ขอแจ้งทุกคนที่เข้ามาอ่านเนื่องจากทางเราได้ย้าย

ช่อง Catdragon มาช่อง Rina ถ้าอยากอ่านบทเก่า

ท่านสามารถไปอ่านได้ที่ Catdragon อันนี้จะทำต่อ

จากช่องของ Catdragon เนื่องจากทางเราได้ลืม

รหัสของ Catdragon จึงจำเป็นต้องขอโทษผู้อ่าน

ในช่อง Catdragon ด้วยครับ เราจะทำต่อ แต่อาจมี

การลืมเนื้อหาเล็กน้อย ต้องขอโทษด้วยนะครับ

ขอขอบคุณครับ

หลังจากที่เธอกลับมาบ้านเธอก็รีดเสื้อผ้าและ

เตรียมของต่างๆเพื่อเตรียมไปยังโรงเรียน เทียนโซ

วินเรี่ยม หลังจากที่เธอเก็บเสื้อผ้าที่รีดแล้วเธอก็

ถอดปลักแล้วอาบน้ำและขึ้นมานอน

...............................................................................

เป็นไงบ้างครับนายพลอารมณ์สตรอม

อารมณ์สตรอม : หึ ฉันจัดการให้แล้วพวกที่จะมา

จัดการเรื่องพวกนี้ต่อคือพวกนาย ส่วนฉันจะกลับ

ละ

เซฟ : นายพลครับเจอสิ่งนั้นไหมครับ

อารมณ์สตรอม : หึม นี้แก่โง่เรอะ

เซฟ : (อ้าว จู่ๆก็โดนด่า)

อารมณ์สตรอม : แน่นอนว่ามันต้องไม่เจออยู่แล้ว

แปลกมาก

เซฟ : แสดงว่ามันไม่ใช่สิ่งที่โลกท่านตอบสนองสินะ

ครับ [โดยโลกที่สร้างในจิตสำนึกจะตอบสนองกับ

สิ่งของพิเศษที่หล่นลงมาจากฟ้า เช่น ถ้าเราปลูก

โลกสัตว์อสูร เราจะสามารถเห็นสัตว์อสูร แต่ถ้าระ

บบผสมเช่นโลกฝึกตน ก็จะเห็นอาวุธและสัตว์

อสูรในเวลาเดียวกัน อย่างนายพลอารมณ์สตรอม

ปลุกโลกเทคโนโลยีผสมกับโลกดาบ ก็จะเห็นสิ่ง

มีชีวิตนั้น แต่ถ้าคนที่มีระบบแรกจะไม่เห็นอาวุธที่

เป็นสิ่งที่เป็นนอกระบบของคนนั้น ถึงจะฟังแล้ว

งงก็ประมาณว่า เราเกิดเป็นแมวเราจะไม่เห็นสี หรือ

เกิดเป็นปลาไม่สามารถเดินได้ แต่ถ้าปลาเกิดในน้ำ

ปลาจะว่ายน้ำ ประมาณนี้ละมั้ง ไม่รู้จะเอาอะไรมา

เปรียบเปรย]

อารมณ์สตรอม : เอาเถอะฉันกลับหล่ะ

เซฟ : ขอให้เดินทางปลอดภัยครับ (ในที่สุดตัวชิบ

หายก็ไปแล้วเว้ย)

อารมณ์สตรอม : เออรู้แล้ว (ดูหน้ามันราวกลับ

อยากให้เราไปใจจะขาด)

.................................................................................

