ยอดหญิงดีไซเนอร์
ตอนที่1 หงฮวา
บริษัทดีไซเนอร์ชื่อดังxxo
ซวนเชินอี
ในที่สุดผลงานชิ้นนี้ก็เสร็จสักทีนะ
เสียวเสี่ยว
คือว่าพี่ชวนฝากให้เธอแก้งานชุดนี้ให้หน่อยนะ
เสียวเสี่ยว
ภายในวันศุกร์นี้นะ
ซวนเชินอี
มันไม่ใช่หน้าที่ฉันนะ
เสียวเสี่ยว
ทำไงได้ล่ะพี่ชวนเขาสั่งมา
เสียวเสี่ยว
เธอเองก็อย่ากลับดึกนักล่ะ
หญิงสาวเอ่ยบอกก่อนจะเดินออกจากห้องด้วยความรีบร้อนเหลือไว้เพียงหญิงสาวที่ยืนเซ็งอยู่อย่างนั้นเพียงลำพัง
ซวนเชินอี
จะว่าไปชุดนี้มันดูเก่าๆแฮะ
ซวนเชินอี
ใครเป็นเจ้าของกันนะ
หญิงสาวเอ่ยด้วยความสงสัยแม้จะรู้ว่าเธอคงไม่ได้คำตอบอย่างแน่นอน
หญิงสาวยืนมองชุดนั้นอยู่สักพักก่อนจะเริ่มลงมือวาดแผนงานของตนเองลงในกระดาษ
เวลาล่วงเลยผ่านไปนานเท่าไหร่หญิงสาวเองก็ยังไม่รู้ แต่ทว่ากลับมารู้ตัวอีกทีก็เมื่อตอนที่รู้สึกว่าบรรยากาศรอบๆดูเปลี่ยนไป
หญิงสาววางแผนงานที่ตนกำลังวาดลงกับโต๊ะก่อนจะหันไปมองยังชุดจีนโบราณชุดนั้นอย่างสงสัย
เพียงชั่วขณะเดียวนั้นเธอกลับรู้สึกเหมือนตกอยู่ในภวังค์ สายตาพลันจับจองไปที่ชุดชุดนั้นอย่างมิอาจละสายตา
มือเรียวยาวเอื้อมจับและลูบไล้ไปยังผืนผ้า ทันใดนั้นหญิงสาวก็ได้สติขึ้นมา แต่ทว่าในวินาทีต่อมาทุกอย่างก็ดับวูบลง
ตอนที่2 มีหูด้วย
หลี่หงฮวา
แล้วมาเรียกชื่อใครข้างหูฉัน
หญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นช้าๆพรางมองไปยังเสียงเรียกชื่อของใครที่ตนได้ยินเมื่อสักครู่
หญิงสาวส่งเสียงกรี้ดออกมาดังลั่นพรางเอาเท้าถีบอีกฝ่ายจนล้มลงไปกับพื้นด้วยความตกใจ
หวังเซ่า
หงฮวาเจ้าเป็นอะไร
หวังเซ่า
ทำไมพอฟื้นขึ้นมาก็ถีบข้าแบบนี้
หวังเซ่า
เจ้ารู้มั้ยว่ามันเจ็บน่ะ
หลี่หงฮวา
แต่ฉันไม่ผิดสักหน่อย
หญิงสาวเอ่ยก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเข้าไปช่วยพยุงอีกฝ่ายให้ลุกขึ้น
หลี่หงฮวา
ทำไมถึงได้มีหูเหมือนสัตว์เลย
หลี่หงฮวา
แล้วทำไมถึงแต่งตัวประหลาดแบบนี้
หลี่หงฮวา
กำลังถ่ายซีรีย์กันอยู่หรอ
หลี่หงฮวา
ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ
หลี่หงฮวา
หรือว่าฟังฉันพูดไม่รู้เรื่อง
หวังเซ่า
หงฮวาเจ้าเป็นอะไรไป
หลี่หงฮวา
(เกิดอะไรขึ้นกันน่ะ)
หลี่หงฮวา
(ฉันจำได้ว่าตัวเองกำลังวาดแบบชุดที่กำลังจะแก้นี่นา)
หลี่หงฮวา
(ทำไมอยู่ๆพอตื่นขึ้นมาก็เป็นแบบนี้แล้ว)
หวังเซ่า
หงฮวาเจ้าเป็นอะไร
หวังเซ่า
ทำไมถึงเงียบไปล่ะ
หลี่หงฮวา
เมื่อกี้นายเรียกฉันว่าอะไรนะ
หวังเซ่า
เจ้าชื่อหลี่หงฮวา
หลี่หงฮวา
(หลี่..หง..ฮวา...)
