ไหงผมถึงมาอยู่ในนิยายสยองขวัญได้เนี่ย!!
ตอนที่๑.
เจล
มึง กูมีอะไรจะเล่าพวกมึงจำข่าวที่ออกในทีวีเมื่อช่วงเช้าได้ป่ะ//เล่า
เยลลี่
อ๋อ ใช่ที่เค้าว่ากันว่าช่วงดึกๆหรือเวลาเลิกเรียนจะมีนักเรียนค่อยๆหายไปทีละคนป่ะ//ตอบ
เจล
ใช่ๆ เห็นว่ามันมีต่อจากนี้ด้วยเว้ย
เยลลี่
ยังไง ไหนเล่า//พร้อมเสือก
เจล
เห็นเค้าเล่ากันว่า เด็กพวกนั้นไม่ได้หายไปไหนแต่เค้าก็อยู่ที่เดิมตั้งแต่แรกแต่คนอื่นๆไม่เห็นเค้าเอง
เจล
กูก็ยังไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่ถ้าเด็กมันยังอยู่แต่ทำไมพวกเค้าถึงไม่เห็นเด็กล่ะ//สงสัย
เยลลี่
เออนั่นดิ ข่าวปลอมรึป่าว555555
เคน
ไร้สาระ//หันมองหน้าต่าง
เคน
(แค่เรื่องหลอกเด็กเท่านั้นแหละ)
ระหว่างที่เค้ามองข้างนอกหน้าอยู่นั้นเค้ากลับเห็นเหมือนคนยืนมองขึ้นมาหาเค้าแล้วโบกมือและยิ้มให้
เจล
มีอะไรรึป่าววะไอเคนสะดุ้งอย่างกับคนเจอผี55565555
เคน
//มอง แต่ไม่ได้พูดอะไร
เจล
อย่าไปสนใจเลยเม้าท์ต่อ5555565
แต่มันก็คงใช่แหละที่บอกว่าเหมือนเจอผีเพราะคนๆนั้นเค้าไม่มีเงา แถมยังโบกมือด้านหลังมืออีก...
ตอนที่๒.
ผมได้หันกลับไปมองอีกครั้งแต่ก็ไม่เจออะไรแล้ว
เคน
(แต่โรงเรียนนี้มันก็แปลกจริงๆแหละ แต่เอาไว้ก่อนดีกว่ายิ่งคิดยิ่งเครียด)
เจล
มึง ครูมาละค่อยคุยละกัน//ยิ้ม
ทั้งห้องได้รีบกลับมานั่งในห้องทันที
ตัวประกอบ
วันนี้ครูจะมาสอนเรื่อง___
ระหว่างที่ครูเค้าสอนไปพรางๆนั้นสายตาผมดันเหลือบไปเห็นเด็กที่อยู่ข้างล่างเหมือนกำลังวิ่งหนีอะไรบางอย่างอยู่
ลำโพงจากห้องประชาสัมพันธ์: ประกาศๆนักเรียนทุกคนตอนนี้เหมือนมีโรคจิตมาวิ่งฆ่านักเรียนของเราไปบางส่วน ได้โปรดระวังตัวและอย่าพึ่งออกไปไหนตอนนี้!!!
ตัวประกอบ
เฮ้ย นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย!!
