ณ โลกรกล้าง ได้มีการติดเชื้อของเหล่าผู้คนนับล้านผู้คนได้ล้มตายเป็นจำนวนมาก ในปี2X57 เป็นเวลานับ10ปี ตั้งแต่เกิดโรคระบาดที่นักวิจัยทำการวิจัยขึ้นมา มีประชากรส่วนน้อยที่รอดกันได้ ผู้คนส่วนมากที่ล้มตายจะกลายเป็นซอมบี้ ส่วนคนที่รอดก็ต้องดิ้นรนต่อไป ณ ห้องสีขาวใจกลางเมือง มีเด็กผู้ชายคนนึงได้ตื่นขึ้นมา เด็กคนนั้นมีหน้าตาที่น่ารัก ผิวขาวดุจหิมะ ผมสีดำและมีนัยตาสีม่วงเหมือนแซฟไฟร์ เขาอายุราวๆ19ปี เด็กผู้ชายได้มองออกไปรอบๆห้องสีขาวเขาได้เจอกับชายแก่คนนึง เขาเลยเดินเข้าไปปลุกให้ชายคนนั้นตื่นขึ้นมา "อะ..อะแฮ่มๆ..ลุงครับตื่นครับ" หลังพูดจบชายแก่ก็ลืมตาขึ้น เขาพุ่งตัวเข้ามาทำท่าเหมือนจะมาจับตัวเด็กหนุ่ม ต่อมาชายแก่ได้ถามกับเด็กหนุ่ม "นี่..เธอตื่นแล้วหรอ" เด็กหนุ่มทำท่าทางสงสัย

ต่อมาพวกเขาได้พูดคุยแลกเปลี่ยนกัน เด็กหนุ่มได้รู้ว่าตอนนี้เขาความจำเสื่อม ชายแก่เขารู้แค่ชื่อของเด็กหนุ่มเท่านั้น เด็กหนุ่มนั้นชื่อ ชิน แล้วชายแก่ก็เล่าว่าเขาไปเจอเด็กหนุ่มในเมืองตอนที่เด็กหนุ่มนั้นกำลังสลบอยู่เขาเลยช่วยเด็กหนุ่มมาที่พักของเขา ชายแก่ก็ได้ถามเด็กหนุ่มว่า "เธอจะไปไหนต่อ" เด็กหนุ่มก็บอกเขาไปว่า "จะของอยู่ที่นี่ก่อนเพราะผมยังไม่รู้อะไร ถ้าเกิดผมออกไปแล้วตุยขึ้นมาไม่คุ้มเลยนะ" ชายแก่ก็มองเด็กหนุ่มด้วยความเอ็นดู แล้วยิ้มเล็กๆออกมา เท้าความก่อน ที่ชายแก่รอดมาได้ เพราะชายแก่เคยเป็นหน่วยรบพิเศษที่ปลดประจำการจนมาเกิดเหตุไวรัสระบาด ชายแก่เขาก็ได้เล่าเรื่องของเขาให้เด็กหนุ่มฟังจนค่ำทั้งสองคนก็กำลังจะนอน แต่ก็ได้มีเสียงระเบิดดังขึ้นใกล้ๆกับที่พักของเขา ต่อมาก็มีเสียงการยิงปืนเหมือนจะเป็นปืนกลกึ่งออโต้ ชายแก่ได้บอกให้ชายหนุ่มเงียบๆไว้ไม่งั้นได้ตายกันหมดแน่ เวลาก็ได้ผ่านไปแต่ทุกวินาทีที่ชินรู้สึกนั้น เหมือนมันผ่านไปเป็นปีสำหรับเขา เสียงปืนก็ได้เบาลงแทนที่ด้วยเสียงกรีดร้อง ใช่แล้วคนข้างนอกได้สู้กับพวกซอมบี้