วันต่อมาคากาเน๊ะได้อาบน้ำเช็ดตัวและใส่เวื้

นักเรียนแล้วกินข้าว นั่งย่อยซักพักก็บอกลา

คากาเน๊ะ : หนูไปก่อนนะค่ะพ่อแม่

พ่อ/แม่ : ไปดีมาดีนะ

จากนั้นเธอก็ปิดประตูและไปทันที

แม่ : แล้วเมื่อไหร่เธอจะออกมาจากประเทศสีชมพู

ละคุณ

พ่อ : เห้อ ทำไงได้ลูกสาวเราสวยคนตามเป็นขโยง

อย่างกับพวกบ้าดารา

แม่ : พูดซะฉันว่าลูกสาวเรากำลังไปแสดงที่

ประเทศนั้น

พ่อ : ล้อเล่นน่า พวกนั้นมันตามล่าเธอ เพราะไป

ขโมยตัวอ่อนนางฟ้าที่นั้นกันหาก

แม่ : ฉันจำได้ว่าเธอโลกสมบูรณ์มีหน้าที่ปกป้อง

สัตว์ใกล้สูญพันธุ์นิค่ะ และเธอเองก็ไม่ได้มีนิสัยเช่น

นั้นด้วยนิค่ะ

พ่อ : พวกนั้นมันอ้างนะสิเลยทำให้ลูกเราแทบจะ

หนีไม่ได้ผล

แม่ : แล้ว ซูซานไม่ได้ปกป้องหรอกหรอ

พ่อ : เหอะไอ้บ้านั่นทดสอบลูกสาวเราอยู่นะสิ

แม่ : เชอะมันกลับโดนฉันแน่

..............................................................................

[นะในตึกแห่งหนึ่งมีชายมองกล้องส่องทางไกล

โดยมีป็อคคอนรสชีส อยู่ข้างๆเขานั่งกินอยู่ จู่ๆเขา

ก็รู้สึกหนาวขึ้นมาทันที]

