...บทที่1...
ย้อนวันวาน
หวัดดีครับ ผมชื่อภัท อายุ17 ปี เรื่องราวของผมได้เริ่มขึ้นตอนที่ผมเรียนอนุบาล 2 ใช่ครับมันนานมาก ผมได้รู้จักเพื่อนบ้านคนหนึ่ง เขาชื่อเฟส ครับ เขาเป็นผู้ชายตัวเล็กน่ารัก และเด็กกว่าผม 1ปี แต่ผมดันต้องย้ายเข้าเมื่อเลยทำให้เราต้องแยกจากกันเป็นเวลาหลายปี
เมื่อตอนผม 4ขวบ เฟสมาชวนผมออกไปเล่นข้างนอก ด้วยความที่ผมค่อยไม่มีเพื่อนเลยตอบตกลงไปในทันที พวกเราสนิทกันมาก และเฟสยังเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของผม เราไปเล่นด้วยกันทุกวันเลยครับ ไม่ว่าจะปิดเทอม หรือหลังเลิกเรียนก็ตาม เอาง่ายๆคือเราแทบจะตัวติดกันเลยครับ พอผมขึ้นช่วงป.4ผมก็ย้ายเข้าเมื่อไปด้วยความจำเป็น เพราะพ่อผมได้งานที่ดีกว่าที่เมื่อ
และใช่ครับหลังจากที่ผมย้ายเข้ามาในเมืองผมรู้สึกเหงาไม่มีเพื่อนเล่นเหมือนเมื่อก่อนผมคิดถึงเฟสมากๆเลยหล่ะครับเฟสคือเพื่อนคนเดียวที่สร้างความทรงจำและความสุขของผมไว้เยอะมากๆ ผมหวังว่าเราจะได้กลับมาเจอกันอีก ที่ผมไม่อยากไปเพราะ ในใจแล้ว... ผมชอบเฟสครับ เฟสเป็นคนน่ารักมากๆ เป็นคนเอาใจใส่สุดๆเวลาผมป่วย และเป็นคนที่บ่นผมเวลาผมทำไม่ได้ แต่ผมแอบหวังว่าเฟสจะคิดเหมือนกับผม...
หลายปีต่อมา....
ผมก็ไปเรียนตามปกติเหมือนทุกวัน แต่พิเศษกว่าวันอื่น เพราะมีเพื่อนใหม่ที่หน้าตาคุ้นๆ คล้ายกับเพื่อนสมัยเด็กของผม... และใช่ครับ นักเรียนใหม่ที่เข้ามา คือเฟสจริงๆ และเขายังมานั่งข้างๆผม ผมดีใจมากๆ และดูเหมือน เฟสก็จำผมได้เช่นกัน ตั้งแต่นั้นมา ผมก็มีความรู้สึกดีๆที่มีให้เฟสมากขึ้นเรื่อยๆ มันทำให้ผมลำบากใจเพราะผมกลัวเฟสจะคิดกับผมแค่เพื่อน(สนิท) ผมเลยต้องเก็บมันไว้ในใจตลอดมา แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็จะพยายามรักษาความสัมพันธุ์ระหว่างเพื่อนที่ดี เอาไว้
1 ปีต่อมา...
ใช่ครับ ผมยังคงชอบเฟสอยู่ แต่ผมเริ่มจะตัดใจแล้วเพราะผมไม่กล้าจะบอกความในใจออกไปตามตรง เพราะคำว่า(เพื่อนสนิท) ผมก็คงได้แค่เพื่อน ไม่ก็รอจนเฟสมีใจ...
ติดตามตอนต่อไป !
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
