ของลมเหนือทั้งเรียวลิ้น แก้มเนียน และแม้กระทั่งของที่ทำให้ลมเหนือกับขวัญรู้จักกันอย่างลึกซึ้ง
ผมรู้ตัวดีว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ ผมไม่ได้ทำเพื่อบอกลาลมเหนือที่คอยอยู่ปกป้องผมมาตลอด ผมไม่ได้ทำเพื่อขวัญใครสักคนที่ผมไม่รู้จัก ผมกำลังทำเพื่อตัวเองล้วนๆผมแค่เหงาไม่ได้รู้สึกรักอย่างที่วิญญาณตนนี้รู้สึก ไม่ได้รู้สึกลึกซึ้งอย่างที่ลมเหนือรู้สึก ความรู้สึกผมคือขอบคุณเสียมากกว่า
ขอบคุณเขาที่ทำให้สมองผมขาวโพลน
ขอบคุณที่ทำให้ผมไม่ต้องคิดมากอีกต่อไป
ขอบคุณที่ทำให้ผมมีความสุขจากซุ่มเสียงบอกรักและร้องครวญ
ผมกับเขาทำกิจกรรมที่ไม่สมควรทำกันที่นี่ตลอดทั้งคืน ผมเริ่มจะอ่อนล้าแถมยังรู้สึกคอแห้งขึ้นเรื่อยๆ ผิดจากเขาที่ไม่ว่าอย่างไรก็คงไม่ยอมปล่อยผมไปแน่ๆ นี่จึงเป็นเรื่องที่ผมคิดผิดเข้าแล้วจริงๆ ผมน่าจะคิดได้ว่าไม่ควรคิดคลายความเหงากับผีแฟนเก่า เพราะผมไม่รู้เลยว่าเขารักผมมากแค่ไหน
"ฮะ ฮึ่ม" ผมลงมานอนด้วยความรู้สึกเหนื่อยหอบอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
"จันทร์เจ้าเอ๋ย..." เสียงทุ้มเริ่มบรรเลงบทขับร้องที่ทำเป็นประจำ
"ขอข้าวขอแกง ขอแหวนทองแดงผูกมือน้องข้า" ผมหลับสนิทด้วยเสียงกล่อมของเขาอีกครั้งถึงแม้ว่าคืนต่อไปอาจจะไม่ได้ยินเสียงแบบนี่แล้วก็ได้ คืนนี่ผมจึงอยากตั้งใจฟังเพลงกล่อมเป็นอย่างมาก
"ขอช้างขอม้าให้น้องข้าขี่ ขอเก้าอี้ให้น้องข้านั่ง ขอเตียงตั้งให้น้องข้านอน ขอละครให้น้องข้าดู ขอยายชูเลี้ยงน้องข้าเถิด ขอยายเกิดเลี้ยงตัวข้าเอง"
(ลาก่อนพ่อทอย)
ฟิ้ว~
เสียงลมพัดกระทบใบหูของผม รอบกายว่างเปล่าไม่มีใครสักคนเดียวเหลือไว้เพียงแต่เสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ที่เขาเคยสวมใส่ ผมลุกขึ้นเดินไปหยิบโทรศัพท์มาโทรหาเบอร์ที่วางแผนไว้แล้วว่าจะโทรหา
ตืด ตืด
เสียงรอสายช่วยให้ผมได้คิดทบทวนกับตัวเองครู่หนึ่ง
ลมเหนือไปแล้วก็คงไม่มีอะไรให้ต้องห่วงอีก ผมยิ้มให้กับการตัดสินใจอันสมควรของตัวเอง
ผมไม่รู้ว่าลมที่ไหนพัดลมเหนือให้มาเจอกับผม แต่ผมหวังว่าลมหนาวจะพัดพาให้ผมไปให้ไกลจากที่แห่งนี้
ถ้าลมเหนือใจดีกับผม
ผมก็หวังให้ลมที่พัดอยู่ใจดีกับผมเช่นกัน
"สถานีตำรวจสวัสดีครับ" เสียงดังมาจากลำโพง
"ฮัลโหลครับคุณตำรวจ มีคนเสียชีวิตตกหน้าผาครับ" ผมบอกรายละเอียดทางขึ้นมาบนเขานี่อย่างชัดเจน
หวังว่าโลกข้างหน้าจะใจดีกว่านี้นะครับ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
