NovelToon NovelToon

ดื่มด่ำในสายนาวาของมหาสมุทร​{อีริคxอิซางิ}​Blue​ Lock​

{ตอนเดียวจบ}​

เนื้อหา : แฟนตาซี นางเงือก 

เนื้อเรื่อง : มนุษย์กับเงือกในตอนแรกก็คิดว่าจะรักกันได้แต่ผลสุดท้ายมนุษย์ก็ละโมบโลภมากในกามอยู่ดี

 

 

 

กลับมาได้มั้ย ผมยืนมองคนตรงหน้าที่มีนํ้าตาคลอใบหน้าของ อีริค เกสเนอร์  เปรอะเปื้อนด้วยนํ้าตาความหยิ่งทะนงพลันหายไปจนสิ้น 

ผมไม่คิดว่าจะเจอเขาที่นี้ เราสองคนเคยมีความรู้สึดดีๆให้กันแต่สุดท้ายก็ต้องจากกันด้วยสิ่งที่เรียกว่า ความเป็นจริง

โยกลับมาได้มั้ย อีกฝ่ายอ้อนวอน ใบหน้านั้นทำผมหัวใจสั่นคลอน ปากขมุบขมิบอยากจะเอ่ยคำพูดมากมายที่ทำร้ายจิตใจของเขาแต่หัวใจมันกลับอยากจะพุ่งเข้าไปกอด

พี่ขอโทษที่เคยทิ้งโย พี่ขอโทษ เขาขอโทษ แต่มันสายไปพอสมควร ผมจมกับความทุกข์ทรมานหลายปี

ทำไมถึงพึ่งกลับมา 

ทำไมถึงมาขอโทษตอนนี้

สายไปแล้ว

ไม่ทันแล้ว

ขอโทษ

ผมตอบกลับได้เพียงแค่นั้น

 

 

 

 

[135 ปีก่อน]

 

 

ซ่า ซ่า ครืน เสียงคลื่นกระทบกับโขดหินหนึ่งบุรุษกำลังพูดคุยกับสิ่งมีชีวิตครึ่งคนครึ่งปลา เสียงหวานละมุมโต้ตอบบทสนทนาของคนรัก

วันนี้ร่าเริงจังนะโย ฝ่ามืออุ่นประทับลงที่กรอบใบหน้าริมฝีปากของอีกฝ่ายจุมพิตที่อวัยวะเดียวกัน ดวงตาสีนํ้าเงินมองการกระทำของผู้เป็นคนรัก

เพราะมีเรื่องดีๆน่ะ นายเงือกอ่อนยิ้มใบหน้าสวยยังคงเป็นสิ่งที่งดงามเสมอ บอกพี่ได้ไหมว่าเรื่องดีๆของเธอคืออะไร ชายหนุ่มวัย 19 เอ่ยถาม นายเงือกนึกคิดสักครู่ก่อนจะตอบวาจาหวาน

เราว่าเราท้อง สิ้นคำพูดใบหน้าของคนรักก็พลันหุบยิ้ม สีกน้านิ่งอึ้งราวกับรับรู้เรื่องสุดช็อก จริงหรอโย นายเงือกไม่ตอบเพื่อยกตัวขึ้นจากพื้นนํ้าสีคราม ย้ายตัวมานั่งยังโขดหินข้างๆของชายหนุ่ม 

ดวงตาเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าหน้าท้องของนายเงือกคนรักโตพอสมควร

กี่เดือนแล้วโย 

เราคิดว่าคงจะประมาณ 2 เดือน 

เงือกหนุ่มตอบพลางมองใบหน้าของคนรัก

ลูกของเรา

ของเราสองคน ใช่มั้ยพี่อีริค

เมื่อเงือกหนุ่มเห็นว่าอีกฝ่ายนิ่งเงียบก็รีบถามทันที เพราะเกรงกลัวอีกฝ่ายจะทิ้งตนไป สองมือประคองมือของบุรุษผู้คล้ายว่าเป็นพ่อของเด็กในท้อง

ดวงตาสีนํ้าเงินเริ่มมีสายนํ้าใสคลอ ปากสั่นเบาราวกับกลัว กลัวว่าอีกฝ่ายจะยอมรับไม่ได้

