บทที่1เรื่องในวันนั้น
"โอ้ยยยยผมขอโทษครับ" เสียงของเด็กหนุ่มปี1ที่ชื่อว่าปอนเขาได้เผยวิ่งชนใครสักคนจนล้มหงายหลังเอกกระสารที่เตรียมมาให้อาจารย์ก็หล่นกระจายเต็มพื้น "เฮ้ยน้องทำไมวิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือเลยล่ะน้อง" เสียงของอาเท้อเพื่อนของจอมผู้ที่โดนชนไปเมื่อกี๊ "ผมขอโทษจริงๆครับผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆครับ" ปอนพูดขอโทษโดยที่ยังก้มหน้าก้มตาเก็บเอกกระสาร "เฮ้ยยยมึงก็อย่าไปว่าน้องเขาสิว่ะ เดี๋ยวน้องเขาก็ร้องใส่มึงเอาหลอก"
เสียงจอมพูดกับเพื่อนที่กำลังว่าน้องอย่างสนุกพร้อมกับหัวเราะไปกับเพื่อนๆ "นี้น้องจะไม่เงยหน้าขึ้นมาคุยกันพวกพี่หน่อยหลอ" เสียงของต้อม
เพื่อนอีกคนในกลุ่มของจอม "ผมขอโทะ....โทษ?
มึง"เสียงของปอนที่ตกใเมื่อเจาเก็บของเสร็จแล้วเงยหน้าขึ้นมามอง เขาก็ได้พบกับใบหน้าของคนที่เขาไม่ต้องการที่จะเจอจะมอบเลยด้วยซ้ำ ปรากฏ
อยู่ตรงหน้าของของเขา " เธอ" เสียงจอมที่พูดขึ้นที่ได้เห็นหน้าของอีกฝ่าย แล้วปอนก็รีบวิ่งหนีไป
" เฮ้ยยยเดี๋ยวสิน้อง" เสียงของอาเท้อกับต้อมพูดพร้อมกัน แต่จอมก็ห้ามไว้พร้อมกับยกยิ้มที่มุมปากเพื่อนๆทั้งสองงงๆกับเพื่อนจอมที่ไม่ว่าอะไรเลยกับ
น้องคนเมื่อกี้เพราะน้องนั้นได้ลเรียกจอมว่ามึง เพราะว่าไม่มีใครเคยเรียกจอมว่ามึงกูนอกสะจากคนที่สนิทสนมเท่านั้นและจะต้องสนิทมากๆๆด้วย
"ทำไมมึงไม่ว่าน้องเขาเลยว่ะน้องมันเรียกมึงว่ามึงเลยนะ" อาเท้อถามเพื่อนก จอมไม่ตอบพร้อมกับตัดบทให้เพื่อนเดินไปกินข้าวด้วยกัน แล้วเขาก็ยิ้มออกมาที่เรื่องในคืนนั้นวนเขามาในหัวของจอม
1 อาทิตย์ที่แล้ว
"ออยเดี่ยวเรามานะไปเข้าห้องน้ำแปป" ปอนพูดบอกเพื่อนที่ตอนนี้เขาอยู่ในพับ แล้วก็กินเบียร์ไปเยอะพอสมควร เขาก็เลยปวดชี่ขึ้นมา เขาเดินเซไปเซมากว่ามาถึงห้องน้ำก็หลายนาที พอถึงปอนก็รีบชี่ พอเขาชี่เสร็จเขาก็กำลังจะไปล้างมือแต่ก็มีคนสองคนยืนจูบกันบังที่ล้างมืออยู่ พอเขาเข้าไปใกล้ๆๆทั้งสองเพื่อจะให้คนทั้งคนหลบทางให้เขาหน่อย