ย้อนกลับไปเมื่อ ๓ ปีก่อน

เมื่อซินซวินเหยียน อายุได้ ๑๓ ปีบริบูรณ์ ท่านพ่อและท่านแม่ของนาง ได้ตกลงกันว่า ถ้านางอายุได้ ๑๖ ปีจะส่งตัวเข้าวังเพื่อไปคัดเลือกพระสนม

นางเป็นคนที่มีหน้าตางดงาม มีผิวพรรณที่ขาวราวกับหิมะ

ในตอนปัจจุบัน ตอนนี้ ซินซวินเหยียนนางอายุครบ ๑๖ ปีบริบูรณ์ ท่านพ่อและท่านแม่ จึงตัดสินใจส่งตัวของนางเข้าวังในทันที

การแต่งกายของนาง คือกี่เพ้าสีแดง ที่หมายถึง ความสุข โชคลาภ ริมฝีปาก มีสีแดงดอกกุหลาบ

พร้อมกับกลิ่นกายที่หอมดั่งบุปผาสวรรค์ ที่โปรยปรายลงมาความงามของนางนั้นหาผู้ใดจะเทียบได้

" ในที่สุด วันที่ข้ารอคอย ที่จะได้เข้าวังก็มาถึงช่างตื่นเต้นอะไรเยี่ยงนี้ "

ร่างอรชรได้ ก้าวขึ้นรถม้า เพื่อไปยัง วังหลวง

เวลาผ่านไป ๒ ชั่วยาม รถม้าของสกุล เหยียน ก็ได้ไปถึงหน้าประตูวัง ร่างอรชรก้าวขาลงมา จากรถม้า ก่อนจะเดินเข้าวังหลังไป

นางได้พบว่า มีสาวงามจากสกุลอื่นๆ ที่มารอคัดเลือกเช่นเดียวกันกับนาง

" สาวงามที่อยู่ ที่นี่ หามีผู้ ใดงดงามกว่าข้า ไม่มีอีกแล้ว "

ร่างอรชร เดินเข้ามารวมกับสาวงามคนอื่นๆ

เวลาผ่านไปไม่นานนัก กงกงก็มาเรียกตัวนางไป เพื่อไปรับการคัดเลือกพระสนม

กงกง : ขอเชิญคุณหนู ซินซวินเหยียน จากสกุล เหยียนเข้ารับ การคัดเลือกพระสนมม

เมื่อเสียงของ กงกงประกาศขึ้นร่างอรชรก็ได้เดิน อย่างสง่างาม เข้าไปในท้องพระโรง

" ถวายบังคมฝ่าบาท ไทเฮา และ พระสนม หม่อมฉัน ซินซวินเหยียน จากสกุล เหยียน เพคะ ความสามารถ ของหม่อมฉัน ที่จะนำมา คัดเลือกในวันนี้คือการ เล่นกู่เจิง เพคะ เชิญทุกท่านรับชมการแสดงนี้ได้เลยเพคะ "

พอร่างอรชร เอ่ยจบนางก็ไปนั่ง ณ ตำแหน่งที่ตนจะเล่นกู่เจิง นางเริ่มบรรเลงกู่เจิง อย่างไพเราะ จนจบการเล่นกู่เจิง จึงได้กล่าวขอบพระทัยฝ่าบาท ไทเฮา และ พระสนม

" การแสดงของหม่อมฉัน จบเพียงเท่านี้ขอขอบพระทัยทุกท่านที่ท่านชมเพคะ "

