พบรักรุ่นพี่
พบรักรุ่นพี่ตอนที่1
คิมหันต์(พี่ชายนางเอก)
ครับป๋า
ลิ้ม(พ่อนางเอก)
ไปเรียกน้องลงกินข้าวมาสิ
คิมหันต์(พี่ชายนางเอก)
ครับ
คิมหันต์(พี่ชายนางเอก)
ยัยหมูตื่นได้แล้ว
คิมหันต์(พี่ชายนางเอก)
ไปกินข้าว
เเป้ง(นางเอก)
หนูไปอาบน้ำก่อนนะคะ
คิมหันต์(พี่ชายนางเอก)
เร็วๆล่ะยัยหมู
เเป้ง(นางเอก)
บอกว่าไม่ใช่หมูเว้ย
เเป้ง(นางเอก)
//หยิบผ้าเช็ดตัว
เเป้ง(นางเอก)
//ใส่ชุดนักเรียนอยู่
เเป้ง(นางเอก)
ป๋าหนูไปโรงเรียนก่อนนะคะ
ลิ้ม(พ่อนางเอก)
ไม่กินข้าวก่อนนะลูก
เเป้ง(นางเอก)
ไม่ดีกว่าค่ะ
เเป้ง(นางเอก)
ไปก่อนนะคะสวัสดีค่ะ
ลิ้ม(พ่อนางเอก)
ไปส่งน้องด้วย
เวหา(พี่ชายนางเอก)
ไปตัวเล็ก
เเป้ง(นางเอก)
พี่เวหาแล้วพี่คิมล่ะ
เวหา(พี่ชายนางเอก)
นั่นไง//ชี้ไปที่คิมหันต์ที่กำลังเดินมา
คิมหันต์(พี่ชายนางเอก)
ว่าไงครับหมูอ้วน
เเป้ง(นางเอก)
ไม่ได้อ้วนโว้ยแค่อวบ
เวหา(พี่ชายนางเอก)
ไปก็ได้แล้วพี่น้องคู่นี้ทะเลาะอีกเเล้ว
คิมหันต์(พี่ชายนางเอก)
//+
เเป้ง(นางเอก)
สวัสดีค่ะ//ไหว้ 2 คน
คิมหันต์(พี่ชายนางเอก)
อืม
เเป้ง(นางเอก)
//เดินไปชนใครบางคน
เเป้ง(นางเอก)
โอ๊ยขอโทษค่ะ
ติวเตอร์(พี่ชายพระเอก)
ขอโทษครับ
ติวเตอร์(พี่ชายพระเอก)
นักเรียนใหม่หรอไม่เคยเห็นหน้าเลยอ่ะ
เเป้ง(นางเอก)
แล้วนี่พี่คะแล้วสภาไปทางไหนหรอคะ
ติวเตอร์(พี่ชายพระเอก)
มาเดี๋ยวพี่พาไป
เเป้ง(นางเอก)
//เคาะประตูห้อง
เเป้ง(นางเอก)
เออหนูจะมาสมัครเรียนน่ะค่ะ
เเป้ง(นางเอก)
สมัครตรงไหนหรอคะ
อาจารย์(ห้องสภา)
เซ็นแล้วก็ไปเข้าเรียนได้เลย
เเป้ง(นางเอก)
ขอบคุณค่ะ//เซ็น
พบรักรุ่นตอนที่2
เเป้ง(นางเอก)
เออแล้วเพื่อนๆล่ะคะ
นัท(เพื่อนนางเอก)
สวัสดีค่ะครู
มาย(เพื่อนนางเอก)
สวัสดีค่ะครู
อาจารย์
งั้นเรามาแนะนำตัวกันก่อนเลยนะคะ
อาจารย์
อาจารย์ชื่อมิ้นนะคะ
นัท(เพื่อนนางเอก)
เราชื่อนัทนะ
มาย(เพื่อนนางเอก)
เราชื่อมายนะ
เเป้ง(นางเอก)
เราชื่อเเป้งนะ
อาจารย์
แนะนำตัวกันหมดทุกคนแล้วนะ
อาจารย์
งั้นก็กลับบ้านได้เลยนะ
เเป้ง(นางเอก)
พวกเธอเราขอไปด้วยคนสิ
มาย(เพื่อนนางเอก)
ได้สิได้สิมาสิ
นัท(เพื่อนนางเอก)
ใช่เราก็อยากมีเพื่อนเหมือนกันน่ะ