แต่สิ่งที่ไม่ขาดคิดก็คือพอเดินเข้าสะกิดคนทั้งสองแล้วคนทั้งสองก็หันมาเขากฌได้เผยอ้วกออกมาใส่คนร่างบาง "เฮ้ยยยนี้เธอทำบ้าอะไรเนี่ย" ชายร่างบางที่เขาอ้วกใส่เมื่อกี้ก็พักเขาแล้วเดินออกไปเหลือแต่ชายร่างหนาตรงหน้าที่ยืนอยุ่ข้างหน้าเข้าแล้วเข้าก็ได้อ้วกออกมาอีกรอบใส่อีกคน "อ้วกกกกกอะแฮๆๆ" "นี้เธอ เธอจะรับผิดกับเสื้อที่ผมใส่ยังใง เสื้อที่ผมใส่มันแพงมากนะเธอรู้บ้างใหม ไหนจะคู่นอนของผมคืนนี้อีกคุณจะรับผิดชอบยังไงดีล่ะ" ปอนไม่รู้ว่าจะรับผิดชอบยังไงกับสิ่งที่เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะทำไป"เอ่ยยย.... อือว่าผม"
ปอนพูดอ้ำอึ้ง "เธอเคยมีอะไรกับคนอื่นยัง" จอมถามอีกฝ่าย " ห้ะอะ.... อะไรนะ" " ฉันถามว่าเคยมีเซ็กยัง" จอมถามอีกฝ่ายนิ้งๆ " บ้าหลอ ไม่อ่ะๆผมขอตัวนะครับ" "เดี๋ยวสิ" จอมจับแขนอีกฝ่ายไว้บน ปอนสะดู้งแล้วก็หันไปมองอีกฝ่าย แล้วเขาก็โดนอีกฝ่ายอุ้มพาดบ่าแล้วเขาก็เดินออกจากห้องน้ำ ผู้คนบ่างส่วนที่เดินไปเดินมาก็หันมามองเขาทั้งสอง แต่จอมก็ไม่สนใจผู้คนที่มองมา เขารีบพาอีกฝ่ายออกจากร้านตรงไปยังรถBMที่จอดอยู่หน้าร้าน "ปล่อยผมนะครับ ปล่อยผมลงเดี๋ยวนี้นะครับ" ปอนทั้งบอกทั้งทุบหลังอีกฝ่ายแต่เขากับโดนมืออีกฝ่ายฟาดเข้ามาที่ก้นเติมแรง "โอ้ยยผมเจ็บนะ" "ถ้าไม่อยากให้พี่ทำอีกก็อยู่นิ่งๆๆสิ"
"แล้วพี่จะพาผมไปไหน" "ก็พาไปที่ห้องพี่ไงถามได้" "ไม่ผมไม่ไปปล่อยผมนะ" ถึงรถจอมก็ได้ยัดร่างบางเข้าไปในรถ แต่ปอนไม่ยอมเข้าเขาเลยพักปอนให้เข้าไปในรถแล้วปิดปะตูรถแล้วก็รีบเดินมาอีกฟ่างของรถ พอจอมขึ้นปอนก็ทุบตีอีกฝ่าย
" โอ้ยๆๆๆ นี้ทำอะไรของเธอเนี่ยโอ้ยยถ้ายังไม่หยุดนะจะกดตรงนี้แหละเอาไหม" พอจอมพูดจบปอนก็นั่งนิ่งเพราะเขากลัวอีกฝ่ายทำเรื่องอย่างว่ากับเขา"พี่จะพาผมไปไหน" "ไปคอนโคไปที่ห้องพี่ไง"
รถแล่นเข้ามาจอมที่โรงจอดรถของคอนโดmok
จอมลงจากรถแล้วพอปอนเข้าไปในคอนโด
