นิมิตยามวิกาล
1/เปิดเทอมวันเเรก
"ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนก"
เมย์เชียร์
ฝ..ฝัน...งั้นหรอ
เมย์เชียร์
เรื่องนั้นอีกเเล้ว
"ภาพนิมิตในฝันของฉันที่เป็นมาตั้งเเต่เด็ก"
"จนปัจจุบันนี้ ยังไม่มีใครรู้นอกจากฉัน"
เมย์เชียร์
วันนี้เปิดเทอม ม.6 อยากอยู่ห้องเดียวกันกับเเอลจัง
ซีเเอล
เชียร์ เชียร์ทางนี้ทางนี้ มานี่เร็ว
เเอลกระโดดโลดเต้นพร้อมโบกมือเรียกชื่อฉันไปด้วย
ซีเเอล
ดูนี่สิฉันได้อยู่ห้องเดียวกับเชียร์ด้วยนะ
เมย์เชียร์
จริงด้วย ดีใจจัง
เสียงกริ่งสัญญานบอกถึงเวลาเข้าเรียน
เมย์เชียร์
ถึงเวลาเรียนเเล้วไปกันเถอะ
ฉันพูดพร้อมจับมือเเอลเข้าห้องเรียน
มีผู้คนมากมายมุงอยู่ที่โต๊ะๆหนึ่ง
ซีเเอล
เเหม~เชียร์เรย์ม่อนด์ก็ฮิตมาเเต่ไหนเเต่ไร อย่าไปถือสาเลยนะ
เมย์เชียร์
เปล่าสักหน่อย ฮึ
เมย์เชียร์
เเต่ว่าเลขที่นั่งของฉันมันอยู่ไกล้หมอนั้นนะสิ
ซีเเอล
เอาเถอะนะ ดีกว่าฉันที่นั้งเเถวหลังตลอดเลย
ครู ??? (ประจำชั้นA-1)
เอ้าๆ!! นักเรียนกลับไปนั่งที่!!
เสียงคุณครูทำเอาคนที่มุงโต๊ะของเรย์มอนด์กระจักกระจายไปหมด ไปยังที่นั้ง
ฉันเดินไปโต๊ะข้างๆเรย์มอนด์
เเต่มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งที่นั่งของฉัน
"อะไรของยัยนี่ ที่นั่งตัวเองไม่มีรึไง"
เมย์เชียร์
ที่นั่งไม่มีรึไงค่ะ ตรงนี้ที่ของฉันคะ
ยารึน
เธอก็จ้องเรย์มอนด์อยู่ไม่ใช่รึไง
ยารึน
คนนี้ฉันจองเเล้ว ถ้ารู้ตัวว่าตัวเองมีค่าเเค่นี้ก็ถอยไปซะ!!
เมย์เชียร์
ถ้าเธอมีค่ามากกว่านี้ก็ควรได้นั่งไกล้หมอนั้นเเทนที่จะเป็นฉันใช่ไหมละ
เมย์เชียร์
ควรบอกตัวเองนะ ถ้ารู้ว่าไร้ประโยชน์ก็อย่าทำให้ต่ำกว่านี้
เธอลุกเเละไปนั่งโต๊ะหลังของเธอ
มองฉันด้วยสายตาอาคาดเเค้น
ร่าง
เรย์มอนด์พูดเเค่นั้นเเละหันหน้าหนีฉัน
ครู ??? (ประจำชั้นA-1)
ฉันคือครูประจำชั้นพวกเธอ ข้อปฏิบัติมีดังนี้....
"พักเที่ยงเเล้ววพอเถอะะ😭"
"คนอื่นชักดิ้นชักงอกันหมดเเล้วเเต่ไอหมอนี่ยังเก๊กท่าเท่ได้อีก"
"ฉันจะทำให้รู้ว่าคะเเนนไม่สามารถกำหนดความอดทนได้!"
ครู ??? (ประจำชั้นA-1)
เอ้าพอเเค่นี้!
"กินเวลาพักเที่ยงไปตั้ง20นาที"
"เหลือเวลาผักเที่ยง40นาที"
เรย์มอนด์
อะไรกัน ที่2ของ รร.ได้เเค่นี้นะหรอ
เมย์เชียร์
นี่! ดูถูกฉันหรอ!
ซีเเอล
ไปกินข้าวกันเถอะเชียร์
ฉันเดินเฉิดหน้าสะบัดก้นหนีหมอนั้นทันที
ซีเเอล
ว่าเเต่เธอเเค้นอะไรกับเรย์มอนด์หรอ?
ซีเเอล
ฉันนึกว่าสนิทกันสะอีกเป็นเพื่อนกันตั้งเเต่ม.1ไม่ใช่หรอ
เมย์เชียร์
อย่าพูดถึงมันนะ
เมย์เชียร์
ความจริงเเล้วก็เหมือนจะเป็นอย่างนั้นอะนะ
เมย์เชียร์
เพราะเราคะเเนนพอๆกันเลยได้นั่งไกล้ๆกันตลอดเลยนะ
"เเต่ก็ลืมไปเเล้วเเหละ ว่าทำไมถึงเกลียด"
"ทั้งที่อยู่กันมานานเเล้วเเท้ๆ"
"เพราะความอิจฉาหรอ หรือเขาเก่งกัน"
"ไม่น่าใช่ เเค่เห็นเบ้าหน้าก็เดือดเเล้ว!!"
ครู ??? (ประจำชั้นA-1)
เอาหละเลิกเรียนได้เเล้ว!!
ครูเดินออกจากห้องโดยไม่สนใจนักเรียนที่ไหว้เเม้เเต่น้อย
ฉันเพลียเกินไป จนเพลอหลับไป
เรย์มอนด์
ทั้งที่อยากเอาชนะมากเเท้ๆเเต่ยังมานอนเเบบนี้เนี่ยนะ
"ถ้าไม่โวยวายเธอเหมือนทุ่งดอกไม้เลย'
ภาพตรงหน้ามีเพียงชายรูปงามเท่านั้น
???
มันเกิดขึ้นร้อยๆครั้งในสถานที่เเห่งนี้
???
ใช่มันเกินขึ้นร้อยครั้ง
???
นานกว่าสิบปีฉันจะไปรู้ไหมว่าคุณเป็นไคร
???
เจ้าเจอเเล้วเเค่เจ้าไม่รู้
โลกความฟันเเตกเป็นเสี่ยงๆ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