เเป้ง(นางเอก)
อืมงั้นเราเป็นเพื่อนกันนะ
เเป้ง(นางเอก)
สั่งอาหารหน่อยค่ะ
เเป้ง(นางเอก)
เอาสลัดยำทูน่าเอายำทะเล
เเป้ง(นางเอก)
เอาอะไรอ่ะพวกเธออ่ะ
นัท(เพื่อนนางเอก)
งั้นหนูขอสปาเก็ตตี้ผักเยอะๆนะคะ
มาย(เพื่อนนางเอก)
ของดิฉันเอามักกะโรนีไส้กรอกค่ะ
เเป้ง(นางเอก)
งั้นเรากลับก่อนนะนัทมาย
นัท(เพื่อนนางเอก)
งั้นเรามายไปกันเถอะ
เเป้ง(นางเอก)
ม๋ามาได้ไงคะเนี่ย
พัน(แม่นางเอก)
ม๋าก็หาลูกม๋าไงคะ
เเป้ง(นางเอก)
ม๊าแล้วพี่คิมกับพี่เวหาล่ะคะ
คิมหันต์(พี่ชายนางเอก)
พี่อยู่นี่
เวหา(พี่ชายนางเอก)
รอกูด้วย
พัน(แม่นางเอก)
พูดไม่เพราะเลยนะเวหา
เวหา(พี่ชายนางเอก)
ก็ไอ้คิมมันมันไม่รอผมอ่ะม๋า
ลิ้ม(พ่อนางเอก)
กลับบ้านได้แล้ว
เเป้ง(นางเอก)
งั้นหนูไปก่อนนะคะ
พัน(แม่นางเอก)
จะไปไหนอีกล่ะลูก
เเป้ง(นางเอก)
หนูจะไปซื้อของที่เซเว่นนะคะ
เเป้ง(นางเอก)
ครีมหนูหมดพอดีอ่ะ
พัน(แม่นางเอก)
ไปคนเดียวก็ระวังตัวด้วยล่ะ
ลิ้ม(พ่อนางเอก)
ใช่ไปคนเดียวก็ระวังตัวด้วยล่ะลูกเป็นผู้หญิงนะ
ลิ้ม(พ่อนางเอก)
ให้พี่คิมไปด้วยไหม
เเป้ง(นางเอก)
ไม่เป็นไรค่ะหนูไปเองได้
เเป้ง(นางเอก)
ไปทางไหนล่ะทีนี้
โจร
//เอาอะไรมาปิดปากนางเอก
เเป้ง(นางเอก)
ช่วยด้วยค่ะช่วยด้วย
โจร
ร้องไปไม่มีใครช่วยมึงได้หรอก
บุ๋น(พระเอก)
หยุดนะมึงมึงทำอะไรอ่ะ
บุ๋น(พระเอก)
ผู้หญิงอ่ะคิดทำร้ายผู้หญิงหรอต้องโดน
บุ๋น(พระเอก)
//บุ๋นก็ปิดตานางเอก
แล้วพอเปิดตามาอีกทีโจรก็นอนหลับอยู่บนพื้นแล้ว
บุ๋น(พระเอก)
มึงยังไม่เจอกับกูแล้วมึงอย่าทำร้ายผู้หญิงให้กูเห็นอีกนะ
บุ๋น(พระเอก)
กูเอามึงไม่เลี้ยงแน่
บุ๋น(พระเอก)
รู้ไหมว่าทางนี้มันทางเปลี่ยวไม่มีใครเขามากันหรอกเดี๋ยวพาไปส่ง
เเป้ง(นางเอก)
(คนอะไรเย็นชาชิบหาย)
เเป้ง(นางเอก)
บ้านตระกูลจึงค่ะ
เเป้ง(นางเอก)
หนูกลับมาแล้วค่ะม๋า
พัน(แม่นางเอก)
ไปไหนมาเนี่ยแม่เป็นห่วง
เเป้ง(นางเอก)
หนูเดินหลงทางเข้าไปในทางเปลี่ยวค่ะ
พัน(แม่นางเอก)
แล้วนะใครอ่ะหรอ
เเป้ง(นางเอก)
เขาเป็นคนช่วยหนูเองค่ะ
พัน(แม่นางเอก)
อย่าให้เขากินข้าวบ้านเราสักมื้อนะ
พัน(แม่นางเอก)
ไม่ต้องเกรงใจน้าให้กินได้
บุ๋น(พระเอก)
