ณ โรงแรมแห่งหนึ่ง ห้องโถงที่ใหญ่สดุดตานั้นมีร่างของหญิงสาวคนหนึ่ง นอนเปลือยกายอยู่ภายใต้ร่างสูงใหญ่สุดกำยำที่ใครเห็นต่างก็ต้องหลงใหล

"ปล่อยฉันไปเถอะ!!" หญิงสาวภายใต้ร่างใหญ่ได้ครางขึ้นมา

"แม็กขอร้องเถอะฉันไม่ไหวแล้ว อ๊าา~" เธอได้ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

"ลินดายอดรักคืนนี้คุณสวยมากจะให้ผมปล่อยคุณไปได้ยังไงละ~" ชายหนุ่มได้พูดขึ้นมาด้วยความหลงไหล

"แม็กแต่คุณบอกแล้วนิว่าจะรอฉันจนฉันเรียนจบแล้วเราจึงค่อยมีอะไรกัน" หญิงสาวร้องเรียกด้วยความไม่พอใจ

(เช้าวันรุ่งขึ้น)

หญิงสาวตื่นขึ้นมาในห้องที่สวยงาม

"ที่นี้ที่ไหนเนี้ย" "แม็กใช่แม็กอยู่ไหนละ"

เธอสับสนมึนงงและพยายามจะหาชายหนุ่มที่นอนกับเธอเมื่อคืน แต่ทวากลับไม่พบใครอยู่ไหนห้องเลย ห้องที่กว้างและหรูหรา กับมีเพียงหญิงสาวร้างเบาะบางอยู่เพียงคนเดียว เธอคิดอะไรไม่ออกจึงตัดสินใจกลับไปที่บ้านพักในโรงเรียนใน

ณ โรงเรียนอีฟอินเตอร์เนชั้นเนล

"ไอ้ผู้ชายเลวถึงจะรวยก็เถอะแต่นิสัยสันดารยังกะหมา!!!" หญิงสาวคนหนึ่งได้พูดออกมาด้วยความไม่พอใจ

"พอเถอะลิซ" ลินดาพูดออกไป

"ทำไมอะลินมันทำให้ลินเสียความบริสุทธ์นะ!!" ลินซีได้พูดออกมาเพื่อนเตือนสติเพื่อนสาวของตน

"ลิซแต่ฉันก็ย้อนกลับไปไม่ได้แล้วไหม" ลินดาพูดด้วยน้ำเสียงอิดโรย"^^^

"อะ!!ลินตอนนี้จะเก้าโมงละนะเดียวไปเรียนไม่ทันแล้ว"

ลินซีพูดด้วยความตื่นตระหนก

"ได้เดียวรอฉันสักพักนะฉันยังไม่ได้ไปเปลี่ยนชุดเลย" "เร็วๆเลยจะสายแล้ว!!!"

ลินซีพูดเพื่อให้เพื่อนสาวของตนรีบ

"สะ เสร็จแล้วป่ะไปกันเถอะ" "ว้ายย!!จะสายแล้วรีบไปเลยเร็วๆๆ"

ตื้อ ตึ้ง~~~ เสียงกริ่งเข้าเรียนได้ดังขึ้นมาภายในโรงเรียน โชคดีที่สาวๆเข้าไปในโรงเรียนได้ทันเวลา

"เหอะ~~เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว เกือบโดนมาสเตอร์เรียกไปปรับปรุงนิสัยแล้วไหมละ"

"ขอบคุณเธอมากที่รอฉันนะลิซ" เธอได้กล่าวคำขอบคุณให้เพื่อนสาวของตนเอง

"555สบายมากๆ เพื่อเธอแล้วถึงเธอจะเข้าเรียนสายฉันก็จะอยู่เป็นเพื่อนเธอ^\_^" "จ้าาาแม่คนดี"

แต่ใครจะไปคิดว่ามีใครสักคนหนึ่งได้แอบมองพวกเธออยู่สักที่ในโรงเรียนเเห่งนี้

ตื้อ ตึ้ง~ เสียงออดเวลาตอนเที่ยงได้ดังขึ้นมา

เวลานี้เป็นเวลาทานอาหาร โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนเอกชนที่มีชื่อเสียงและเป็นโรงเรียนที่ติดอันดับ 3 โรงเรียนที่ค่าเทอมแพงที่สุดในอเมริกาส่วนมากจะมีแต่ นักเรียนที่มี ชนชั้นและครอบครัวทางบ้านค่อนข้างจะหยิ่งใหญ่ มี" ส่วนน้อย " ที่จะเป็น**นักเรียนแลกเปลี่ยน**และ**นักเรียนทุน** ซึ่งเวลานี้ส่วนมากนักเรียนที่มีสถานะทางบ้านที่ดีจะไปกินอาหาร ที่ร้านอาหารอินเตอร์ภายในโรงเรียน

แต่ลินดาเป็น **นักเรียนทุน** สถานะทางบ้านของเธอข้อนขางที่จะยากจน เธอจึงเลือกที่จะห้อข้าวมากินเอง

