สวัสดีครับ ผมชื่อ เจ เจวิสัน อนันทิ อายุ21ปี เรียนในโรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงเทพครับ ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยเข้าสังคมไม่ค่อยมีเพื่อน เป็นคนค่อยข้างเก็บตัว ไม่ค่อยออกไปไหนอยู่แต่ในบ้านผมมีน้องชาย1คนเขาชื่อ เจมส์ ภูวสัน อนันทิ อายุ19ปี เขาหน้าตาน่ารักมาก ต่างจากผมที่ไม่หน้ารักหรือดีอะไรเลย เขาเรียนดีกว่าผมเป็นไหนๆ ส่วนผมมีแต่ทำให้พ่อแม่ผิดหวัง แต่ก่อนผมทำสอบได้ดีมากเกรด3.9เกือบทุกวิชาแค่พ่อกับแม่บอกว่ายังไม่ดีเท่าน้อง น้องของผมได้เกรด4 พ่อจึงลงโทษผมโดยการขังไว้ในห้องมืด พ่อบอกว่าถ้ายังไม่ได้เกรด4ก็ไม่ต้องมาเรียกพ่อว่าพ่อ หลังจากนั้นผมก็เอาแต่เรียนและเรียนจนไม่มีเวลาสนใจเพื่อนใช่ครับผมเคยมีเพื่อนแต่หลังจากนั้นผมก็ไม่มีเพื่อนเพราะมัวแต่เรียน มันน่าเศร้าใช่ไหมล่ะครับ... ถึงผมจะพยายามแค่ไหนแต่เกรดผมก็ไม่ขึ้น4สีกทีผมจึงโดนพ่อขังอยู่บ่อยๆจนเริ่มชินแล้ว ส่วนน้องผมเขาเริ่มทำเกรดตกเมื่อป.6แต่พ่อแม่ก็ไม่ว่าอะไร แม่บอกว่า น้องน่ะเด็กอยู่ยังไม่ค่อยเข้าใจอะไรใหม่ๆหรอก ส่วนผมน่ะโตแล้วเรียนรู้อะไรได้หลายๆอย่างก็ต้องทำคะแนนให้ดี... คำพูดนี้ของแม่ทำให้ผมอยากเป็นคนที่ถูกชมบ้างจึงเรียนหนักกว่าเดิมเรียนหนักจนเข้าโรงพยาบาลเลยล่ะครับตอนนั้น ผมคิดว่าพ่อแม่จะเป็นห่วงแต่ที่ไหนได้กลับด่าผมซะงั้น55 แต่ไม่เป็นไรเพราะอย่างน้อยๆพ่อกับแม่ยังสนใจผมอยู่ พอผมออกจากโรงพยาบาลได้1วันผมก็ต้องไปเรียนต่อตามปกติเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือมีเพื่อนเข้ามาใหม่ เขาชื่อ คิม คิมหันต์ สาศิษย์ เขาหล่อมากเลยล่ะครับ ผมตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกเห็น ตอนเขาหันมาสบตาผมหัวใจผมเต้นตุ๊บๆไม่เป็นจังหวะเลยล่ะครับครูบอกให้เขามานั่งข้างผมเพราะข้างผมไม่มีใครมานั่งเลย ผมรู้สึกประหม่านิดหน่อย แต่ก็ทำตัวให้ปกติได้ เขาเริ่มชวนผมคุยตอนแรกผมก็ตกใจไม่คิดว่าเขาจะชวนคนอย่างผมคุย คุยไปคุยมาก็เริ่มสนิทกันผมกับเขาจึงแลกเบอร์แลกไลด์คุยกัน พวกเราคุยกันถูกคอมากเลยล่ะ ดีใจจังมีเพื่อนแล้ว (อนาคตอาจเป็นแฟนอิอิ)

                              จบตอน.

สวัสดีครับบจำผมได้รึป่าวว เจ เองง หลังจากผมมีเพื่อนที่หล่อมากๆ>< ชีวิตผมก็ดีขึ้นจากแต่ก่อนมากเลยล่ะครับ ผมไม่คิดว่าตัวเองจะมีเพื่อนได้ ผมกับคิมอยู่ด้วยกันตลอดเลยล่ะครับทุกๆวันเราจะนัดเจอกันที่โรงอาหารประจำโรงเรียน ที่นัดกันไปที่นั้นเพราะว่าผมไม่ได้กินข้าวเช้าที่บ้านมา ตั้งแต่เด็กผมไม่เคยได้นั่งร่วมโต๊ะกับพ่อแม่เลย ผมต้องเอาอาหารไปนั่งกินบนห้องเพราะแม่สั่งไว้ว่ากินบนห้องนะไม่ต้องมากินข้างล่าง ผมเลยทำแบบนั้นมาตลอดหลายปีจนขึ้นม.4 ผมก็เลิกกินข้าวที่บ้านมากินที่โรงเรียนแทน

