"ผมตายแล้วหรอ"

"แต่ข้าน่ะ ตายแล้ว"

"ท่านเป็นใคร?"

"แล้วที่นี่ที่ไหน?"

"ที่นี่คือสวรรค์" หลังจากที่มีเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นก็เกิดแสงไปทั่วบริเวณรอบๆ จนไม่สามารถเห็นสิ่งต่างได้

"อ๊ากกกกกกกกก!!!"

.

.

.

.

.

.

.

.

อีกมิติหนึ่ง บ้านตระกูลเหยียน

"คุณชาย คุณชายขอรับ คุณชาย" เสียงของเด็กหนุ่มดังขึ้น ผมลืมตาขึ้นมาก็รู้สึกเบลอๆ ปวดหัว ที่นี่ที่ไหนทำไมการตกแต่งภายในห้องถึงได้ปราณีตมากและเหมือนกับใยุคก่อน ชุดที่ผมใส่ก็มีความเป็นชุดจีนในยุคก่อน ผมนอนอยู่บนเตียงที่มีขนาดใหญ่และนุ่มสบาย รู้สึกไม่คุ้นหูคุ้นตาเลย หลังจากคิดอะไรอยู่ชายหนุ่มที่เพิ่งเรียกเขาอยู่เมื่อกี้ก็แสดงพลังภายในออกมาส่งมาบริเวณหน้าผากทำให้รู้สึกมีกำลังมากขึ้น

"คุณชายพักอยู่สักหน่อยก็ดีขึ้นแล้วนะขอรับ"

ผมก็ไม่รู้ว่าผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แต่ที่รู้ก็คือผมคงมาอยู่ในอีกมิติหนึ่งแน่ๆ !!!

เฮ้อออแล้วทีนี่จะเอายังไงดี ผมหลับตาอีก แล้วผล็อยหลับไป ในความฝันผมเห็นชายชุดขาวที่มีหน้าตาเป็นยังไงผมก็มองไม่ค่อยชัด เขาอยู่ไกลพอสมควร ผมรู้สึกคุ้นเคยและถูกชะตามาก เขาถือของบางอย่างมาด้วย เขากำลังเดินมาหาผมเขามีหน้าตาที่หล่อมาก มีสเน่ห์ดึงดูดแต่เขากลับไม่ยิ้มออกมา เขาสูงประมาณ 185 เซนติเมตร ผมยาวสลวย ก่อนที่ผมจะได้อยู่ใกล้เขา ผมก็สะดุ้งตื่น

"เฮือก!"

ปกติผมจะไม่ฝันอะไรแบบนี้ ผมว่าผมควรจะล้างหน้าสักหน่อย ผมเดินไปตรงที่มีโองอยู่ผมกำลังจะตักน้ำขึ้นมาล้างหน้า ผมก็หยุดชะงักและพบว่านี่คือร่างของผมจริงๆ หรือว่าจะเป็นอีกคนในอีกมิติ ไม่สินี่แหละตัวของผมเอง แล้วทำไมถึงเป็นผมล่ะ ผมออกไปนอกห้อง

"คุณชายจะออกไปข้างนอกหรือขอรับ" ตอนนี้ผมเห็นชายหนุ่มที่อยู่ในห้องเมื่อกี้ได้ชัดเจน หน้าตาน่ารัก อ่อนโยน ถ่อมตน ส่วนความสูงก็ประมาณ 170 เซนติเมตร และคงเป็นคนติดตามผมด้วย

"ใช่" ผมตอบไปสั้นๆ เพราะผมยังทำตัวไม่ถูกกับสภาพแวดล้อมใหม่และมีการใช้พลังภายใน ไม่รู้ว่าผมใช้มันได้รึป่าว

"คุณชายคงยังไม่ชินกับสถานที่ใหม่ๆ ใช่มั้ยขอรับ"

"..."

"เดี๋ยวข้าจะนำคุณชายไปเอง" ชายหนุ่มเหมือนจะรู้อะไรบางอย่างเลยพูดขึ้นว่า...

"เรื่องที่คุณชายข้ามมิติมาที่นี่ข้ารู้แล้วขอรับ"

รู้แล้ว?!! รู้ได้ยังไง แล้วนายเป็นใครกันแน่!