รุ่งเช้า ชายแก่ได้ปลุกชินให้ตื่นเพื่อที่จะออกไปหาที่อยู่ใหม่และอาหาร "ชินเอ๋ยตื่นได้แล้วลูก" เด็กน้อยที่นอนขดตัวอยู่ก็ค่อยๆตื่นจากที่นอน "ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเก็บของได้แล้ว เราจะออกแต่เช้า" ชินได้พยักหน้าและลุกไป ไม่กี่ชั่วโมงหลังพวกเขาเก็บของ กินข้าวเสร็จก็ได้มากางแผนที่ดูกันว่าจะไปที่ไหน ชายแก่ถามกับชินว่า "อยากออกนอกเมืองมั้ย" ชินได้พยักหน้าและเริ่มออกเดินทางระหว่างนั้นลุงหรือชายแก่ได้บอกว่าจะไปรับหลานชายก่อน ไม่ไกลจากที่นี้มากเดินไปประมาณ 2 ชั่วโมง ชินถามกับลุงไป "ทำไมลุงไม่อยู่กับหลานลุงละ" ชายแก่ก็บอก "เขาชอบอยู่ที่สงบๆ" ชายแก่พาเขาหลบตามซอยหรือไม่ก็เดินบนหลังคาตึกจนมาถึง มีตึกๆนึงที่สูงมากและมีไฟฟ้า ชินตกใจจนถามออกไป "ลุงมันเป็นไปได้ไงที่ยังมีไฟฟ้าในตึกนี้ได้" ชายแก่ก็กลั้นขำก่อนจะพาชินเข้าไป เขาพาชินไปที่ชั้น 3 (ขออธิบายนิดนึงนะคะตึกนี้มี 129 ชั้น ตั้งแต่ชั้น 3 - 50 จะเป็นของคนธรรมดา ) พอถึงชายแก่ก็พาเข้าห้องไป ในห้องตกแต่งเหมือนในโรงแรมแต่ไม่มีคนอยู่ ชายแก่บอกนอนพักได้ในนี้มี 3 ห้องนอน ชินก็ไปเลือกห้องและนอนพักรอ จนมาถึงตอนดึกๆมีคนเข้ามาในห้องเสียงดังมากจนชายแก่ตื่น ชินเดินไปดูเห็นชายแก่ดุผู้ชายคนนึงอยู่ แต่ตอนนี้ชิ้นยังง่วงอยู่เลยกลับไปนอนคลุมโปงเหมือนเดิม เช้าวันต่อมา ชินลุกไปล้างหน้าจะเดินทางต่อ แต่ชายแก่บอก "เราจะกินข้าวกันก่อน" ชินก็เดินไปนั่งที่โต๊ะรอ ชายแก่ก็ไปเรียกหลานชายเขามากินข้าว ทั้ง 3 คน ก็กินข้าวกัน เวลาต่อมาชายแก่แนะนำหลานชายเขาให้ เขาชื่อ คิน เป็นอัลฟ่ากลิ่นฝุ่น ในโลกรกล้างนี้ หาอัลฟ่ากลิ่นฝุ่น ดินหรือกลิ่นธรรมชาติยากมากเพราะมีแต่พวกกลิ่นเลือดไม่ก็ไวน์ ส่วนลุงชื่อ ลุงดิน เป็นอัลฟ่ากลิ่นแดดตอนเช้า ลุงอายุ 59 ส่วนไอคินมันอายุ 22 ชินก็ฟังอย่างตั้งใจลุงก็เริ่มเล่าเรื่องต่างๆนาๆ ส่วนคินก็กินข้าวแต่ก็เหลือบมองที่ชิน ชินหันไปเห็นก็ยิ้มทักทายไปเป็นมารยาท พอลุงดินพูดจบ แกก็บอกให้คินไปเก็บของ ลุงแกจะให้คินไปด้วย เพราะรู้ว่าในเมืองนี้มันเริ่มแปลกๆ คินก็ลุกออกไปเก็บของ