พี่..พี่..อึก.. ไม่มีคำพูดต่อจากนั้นมีเพียงการกระทำที่แสนอบอุ่น อีริคเข้าสวมกอดเงือกหนุ่มพร้อมนํ้าตาของคนที่กำลังจะเป็นพ่อคนอย่างห้ามไม่อยู่ 

มืออุ่นลูบที่หน้าท้องที่กำลังโตของว่าที่ภรรยาและมารดาของบุตรที่กำลังจะเกิดในอนาคต

นายเงือกตกใจเล็กน้อยแต่ก็เผยรอยยิ้มอ่อนที่สดใสดั่งดวงตะวัน สองมือโอบกอดว่าที่สามีไว้แน่นพร้อมเอ่ยคำพูดปลอบประโลมใจ

คุณพ่ออย่าร้องไห้สิ สองมือเรียวเช็ดนํ้าตาจากดวงแก้วของคนรัก อีริคไม่รีรอพุ่งตัวประกบจูบกับโยอิจิ ทั้งสองดื่มด่ำกับการจูบและความสุขที่กำลังจะมาในเร็ววัน

ถ้าหากลูกของเขาออกมาต่อให้จะเป็นเงือกหรือเป็นมนุษย์ทั้งสองกล้าสาบานว่าตนจะรักและเคียงข้างบุตรของตน

 

ยามราตรีมาเยือน นายเงือกนอนพิงซบอกของอีริค ทั้งคู่กำลังนอนมองหมู่มวลดวงดาราที่กำลังส่องสว่าง แสงทอประกายกระทบกับพื้นสีครามมหาสมุทร เสียงคลื่นนํ้ากะทะฝั่งดังเป็นระลอก 

พี่ตั้งชื่อลูกรึยัง นางเงือกถามดวงตาสีนํ้าเงินกำลีงจับต้องดวงดาวที่ต้องมักจะจับจ้องมองเสมอในทุกราตรี

พี่ตามใจโย โยอยากให้ลูกชื่ออะไรละ สามีมักตามใจภรรยาและอีริคก็เป็นคนดั่งสำนวนนั้น นายเงือกทำท่าครุ่นคิดมือเรียวลูบหน้าท้องของตัวเองอย่างทะนุถนอม 

หากเป็นสตรีโยจะตั้งชื่อลูกว่า มาโรลิน หากแต่เป็นบุรุษ ดวงตาสีนํ้าเงินมองไปยังหมู่เวงดาราจนกระทั่งพบดาราที่ตนนั้นหมายปองเสมอมา

โยจะตั้งชื่อว่า ซีรีอุส 

 

 

 

 

 

 

 

 

ครรภ์เพียงแปดย่างเข้าเก้าเต็มที นายเงือกที่ใกล้เป็นมารดาไม่อาจจะทนอยู่ไหวรอครุ่นคิดกับการเลี้ยงเด็กจนผู้เป็นสามีจนต้องคอยห้ามปรามไม่ให้อีกฝ่ายออกแรงหรือหักโหมทำอะไรเกินตัวเพราะเป็นห่วงเด็กในท้อง

โยพี่ขอเถอะอย่างว่ายไปไหนมาไหนเยอะเลย พี่เกียงว่าลูกในท้องจะเวียนหัวเอา อีริคพูดด้วยความเอือมระอาภรรยาของเขามักทำอะไรที่ชอบให้เขาเหนื่อยใจเสมอ

โยคิดอยู่ว่าจะตกแต่งบ้านของลูกยังไงดี โยอยากทำให้เด็ดคนนี้มีความสุข โยอยากรักเขาเหมือนที่แม่ของโยรักโย 

อีริคอดเอ็นดูในการกระทำและความคิดของนายเงือกคนนี้ไม่ได้ รอยยิ้มเผยบนใบหน้าฝ่ามืออุ่นลูบศีรษะของภรรยา

