หวัดดีเราชื่อ มิว เราเป็นเด็ก ม.ปลายธรรมดาๆคนนึง ที่มีเรื่องราวความรักอันแสนจะสับสนและเจ็บปวด เราไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เราทำลงไป มันถูกหรือผิด เราแค่อยากทำตามหัวใจ....แค่นั้นเอง

เรื่องมีอยู่ว่า ตอน ม.ต้น เรามีแฟนที่คบกันมานานพอสมควร ประมาณ9เดือน เรามีปัญหากับแฟนคนนี้ค่อนข้างบ่อย ทะเลาะกันและเลิกกัน

บ่อยมากๆ น่าจะเพราะเราอยู่ไกลกันด้วยแหละ(คนละจังหวัด)เราร้องไห้ทุกวันแต่เขากลับไม่ได้รู้สึกอะไรเลย ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเราจะรู้สึกยังไงกับการกระทำของเขา

(ม.4)

พอเราขึ้นม.ปลาย เราไปเรียนที่โรงเรียนใหม่ ได้เจอผู้คนใหม่ๆ เราเริ่มรู้สึกว่าเราไม่อยากมีแฟนแบบนี้แล้ว เพราะแฟนเราToxicเกินไป แต่เราก็ยังทนอยู่

พอถึงวันเปิดเทอมวันแรก เราได้เจอกับ ผช. คนนึง เขาไม่ได้พิเศษอะไรเลย แต่ทำไมเว่าเราอยู่ใกล้ถึงใจสั่นขนาดนี้กันนะ เขาดูเป็นคนอบอุ่น ชอบทำตัวซุ่มซ่าม ทำให้หัวเราะบ่อยๆ ใช่แล้วผช. คนนั้นที่เราพูดถึงคือเพื่อนร่วมห้องของเราเอง มันน่าแปลกที่เจอกันแค่วันเดียวแต่เรากลับรู้สึกว่า นี่ใจเราเป็นอะไรกันนะ ทำไมรู้สึกแบบนี้ หรือนี่จะเป็นรักแรกพบแบบที่เขาว่ากัน... พอเวลาผ่านไปเกือบเดือน เขาคนนั้น ได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าห้อง

แล้วมีอยู่วันนึง เราทักแชทถามเขาเรื่องการบ้าน

แล้วก็เลยได้คุยกันต่อ ถามไรไปเรื่อยเปื่อย ก็เพื่อนใหม่อะเนาะ แล้วทีนี้แฟนเรามาเจอแชท ที่เราคุย

แฟนไม่พอใจ ก็เลยทะเลาะกัน ในขณะนั้นเรามีความรู้สึกว่าอยากเลิกกับแฟน เพราะเราชอบเพื่อนคนนี้ แต่เราไม่กล้าบอกตรงๆกลัวมองหน้าเพื่อนไม่ติด เพราะเราพึ่งรู้จักกันเอง แถมเราก็เป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนด้วยช่วงนั้น มีแต่เขานี่แหละ ที่คอยให้คำปรึกษาต่างๆ เราทะเลาะกันจนแฟนบอกเลิก เราก็เลยบอกว่าเลิกก็เลิก แล้วเราก็ลบทุกๆอย่างออก

แล้วเราก็บอกเรื่องนี้กับเพื่อน เพื่อนก็ถามเราว่าคิดดีแล้วใช่มั้ย คบกันมาตั้งนาน ไม่เสียดายหรอ

เราเลยบอกว่าคิดดีแล้ว มันควรจบตั้งนานแล้วกับคนToxicแบบนี้ ไม่รู้ว่าตัวเองทนมาได้ยังไงตั้ง9เดือน เราไม่รู้หรอกนะว่าเราตัดสินใจถูกมั้ย..

