ฉันตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนั้นได้เข้ามาอยู่ในร่างของหญิงสาวผู้เข้ามาเเทนที่บุตรีคนเล็กที่ได้ตายจากไป นามของสตรีผู้นั้นคือ อลิซเซีย อาเนส บุตรีตัวปลอมเเห่งตระกูลดยุค
"นี้มันอะไรเนี้ย"
"ทำไม่จู่ๆความทรงจำของข้าถึงมีภาพของหญิงสาวคนอื่นกัน"
เเละช่วงเวลานั้นเองความรู้สึกนึกคิดของเราก็ได้ผสานกันทำให้ฉันมีตัวตนมากกว่าเจ้าของร่างเดิม
"นี้มันหรือว่าจะเป็นการระลึกชาติ"
วินาทีนั้นฉันก็ได้เข้าใจสถานะของตัวเองว่าตัวเองนั้นเป็นเพียงตัวตนที่ถูกสร้างขึ้นเพียงในเกมเท่านั้นเเละการกระทำทุกอย่างของฉันในร่างนี้ชั้งย่ำเเย่ซะจริงเพราะฉันเป็นบุตรบุญธรรมของดยุกผู้ซึ่งเป็นตัวเเทนของคนๆนึงเท่านั้นความอ้างวางของหัวใจเด็กสาวที่ถูกนำมาเลี้ยงเเละถูกพี่ชายทั้งสองรังเกียจราวกับว่าตนเองนั้นล่อลวงดยุคให้รับมาเป็นบุตรบุญธรรม
"อะไรกันตอนนั้นนางเเค่สิบขวบยืนอยู่ข้างถนนเพียงเเค่ของเศษอาหารร่างกายผอมเเห้งดยุกก็เห็นความคลายครึงลูกสาวก็เลยรับมาเลี้ยงหรอกยะ"
"ข้าไม่เคยล่อลวงอะไรเลย"
เเต่พวกเข้ากับรังเกียจเด็กสาวคนนี้ เพียงเพราะนางเข้ามาอยู่ในบ้านของพวกเข้าหน่ำซ่ำยังใสร้ายเพียงเพราะนางเข้าไปในห้องของน้องสาวเพราะหลงทาง ว่านางนั้นขโมยของในห้องเเละไม่มีการตรวจสอบขอเท็จจริงใดๆเหล่าพี่ชายที่หวังว่าจะดีด้วย กับเข้ามาผสมโรมว่าตัวข้านั้นทำไปจริงเเละเเล้วตั้งเเต่นั้นเด็กสาวหรือตัวฉันนั้นก็ได้ถูกกระทำการกลั่นเเกล้ง-เช่นนี้อยู่เรื่อยมาเเต่ตัวนางกับโต้กับด้วยความรุนเเรงเเละความฟุ่มเฟือย จนถึงจุดที่ดยุคหรือพ่อของนางเอือมระอาในการกระทำจึงสั่งลงโทษนางขังนางไว้ห้องตะวันตกนางจึงถูกเหล่าคนใช้กลั้นเเกล้งต่อไปจนถึงวันนี้เป็นวันที่บทลงโทษนั้นได้จบลง
"ก๊อก..ก๊อก"
เสียงเคาะประตูดังขึ้น
"นายท่านเรียกมาท่านอาหารเช้าขอรับ"
"ข้าได้ยินเเล้ว"
ฉันเเต่งตัวเเล้วเปิดประตูเดินตามเข้าไปเป็นพ่อบ้านที่มีมารยาทดีเเหะเมื่อเทียบกับบรรดาค่ารับใช้คนอื่นเเต่ก็ไม่เคยเเม้เเต่จะสนใจการกระทำของคนอื่นที่ทำกับฉันเเละไม่เคยเคารพฉันเลยมีเพียงมารยาทที่ปฏิบัติต่อเเขกเท่านั้นเเต่ก็เอาเถอะอย่างน้อยเค้าก็ไม่เคยเเกล้งฉัน เเต่ว่า
"นิพ่อบ้านเจ้าทำงานที่คฤหาสน์นี้นานเท่าไรเเล้ว"
เค้าหันกลับมาตอบคำถามอย่างคล่องเเคล่ว
"30ปีขอรับ"
"นิพ่อบ้านเจ้ากำลังปฏิบัติกับเเขกอยู่รึ...เจ้าไม่เคยเเม้เเต่จะเรียกเอ่ยเคารพนามคุณหนูที่ค่ารับใช้สมควรเรียกกับชนชั้นสูงเช่นข้าเลยซักครั้งเจ้าเป็นคนเเบบนี้หรอกหรือ"
ดวงตาของเค้าเปิดกว้างด้วยความประหลาดใจว่านี้ใช้หญิงสาวอารมณ์ร้อนคนนั้นจริงๆหรอ
"พ่อบ้านเจ้าทำงานที่นี้มา30ปีเชียวนะหัดเคารพผู้เป็นนายในบ้านหลังนี้เสียบ้างถึงข้าจะเป็นเพียงบุตรสาวบุญธรรมเเต่ข้าก็เป็นคนของตระกูลอาเนส"
"ขอรับคุณหนูอลิซเซีย"
"เอาละทำหน้าที่ของเจ้าต่อไป"
"ขอรับคุณหนู"
เเละเเล้วก็มาถึงห้องโถงสำรับประทานอาหาร
"เชิญนั้งขอรับคุณหนู"
เหล่าค่ารับใช้ประหลาดใจในการปฏิบัติตัวของพ่อบ้านที่มีต่อฉัน
"ขอบใจ"
ดยุคประหลาดใจในการปฏิบัติตัวของฉัน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