"เจ มึงกินเยอะๆหน่อยดิวะ มึงผอมจนเห็นกระดูกละเนี้ย"ว่าแล้วคิมก็จับแขนผมยกขึ้นไปดู

"รู้แล้วน่าา"(｡-_-｡)

"กินเข้าไปเยอะๆเลย"

"จร้าๆ" -_-

หลังจากกินข้าวเสร็จผมกับคิมก็ไปขึ้นเรียนต่อ

"เห้ยย เจจมึงทำงานเจ๊เสร็จยังวะะ" (เจ๊\=ครูน้อย) ครูแกชอบบ่นให้นักเรียนฟังแค่ถ้าแกอารมณ์ดีแกจะทำกิจกรรมถ้าใครได้ที่1แกจะให้เงิน300บาท แกเป็นคนชอบเปย์ครับ55

"เสร็จแล้ว"

"ไหนๆ เอามาลอกดี๊)

"นายนี่ไม่เคยทำเสร็จเลยสินะะ"

"เออๆน่าา"

ผทมองหน้าคิมก่อนจะล้วงมือไปหยิบสมุดในกระเป๋า

"แทงกิวด์"

"-_-"

ผมมองคิมที่กำลังรีบเขียนงานเพื่อส่งให้ครูน้อยไม่งั้นคงโดนแกดุยาวแน่

15นาทีผ่านไป

"อ่ะ ขอบคุณนะเว้ย เดียวเลี้ยงชานมไข่มุก"

"โอเคเลย"

หลังจากนั้นไม่นานครูน้อยแกก็เข้ามา

"เอาล่ะนักเรียน!! เอาการบ้านมาส่ง ใครไม่ทำมามายืนตรงหน้าห้องนี่!"

ผมกับคิมก็รีบเอาสมุดไปให้ครูแก

"หุ้ย เกือบไม่รอด"คิมพูดขึ้น

"คราวหน้าก็ทำมาสิ"

"จ๊ะะ พ่อเด็กเรียน"

"นาย ภูวสัน กับ นาย คิมหันต์ คุยอะไรกันห๊ะ!!"

"ป่าวครับบ!!"

"อย่าให้รู้น่ะ!"

"ครับบ!!" ครูแกก็ดุเกิ้น

หลังจากนั้นผมกับคิมก็ดูเพื่อน4-5คนโดนครูแกลงโทษโดยการคาบไม้บรรทัดไว้แล้วเอาหนังสือไว้บนหัวเิาขาขึ้น1ข้างกางเขียนออกสองข้าง ห้ามทำหนังสือตกภายใน20นาทีใครทำตกไปวิ่งรอบสนาม5รอบ (ครูแกจะดุเกินไปแล้ว-.-)

2ชั่วโมงผ่านไป

"เอาล่ะ หัวหน้า!"

"นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพคุณครู"

"ขอบคุณค่ะ/ขอบคุณครับ คุณครู"

"เฮ้อ เหนื่อยว่ะะ"

"นั้นสิ"

"คราวหน้าโดนดีไหมวะะ"

"อย่าเล-"

"พี่เจจจจจจจ"

เสียงนี้มัน เสียงของ.....

ผมหันไปตามเสียง นั้นมัน!

"เจมส์"

"ไงครับพี่ ว้าว นั้นใครเหรอครับหล่อจังแฟนพี่เหรอ"

"เอ่อ..ไม่ใช่นั้นเพื่อนพี่แล้วเรามาหาพี่ทำไม"

"ก็อยากมาาไง"

"ปกติไม่เห็นมา...."