หลังจากที่เรากับแฟนเลิกกันสักพัก แฟนทักมาง้อขอคืนดี เราไม่กลับไปเพราะเราไม่อยากเจอความสัมพันธ์แบบนั้นอีกแล้ว เราจำไม่ได้ว่านานแค่ไหน แต่วันนึงเราก็กล้าที่จะสารภาพกับเพื่อนว่าเราชอบเขา ในตอนนั้นใจเรากลัวมากว่าถ้าเขามีความรู้สึกไม่ตรงกับเราหล่ะ แล้วคำตอบที่เขาจะพูดออกมามันคืออะไร แต่เขาตอบมาว่าเขาชอบเราเหมือนกัน วินาทีนั้นมันเหมือนโลกทั้งใบกลายเป็นสีชมเลยแก อั๊ยยย&#&฿- หลังจากนั้นเราสองคนก็ตกลงลองคุยกันก่อน แต่ยังไม่ได้คบ เราก็โอเค หลังจากวันนั้นเขาก็ดีกับเรามากๆ ใส่ใจดูแลอบอุ่นสุดๆ แต่เวลาแห่งความสุขนั้นอยู่ได้ไม่นาน ก็ต้องพังลง

เพราะเขาเป็นคนเฟลนลี่ มากๆ เลยมีเพื่อน ผญ. ค่อนข้างเยอะ เราเองเป็นคนที่ไม่ค่อยหึงหวงเท่าไหร่ แล้วเราก็เฟลนลี่กับเพื่อน ผญ.เขามากๆ

และวันนึงด้วยความที่เราเป็นคนตลกเฮฮา อะเนาะ

เลยแคปแชท ที่เราคุยกับเขา ส่งให้เพื่อน ผญ. เขาดู เพราะในนั้นเขาพูดถึงเพื่อนด้วยแนวตลกๆอ่ะ

พอเขารู้เรื่องนี้ เขาไม่พอใจ เพราะในนั้นมีประโยค ที่ว่าเขาชอบเพื่อน เขาเลยทักมาบอกเราว่าขอห่างกับเรา ใจเราเหมือนแตกสลายเลยตอนอ่านแชท

หลังจากวันนั้นเราไม่คุยกับเขาเลยที่โรงเรียน ไม่สบตาไม่มองหน้าไม่เดินใกล้ ไม่อยู่ใกล้เลย เพราะให้เกียรติคำพูดเขา แต่ในทุกวันแล้วเราก็รู้สึกเหมือนเราโดนเกลียดไปแล้ว°^° เป็นเวลาสักพัก แฟนเก่าเราคนคนนั้นก็กลับมาขอคืนดีอีกครั้ง

เราเลยขอเวลาคิดอยู่สักพักเพราะเราเองก็เจ็บมาเยอะ แต่สุดท้ายเราก็กลับไปอีกครั้ง แต่หลังจากกลับไป ก็ทะเลาะกันเหมือนเดิม ทะเลาะกันตลอด

จนเวลาที่เราคบกัน ไปถึง1ปี9เดือน ครั้งนี้เราทนไม่ไหวจริงๆ เราบอกเลิกไป เพราะเราเกลียดคนสูบบุหรี่ที่สุด แต่เขาเอาแต่บอกว่าเขาสูบเพราะเขาเครียด เขาไม่ได้ติด แต่นี่เป็นเวลาปีกว่าแล้ว ที่เรารู้จักกันมา เขาก็สูบตลอด นี่หรอไม่ติดบุหรี่

(ขึ้นม.5แล้วว)

หลังจากที่เราเลิกกับแฟนได้ไม่นาน เราไม่มีที่ปรึกษา เราเอาความกล้าทั้งหมดตัดสินใจแชทหาเพื่อนคนนั้นอีกครั้ง ใช่คนที่เราชอบนั่นแหละ เราทักไปว่า พรุ่งนี้ว่างไหม มีเรื่องจะคุยด้วย เขาก็ตอบประมาณว่า โอเคคุยได้ๆ ตอนเช้าของอีกวัน เขาเดินมาถามว่าจะคุยไรหรอ เราเลยบอกไปว่าเรื่องส่วนตัวอ่ะ แล้วจะคุยตอนไหนหรอ เราบอกไปว่าประมาณ ตอนบ่าย