย*
"พ่อพูดไรกับมึงว่ะหน้าเครียดจัง"ชายตัวเล็กผองขาวหน้าตาหน้ารักถามคนตัวสูง
"ทานจะให้กูสืบทอดตำแหน่งมาเฟียแทนทาน"
ชายร่างสูงตอบคำถามชายตัวเล็กซึ่งเป็นเพื่อนสนิท
"แล้วมึงไม่ดีใจหรอ??"คนตัวเล็กเอ่ยปากถามด้วยความสงสัย
"กูไม่รู้ว่ะกูเองก็สับสน" ชายตัวเล็กไม่ตอบเพียงแต่พยักหน้างึก งึก เป็นการตอบรับ
(จะทำตัวน่ารักไปถึงใหนนะใจละลายไปหมดแล้ว)ชายร่างสูงคิดในใจในการกระทำของคนตรงหน้า เขาชอบเรนมาตั้งแต่สมัยมัธยมแล้วแต่ไม่กล้าบอกชอบไปเพราะกลัวเสียเพื่อนไป
"มึง เป็นไรป่าวเห็นเหม่อๆ ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว" ชายตัวเล็กถามเมื่อเห็นเพื่อนของตนเหม่อลอย
"อ๋อ! ป่าวๆ เมื่อกี้มึงว่าไงนะ" ร่างสูงถามเพราะตนนั้นไม่ได้ฟังในสิ่งที่คนตัวเล็กพูดเลย
"กูบอกว่ากูกลับก่อนนะพอดีกูต้องไปช่วยแม่เก็บร้านอ่ะ"
"อื้ม เคๆ ให้กูไปส่งป่าว"
"ไม่เป็นไรๆ"
"กูไปล่ะนะ"ชายตัวเล็กยิ้มพร้อมโบกมือให้
กริ๊งงงง เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น
"อืออ"ชายหนุ่มร่างบางค่อยเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาก่อนจะนอนต่อ แต่เขากลับนอนได้แค่แปปเดียวก็ได้มีเสียงที่อ่อนโยนดังขึ้น
"เรน ตื่นได้แล้วลูก" เสียงนั้นคือ กลิ่นจันทร์แม่ของเรนเอง
"เรนของอีก5นาทีนะม๊า"
"ไม่ได้เจ้าเรนสายมากแล้วลูก"
"ค้าบ"
ชายร่างบางค่อยๆเดินไปห้องนํ้าอย่างงัวเงีย
ซู่ๆๆ เนํ้าที่ไหลออกมาจากฝักบัวนั้นทำให้เรนตื่นจากความง่วงทันทีเพราะนํ้านั้นเย็นกว่านํ้าเข็งเลยก็ว่าได้
"โห่ นํ้าเย็นเกินน" เรนได้ปิดนํ้าหลังจากอาบนํ้าและทำธุระส่วนตัวเสร็จ ก่อนจะเดินตรงไปนั่งคิดอะไรบางอย่างที่เตียงนอน
...****************...
"ถ้าเราบอกไอ้กันต์ว่าเราชอบมันเราจะยังมองหน้ากันติดมั้ยนะ.."
"มันคงรับไม่ได้และตัดเพื่อนกับเราแน่นอนเลย"
"แต่ถ้าเราลองทำขนมไปให้ล่ะบอกชอบมันจะโอเคมั้ยนะ"
"โอ้ยยิ่งคิดยิ่งปวดหัว"
เรนนั่งเถียงกับความคิดจัวเองเป็นเวลานานก่อนจะลุกไปแต่งตัว
...----------------...
"เรนมั่วทำไรอยู่ลูกทำไมนานจัง" ผู้เป็นแม่ถามเพราะเห็นลูกตัวเองอยู่ในห้องนานผิดปกติ
"ไกลเสร็จแล้วค้าบม๊าแปปนะครับ"
เรนหลังจากแต่งตัวเสร็จก็เดินลงมาข้างล่าง
"ทำไมนานจังเลยล่ะลูกหืม เป็นไรมั้ยลูก"
"พอดีเรนคิดไรเพลินๆจนลืมแต่งตัวน่ะครับ"
"ไอ้กันต์มาแล้วเรนไปก่อนนะครับ
"สวัสดีครับ"เรนพูดเสร็จก็รีบวิ่งไปที่รถของกันต์เพื่อนสนิทของตน
...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...
"ป่ะ ไปกัน"
"อืม"กันต์ตอบเรนไปสั่นๆก่อนจะออกรถ
"เอ่อ..มึงเป็นไรป่าวยังเครียดเรื่องการสืบทอดอยู่หรอ"
เรนเอ่ยปากถามเมื่อเห็นเพื่อนของตนเงียบผิดปกติ
"ใช่ "กันต์ตอบสั่นๆเพราะกลัวตัวเองเสียสมาธิ
"มึงยังมีกูอยู่ข้างๆมึงมีอะไรระบายกับกูได้นะกันต์"
"ถึงมหาลัยเราค่อยคุยกันกูไม่อยากเสียสมาธิเดี๋ยวเกิดอุบัติเหตุ"
"อื้ม!"เรนตอบพร้อมกลับยิ้มให้
การกระทำของเรนนั้นทำให้กันต์ยิ่งตกหลมรักเขามากขึ้นทุกวัน
"มึงแหวะร้านข้าวหน่อยกูหิวอ่ะ" เรนบอกกันต์พร้อมกับลูบท้องตัวเอง
"เคๆ"กันต์ตอบพร้อมกับจอดรถหน้าร้านข้าว
"ป้าครับสั่งอาหารหน่อยครับ"
"อ่าวหนูเรนเอาไรดีล่ะลูก"
"ผมเอาผัดกระเพราไม่ใส่พริกไม่ใส่กระเทียมจาน1ครับ"
"ได้จะรอแปปนะ"
...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...
"กันต์มึงเป็นไรป่าวเห็นเหม่อๆตั้งนานล่ะ"
"เรน"
"ห๊ะ!?"
"กูชอบมึงว่ะ"
"เป็นแฟนกับกูนะ"
"เอ่อ...อื้ม"ชายร่างบางตอบพร้อมกับยิ้มให้
......................
"ไอ้กันต์!"
"ห๊ะ!!" เสียงเรียกของเรนให้กันต์นั้นได้สติกลับมา
"ว่าไงนะ"
"มึงเป็นไรเนี่ยเหม่อๆตั้งแต่เมื่อกี้ล่ะ"
"ปะ..ป่าว"
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
