ผมรักพี่นะครับ
บทที่ 1 พี่มีแฟนแล้วนะ
ฮือ..ฮึก..ฮื..อ...แง
เสียงร้องให้ของเด็กน้อยวัยหกขวบอยู่ในอ้อมกอดผู้เป็นพี่ชาย
ฮือ..ฮึก..ฮึก..
เด็กน้อยวัยหกขวบที่พยายามหยุดเสียงร้องให้ มือสองข้างกำลังกอดปลอบผู้เป็นน้องชาย
'คีรี' และ 'ธารา' สองพี่น้องฝาแฝดกอดปลอบกันและกันหน้าโรงศพของผู้เป็นพ่อแม่ของสอง
เมื่อไม่กี่วันก่อนเด็กๆฝาแฝดทั้งสองกำลังนั่งรอพ่อแม่มารับกลับบ้านอยู่ที่สนามเด็กเล่นในโรงเรียนอนุบาลที่ติดกับประตูทางเข้าออกของโรงเรียน
เด็กทั้งสองรออยู่นานก็มีคนมาหาเด็กฝาแฝดทั้งสอง แต่คนที่มาไม่ใช่ผู้เป็นพ่อแม่ของทั้งสองแต่เป็นคุณน้าที่เป็นน้องสาวของแม่เด็กทั้งสอง พอมาถึงบ้านเด็กทั้งสองก็ได้รู้ว่าพ่อแม่ของตนได้เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุระหว่างทางไปรับเด็กฝาแฝดทั้งสองที่โรงเรียนอนุบาล
พอพ่อแม่ทั้งของสองเสียชีวิตเด็กน้อยฝาแฝดในวัยหกขวบจำเป็นต้องมีผู้ดูแล แต่ด้วยญาติฝั่งพ่อเสียชีวิตหมดแล้ว ก็เหลือแต่ญาติฝั่งแม่ก็มีน้องสาวที่เป็นญาติเพียงคนเดียว เด็กแฝดทั้งสองเลยได้ไปอยู่ในความดูแลของผู้มีศักดิ์เป็นน้า
แต่ผู้เป็นน้าก็มีครอบครัวอยู่แล้วเด็กฝาแฝดทั้งสองก็ไม่อยากเป็นภาระเลยใช้แต่มรดกที่เหลือไว้ของพ่อกับแม่ ซึ่งมันก็ยังไม่พอให้เด็กแฝดทั้งสองเรียนจนจบมหาวิทยาลัย
คีรีเด็กน้อยที่เติบโตขึ้นจนอายุสิบสี่ปีก็ได้ออกมาทำงานพาร์ทไทม์เพื่อให้น้องได้เรียนจนจบมหาวิทยาลัย
ธารา
"พี่คีให้ผมไปทำงานพาร์ทไทม์ช่วยพี่เถอะนะ ผมไม่อยากให้พี่เหนื่อยอยู่คนเดีย..."
ธาราที่กำลังพูดด้วยความเห็นใจเมื่อพี่ชายต้องเหนื่อยเพื่อให้ธาราใด้เรียนจบสูงๆ แต่มัน เหลือเพียงแค่นิดเดียวธาราก็จะพูดจบประโยค ก็ได้หยุดพูดลงเพราะนิ้วเรียวของผู้เป็นพี่ชายได้เคาะลงหน้าผาก
คีรี
หนูธารตั้งใจเรียนในจบเถอะ
คีรีพูดพลางลูบหัวของน้องชายสุดที่รักอย่างเอ็นดู ส่วนธาราในวัยสิบสี่ปีผู้ฟังและทำตามที่พี่ชายเสมอมาครั้งนี้ก็เช่นกัน
และแล้วก็สามารถส่งน้องชายเรียนจบมหาวิทยาลัยชั้นนำในกรุงเทพได้ จนตอนนี้ธาราได้ทำงานในบริษัทชื่อดังในกรุงเทพมีตำแหน่งใหญ่โตอย่างมั่นคง
แล้วก็เป็นตาที่ธาราจะส่งพี่ชายอย่างคีรีเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัย เพราะหลังจากที่คิรีจบม.6 คิรีก็ได้หยุดเรียนเพื่อทำงานอย่างจริงจัง เพื่อสามารถให้ธาราเรียนจบได้อย่างไม่รำบาก
ในวันนี้ธาราก็ได้กลับมาจากสัมนาของบริษัทที่ใช้เวลานานเกือบหกวัน
พอธาราเดินเข้ามาในบ้านก็ได้กลิ่นอาหารสุดโปรด ธาราจึงย่องเข้าไปสวมกอดพี่ชายสุดที่รักจากด้านหลัง แต่เพราะคีรีชินกับการทำอย่างนี้ตั้งแต่เด็กคีรีจึงไม่ได้ตกใจเท่าไหร่
ถึงแม้จะรู้อยู่แล้วว่าผู้เป็นพี่ชายกำลังทำอาหารเมนูอะไร แต่ธาราก็ยังอยากได้คำตอบจากพี่ชายอยู่ดี
คีรี
แกงส้มกุ้งชะอมของโปรดหนูธารไงครับ
คีรีตอบอย่างนึกขำทั้งๆที่เจ้าตัวก็ยังคงกอดคีรีพร้อมยังชะโงกหน้ามาดูอาหารที่คิรีพึ่งทำเสร็จหมาดๆ ก็ยังจะถามอีก
ธารา
โธ่..พี่คีผมก็บอกพี่ไปแล้วนะว่าจะหยุดเรียกธารว่าหนูธารได้แล้ว ผมโตจนสูงเกินพี่ไปแล้วก็ยังทำเหมือนธารเป็นเด็กอยู่ได้
คีรี
ก็นี่ไงทำหน้าง้ำงอเป็นเด็กๆอยู่ได้ แล้วอีกอย่างนะหนูธารก็ยังเป็นเด็กน้อยของพี่อยู่ดี
ธารา
ก็ผมอยากโตจนเป็นที่พึ่งให้พี่คีได้นี่นา
คีรี
พวกเราก็ดูแลกันและกันมาตลอดนี่นา
คีรีที่ไม่อาจเห็นสีหน้าหน้าเศร้าหมองของธาราได้ก็พูดปลอบใจธาราไปว่า
ธาราที่ได้ฟังคำพูดสุดซึ้งของผู้เป็นพี่ชาย ก็ได้ยิ้มกว้างออกมา เพื่อไม่ให้เลยเวลาอาหารเช้าสองพี่ก็จัดโต๊ะอาหารทั้งสองก็ได้กินข้าวด้วยกันระหว่างทานอาหารธาราก็เล่าเรื่องที่ไปสัมนาให้คีรีฟัง ทางคีรีก็ฟังอย่างตั้งใจพร้อมกับยิ้มไปด้วยเมื่อธาราเล่าให้คิรีฟังอย่างสนุกสนาน
พออาหารมื้อเช้าจบลงคิรีก็เล่าเรื่องที่อยากจะเล่ามานานบ้าง
คีรี
อ้อ..จริงสิพี่มีเรื่องจะบอก
ธาราตั้งใจรอฟังเรื่องของคีรีอย่างตื่นเต้น
เมื่อธาราได้ฟังดังนั้นมื่อหนาที่กำลังเก็บจานใบสุดท้ายก็หล่นกระทบพื้นจนแตกกระจัดกระจายอยู่เต็มพื้น
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