ตัดไปที่ห้องของคิน เขากำลังจัดของพวกเสื้อผ้าของใช้ต่างๆ แต่ในใจเขานั้นนึกถึงแต่รอยยิ้มของชิน "คนอะไรน่ารักจังว่ะ" คินเก็บของไปคิดในใจไปพลางๆ "ไอคินเอ๋ยเสร็จรึยังว่ะ" ลุงดินตะโกนถามหลานชาย เวลาต่อมาคินเก็บของเสร็จและเดินไปหาลุงของเขา ลุงดินได้วางแผลการเดินทางออกไปข้างนอกเมือง แผนคือการที่เราจะไปอีกเมืองนึงที่อยู่แถบชนบท ที่นั้นมีซอมบี้ค่อนค้างน้อยและน่าจะมีที่เพาะปลูกพืชผักไว้กินได้ พอตกลงกันเสร็จเขาก็ได้เริ่มออกนอกเมืองแห่งนี้ ที่นี้มีแต่คนระดับสูง (แต่) ที่ลุงดินรู้จากหลานชายนั้นไม่ใช่ความจริงทุกอย่าง หลานชายเขานั้นคือผู้ที่อยู่จุดสูงสุดของที่พักนี้ ที่เขานั้นไปอยู่ที่ชั้นนั้นเพื่อตบตาคนที่มากับลุงดินนั้นเองเขายังไม่วางใจกับชิน เพราะเขาเห็นชินเป็นคนแปลกหน้า หลังจากที่พวกของลุงดินเริ่มออกมาได้นอกเมืองพวกเขาก็ต้องเดินเท้าไปต่ออีก แต่ที่เขาไม่รู้คือข้างนอกมันแถมจะไม่เหลือซอมบี้แล้ว เพราะ..? เขาคือใครยังไม่แน่ชัด แต่มันก็คงจะดีสำหรับลุงดิน ระหว่างทางที่เขาเดินกันนั้นมีลำธารไหลเป็นสายน้ำใส่ และดูถ้าจะเย็นน่าดู "นี้เด็กๆเราพักเล่นน้ำตรงนี้ดีมั้ย นี่ก็เที่ยงแล้วนะ" เสียงของลุงดินพูดพร้อมกับวางสัมภาระ ชินตาเป็นประกายเมื่อได้ยินดังนั้นเขารีบถอดเสื้อออก เผยให้เห็นผิวที่ขาวเนียน และชินก็พึงตัวลงไปในลำธารอย่างไว เขาดูมีความสุขมากกว่าตอนที่อยู่ในเมืองเสียอีกเขาทั้งสาดน้ำและยิ้มอย่างมีความสุข คินกับลุงดินก็ยิ้มอ่อนๆและเดินลงไปเล่นน้ำกับชิน พวกเขาเล่นกันไปสักพักแล้วก็ขึ้นมา "สดชื่นจัง" ชินพูดก่อนจะขึ้นจากน้ำและใส่เสื้อพร้อมกับถอดกางเกงออก เสื้อของชินมันค่อยค่างยาวถึงกางขาเกือบๆหัวเข่า ลุงดินรีบไปปิดตาหลานชายของเขา ดีที่เขาปิดทัน "ลุงมาปิดตาผมทำไหมเนี่ย" พูดจบชายหนุ่มก็เขามือคนเป็นลุงออกทำให้เขาเห็นชินที่กำลังจะใส่กางเกง เลือดกำเดาเขาก็ค่อยๆไหลลงมา ลุงดินก็ยืนกุมขมับกับพฤติกรรมของหลานชาย ลุงดินเลยไปก่อกองไฟรอทั้ง 2 คน ที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าลุงดินบอกพวกเขาว่าวันนี้จะค้างกันที่นี่ จากจุดที่เขาอยู่มันใกล้กับกำแพงเมืองจึงไม่ค่อยอันตราย พวกเขาก็กินข้าวและเข้านอนกันเพราะต้องออกกันแต่เช้ามืด