พร้อมกับย่อกายาลงอย่างสง่างามและเดินออกจากท้องพระโรง พร้อมกับรอยยิ้มที่ภาคภูมิใจ

กงกง : ขอเชิญคุณหนูสกุล เหยียน ไปพบปะกับองค์จักรพรรดิ ณ ท้องพระโรง ด้วยพะย่ะค่ะ

ซินซวินเหยียน : เพคะ

ร่างอรชรได้ก้าวขึ้นรถม้า เพื่อไปยังวังหลัง

ณ ประตูวังหลัง ร่างอรชรได้ก้าวเข้ามายังวังหลังและเดิน มุ่งหน้าไปยังท้องพระโรง

พระราชโองการ

" คุณหนูสกุล เหยียน นามว่า ซินซวินเหยียน วาจาดี กริยางดงาม มีมารยาท ความสามารถ หลากหลาย องค์จักรพรรดิ พอพระทัย จึงแต่งตั้ง คุณหนูสกุล เหยียน นามว่า ซินซวินเหยียน เป็นขั้น " ผิน " และประราชทินนามว่า ซิน เรียกขานว่า ซินผิน แ

'' มอบเครื่องประดับ 1 หีบ ต่างหูจากทองแท้ 1 คู่ ชุดกี่เพ้าสีแดงสด รวดลายงดงาม 1 ตัว ''

จบราชองค์การ

" หม่อมฉันพระสนมซิน น้อมรับราชโองการจากฝ่าบาทเพคะ ขอให้ฝ่าบาททรงพระเจริญ หมื่นปี หมื่นปี นะเพคะ "

อิสตรีกล่าวเสร็จจึง ย่อกายาลงเล็กน้อย ก่อนจักเดินออกจากท้องพระโรงไป เพื่อกลับไปยังตำหนักของตน

ร่างอรชรได้ก้าวขึ้นรถม้า และ รถม้าค่อยๆเคลื่อนไปยังพระตำหนักที่ตนอยู่

ณ ประตูวังหลวง อิสตรีได้ก้าวเข้ามายังวังหลวง พร้อมเดินไปยังตำหนักของตน

ซินซวินเหยียน : ซูเหวิน เจ้าให้คนไปขนสัมภาระของข้ามา

ซูเหวิน : เพคะนายหญิง

ซินซวินเหยียน : ในนั้นมีของมีค่าที่องค์จักพรรดิประทานให้ข้า อย่าให้มันตกเชียวล่ะ

ซูเหวิน : เพคะนายหญิง

อิสตรีทำชาเพื่อไปถวายองค์ไทเฮา

อิสตรีทำชาเสร็จ ก็ได้เขียนจดหมายถึงองค์ไทเฮา

" ทูลไทเฮา หม่อมฉันสนมซิน ผิน ขอถวายน้ำชาจากสกุลเหยียน แด่องค์ไทเฮาเพคะ ด้วยความเคารพอย่างยิ่ง ขอองค์ไทเฮา ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นปี "

พออิสตรีได้เขียนจดหมายเสร็จได้ให้ สาวใช้นำไปถวายแด่องค์ไทเฮา

ตกดึกพระสนมไปชำระล้างตัวก่อนที่จะนอน เพราะพรุ่งนี้จะไปแนะนำตนเองแก่สนมคนอื่นๆ

ยามเหม่า

๐๕ : ๐๐ - ๐๖ : ๕๙ น.

ซินซวินเหยียน : นี่เจ้า ไปเตรียมน้ำอุ่นไว้ให้ข้าที ข้าง่วงจะตายแล้ว

ซูเหวิน : เพคะ นายหญิง เดี๋ยวข้ามาปลุกนะเพคะ

ซินซวินเหยียน : อื้อ //งัวเงีย

ในขณะที่สาวใช้ไปเตรียมน้ำอุ่นไว้ให้นาง ในขณะนั้น

ซินซวินเหยียน : อื้อ เมื่อไหร่ข้าจะมีคู่ครองกับเค้าบ้างนะ //ละเมอ

พระเอกก็ได้เดินผ่านมาหน้าตำหนักของนางเอก จึงได้ยินสิ่งที่นางเอกพูดทั้งหมด พลางเผลอยิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัว

เย่อี้เหยา : เอ๊ะ - นี่ข้ายิ้มทำไมเนี่ย //ตบปากตัวเอง 1 ที จะว่าไปแล้ว นางนี่ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ ฮ่าๆ