"....." เจมส์เงียบไปสักพัก

"นี่พี่ แนะนำเพื่อนพี่ ให!้ ผมหน่อยสิครับ"

"......" ผมชะงักไปชั่วคราว ผมเข้าใจในสิ่งที่เจมส์พูดเลย.... มีอีกอย่างหนึ่งที่ผมยังไม่ได้บอก คือ เจมส์เป็นคนเจ้าชู้ เมื่อก่อนเขาไปแย่งแฟนเพื่อนจนโดนตบแล้วเข้าโรงพยาบาลแต่พ่อแม่พวกท่านก็ไม่ได้ดุเจมส์แต่ท่านกลับบอกว่า ทำไมเอ๊งไม่ดูน้องดีๆห๊ะ ปล่อยให้คนอื่นมารังแกน้องทำไม แกมันเป็นพี่ที่ไม่ได้เรื่องจริงๆ... ตอนนั้นผมทั้งเจ็บทั้งจุก เพราะในตอนนั้นผมป่วยนอนอยู่บ้าน เพราะผมหลับดึกมากไป แต่ไม่ใช่แค่รอบเดียวนะครับ หลายรอบเลยที่เจมส์ไปมีเรื่องตบตีเรื่องแย่งแฟนอื่น หลังจากนั้นมาผมก็ต้องคอยดูแลเจมส์มาตลอดเฉาะในช่วงกลางวันและเย็น

"เงียบทำไมล่ะพี่" เจมส์มองหน้าผม

"เอ่อ..ป่าว นี่คิมเพื่อนพี่ คิมนี่เจมส์น้องเราเอง"

"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ" /มองคิมด้วยสายตาเยิ้มๆ

"อ่า..ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกันครับน้อง เจมส์"

ผมรู้สึกหงุดหงิดจังเลยแฮะ

"พี่คิม บลาๆๆๆ"

"5555"

"แล้วก็ บลาๆ"

ผมมองพวกเขาคุยกันอย่างสนุกสนาน.... ความรู้สึดที่มันทั้งเจ็บทั้งจุกมันเข้ามาในหัวใจผมอีกแล้ว

"พี่มีแฟนยัง" กระซิบ

"ยังครับบ" กระซิบ

"ขอไลด์หน่อยสิ" กระซิบ

"ได้" กระซิบ

ผมมองพวกเขากระซิบกระซาบอะไรกันอยู่สักพักก็เห็นพวกเขาเอามือถือมาทำอะไรสักอย่าง ให้ผมเดา พวกเขาแลกไลด์กันแน่ๆ.... ผมรู้สึกเจ็บแวดตรงหัวใจเหลือเกิน

"ไว้มาคุยกันนะครับ"

"ได้สิ หึ"

"ผมไปละนะ จุ๊บ" หลังจากนั้นเจมส์ก็วิ่งออกไป

"....." ผมอึ้งไปเลยไม่คิดว่าเจมส์จะกล้าขนาดนี้ ผมมองไปที่คิม เขายิ้มกรุมกริม.... ทำไมกันนะเจมส์ถึงมีแต่คนรักคนหลงต่างจากผม...

"เฮ้ย เจ น้องมึงนี่น่ารักดีนะ"

"เอ่อ...อ่อ นั้นสินะ55"

"ไว้ว่างๆพากูไปบ้านนะ"

"....." ผมเงียบไปสักพัก

"อืม" ผมตอบกลับไปสั้นๆ หลังจากนั้นครูก็เข้ามาสอน

.

.

.

.

.

.

.

พักเที่ยง

"เหนื่อยจังโว้ยยย"

"เหนื่อยตรงไหนนายนอนทั้งคาบ"

"อย่ามาบ่นหน่าา"

"มันน่าไหมล่ะ"

"เป็นเมียกู หรือ เพื่อน ห๊ะมึงอ้ะบ่นอยู่ได้"

"....."

"พี่คิมมมมม!" เจมส์มาจากไหนไม่รู้ วิ่งมากอดแขนคิม

"ว่าไงครับบ"

"ไปกินข้าวกันนน"

"ได้สิครับบ เจ มึงไปกินคนเดียวนะ"

"คะ...เค"

"ไปกันครับบบ"

และพวกเขาก็เดินไปทิ้งผมให้ยืนอยู่คนเดียว.....

ผมเดินไปที่โรงอาหารแล้วสั่งข้าวผัดมากินกำลังกลับมาที่โต๊ะ

ตุ๊บบ!!!

"โอ๊ย!"

"โอ๊ย!!"

ผมกับคนที่มาชนผมร้องโอ๊ยพร้อมกัน ผมมองเสื้อผ้าที่เลอะเต็มเสื้อนักเรียนผม

"ขอโทษนะครับ" ผมกล่าวขอโทษก่อน

"ผมต่างหากล่ะที่ต้องขอโทษ"

"ว่าแต่คุณเป็นอะไรไหมครับ"

เขาถามผมก่อนจะจับมือผมขึ้นไปดูแล้วพลิกซ้ายพลิกขวา

"เอ่อ..ไม่เป็นไรครับ"

ผมเงยมองหน้าคนคนนั้นแล้วถึงกับ อึ้ง เขา......