แต่ปอนไม่ยอมเดินไปกันเขาจอมก็เลยอุ้มปอยอีกครั่งเข้าลิปไป จอมเดินมาถึงหน้าห้องหยิบคิกราดมาแตะประตูแล้วเขาก็พอร่างบางเข้าห้อง
ปอนไม่ยอมเขาดิ้ไม่หยุดจอมรู้สึกรำคาญเลยทุ้บตัวปอนลงกับเตียงพร้อมกับขึ้นข้อมร่างบาง "เฮ้ยพี่จะทำอะไรอ่ะ" "ก็จะทำแบบนี้ไง" "เฮ้นพี่อย่า"
"โอ้ยยยนี้มึงถีบกูทำไม" "ก็มึงจะข่มขืนกู กูก็ต้องป้องกันตัวสิ" "นี้มึงขึ้นมึงกูกับกูหลอ เฮ้ยจะหนีไม่ไหน" "กูจะอยุ่ให้มึงจับเย*นให้โง่ทำไมล่ะ" ปอนรีบลงจากที่นอนไปเปิดประตูแต่มันเปิดไม่ออก
เพราะมันล็อกอยู่ " ทำไมไม่ออกน่ะ" จอมนะวิ่งเข้ามากระชากแขนแล้วเวี่ยงปอนขอนเตียง แล้วก็ขึ้นข้อมตัวปอนเขาตึงมือทั้งสองข้างของปอนไว้เหนือศรีษะแล้วก้มหน้าเข้าไปข้างๆหูปอน " มึงต้องรับผิดชอบที่กูไม่ได้เอาตังค์ในคืนนี้มึงต้องมาเอากับกูแทน" "อย่านะ ขอร้องล่ะ" จอมค่อยๆซุกไซ้ตามลำคอ เขาปล่อยมือเขาออกมาข้างหนึ่งเพื่อไปปดกระดุมเสื้อ เขาได้เห็นหัวนมอมชมพูดูแล้วหน้า
ริ้มลอง จอมไม่รอช้าเขาอมไปที่ยอดอกทั้งดูดทั้งเลียสรับสองข้าง ปอนดิ้นไปมาด้วยความ
เสียวส้าน ปอนเผยครางออกมาเบาๆ " เอาะอ๊อย
มะ.. มึง กุ...กู เสียวอ๊อย" จอมเหลือบตาขึ้นมามองปอนที่ทำหน้าเสียวส่าน เขายกยิ้ม จอมค่อยๆๆเอามือถอดกางเกงของปอน ตอนนี้ปอนไม่รู้เรื่องอะไรแล้วเขาเคริ้มไปกับสำพัดของลิ้นจอมหลังจากนั้นทั้งสองก็นัวเนียกันแทบทั้งคืน เช้าต่อมา
"อื้ออออ โอ๊ยยยทำไมมันถึงปวดตัวขนาดนี้โอ๊ยยเจ็บก้นจัง" เสียงของปอนที่ตื่นมาแล้วเจ็บปวดไปทั้งตัว "ตื่นแล้วหลอที่รัก" จอมพูดขึ้นทำให้ปอนหันฟับไปมองที่จอมที่นอนอยุ่ข้างๆตัว ตุบ "โอ๊ยย
นี้ที่รักถีบเค้าทำไมเนี่ยครับ" จอมร้องออกมาหลังจากที่ปอนถีบเขาตกจากเตรียง " นี้มึงทำอะไรกับกู" " แล้วที่รักคิดว่าเค้าทำอะไรที่คนรักเขาชอบทำกันป่ะล่ะ" " นี้มึง"ปอนพูดพร้อมยกเท่าขึ้นหมายจะถีบจอนอีกครั้่งแต่ก็ต้องชะงักเพราะจอมพูดขัดขึ้นมาว่า" เอาสิถ้าถีบพี่อีก พี่ไม่รับประกันนะว่าหลังจากที่เราถีบพี่ พี่จะทำอะไรกับที่เหมือนเมื่อคืนอีกก็ได้นะ" ปอนได้ยินเข้าเลยเอาเท้าลงอย่างเร็ว