พี่เชื่อว่าโยจะเป็นคุณแม่ที่ดี นายเงือกที่ได้ยินคำพูดแบบนั้นก็อดยิ้มไม่ได้

พี่อีริคก็จะเป็นพ่อที่ดีเหมือนกันครับ ใบหน้าเคล้ากับอีกฝ่าย

อยู่ด้วยกันไปตลอดนะครับ

พี่สัญญาครับ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โกหก

โกหก

พี่โกหก

พี่ทิ้งโย

พี่ทิ้งลูก

พี่ทิ้งพวกเรา

 ในวันที่ฝนพร่ำตกลงจากฝากฟ้าราวกับพระเจ้ากำลังบอกกล่าวความจริงที่เขาเองก็ไม่อาจรับรู้มาก่อน 

ผู้เป็นสามีกำลังโอบอุ้มเด็กชาย แต่นั้นไม่ใช่ลูกของนายเงือกแต่กลับเป็นลูกที่เกิดจากภรรยาโดยชอบธรรมที่แต่งงานกับอีริคได้เกือบ 2 ปี

โยอิจิเห็นผ่านเหล่าผ่านเรือสำราญลำใหญ่ ภาพของครอบครัวที่แท้จริง ใบหน้าของอีริคกำลังมีความสุขกับลูกชายตัวจริง

ลูกชายที่เป็นมนุษย์ไม่ใช่สัตว์ประหลาด

 

โยอิจิมองลูกชายตัวน้อยในอ้อมแขน ใบหน้าน้อยนั้นยังคงหลับใหลไม่อาจรับรู้ความจริงที่พ่อของตนนั้นสารเลวแค่ไหน มันน่าเสียใจที่โดนมนุษย์ใจดำมาหลอกลวง ดวงใจเจ็บแค้นช้ำมากเพียงใด

แต่หัวใจมันยังคงเจ็บปวดและเรียกร้องหาอีกฝ่ายเสมอ

แม่ขอโทษ...แม่ขอโทษนะลูก..

คำพูดเบาๆไม่อาจเอ่ยได้โดยตรง ความรู้สึกคับแค้นเจ็บอกมากมายที่ไม่อาจแสดงออกมาได้ มีเพียงหยดนํ้าตาใสที่ไหลรินเท่านั้น

ซีรีอุส ตอนนี้เหลือแค่แม่กับลูกแล้วนะ

แม่คนนี้จะดูแลลูกเอง เจ้าชายตัวน้อยของแม่

 

 

 

 

 

 

รักมากมายเหลือเกิน รักจนโง่เขลาไร้ซึ่งปัญญาผลสุดท้ายแล้วครา เขาก็จากไปอยู่ดี

 

 

 

 

 

 

[ 135 ปีต่อมา]

 

ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมอีริค เกสเนอร์ถึงจำความทรงจำในชาติก่อนตั้งร้อยกว่าปีได้ แต่นี้มันไม่สำคัญแล้ว ตอนนี้ผมไม่อยากเจอเขาอีกแล้ว

นายเป็นอะไรเกสถ้าจะคุยเรื่องแบบนี้ผมขอตัว

ผมพยายามเดินหนีแต่อีกฝ่ายก็รั้งผมไว้ 

โยพี่ขอโทษ อีกฝ่ายเข้ามากอดจากด้านหลัง ผมยืนนิ่งไม่สามารถขยับตัวได้ ขอโอกาส...ขอโอกาสได้มั้ย พี่ขอโทษ

สายไปแล้ว

ช้าไปแล้ว

มาคิดได้ตอนนี้เองหรอ

ปากก็อยากจะบอกไปแบบนั้นแต่สุดท้ายก็ไม่กล้าพอ พระเจ้าใยไม่ใจดีกับผมเลย

ผมคือ อิซางิ โยอิจิ เอสของBlue lookไม่ใช่โยอิจิที่คุณเคยพบ ผมขอตัว

ผมหลีกหนีจากความเป็นจริงในอดีต หลักหนีจากเรื่องที่ไม่อยากเจอ ได้โปรดอย่า อย่ากลับมาเจอกันอีกได้มั้ย

ทรมาน ทรมานชิบหาย ได้โปรดอย่าทำแบบนี้ได้มั้ย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ไปเจอผู้ชายเก่ามาหรอยจ เอโกะมองผมด้วยสายตาที่รู้ทุกสิ่ง ครับแม่ และใช่คุณเอโกะคือมารดาของผมและยังเป็นนายเงือกเหมือนกัน เหตุผลที่เงือกนั้นขึ้นมาอาศัยบนบกได้เหมือนมนุษย์ก็เพราะอายุเกิน 50 ปีนาง/นายเงือกสามารถแปลงร่างกายเป็นมนุษย์ได้

