เฉินลู่เอิงเป็นธิดาของท่านเทพประมุขแห่งสวรรค์ที่มีอำนาจและยิ่งใหญ่ที่สุดในสวรรค์ วันหนึ่ง เฉินลู่เอิงได้ไปพบกับเทพอัคคีมีนามว่าโจวจางเหว่ย เฉินลู่เอิงที่โฉมงามจนบรรย์ยายไม่ถูกก็ได้ไปถูกตาต้องใจเทพอัคคีอย่างโจวจางเหย่ง ถึงแม้จะรู้ว่านางเป็นลูกสาวของศัตรูของพ่อตนเองแค่ก็ไม่อาจห้านใจตนเองได้

เฉินลู่เอิงก็พอจะรู้จักและได้ยินชื่อของโจวจางเหว่ยอนู่บ้างเพราะเขาดป็นถึงแม่ทัพเอกแห่งแดนสวรรค์อีกทั้งยังเป็นบุตรของเทพอัคคีผู้ยิ่งใหญ่ไม่แพ้พ่อของตน

สวนดอกไม้ ณ แดนสวรรค์

โจวจางเหย่ง(พระเอก):งดงามสมคำล่ำลือเสียจริง

เฉินลู่เอิง(นางเอก):ท่านเป็นใคร

โจวจางเหย่ง(พระเอก):เจ้านี่ใสซื่อกว่าที่ข้าคิดนะเนี่ยเฉินลู่เอิง

เฉินลู่เอิงที่งงว่าเขาผู้นั้นเป็นใครทำไมถึงกล้าเรียกชื่อของตนก่อนที่จะนึกออกว่าเป็นโจวจางเหว่ยยุรษในดวงใจถึงจะเคยได้ยินแต่ชื่อไม่เคยเป็นหน้าค่าตากันจนถึงวันนี้

โจวจางเหย่ง(พระเอก):นึกออกรึยัง

เฉินลู่เอิง(นางเอก):ท่านนี่เองมาที่นี่มีธุระอะไร

โจวจางเหย่ง(พระเอก):ข้าแค่มาบนโฉมเจ้าว่างดงามสมคำล่ำลือรึเปล่า

เฉินลู่เอิง(นางเอก):เหอะท่านรียกลับไปซะเถอะก่อนจะมีคนมาเห็นเอามันจะไม่สมควรนะ

โจวจางเหย่ง(พระเอก):ถ้าข้าบอกว่าไม่ไปหล่ะ

เฉินลู่เอิง(นางเอก):ได้ถ้าท่านไม่ไปงั้นข้าไปเองก็ได้

พูดจบเฉินลู่เอิงก็รีบลุกจึ้นจากทีีๆตนนั่งในตอนแรกแต่นางไม่รู้เลยว่าคนที่ยืนพูดคุยกับนางมานั่งข้างๆตอนไหนพร้อมกับดึงมือของนางไว้

โจวจางเหย่ง(พระเอก):นั่งเป็นเพื่อนกันก่อนสิข้าพึ่งมาเอง

เฉินลู่เอิง(นางเอก):ข้าจะรู้ได้ไงว่าท่านมาดีรึมาร้าย

โจวจางเหย่ง(พระเอก):ข้ามาดีแน่นอนถ้าไม่เชื่อเจ้าจะให้ข้าแก้ผ้าให้ดูก็ได้ว่าข้าไม่มีแม้แต่อาวุธสักชิ้น

เฉินลู่เอิง(นางเอก):งั้นก็ได้ข้านั่งเผ็นเพื่อนก็ได้แต่แค่แปปเดียวนะ

โจวจางเหย่ง(พระเอก):ได้

ไรเองค่ะ:ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ

ไรเองค่ะ:แอบสปอยนึดนึงว่าพระเอกกับนางเอกรักกันตั่ง9ชาติเลยเรื่องนี้อาจจะยาวนึดนึงนะคะ

ปล.ยังไม่ได้แก้คำผิด

เมื่อการพบกันครั้งนั้นทำให้โจวจางเหว่ยรู้สึกคิดถึงเฉินลู่เอิงอย่างมากแต่ก็ทำอะไรมากไม่ไดเนักเพราะพ่อของทั้งคู่ไม่ค่อยถูกชะตากันสักเท่าไร

2สัปดาห์ผ่านไป

ณ โถงกลางเมืองเป็นประตูเชื่อมระหว่างวังของเทพประมุขและเทพอัคคี

วันนี้เป็นวันเปิดสวรรค์เทพทุกคนต่างก็มารวมตัวกันโจวจางเหว่ยที่พยายามมองหาหญิงสาวที่ตนเองกำลังหมายปองอย่างลุกลนแตีเขาก็ไม่พบนางเลย

ทางด้านเฉินลู่เอิงนั้นตอนนี้กำลังถูกปีศาจทำร้ายอยู่ที่บ่น้ำพุด้วยการจับโยนลงน้ำและใช้พลังกดนางไม่ให้ขึ้นจากบ่น้ำ

เมื่อโจวจางเหว่ยหาเฉินลู่เอิงไม่พบจึงไปเดินเล่นแถวๆบ่น้ำกับอบครักคนสนิท

โจวจางเหย่ง(พระเอก):ทำไมข้าได้กลิ่นปีศาจ

???:ช่วยด้วย

ปีศานกยุง:ไม่มีใครช่วยเจ้าได้หรอก

โจวจางเหย่ง(พระเอก):แน่ใจหรอ

ทันที่ปีศานกยุงได้ยินเสียงของผู้ที่ตนเองเคยพลาดท่าเกือบตายเพราะเขาก็ตกใจก่อนจะใช้เวททำให้ตนหายไปที่นรก