ปอนหันหน้าหนีอีกฝ่ายพร้อมกับหาเสื้อของตัวเองมาใส่โดยที่ไม่สนใจจอมที่มองเขามาอย่างนิ่งๆๆ
จอมก็ไม่ได้ร้องห้ามไม่ให้อีกฝ่ายไปจากห้อง
พอปอยแต่งตัวเสร็จเขาก็ออกจากห้องทันที ก็ได้ที่ประตูไม่ได้ล็อกเหมือนเมื่อคืน ปอนก็เปิดประตูแล้วออกจากห้องทันที
กับมาปัจจุบัน
"เฮ้ยๆๆๆเป็นไรว่ะวิ่งมาเหมือนหนีอะไรมาอย่างนั้นแหละ" เสียงออยถามปอนที่เห็นว่าปอนวิ่งเหมือนหนีอะไรมาาักอย่าง "อื่อปะ... เปล่าน่ะไปกันเถอะ"
แล้วทั้งสามก็เดินเข้าตึกไป
ตอนที่ 2 ถูกใจนายจอม
วันนี้ปอนต้องไปเรียนตอน9โมงครึ่ง ทำให้ตอนนี้ปอนยังไม่ตื่น ตอนนี้ก็ปาไป8:23แล้ว
"กลิ่งงงง กลิ่งงงง" เสียงเรียกเข้าของโทรศัพที่ตั้งอยู่ที่โต้ะบนหัวเตรีย "อื้ออออ ใครโทรมาเนี่ย"
ปอนบิดขี้เกียจ แล้วกดรับสาย *ออยญา*
"ฮันโลมีอะไรออย" "เสียงอ่อยๆแบบนี้อย่าบอกนะว่าพึ่งตื่นอ่ะ" "อือช่ายยยย แล้วตกลงมีไร"
"ไอพีให้มาบอกว่าเลิกเรียนไปเดินตลาดกันไหม"
"เอาดิๆไม่ได้ไปนานเลยเหมือนกัน" "เครๆๆเรียนเสร็จไปเลยนะ" " อือเคร" ปอนวางสายจากออยแล้วเดินไปอาบน้ำ "เฮ้ยไอจอมตอนบาย2ไปเดินตลาเป็นเพื่อนกับกูหน่อยดิว่ะ พวกมึงด้วย"
" เออไปดิบาย2นะ" " แล้วทำไมมึงถึงอยากไปตลาดขึ้นมาล่ะว่ะไอเท้อ" " พอดีว่า.... กูนัดเด็กไว้อ่ะ"
" โฮ้.... เด็กชื่อไรว่ะ" " น้องพีอ่ะ" กูชักอยากเห็นหน้าแล้วว่ะ " " เดียวก็ได้เจอ" ต้องกับอาเท้อพูดกันไม่ฟังอาจารย์ที่สอนอยุ่ ทำให้อาจารย์ต้องดุไปถึงจะเงียบกัน จอมส่ายหัวไปมากับความบ้าบอเพื่อนเขา บาย1:45 ปอนกับเพื่อนๆกำลังขับรถไปตลาดหลัง ม. "ปอนกูอยากกินอันนั้นอ่ะถามให้หน่อยว่าอีกบาท" " อือได้ เออพี่ครับอันนี่กี่บาทครับ" "กล่องล่ะ20จร้าา" เสียงแม่ค้าที่ตอบราคาขนมที่ปอนถาม "งั้นเอา2กล่องครับ" " ได้จ่ะ" แม่ค้าเอาขนมใส่ถุงแล้วยื่นให้ปอน เขาจ่ายตังแล้วเดินต่อไปเลื่อยๆ "เออออ คือว่า... " เสียงของพีที่ดังขึ้น พีพูดตะกุกตะกักไม่บอกสักที่ว่าจะพูดอะไร " มีอะไรหรือปล่าวพี" ปอนถามพีที่ไม่บอกสักที่ "คือว่าเรานัดพี่ที่วิลัยมาด้วยอ่ะไม่ว่าเราช่ายไหม" "ไม่ว่าหลอก แล้วนัดไปไหนหลอ" นัดมานี่แหละพี่เขากำลังมาน่ะ นั้นไงมาแล้ว" เสียงเออะโวยวายของเพื่อนๆจอมที่พอมาถึงกลุ่มของปอน " เฮ้ยยยนั้นไงช่ายกลุ่มนั้นเปล่าว่ะ"
