...บทนำ...

...ในเช้าที่สดใส่เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของดิน"กริ๊ง กริ๊ง" เสียงนาฬิกาดังขึ้นตอนหกโมงตรงมีเด็กชายคนหนึ่งได้เเอื้อมมือปิดนาฬิการของเขาแล้วเขาก็เผลอนอนต่อไปจนแปลกโมงครึ่งจนเขาได้ยินเสียงของผู้คนที่อยู่ ด้างล่าง...

  "อืม นี้กี่โมงแล้วนะ" เสียงงัวเงียของชายร่าง   เล็กได้เอ่ยขึ้นแล้วจึงค่อยๆหยิบมือถือขึ้นมาดู "ห๊ะ   แปดโมงแล้ว"ดินได้รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้ววิ่งไปข้าง   นอกของตึก "พี่ครับ" ร่างบางเรียกวิน " ว่าไงน้อง" "ไปส่งผมที่มหาลัยที่อยู่ข้าง ส.น หน่อยครับ" "ได้เลยไอน้อง" "ขอไวไวนะครับ" พี่วินได้มส่งดินที่มหาลัยแล้วดินจึงรีบจ่ายเงินแล้วรีบวิ่งไปอังคานที่พี่กำลังรับน้อง ดินได้ยื่นอยู่หน้าประตูแล้วค่อยคานเข้า "นี้น้องคนนั้นน่ะอยุดเลย!"  ได้มีพี่ว๊ากคนหนึ่งเห็นดินที่กำลังลังคานไปนั้งในแถวใช่นั้นคือพระเอกของเรา" แฮะๆ" "ไม่ต้องมาขำเลย" "มานี้" "ครับ" ดินได้เดินไปด้วยท่าทางเหงาๆ "เปิดเทอมวันแรกก็มาสายเลยนะ" "ผมขอโทษ"

"ยังไงก็ต้องทำโทษ" "ทุกคนอยากทำโทษยังกับคนที่มาสายดี"เมฆยกยิ้ม"แต่งหญิง"ทุกคนได้ตะโกนตอบพร้อมกัน"โอเคเอางั้นก็ได้" "ไม่เอาผมของโทษ"ดินได้ยกมือขึ้นมาไหว้ขอไม่ให้ทำโทษ"ไม่ครับเกมไปเอาชุดมา" "เค"เกมได้เอาชุดมาให้ดินไปเปลี่ยนดินจึงต้องจำใจไปเปลี่ยนชุด เวลาผ่านไปไม่ทำชั่วโมงดินก็เดินเข้ามาจึงทำให้ทุกคนอึ้งกันหมดเพราะหน้าตาของเธอก็เหมือนผู้หญิงอยู่แล้วทำให้ดินนั้นสวยมาจนเมฆผู้ไม่เคยสนให้ใครนั้นมองค้างตาไม่กระพริบเลย"พี่ครับ พี่ครับ"ดินเรียกคนที่อยู่ข้างหน้าตน"ค...ครับ!" "ผมไปเปลี่ยนชุดได้ยัง" "ยังนายต้องอยู่ในชุดนี้จนกว่าจะจบการรับน้อง" "ใจร้าย" "ไม่ต้องเลยใครกันที่มาสายไปนั่งเลยครับ" กิจกรรมได้ดำเนินไปเรื่อยๆจนทำเวาพัก

"เอาแหละไปกินข้าวกันก่อนบ่ายโมงครึ่งมาหาเจอกันที่เดิม" ทึกได้แยกย้ายกันไปพักผ่อน "ไอเมฆ" "ว่า" "มึงชอบน้องคนนั้นใช่ไหม" "คนไหนวะ" "ก็คนที่โดนทำโทษไง" "ก็....อาจจะใช่" "ให้กูช่วยจีบป่ะ" "ไม่กูจีบเอง" "ห๊ะมึงจีบเป็นด้วย"

"เออ"

หลังจากพักกลางวันกิจกรรมได้คำเนินต่อจนเลิก

ตอนนี้เป็นเป็นเวลาหนึ่งทุ่ม

"ไงน้องสาว" "สาวพ่องกูผู้ชาย" "อาวผู้ชายหรอวะ" "เออ"