เยลลี่
อะไรกัน อยู่ๆก็มีโรคจิตออกมาฆ่าคน//กลัว
เจล
ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวมันก็ไปแล้ว(มั้ง)//กอดปลอบ
ตอนนี้ทั้งห้องวุ่นวายกันมาก
ตัวประกอบ
เงียบ!!! ทุกคนอยู่ในความสงบแล้วไปล็อคประตูเอาโต๊ะเอาเก้าอี้มากันเอาไว้แล้วอยู่กันเงียบๆเดี๋ยวนี้
ผมเห็นทุกคนรีบไปล็อคประตูกับเอาโต๊ะกับเก้าอี้ไปกันเอาไว้
เสียงเด็ก:กรี้ดด!!! ใครก็ได้ช่วยหนูด้วยมันจะมาแล้วฮืออ!!//ร้องไห้
เคน
โธ่เว้ย!! //เค้าสถบแล้วรีบโดดหน้าต่างออกไป
ดีนะมันไม่สูงมาก ตอนนี้เค้าต้องรีบไปช่วยเด็กคนนั้นก่อน
ตัวประกอบ
นี่นักเรียนจะไปไหนน่ะ!! กลับมานะเดี๋ยวก็ตายเอาหรอก//ตะโกน
เคน
(ตอนนี้เค้าไม่ได้สนเสียงพวกนั้นแล้วเค้ารู้แค่ว่าต้องไปช่วยเด็กคนนั้น)
เค้าได้วิ่งตามเสียงมาเรื่อยๆ จนมาอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ อยู่ๆบรรยากาศรอบๆก็เปลี่ยนไป
ท้องฟ้าเริ่มมืดครื้มขึ้นทุกที
เคน
เดี๋ยวนะอยู่ๆก็มาโผล่ที่ไหนวะเนี่ย!!//มองรอบๆ
ตอนนี้ที่ที่เค้าอยู่นั้นไม่ได้อยู่แถบโรงเรียนแต่มาอยู่ในป่าแห่งหนึ่งทั้งเสียงเด็กคนนั้นก็หายไปแล้ว
เคน
อะไรวะเนี่ย//น้ำตาคลอเบ้า
เคน
แต่มันใช่เวลาที่ไหน ตอนนี้ต้องเดินหาบ้านแล้วขอความช่วยเหลือก่อน//เช็ดน้ำตา แล้วเริ่มเดินหา
ตอนที่๓.
ผมได้เดินตามทางของป่ามาเรื่อยๆจนเจอกลับบ้านหลังหนึ่งซึ่งมันเก่ามากและมันมีสะพานเก่าๆอยู่สงสัยต้องเดินเข้าไปแต่ก็ไม่เป็นไรหรอกมันมืดมากแล้วด้วยอยู่ๆไปก่อน
เคน
เอาวะ ลองขึ้นไปบนสะพานแล้วถามคนในบ้านดู//เดินขึ้นไปบนสะพาน
เค้าได้พยายามเดินไต่สะพานขึ้นมา
แกรก!! เสียงของสะพานอีกด้านนึงที่เหมือนมันกำลังจะขาด
เคน
ชิบหายละ!! วิ่งก่อน//วิ่ง
เค้าเห็นอย่างนั้นจึงได้วิ่งขึ้นไปอย่างรวดเร็วจนถึงอีกฝั่งนึงได้
เคน
มันเกิดอะไรขึ้นทำไมสะพานถึงขาดได้//ขมวดคิ้ว
เคน
ทั้งๆ ที่ตอนแรกก็ดูแล้วนี่ว่าสะพานมันยังแข็งแรงดีอยู่//สงสัย
ย้อนกลับไปตอนก่อนสะพานจะขาด
เคน
แต่ก่อนจะไปต้องเช็คให้ดีก่อนว่าน้ำหนักตัวคนมันจะรับไหวมั้ย//รีบเข้าไปดูบริเวณเชือก
เคน
อืมม ก็โอเคนะเชือกดูแข็งแรงดีด้วย//จับๆเชือก
เคน
งั้นก็รีบไปดีกว่า//เดินไป
เคน
งั้นพรุ่งนี้คงต้องไปเช็คด้วยแล้วแหละ แต่ตอนนี้รีบเข้าไปสำรวจบ้านก่อน//เดินเข้าบ้านไป
เค้าได้เข้ามาในบ้านข้างใน แล้วสำรวจข้าวของในบ้าน
เคน
ทั้งที่ไม่มีคนอยู่แท้ๆแต่กลับมีของใช้แถมมีอาหารดีๆอีกเต็มไปหมดรึว่าเค้าออกไปข้างนอก//คิด
เคน
อาจจะใช่มั้ง แต่ตอนนี้รีบขึ้นไปนอนก่อนดีกว่าพรุ่งนี้เช้าค่อยว่ากันอีกที//เดินขึ้นห้องไป
เค้านั้นได้เข้ามาสำรวจในห้อง
เคน
จริงด้วยบ้านหลังนี้มีเจ้าของบ้านอยู่ เป็นผู้ชายงั้นหรอแต่ว่าวันนี้ขอค้างซักคืนนะเดี๋ยวพรุ่งนี้มาอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ฟัง//รีบเข้านอน
ที่เค้ารู้นั้นไม่ใช่เพราะอะไรหรอกมันมีทั้งรูป ปืน สมุด ที่เขียนเป็นชื่อผู้ชาย
แต่หารู้มั้ยว่าทางหน้าต่างตรงทางเท้านั้นมีเจ้าของร่างสูงใหญ่แอบมองเค้าอยู่
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