หลี่หงฮวา
(โอ้แม่เจ้า!! นี่ฉันตายแล้วเกิดใหม่หรอเนี่ย)
หลี่หงฮวา
(ฉันจะตายได้ยังไงกัน)
หลี่หงฮวา
(นี่ต้องเป็นฝันแน่ๆ)
หญิงสาวคิดก่อนจะยกมือเรียวของตนฟาดไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าอย่างแรง
ตอนที่3 ขอโทษนะ
ชายหนุ่มร้องออกมาด้วยความเจ็บพร้อมกับยกมือของตนขึ้นไปจับตรงบริเวณใบหน้าแก้มของตนก่อนจะถูไปมาเบาๆเพื่อลดความเจ็บลง
หลี่หงฮวา
จะ...เจ็บรึเปล่า
หวังเซ่า
หงฮวาเจ้าบ้ารึเปล่าเนี่ย
หวังเซ่า
พอเจ้าฟื้นขึ้นมาก็ลงมือกับข้าสองรอบแล้วเนี่ย
หวังเซ่า
ข้าทำอะไรให้เจ้าโกรธหรือไม่พอใจรึเปล่า
หญิงสาวเอ่ยขอโทษเสียงเบาแผ่วด้วยความรู้สึกผิด
หญิงสาวเอ่ยก่อนจะขยับตัวเข้าไปใกล้ชายหนุ่มพร้อมกับค่อยๆยกมือเรียวเล็กของตนไปสัมผัสที่ใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างเบามือ
หลี่หงฮวา
(ก็ฉันกลัวเจ็บนี่นาถึงได้ตบหน้าเขาแทนที่จะตบหน้าตัวเอง)
หลี่หงฮวา
(แต่ดูเหมือนจะแรงไปหน่อยนะเนี่ย)
หลี่หงฮวา
ฉันทำนายเจ็บอีกแล้ว
หญิงสาวเอ่ยเสียงหงอยแต่ทว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้ากลับเผยยิ้มที่ดูดีใจและมีความสุขออกมาอย่างไม่คิดปิดมันเอาไว้
หวังเซ่า
ข้าเห็นเจ้าเป็นห่วงข้าแบบนี้ข้ารู้สึกดีมาก
หวังเซ่า
ต่อให้ถูกเจ้าทุบตีอีกกี่ครั้งก็คุ้มค่าแล้วล่ะ
หลี่หงฮวา
(แม่เจ้า! นี่มันอะไรกันล่ะเนี่ย)
หลี่หงฮวา
(ได้ยินคำพวกนี้แล้วรู้สึกจักกะดึ๋ยขึ้นมาเลยแฮะ)
น้ำเสียงที่เย็นยะเยือกราวน้ำแข็งเอ่ยขึ้นหลังจากที่ประตูบานไม่นักถูกผลักเปิดเข้ามา
ชายร่างใหญ่ผมยาวดำเงาราวกับถูกบำรุงมาเป็นอย่างดีปรากฏตัวขึ้น หากมองจากภายนอกนั้นเขาช่างเป็นบุรุษที่น่าหลงไหลเสียจริง
แต่ทว่าพอได้มองไปยังสายตาคู่นั้นของเขาที่จ้องมองมานั่นกลับทำให้รู้สึกไม่สบายใจยิ่งนัก
หวังเซ่า
ฟางเหลียนเจ้ามาได้ยังไง
หวังเซ่า
ไม่ใช่ว่าออกไปข้างนอกหรอกหรือ
ฟางเหลียน
ตื่นแล้วก็ลุกออกไปทำงาน
ฟางเหลียน
ที่นี่ไม่ได้มีไว้ให้เจ้าอ่อยผู้ชายเป็นว่าเล่น
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