"ไม่เป็นไรกูอยากลองขอใหม่"

จากนั้นชายปริศนาได้ดันดินให้ไปติดกำแพงเมฆได้มาเห็นพอดีเลยจะเข้าแต่ต้องอยุดชะงักเพราะเห็นชายร่างเล็กชัดเขาไปที่หน้าชายปริศนา

"ซี๊ดแม่ง..ตัวแค่นี้ต่อยเจ็บชิบ"

"เห็นตัวเล็กอย่างนี้ก็สู้เป็นนะ"

"หึ อย่างนี้สิเมียในอนาคตของฉัน"

เมฆพูดเบาๆก่อนที่จะเดินเข้าไปหาทั้งสอง

"ทำอะไรกัน"

 "รุ่นพี่เมฆ!!"

ชายปริศนาได้รีบวิ่งนี้ไป

"หึ ไงตัวเล็ก"

"ใคร ใครตัวเล็กขอพี่"

 "มึงไง"

 "ห๊ะผมไปเป็นตัวเล็กของตอนไหน"

"ตอนนี้ไง"

เมฆได้ดันดินติดกำแพง

"พี่อยากโดนอีกคนไง"

"มัดแค่นั้นทำอะไรฉันได้"

"พี่"ดินได้ง้างมือเตรียมต่อย

"อุ็ยๆหน้ากลัวจัง"

"พี่"

อยู่ๆดินน้ำตาก็ไหล

"ดิน!!"

"ร้องไห้ทำไม"

 "ก..ก็ผมอยากกลับที่พักแล้วอะ"

ดินพูดด้วยเสียงสั่นสะเทือน

"แล้วที่พักดินอยูไหนเดี๋ยวพี่ไปส่ง"

เมฆพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง

"อยู่ตึกCR"

ดินพูดไปร้องไป[อยู่ที่เดี๋ยวกับฉันเลย]เมฆได้คิดในใจ"เดี๋ยวไปส่งพี่ก็อยู่ตึกนั้น

" "ค..ครับ"

ดินพูดติดๆคัดๆ[น่ารักชะมัด]เมฆได้พาดินไปส่งที่ตึกCRแล้วจะถามเลขห้องของดินแต่ต้องอยุดชะงักเพราะเห็นดินนอนหลับปุ๋ยเมฆเลยตัดสิใจอุ้มดินไปห้องขอตนก่อน

                      ณ.ห้องของเมฆ

เมฆได้วางดินอย่างนุ่มนวล

"อื้ม~"

ดินได้ละเมอดึงเมฆมากอดเพราะคิดว่าเป็นหมอนข้าง

"เหี้*!! ดินปล่อยกูนะ"

เมฆาดิ้นไปมาเพื่อให้ดินปล่อย

"อื้ม~หมอนข้างอะไรว่ะดิ้นได้"

ดินลืมตาขึ้นมาดู

"อ๊ากก!! พี่เมฆเข้ามาให้ฟ้องผมได้ไง"

"ห้องกูต่างหาก"

ดินได้มองดูรอบๆ

"จ..จริงด้วย....ผมมาอยู่ห้องพี่ได้ไง"

"ก็มึงอยู่ดีๆได้ร้องกับหอพักพอกูจะถามเลขที่ห้องมึงก็หลับกูเลยพามึงมาห้องกูก่อนแล้วกำลังว่างมึงลงบนเตียงกูมึงก็ดึงกูมากอด"

"ข...ขอโทษครับพอดีเป็นคนชอบอยู่แต่ในห้องนะครับ"

"ทำตัวเป็นเด็ก"

"ตอนนี้ผมอยู่ไหนอะ"

"หอพักCR"

"อ๋อ...ห๊ะ พี่อยู่หอเดียวกับผมหรอ"

"อืม"

"มึงจะกับห้องมึงยัง"

"ก็กำลังไปครับ"

"เออเดี๋ยวกูไปส่ง"

"ไม่เป็นไรครับ"

"งันมึงอยู่ห้องไหน"

"ห้อง122ครับ"

"ห้องข้างกู..."

"ห๊ะ...นี้ห้องไหนครับ"

"121"