เดี๋ยวผมมานะครับ//โทรศัพท์ดัง
โทรศัพท์ดังเพราะว่าพ่อบุ๋นโทรมา
สิบทิศ(พ่อพระเอก)
มึงอยู่ไหนกลับบ้านมาเดี๋ยวนี้เลยนะถ้ามึงกลับช้ามึงตาย
บุ๋น(พระเอก)
คุณน้าครับงั้นผมขอกลับตัวกลับก่อนนะครับ
ลิ้ม(พ่อนางเอก)
งั้นลงไปส่งดีกว่าลุงเป็นห่วง
สิบทิศ(พ่อพระเอก)
มึงกลับมาช้าจัง
ลิ้ม(พ่อนางเอก)
คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ
ลิ้ม(พ่อนางเอก)
เขาลูกคุณนะ
สิบทิศ(พ่อพระเอก)
แล้วมึงมาเสือกอะไรกับลูกกูกูจะทำอะไรกับมันก็ได้
หนิง(แม่พระเอก)
ใช่ลูกฉันฉันจะทำอะไรก็ได้คุณไม่มีสิทธิ์มาห้ามฉัน
ลิ้ม(พ่อนางเอก)
งั้นนายก็กลับบ้านฉันแล้วกันไม่ต้องมาอยู่กับครอบครัวเฮงซวยแบบนี้
สิบทิศ(พ่อพระเอก)
ถ้ามึงไปมึงไม่ต้องกลับมาหากูไม่ต้องมาเจอหน้ากูอีก
บุ๋น(พระเอก)
ผมก็ไม่อยากเจอเหมือนกันเจอแบบนี้ทุกครั้งที่กลับบ้านช้ากับบ้านดึกจะโดนพ่อกับแม่ตวัดใส่ทุกครั้งโดนตีโดนถีบผมไม่เคยบ่นแต่ครั้งนี้ผมทนไม่ไหวแล้ว
สิบทิศ(พ่อพระเอก)
เออมึงจะไปก็ไป
ติวเตอร์(พี่ชายพระเอก)
งั้นผมก็ขอไปด้วย
สิบทิศ(พ่อพระเอก)
ติวเตอร์
ติวเตอร์(พี่ชายพระเอก)
ผมจะไป
ติวเตอร์(พี่ชายพระเอก)
ผมก็ทนกับพ่อไม่ได้เหมือนกัน
คริส(พี่ชายพระเอก)
ผมก็ทนไม่ได้
ก็คือสิบทิศไม่ใช่พ่อของบุ๋นแล้วก็ติวเตอร์แล้วก็คริสนะคะ
ติวเตอร์(พี่ชายพระเอก)
แม่ยังไม่เคยรู้เรื่องเลยใช่ไหมที่ผมบอกว่าพ่อล่วงละเมิดทางเพศผมอ่ะ
ติวเตอร์(พี่ชายพระเอก)
แม่ก็ไม่เคยรู้อะไรเลยแม่ก็ไม่ฟังผมด้วย
หนิง(แม่พระเอก)
ไม่จริงใช่ไหมคุณ
สิบทิศ(พ่อพระเอก)
ไม่จริงผมไม่เคยทำแบบนั้นเลย
ติวเตอร์(พี่ชายพระเอก)
ถ้าแม่ไม่เชื่อผมผมก็ไม่รู้จะทำไงแล้วงั้นผมไปก่อนแหละ
คริส(พี่ชายพระเอก)
ผมด้วยผมก็ทนไม่ไหวแล้วที่เห็นน้องชายตัวเองโดนกระทำโดยพ่อเลี้ยงที่โหดร้าย
ลิ้ม(พ่อนางเอก)
งั้นทั้ง3ก็ไปบ้านน้าเลยนะ
คริส(พี่ชายพระเอก)
ขอบคุณนะครับคุณน้า
ติวเตอร์(พี่ชายพระเอก)
ผมขอบคุณเหมือนกันครับ
บุ๋น(พระเอก)
งั้นพี่ก็ไปกับผมได้แล้วใช่ไหมครับ
ก็บุ๋นเย็นชาทั้งเรื่องนะคะ
สปอยก่อนว่าคนที่ทำให้บุ๋มยิ้มได้คือใครก็คือนางเอกของเราเอง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