" เออช่ายนั้นไง" พีโบกมือให้กลุ่มจอมรู้ว่าพวกเขาอยู่ทางนี้ "ผมอยู่นี่ครับพี่อาเท้อ" ปอนคิดในใจ ไอหมอนี่อีกแล้วหลอทำไมเจอมันอีกแล้วว่ะเนี่ย
"เออออคือว่าเราขอกับบ้านก่อนนะ" "เอ้ากำไมอ่ะเป็นไรปล่าว" " ปล่าวเราไม่ได้เป็นไรเราคือคิดว่าเราตากผ้าไว้อ่ะเราน่าจะลืมเก็บอ่ะเราขอตัวก่อนนะ" ปอนพูดบอกออนและพีไปเพราะไม่อยากให้ทั้งสองเป็นกังวน แต่พอเขากำลังจะก้าวเท่าเพื่อเดินออกจากตรงนั้นแต่ดันมีเสียงของอีกคนที่เขาพยายามที่จะหลบหน้าเขาทำเป็นไม่ได้ยิน และกำลังจะเดินไปต่อแต่ก็มีมือหนามาจับไว้รั้งไม่ให้ไปไหน แล้วดึงปอนให้เขามาประชิดตัว " นี่มึงจับกูทำไม ปล่อยกูนะ" " นี่ที่รักจะหนีเค้าไปไหนหลอ" จอมกะสิ้บข้างๆหูปอน ปอนรู้สึกขนลุกเขาจะผับตัวอีกคนออก แต่จอมกอดเขาแล้วพาตัวเค้าเดินเข้าไปในกลุ่มอีกครั้ง "เฮ้ยไออาเท้อนั้นใครว่ะที่ไอจอมมันกอดมาหนะ" อาเท้อ พี ออยหันไปตามที่ต้องชี้ " ไอปอนนี่หว่า"ออยพูดเมื่อเห็นคนที่จอมเดินออกมาไกล้ๆ "ไอน้องคนนั้นหนีหน่า"
" คนไหนว่ะ" ต้องถามอาเท้อ "ก็คนที่วิ่งชนไอจอมวันนั้นไง" "เออช่ายว่ะ" "เฮ้ยพวกมึงนี่เมียกู"
" นี่มึงพูดเหี้ยไรเนี่ย เออไม่ช่ายนะไม่ช่าย"
ปอนปฎิเสดกับคำพูดที่จอมพูเมื่อกี้ " ที่รักจะอายทำไม ไม่เห็นจะน่าอายเลย" "ที่รักบ้าอะไรล่ะ"
" ไม่ช่ายนะพวกมึง" "นี่ตกลงเป็นหรือไม่เป็นค่ะ"
ออยถามทั้งคู่ที่เถียงกันไปมา "ไม่ได้เป็นนะจริงๆๆนะ" " เออคือว่าเราไปหาที่นั่งคุยกันดีไหมครับ"พีบอกกับทุกคน "ครับไปกัน" อาเท้อรีบตอบพี่แล้วเดินคู่ไปกับพี่ม ออยกับต้องก็เดิมตาม ปอนผักคนจอมออกแล้วเดินตามเพื่อนไป จอมมอบตามร่างบางอย่างยิ้มๆๆ แล้วเดินตามทุกคนไป พวกเขาเดินเข้าไปในร้านหมูกระทะที่อยู่ถันจากตลาดไปนิด " เออ วันนี้เดี๋ยวพี่เลี้ยงนะกินกันให้เต็มที่เลยนะ" อาเท้อบอกพี่ ออย และปอน "โฮ้ ขอบคุณค่ะ/ครับ" "กูด้วยช่ายป่่ะ" ต้องถามอาเท้อที่วันนี้จะเลี้ยงหมูกระทะ " มีตังก็แดกเองสิ" อาเท้อบอกแล้วก็หันไปคุยกับพีต่ออย่างสนุกสนาน "เอ้า กูล่ะเพื่อนคูณเพื่อนครับคูณเพื่อนเลี้ยงผมด้วยอีกคนหน่อยได้ไหมครับคูณเพื่อน" ต้องรีบวิ่งเข้าไปกอดแขนอาเท้อแล้วออดอ้อนเพื่อนสุดๆ ทั้งเรียกคูณเพื่อน ทั้งกอดแขน แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อหันไปเห็นน้องพีเด็กของไออาเท้อมัน เขาลืมไปเลยว่าไออาเท้อมันอยู่กับเด็กม และอยู่กับกลุ่มน้องๆอยู่ เขายิ้มแห้ง แล้วรีบแก้ตัวไป" เออ... คือพี่แค่หยอกๆแกล้งๆนะ ไม่ต้องคิดมากนะ พี่ไม่ได้คิดอะไรกับมัน มันคิดไม่ได้จริงๆๆ แค่คิดก็ขยักแขยงอ่ะ
ฮื้ย... ขนุกอ่ะ" "ไม่เป็นไรหลอกครับ ผมไม่คิดมากหอกครับ" พีตอบรับต้อง พวกเขาเข้าไปนั่งที่โต๊ะร้านนี้เป็นบุฟเฟ่ต์ตักไม่อั้นปอนนั่งลงข้างๆออย แต่เขาก็ต้องทำหน้ามุ่ยเมื่อมีคนอีกคนมานั่งข้างๆ แล้ววาดแขนมาโอบไหล่ ปอนปอนหันไปมองหน้าแล้วบอกให้จอมปล่อยเขาพร้อมกับแกะมืออีกฟ่ายออก เพราะเพื่อนๆทั้งกลุ่มของจอมและเพื่อนของเขาและคนๆอื่นที่หันมามอบพวกเขาทั้งสอนคน"นี่เอามือของมึงออกไปเลยนะ" แต่อีกฟ่ายไม่ยอมเอามือออก "เอาล่ะ พอๆๆครับพอไม่ต้องทะเลอกันครับคู่นี่ก็อะไรอยู่นะเนี่ย" ต้องพูดขึ้น "นั้นสิค่ะพี่ หนูเห็นมาตังนานล่ะ" "สองคนนี้นี่มันมีอะไรในก่อไผ่ปล่าวค่ะ/ครับ" ออยและต้องพูดขึ้นมาพร้อมกันเหมือนนัดกันมาเล่ " ก็เด็กกูไงถามได้ กูก็บอกไปอยุ่" จอมพูดยิ้มๆ" ไม่ใช่นะครับพี่ต้อง ออยไม่ช่ายนะ"ต้องและออยหันมองหน้ากันช้าๆ แล้วก็ยิ้มออกมาช้าๆ" พอเลยพวกเองก็ "อาเท้อห้ามเพื่อน " มาๆกินกันเถอะเนาะน้องพี" " ครับพี่อาเท้อ" แล้วเขาทั้งสองก็จู้จี้กันต่อ 1ชั่วโมงต่อมาพวกเขาก็กินกันเสร็จ พวกเขาบอกลากันแล้วปอนก็แยกตัวออกมาที่รถจอมก็เดินตาม" นี้จะเดินตามมาทำไม" "แล้วเดินตามเมียผิดตรงไหนกัน"
บทที่3ได้ใจ