พวกมนุษย์มันก็เลวซะหมด ไอที่ดีๆมันก็หายาก

ผู้อำนวยการBlue lookและคนที่ได้ชื่อว่าแม่กำลังดื่มกาแฟขมที่มีคาแฟอีนมากเกินไป

แม่เหมือนกำลังด่าพ่อเลย

บุคคลที่สามเดินเข้าร่วมวงสนทนา พ่อครับ

ลูกแมวสีดำหันไปมองพ่อเลี้ยงที่ตนเคารพขั้นสุด

โนเอล โนอา

คนที่ถูกเรียกลูบหัวของบุตรชาย แน่นอนว่าโนเอลก็รู้ว่าภรรยาและลูกชายเป็นนายเงือก

เกสเนอร์ หมอนั้นมันทำอะไรลูกรึเปล่า

พ่อรู้

อื้ม

มีหรือโนเอลจะไม่รู้ เขาเห็นคนในทีมบาสตาร์ดมึนเช่นบ่นกันตรึมหูว่าเกสเนอร์มีอาการเปลี่ยนไปหลังจากพบโยอิจิ

อิซางิถอนหายใจ

ความรู้สึกในตอนนี้คือเขาอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ หลีกหนีจากอดีตที่เคยพบ เขามีชีวิตอยู่มาเกือบ 150 ปีแล้วและนั้นคืออายุวัยกลางคนของเหล่านางเงือกและนายเงือก

อิซางิถึงเวลาจะหาใครสักคนเข้ามาในชีวิตและสร้างครอบครัวได้แล้ว แต่เขา...เขายังไม่ลืมอีริค ไม่สิ ไม่ เขาไม่เคยลืมอีกฝ่ายเลย

ตราบใดที่ยังเห็นใบหน้าที่คล้ายคราก็มักจะคนึงหาเสมอ ทรมาน เจ็บปวด และมีความสุข

ถ้ายอมคืนดีและมอบโอกาส เราจะสามารถอยู่ด้วยกันแบบครอบครัวได้มั้ย

ไม่

ไร้สาระ

เลิกคิดเถอะ

ผมสลัดความคิดเหล่านั้นออกจากหัว

แล้วซีรีอุสอยู่ไหนหรอครับ

แม่ให้อันริพาเจ้าหลานตัวแสบไปซื้อของตอนนี้คงกำลังจะกลั-

[คุณเอโกะค่ะ!ช่วยด้วยค่ะ ซีรีอุสโดนพวกเด็กๆรุมล้อมใหญ่เลย!!]

ไม่ทันขาดคำ

อิซางิ

เอโกะที่กำลังจะสั่งให้อิซางิรีบออกไปพาตัวซีรีอุสกลับมาที่ห้องควบคุม แต่พอหันไปอีกทีเจ้าตัวกลับไม่อยู่เสียแล้ว สมกับเป็นเรื่องเล่าว่าเหล่าเงือกมักห่วงบุตรสาวบุตรชายของตนเสมอ

 

 

 

 

 

 

 

 

เด็กน้อยลูกใครเนี่ยน่าตาหน้ารักชมัด ไกเซอร์จะเอื้อมมือไปแตะตัวของเด็ดชายตรงหน้าแต่ก็ถูกมือของอันริห้ามไว่

ต้องขอโทษด้วยนะคะแต่อย่าจับน้องเขานะคะ!T^T

หรือว่าเป็นลูกชายของคุณอันริหรอครับ ยูกิมิยะถามทันทีด้วยความสงสัย อันริรีบส่ายหน้าปฏิเสธ

แล้วลูกใครละเนี่ยแต่ผมว่าผมคุ้นหน้าเจ้าเด็กน้อยคนนี้นะ มองไปมองมาแล้วเหมือน กริมทำท่าครุ่นคิดแต่พอเริ่มคิดออกก็ต้องชะงักแล้วหันหน้ากลับไปมองหนึ่งในเพื่อนร่วมทีมบาสตาร์ดมึนเช่นที่ตอนนี้กำลังยืนช็อกไปแล่ว