โจวจางเหย่ง(พระเอก):หึนึกว่าจะแน่

โจวจางเหย่ง(พระเอก):เจ้ารีบไปเปลี่ยนชุดเถอะเอาเสื้อข้าไปคลุมไว้ก่อน

เฉินลู่เอิง(นางเอก):ขอบคุณท่านมากนะ

โจวจางเหย่ง(พระเอก):ไม่เป็นอะไรรีบไปเถอะเดี๋ยวข้าไปเป็นเพื่อน

เฉินลู่เอิง(นางเอก):แล้วท่านรู้ได้ไงว่าข้าอยู่ที่นี่

โจวจางเหย่ง(พระเอก):ก็ข้าไม่เห็นเจ้าในงานเลยข้าก็เลยมาเดินเล่นแล้วก็ได้ยินเสียงเจ้าของความช่วยเหลือ

เฉินลู่เอิง(นางเอก):ยังไงก็ขอบคุณอีกครั้งนะท่านนั้งรอข้าตรงนี้ก่อนนะ

ผ่าไปซักพักหญิงสาวร่างบางก็เดินออกมาจากจวนแล้วเดินตรงไปหาชายหนุ่มร่างสูงที่นั่งรอเจ้าตัวอยู่

เฉินลู่เอิง(นางเอก):รอนานรึเปล่าเอาของเจ้าซักก่อนเมื่อกึ้มันเปียกน้ำ

โจวจางเหย่ง(พระเอก):ไม่นานเลย

เฉินลู่เอิง(นางเอก):เอาเสื้อคลุมที่จวนข้าไปก่อนนะเดี๋ยวข้าซักไปคืน

โจวจางเหย่ง(พระเอก):อืมได้

ทั้งคู่ได้เดินเข้าไปในงานต่างก็เป็นที่สนใจของทุกคน

ไรเองค่ะ:ไรยังไม่เคยแต่งแนวเทพเซียนเลยถ้าผิดพลาดตรงไหนต้องขออภัยด้วยนะคะ

ปล.ยังไม่ได้แก้คำผิด

1ปีผ่านไป

เฉินลู่เอิงและโจวจางเหว่ยได้เจอกันบ่อยขึ้นเพราะโจวจางเหว่ยตั้งใจจะเจอกับเฉินลู่เอิงทุกครั้งจนท่าเทพประมุขสังเกตุว่ามุนแปลกๆจึงเรียกถามเพื่อความกระจ่างทางโจวจางเหว่ยเองที่ต้องการเจอกับเฉินลู่เอิงบ่อยๆเพราะเขาเองแอบมีใจให้นาง

ทางท่านเทพประมุขที่รู้อย่างนั้นจึงอยากทดสอบว่าโจวจางเหว่ยนั้นรักเฉินลู่เอิงจริงไหมจึงใช้ลูกปัดแสนรักโดนการให้ทั้งคู่ใส่เข้าไปที่ข้อมือถ้าหากลูกปัดแสนรักขาดออกจากกันแสดงว่าทั้งคู่ไม่ใช่คู่กันและโจวจางเหว่ยไม่ได้รักเฉินลู่เอิงจริง

เมื่อในลูกปัดแสนรักไม่ขาดออกจากกันทำเอาท่านเทพประมุขกลุ้มใจไม่น้อยเพราะตนและเทพอัคคีไม่ถูกคอกันนัก

แต่มีหรือผู้ที่เข้าเล่มที่สุดแห่งแดนสวรรค์อย่าท่าพเทพประมุขจะยอมให้ลูกของตนและลูกของอริจะได้อยู่ด้วยกัน

เทพประมุข(พ่อนางเอก):ข้าจะให้เจ้าอยู่กับลูกข้าก็ได้แต่

โจวจางเหย่ง(พระเอก):แต่อะไร-

เทพประมุข(พ่อนางเอก):แต่เจ้าตัองผ่านบททดสอบของข้าก่อน

ท่านเทพอัคคีที่ฟังอยู่จึงพูดถามขึ้นด้วยความสงสัย

เทพอัคคี(พ่อพระเอก):บททดสอบอะไร

เทพประมุข(พ่อนางเอก):?!!

เทพประมุข(พ่อนางเอก):ก็ให้ลูกเจ้าไปเกิดที่โลกมนุษย์พิสูจน์ความรักไง

เทพอัคคี(พ่อพระเอก):แค่ลูกข้าหรอทำไมต้องพิสูจน์อะไรหลายรอบด้วยลูกปัดแสนรักก็-

ไม่ทันที่เทพอัคคีพูดจบเทพประมุขจอมเจ้าเล่ใช้โอกาสนี้ในการเปิดประตูสวรรค์สำหรับลงโทษเทพที่ทำผิดกฎและจัดการดึงโจวจางเหย่งเข้าไปเมื่อเทพอัคคีเห็นเช่นนั้นก็รีบดึงเฉินลู่เอิงเข้าไปด้วย

ประตูสวรรค์นี้มีไว้ลงโทษสำหรับเทพทุกคนทั่ทำผิดกฎให้ไปชดใช้กรรมที่โลกมนุษย์ถึง9ชาติแล้วกลับขึ้นมาบำเพ็ญตนอีก100ปี

ในแดนสวรรค์นี้ถือว่าบทลงโทษนี้ร้ายแรงที่สุดเลยก็ว่าได้เพราะว่าถ้ากรรมหรือสิ่งที่ตนทำผิดใหญ่หลวงก็จะมีการลงโทษตอนเกิดเป็นมนุษย์ร้ายแรงตามสิ่งที่ตนกระทำ

ไรเองค่ะ:ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ

ปล.ยังไม่ได้แก้คำผิด