1อาทิตย์ต่อมา ผมได้เลิกคราดแล้วกำลับไปกินข้าวที่โรงอาหาร "เอ่อ..คือว่าพีนัดกับพี่อาเท้อไว้ให้ไปกินข้าวกับพวกพี่เขา แล้วพี่อาเท้อบอกให้พาเพื่อนไปด้วยอ่ะ ไปกับเรานะ" เสียงพีบอกกับผและออย "อือไปสิๆ ไม่ได้เจอพวกพี่เขาตั้ง1อาทิตย์แหละ" ออยตอบกับ "แล้วปอนล่ะ ไปนะ ไปกับเรานะไปกับพีนะครับ" เสียงออดอ้อนของพีที่จะให้ผมไปกับเขาให้ได้ "ไปครับๆ" ผมตอบยิ้มๆ "ป่ะเราไปกัน " พีจับมือผมและออยเกินไปที่โรงอาหาร "พี่อาเท้อผมมาแล้วครับ พาเพื่อนมาด้วยครับ" "มา มานั่งข้างพี่ พี่จองที่ไว้ให้แล้ว"พี่อาเท้อพูดพร้องโบกมืให้มานั่งข้างตัวเองแล้วโอบไหล่บาง "นี่พี่ซื้อข้าวไว้ไห้แล้วกินเลยนะ" พี่อาเท้อพูด
"น้องปอนนั่งนี่เลยครับ"พี่ต้อมเชิญให้ผมนั่งไกล้ไอพี่จอม "ส่วนน้องออยนั่งกับพี่นะ" "ได้เลยค่ะ"
ผมไม่ทันปฎิเสธไอออยก็นั่งลงข้างพี่ต้อมไปแล้ว
ผมเลยจำใจนั่งข้างไอพี่จอม "อ่ะ นี่เค้าซื้อข้าวไว้ให้แล้ว" ไอพี่จอมมันพูดขึ้น ทำให้คนทั้งโรงอาหารต่างหันมามองที่กลุ่มของพวกเรา แค่พวกผมเดินมาคนก็มองพวกเราไปแล้วครึ่งโรงอาหาร "ไอพี่จอมมึงพูดอะไรของมึงเนี่ย" "ก็แค่บอกเมียว่าซื้อข้าวมาให้แล้วผิดตรงไหนว่ะ" ผมรู้สึกหน้าแดงที่พี่มันพูด
ไม่รู้ทำไมใจเจ้ากรรมมันถึงเต้นแปลกๆๆแบบนี้
"หุบปากไปเลยนะ"ผมปิดปากพี่มัน พี่มันโวยวาย
แล้วจับมือผมออกพร้อมพูดคำที่ทำให้ผมหน้าแดงหนักกว่าเดิม "เขินหลอครับที่รัก" "นี่นาย..โถเวิ้อ"
ผมหันหน้าหนีเพราะไม่อยากเถียงกับมันแล้ว
"หวานกับเสียจริงนะคู่นี้"ผมทำหน้ายักษ์ใส่ไอเพื่อนที่ชั่งแซวผมจริงๆ เราทานข้าวกันเสร็จแล้วก็แยกย้ายกันกับห้อง เพราะเรามีเรียนกันแค่ตอนเช้า
"โอ็ย...ถึงห้องซักที เหนื่อยจัง" ผมทิ้งตัวลงบนเตียง
นอนแผ่หรา คิดไรไปเรื่อยเปื่อย จุ่ๆก็คิดถึงเรื่องเมื่ไม่นานมานี้ ที่เราไปกินข้าวกับพี่มัน จุ่ๆนึกถึงแล้วก็เมื่อหน้าผมมันจะแดงๆขึ้นมาไม่ทันตั้งตัว หรือว่าผมจะมีใจให้มันนะ "โอ็ย...คิดบ้าอะไรเนี่ย หน้ามึงจะแดงทำไมเนี่ย"
จบตอน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