'ซีรีอุส'

'พี่ชายรู้จักผมด้วยหรอครับ'

ใบหน้าใสซื่อของเด็กน้อยแต่หารู้ไม่ว่าเด็กคนนี้อายุเกือบ 135 ปีเสียแล้ว

อีริคยืนช็อกใบหน้านั้นคล้ายคลึงเขาและอิซางิ สีผมนํ้าเงินแต่ปลายผมกลับเป็นสีทองประกาย ดวงตาสีนิลเหมือนเขาและที่สำคัญชื่อเดียวกับลูกชายของเขา

เด็กน้อยเอียงคอสงสัยแต่ไม่นานผู้ให้กำเนิดก็มาถึง

ซีรีอุส

แม่ครับ

อิซางิรีบพุ่งตัวเข้ามาอุ้มซีรีอุสที่สูงไม่ถึง92เซนให้ออกจากพวกหมาบ้าทั้งหลาย

อิซางินั้นลูกชายนายงั้นรึ ไคเซอร์เปิดประเด็นถามไถ่ในทันทีแต่อิซางิไม่ได้สนเจ้าหัวไก่นัก ดวงตาสีนํ้าเงิจดจ้องมองเพียงคนๆเดียว

คนที่เป็นดั่งดวงใจและความหวานของท้องทะเล

แต่นั้นก็แค่อดีต 

ผมขอตัวขอบคุณที่ดูแลซีรีอุสนะครับคุณอันริ

อิซางิกล่าวจบก็รีบเดินหนีไปในทันที ทุกคนในที่นั้นต่างมึนงงคงมีเพียงแต่อีริคที่วิ่งตามอีกฝ่ายไป

 

 

 

 

 

 

 

โย! หยุดก่อน

ผมวิ่งตามอิซางิที่อุ้มเด็กน้อยในอ้อมแขนเดินหนีผม อีกฝ่ายไม่แยแสผมด้วยซํ้า 

โย! ฝ่ามือหนาคว้าเข้าที่แขนของโยอิจิ อีกฝ่ายหันมาตามแรงดึง ใบหน้างามนั้นแฝงไปด้วยความเจ็บปวด สองมือโอบอุ้มเด็กน้อยพยายามจะพาหนีให้ไกลจากคนที่เสมือนบิดาของบุตร

อีริค อย่ามายุ่ง

โยฟังพี่ก่อน ได้ไหม ขอร้องโย

ผมกล่าวอ้อนวอน ก้าวเดินพยายามเข้าหาแต่อีกฝ่ายก็ถอยหนีเรื่อยๆ ผมมองไปที่ดวงตาสีนํ้าเงินอัมพัน ดวงตาที่ผมเคยเฝ้ามองในยามราตรีเคียงคู่ดารา

ขอโทษ

อยากจะกล่าวคำขอโทษกับโย

ขอโทษที่ตอนนั้นโง่และเหี้ย

ขอโทษที่ทำให้โยต้องทรมาน

อยากจะบอกไปตรงๆ

แต่ทำไม

ถึงไม่กล้า

 

พี่ขอโทษ

ดวงตาผมร้อนพราว รับรู้ได้ทันทีว่ามีนํ้าหยาดใสแน่นอน สองมือพยายามจะเข้าหาอีกฝ่ายแต่ก็ห่างไกลเสียเหลือเกิน

อย่ามายุ่ง เรื่องของเรามันจบไปแล้วอีริค

โยพยายามหนีผม ก็สมควรแล้วที่อีกฝ่ายจะเป็นแบบนั้น

แม่ครับ

เสียงเล็กของเด็กชายเรียกโย สองมือน้อยกอดมารดาไว้แน่นพร้อมหันสายตามองอีริคด้วยความสงสัยและกังวล

โยนั้นลูกของเรา-

ไม่ ซีรีอุสไม่ใช่ลูกของพี่

โยปฏิเสธหัวเด็ดตีนขาดแต่มองยังไงนั้นก็ลูกของเขาชัดๆ ผมกัดปากจนเลือดไหล ทั้งเสียใจ หงุดหงิด โกรธ ดีใจ มันหลากหลายอารมณ์เหลือเกิน