ซูซาน : ทำไมรู้สึกหนาวขึ้นมาละ ประเทศสีชมพู

เริ่มเย็นขึ้นอรกแล้วหรอ [เขาสายหัวและมองหญิง

สาวใช้แซ่โจมตีและป้องกันอยู่ข้างร่างซึ่งตัวเธอ

ใกล้ถึงเครื่องบิน แต่แซ่นั้นจริงๆแล้วเป็นงูแบล็คด

ราก้อน งูสายพันธุ์ที่ใกล้สูญพันธุ์นั้นเอง

ซูซาน : กระบวนท่าน่าสนใจแต่ยังอ่อนนะ คงต้อง

พาเธอไปส่งต่อให้ เซฟ ซะแล้วสิ เมื่อไหร่ลูกศิษย์

ฉันจะมานะ รอไม่ไหวแล้วละการประชุมระหว่าง

ประเทศก็อีกเดือนสินะ คงได้สนุกแน่เลย หึ หึ

คากาเน๊ะ : หลังจากเข้ามาในโรงเรียนเธอก็ไปดู

บาดรายชื่อ ซึ่งเธอก็เจอชื่อเธอ

ชื่อ นางคากาเน๊ะ ยามะ ห้อง 7 เลขที่ 11

หลังจากนั้นเธอก็เดินดูรอบไปโรงเรียนต้องบอก

ก่อนว่าโรงเรียน นี้อยู่ขนาดกลางของโรงเรียน

ระดับประถมศึกษา แล้วเธอก็เข้าไปในห้องซึ่งเธอ

เข้ามาก็จะเห็นเด็กบางส่วนนั่งกระจัดกระจายกัน

ไปส่วนเธอก็เข้ามาก็นั่งรอ ในห้อง จากนั้นอาจารย์

ก็เข้ามา ทุกคนก็นั่งเป็นระเบียบทันที

อาจารย์ : เอาละทุกคน ฉันจะสอนพวกเธอในการ

ปลูกโลกในจิตสำนึกของตัวเอง ทุกคนคงรู้ว่าตัว

เองว่าอาจารย์สอนนั่งสมาธิแล้ว และฉันจะให้พวก

เธอนั่งสมาธิแต่ ครั้งนี้ฉันจะให้เธอสำพัดถึงเส้นวิ

ญญาน ซึ่งถ้าเธอสำพัดได้ถึงเส้นนี้มันจะเชื่อมต่อ

ถึงโลกของตัวเอง และมันจะมีข้อความของโลกตัว

เอง ส่วนคนที่สำพัดไม่ได้ก็ยกมือนะค่ะ เอาหล่ะเริ่ม

ได้เลยค่ะ

จากนั้นทุกคนก็ทำการนั่งสมาธิ รวมถึงตัวคากาเน๊ะ

เองก็ด้วย ตอนนี้เด็กบางคนก็สำพัดได้ถึงเส้น

วิณญานของโลกแล้ว บางคนสำพัดยังไม่สามารถ

สำพัดได้ ทางด้านคากาเน๊ะ เธอสำพัดได้แล้วเช่น

กันแค่เส้นนั้นมันบางมากเหมือนกับใยแมงมุมหรือ

ใยของหนอน ต้องสำพัดมันอย่างระมัดระวัง ตอนที่

เธอสำพัดได้แล้วก็เกือบหมดเวลาพอดี และก็หมด

เวลาในการนั่งสมาธิ

อาจารย์ : เอาหล่ะคนที่สำนักเส้นในจิตสำนึกได้

แล้วมาทางซ้ายมือของอาจารย์นะค่ะ ส่วนคนที่สำ

พัดไม่ได้มาทางขวามือของอาจารย์นะค่ะ คนใน

ห้องมีอยู่ทั้งหมด 30 คนเท่านั้น ซึ่งคนที่สำพัดได้มี

อยู่ 15 คน ส่วนคนที่ยังสำพัดไม่ได้ก็ 15 คน เช่น

กัน โดยอาจารย์พาคนที่ปลุกไม่ได้ไปแผนกทั่วไป

หลังจากที่อาจารย์ไปส่งคนที่ปลุกไม่ได้เสร็จเธอก็

กลับมาที่ห้อง

อาจารย์ : เอาหล่ะทุกคน ไหนทุกคนบอกโลกของ

ตัว โดยอาจารย์จะเรียงจากคนที่ออกมาคนแรกยัน

คนสุดท้ายนะค่ะ

ตีฟ ผมปลุก โลกสงครามครับ

อาจารย์ : โอ้ว (ลูกทหารสินะ)

แซม ผมปลุก โลกจักกรครับ

อาจารย์ : อืม (ลูกชั่งมั้งนะ)[ชั่งแ#่งอะน่ะ]

ซิล ผมปลุก โลกธรรมชาติครับ

อาจารย์ : (สายท่องเที่ยวเลอะ)

แบม หนูปลุก โลกบทกวี ค่ะ

อาจารย์ : (พวกหัวโบราณสินะ)

เอ็ดเวิร์ด ผมปลุก โลกยัก ครับ

อาจารย์ : ..........

6 . ยูยะ ผมปลุก โลกเทคโนโลยี ครับ

อาจารย์ : (พวกลูกคนรวย)

ชิโระ หนูปลุก โลกวิญญาณ ค่ะ

อาจารย์ : (ขอบครัวมิโกะ เรอะ)

โอบิ หนูปลุก โลกหนองน้ำ ค่ะ

อาจารย์ : (บ้านชอบเลี้ยงสัตว์เลื้อยครานสินะ)

โฮคุ ผมปลุก โลกไร้แสง ครับ

อาจารย์ : (ชีวิตครอบครัวขาดแสงสว่างเรอะ)

บากิ หนูปลุก โลกวิญญาณ ค่ะ

อาจารย์ : (โอ้วหายากนะนี้อันนี้)

เรเร หนูปลุก โลกเสียงเพลง ค่ะ

อาจารย์ : ............

เอมิ หนูปลุก โลกทะเล ค่ะ

อาจารย์ : (ครอบครัวอยู่เขตใต้สินะ)

ซีโร่ ผมปลุก โลกกรยุทธ ครับ

อาจารย์ : (พวกเหลี่ยมจัดต้องส่งไปหาเซฟ)

สึเมะ หนูปลุก โลกแปลกประหลาด ค่ะ

อาจารย์ : (อืมหาอยากอีกคน)

คากาเน๊ะ หนูปลุก โลกธรรมดาค่ะ

อาจารย์ : ห๊ะ

ทั้งห้องล้วนตกใจเพราะไม่เคยมีใครปลูกโลกธรรม

มาก่อนและไม่เคยมีด้วยเช่นกัน