" ลินวันนี้เธอห้อข้าวมาหรือเปล่า " ลินซีถามเพื่อนสาวด้วยความอยากรู้

" ห้อมาสิ ลิซถามทำไมหรอ " เธอตอบกลับไปด้วยความส้งสัย

" เปล่า เเค่วันนี้ฉันได้เงินค่าขนมมาใหม่ วันเลยจะเลี้ยงข้าวเธอที่บลูอินเตอร์ไลซ์ ^\_^ " ลินซีบอกไปด้วยความมันใจ

" หะ เธอไปเอาเงินเยอะขนาดนั้นมาจากไหน!!! " เธอตอบด้วยความตกใจ

" ฉันได้เงินมาจากท่านย่า และเธอไม่ต้องกังวลนะว่าฉันจะใช่เงินหมด ยังเหลือกอีกเยอะ " ลินซีตอบไปปนความรู้ทันว่าเพื่อนสาวอาจด่าเธอ

" แต่ลิซที่นั้นมันแพงเกิดไป อีกอย่างฉันก็มีข้าวอยู่แล้ว

ด้วย " เธอตอบด้วยความเกรงใจ

" ลินถ้าเธอไม่ไปด้วยงั้นเราขาดกัน!! " ลิซตอบด้วยความแน่วเเน่

" หา ok ไปก็ไปแต่ครั้งหน้าฉันจะทำกับข้าวมาตอบแทนนะ " เธอกลัวการตัดขาดระหว่างเธอกับเพื่อนสาวเธอจึงตอบตกลงไป

ณ ร้านอาหารบูลอินเตอร์ไลซ์

" ว้าว สวยจังเลย " ลินซีพูดขึ้นด้วยความตกตะลึง ถึงเเม้ว่าเธอจะเป็นลูกสาว มหาเศรษฐีแต่นี้เป็นครั้งเเรกที่ได้เข้ามาที่ร้านอาหารสุดหรูแม้ว่าจะรวยแต่ก็ไม่สามารถเข้าได้

" ลิซฉันว่าเราไม่ต้องมากินร้านอาหารที่ฟุมเฟื่อยแบบนี้ดีไหม เราไปกินร้านอาหารธรรมดาเถอะ " เธอกลัวว่ามันจะสุรุ่ยสุร่ายจนเกินไป

" ลินห้ามกลับคำพูดสิ " ลินซีเตือนสติ ลินดา

" อืม " คำพูดที่อยากจะเกลียกล่อมลินซีได้กลืนลงไปในคอของลินดาทำให้ไม่สามารถพูดออกไปได้

เมื่อเข้าไปข้างในพนักงานได้นำทางเพื่อเข้าไปยังโตะที่ลินซีได้จองไว้

" เออ ลินเดียวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ " " เออได้จ๊ะ " เธอตอบกลับเพื่อนสาวอย่างเคยชิน

จู่ๆก็ได้ยิ่งเสียงผู้หญิงที่ข้องข้างดัดจริตตะโกนร้องออกมา

" แม็กค้าาาา ไปไหนมาเค้าคิดถึงจังเลย รู้ไหมเค้าอยู่คอนโดคนเดียวเหง่าน้า " เสียงหวีดของหญิงสาวดังขึ้น ภายในร้านอาหารบลู

" ที่รักคืนนี้ผมไม่ว่าง จริงๆผมมีงานที่จะต้องไปทำ "

" งานอะไรสำคัญกว่าเค้าหรอ มีทำที่คอนโดเค้าสิ " หญิงสาวยังคงตามตือไม่เลิก

แค่ทันใดนั้นชายหนุ่มได้เหลือบไปเห็น หญิงสาวที่งดงามร่างกาย อรชรที่คุ้นตา ทำให้เค้าตกใจและสบัดแขนของหญิงสาวที่อยู่ข้างกายโดยเร็ว ทันใดนั้นหญิงสาวร่างกายงดงามได้หันมามองชายหนุ่ม ที่มีหญิงสาวกอดแขนอยู่

ร่างกายของเธอได้ชาไปชั่วขณะ ก่อนที่เธอจะวิ่งหนีไป

" ลินดาอย่าพึ่งไป ลิน!!! " แม็กได้ตะโกนร้องไปอย่างสุดเสียง ก่อนที่เค้าจะวิ่งตามเธอไป

" แม็กค้า นั้นใครหรอ " หญิงสาวได้รั้งเค้าไว้

" ปล่อย!!! อย่ามาจับ " " ไม่จนกว่าคุณจะบอกมาว่านั้งนั้นเป็นใคร!" หญิงสาวยังคงตามตื้อไม่เลิก

" ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของกู!!! " กว่าเค้าจะสลักผู้หญิงคนนี้ออกเธอคนนั้นก็ได้หายไปเเล้ว ตอนนี้เค้ารู้สึกกระวนกระวายอย่างบอกไม่ถูก กลัวว่าจะเสียเธอไป แต่ทันใดนั้นเสียงเเจ้งเตือนได้ดังขึ้นมา ปรากฏข้อความว่า " แม็กเราเลิกกันเถอะ"