พี่..ขอโทษ

เด็กคนนั้นคือลูกชายของพี่ใช่มั้ยครับโย

ผมเลือกจะใช้คำพูดที่อ่อนน้อบขึ้น เสียงเบาลงจนแทบไม่ได้ยิน แต่สำหรับโยนั้นคงเป็นคำพูดที่ดังกึกก้องในโสตประสาทแน่นอน

สองมือของมารดาคลายกอดจากบุตรแต่ก็ยังคงกอดไว้ไม่ห่างตัว

ผมอาศัยจังวะนั้นเดินเข้าไปใกล้

และในที่สุดก็ได้โอบกอดทั้งสองไว้จนได้

เสียงร้องไห้ของโยไม่ดังมากนักแต่สำหรับผม

กลับดังราวกับคลื่นพายุ

โยพี่ขอโทษ กลับมาได้มั้ยพี่ กลับมาเป็นครอบครัวได้มั้ย เหมือนที่โยกับพี่เคยสัญญากันไว้ 

ผมพูดด้วยความจริงใจทั้งหมด

โยไม่ได้พูดคำใดๆเพียงแต่ก้มหน้าร้องไห้ ส่วนเด็กชายก็มองผมด้วยความสงสัย และผมก็โอบกอดทั้งสองคนไว้แน่น

 

 

 

ขอโทษที่เคยทำร้ายทั้งสองคน ขอโทษที่เคยทิ้งทั้งสองคน ขอโทษที่เป็นพ่อที่แย่ ขอโทษที่เป็นสามีที่ห่วยแตกที่สุด พี่ขอโทษ โยอิจิ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[ 87 ปีต่อมา]

หากนับตามอายุไขมนุษย์ก็ควรจะจากโลกนี้ไปเสียแล้ว แต่สำหรับพวกเขามันกลับไม่ใช่

เสียงคลื่นกระทบชายฝั่ง ภาพของชายหาดขาวนวลที่คุ้นเคยปรากฏอยู่ตรงหน้าดวงตาสีนํ้าเงิน ดวงดารากำลังส่องกระทบกับพื้นของทะเล แสงเหนือสุกสกาว หมู่มวลนาวากำลังโลดแล่นสู่จุดหมาย สายลมเย็นพัดผ่านคล้อยตามอารมณ์

ไม่ทันไรผ้าผืนอุ่นก็ถูกวางบนไหล่ของภรรยา 

อากาศเริ่มหนาวแล้วจะเข้าบ้านเลยไหมโย

ดวงตาสีนํ้าเงินหันมาจับจ้องคนที่มาเยือน อีริค มองดวงตาสีนํ้าเงินที่เขาเฝ้าหา โยอิจิยิ้มอ่อนๆก่อนจะพยักหน้า คนที่มีดวงตาสีนิลประทับจูบที่ปากหวานอวบของเงือกหนุ่ม ทั้งสองดูดดื่มพลอยไปตามคารมณ์จนกระทั่งเสียงของบุคคลที่คุ้นเคยและเสมือนดวงใจดังขึ้น

พ่อครับแม่ครับเข้าบ้านได้แล้ว 

ซีรีอุสในวัยรุ่นยืนมองคู่รักที่กำลังกระหนุงกระหนิงกันอยู่ที่ชายหาดพร้อมใบหน้าเอือมระอา การกระทำนั้นสามารถเรียกรอยยิ้มจากสองสามีภรรยาได้

อื้ม

อิซางิยิ้ม

มือเรียวเอื้อมจับฝ่ามือหนาของอีริคทั้งสองกอบกุมมือนั้นไว้ก่อนจะเดินไปยังบ้านหลังเล็กริมทะเลของพวกเขา 

บ้านของพวกเขาสามคน

 

 

 

 

 

 

และสถานที่ ที่เคยร่วมรักของเราสองคน

 

 

 

 

ดวงจันทร์ในค่ำคืนนี้ยังคงส่องสว่างเหมือนวันแรกที่ได้พบนัยตาสีนํ้าเงินนั้นเสมอ

 

 

...จบ...

 

 

 

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

novel PDF download
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!