ผมชื่อเหยียนฉาง อายุ 18 ปี ไม่มีพี่น้องหรือครอบครัว ผมอยู่คนเดียวจนกระทั่งเกิดเรื่องอะไรไม่รู้ทำให้เกิดเรื่องราวแปลกๆ เกิดขึ้นกับผม ผมข้ามมิติมาอยู่ในโลกที่มีพลังภายใน แต่เมื่อผมมาอยู่ในโลกนี้แล้วไม่แน่ใจเลยว่าจะใช่ได้เหมือนกันรึป่าว ส่วนผู้ติดตามใหม่ของผม...

"ข้ามีนามว่า กั่วลี่หยาง ก่อนหน้านี้ข้ารู้อยู่แล้วว่าต้องเกิดเรื่อง ข้าเลยมาขอเป็นผู้ติดตามขณะที่ท่านยังหลับไหลอยู่ ท่านเทพได้บอกว่าท่านยังตายไม่ได้ด้วยเหตุผลบางอย่าง ข้าเลยต้องมาเป็นผู้ติดตามของท่าน ละก็ข้าคือทูตสวรรค์ด้วย" กั่วลี่หยางได้อธิบายให้เขาฟัง

"ผ...ข้าชื่อเหยียนฉาง"

"แล้วที่นี่มีพลังภายในกันทุกคนรึป่าว"

"มีเฉพาะตระกูลใหญ่ เท่านั้นขอรับ คุณชายเองก็มี"

กลับมาเรียกคุณชายเหมือนเดิมแล้วเหรอ

"แล้วข้ามาที่นี่ได้ยังไง"

"ท่านเทพเป็นคนส่งคุณชายมาขอรับ"

"แล้วจะทำยังไงถึงใช้พลังภายในได้ล่ะ"

"ต้องฝึกฝนน่ะขอรับ..."

.

.

.

คืนวันนั้น

ค่ำคืนที่เงียบสงบบรรยกาศเย็นสบาย เขานั่งสมาธิอยู่ในห้องของตัวเองโดยมีกั่วลี่หยางมานั่งเป็นเพื่อน ลมหายใจเข้าออกเบาๆ เสียงของหยดน้ำ ทำให้รู้สึกผ่อนคลายมาก จิตวิญญาณของเขาเริ่มนิ่ง ใบหน้าที่หล่อผสมกับความน่ารักทำให้มีสเน่ห์อยู่ไม่น้อยจมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางอมส้มชมพูกั่วลี่หยางเองก็แอบมองเขาอยู่เช่นกัน เขานึกถึงความฝัน...ฝันที่มีเขาคนนั้น เขายังจดจำใบหน้านั้นได้ มันทำให้จิตใจที่สงบของเขาหวั่นไหว

เมื่อได้นึกถึงใบหน้านั้นทำให้รู้สึกเจ็บปวด เจ็บปวดเมื่อได้จากกัน เขาทนความรู้สึกนั้นไม่ไหว น้ำตาคลอไหลออกจากเบ้า

"อึก"

"คุณชาย" เสียงเรียกด้วยความเป็นห่วงของเด็กหนุ่มดังขึ้น เขาได้ออกมาจากภวังค์ความฝันนั้น

"ข้าว่าคุณชายควรพักก่อนดีกว่าขอรับ"

"อืม" เขาตอบสั้นๆ ดวงตาโหยหาของเขาและน้ำตาที่ไหลลงอาบแก้มทั้งสองข้างช่างเป็นภาพที่เจ็บปวดมาก หลังจากที่ฝึกเสร็จเขาได้มานอนครุ่นคิดถึงความฝันอีกครั้ง เขารู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างมาก

เขาดูเป็นเทพเซียนที่เก่งกาจและมีสเน่ห์เป็นอย่างมาก ดูเป็นคนพูดน้อย สุภาพ รักสงบและซื่อสัตย์ต่อตระกูล บิดามารดาและอาจารย์มาก หัวใจของเขาเริ่มเต้นเร็วขึ้น ถ้าเกิดว่าเหยียนฉางได้ตกหลุมรักชายผู้นั้นจะเป็นอย่างไร?!!

ผมว่าผมเริ่มชอบเขาแล้วล่ะ

"นี่กั่วลี่หยาง เราออกไปเดินเล่นกันดีมั้ย วันนี้อากาศสดชื่นนะ" รู้สึกว่าการข้ามมิติมาที่นี่ยังไม่ได้ออกไปไหนเลย อยากออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง

"ได้ขอรับ"

"แล้วข้ามีญาติพี่น้องบ้างรึป่าว พ่อแม่ข้าล่ะ?" อืม...เหมือนผมจะเริ่มชินกับการเรียกข้าๆ เองๆ แล้วแหละ

"ท่านไม่มีใครในครอบครัวเลยขอรับ ตอนนี้มีแค่ท่านคนเดียว" ถึงจะข้ามมิติมาก็เถอะ แต่ไม่มีครอบครัวก็ไม่มีครอบครัวเหมือนเดิม รู้สึกเสียใจอยู่หน่อยๆ แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะผมยังมีกี่วลี่หยางอยู่

"อืม..."

ณ ย่านตลาดของตระกูลเหยียน

ภายในตลาดที่มีผู้คนอยู่มากนั้น พวกเขาเองก็อยากจะซื้อของกินเล่นซักหน่อย

"นี่เสี่ยวหยาง เจ้ามาลองชิมอันนี้สิ ข้าว่าท่าทางอร่อยดีนะ" เขายืนเงินให้แม่ค้าไปแล้วหยิบมาคนละไม้ มีลักษณะคือผลไม้เชื่อม

"อื้มมม อร่อยมากเลยขอรับ นี่คือ..."

"ถังหูลู่น่ะ หรือจะเรียกว่าพุทราเชื่อมก็ได้"

"ขอรับ อร่อยมากๆ"

"ใช่มั้ยล่ะ ข้าบอกแล้ว"

ยังไม่ทันพูดจบ เขาก็แทรกขึ้นมาก่อนเพราะคิดว่าทูตสวรรค์ยังคงไม่เคยกิน

"ข้าอยากอยู่ถึงค่ำเลย เสี่ยวหยาง"

"อื้ม ได้ขอรับ ข้าเองก็อยากดูโคมไฟเหมือนกัน"

"ที่นี่มีลอยโคมไฟด้วยเหรอ"

"ขอรับ"

"งั้นก็ดีเลย"

พวกเขาเดินซื้อของกินเล่นอยู่นาน จนถึงริมแม่น้ำ

เหยียนฉางสังเกตเห็นเงาในที่ลับตาคนแถวริมแม่น้ำอยู่ห่างจากตัวเขาไปไม่ไกล เขาจึงอยากรู้ว่าเป็นใครที่มางีบหลับอยู่แถวนี้ เขาหันไปหากั่วลี่หยางที่กำลังกินถังหูลู่อยู่

"เจ้าเดินแล้วไปก่อนนะ เดี๋ยวข้ามา ไม่ต้องรีบหรอก"

"ข...ขอรับ" กั่วลี่หยางยังงงอยู่ว่าทำไมอีกฝ่ายถึงให้เขาเดินคนเดียว แต่เขาก็ยอมแล้วเดินกลับเข้าตลาดไปซื้อของกินเล่นอร่อยอีก ส่วนเหยียนฉางเขาก็เดินไปตามริมแม่น้ำเพิ่งจะส่องดูคนที่มานั่งงีบ เขาค่อยๆ ย่องเข้าไปใกล้แต่ไม่ทันระวังเขาลื้นก้อนหินไปทับร่างที่งีบอยู่ ปากของพวกเขาทั้งสองประกบจูบกัน เขาหลับตาเพราะความตกใจ ชั่วพริบตาเขาผละตัวออก อีกฝ่ายเองก็ตกใจไม่น้อยเพราะอยู่ๆ ก็มีคนมาจูบแถมเป็นคนหน้าตาน่ารักซะด้วย ใบหน้าของพวกเขาแดงเห่อไปหมด แต่พอเหยียนฉางสังเกตใบหน้าอีกฝ่ายดีๆ ก็พบว่าใบหน้านั้นตรงกับชายรูปงามในฝันของเขา!