ณ รีสอร์ท PP Sea

<

เวลา 04.35 น.

“ห้าวววว...เห้อ ได้เวลาตื่นแล้วเรา” ฉันบ่นอู้อี้

คนเดียวเพราะวันนี้เป็นวันที่ฉันตื่นเช้ากว่าทุกวัน

จะไม่รีบตื่นได้ไงวันนี้ฉันต้องเตรียมอาหาร สถานที่ต้อนรับนักท่องเที่ยวจากต่างเทศ เขาจ้างให้ฉัน ปิดรีสอร์ทเพื่อเขาต้องการความเป็นส่วนตัว วีถีคนรวย ก็งี้แหละ ขอแบบนี้สัก10ทริป เถอะ

“พิม ตื่นรึยังลูก แม่เข้าไปได้มั้ย...” เสียคุณแม่ เคาะประตูเรียกฉันแล้ว สงสัยพนักงานทุกคนคงรอ หมดแล้ว <

“ตื่นแล้วค่ะแม่ เข้ามาได้เลยค่ะ”

แอด~~

วันนี้นักท่องเที่ยวที่จะมาพักรีสอร์ทของเรา

“พิม

เขามาจากบลาซิลแล้วก็แถบยุโรป

ไม่มีใครพูดอังกฤษได้คล่องเลยนะลูก”

พนักงานเราก็

“เดี๋ยวพิมจะคอยดูด้วยตัวเองคะคุณแม่” ฉันตอบ

คุณแม่ไป เพราะพนักงานที่นี่จะมีแต่คนที่พูดอังกฤษไม่ ค่อยได้ นี่แหละที่ฉันไม่รับนักท่องเที่ยวต่างชาติ

<

“แม่รู้ว่าลูกสาวแม่เก่งเป็นถึงนักเรียนทุนแรก เปลี่ยน” เธอภูมิใจมากที่มีลูกสาวเก่งแบบนี้ แต่เธอก็ นึกสงสัยว่าเพราะอะไรลูกสาวของเธอกลับไม่ทำงานที่ ตัวเองรัก

“แหะๆ ไม่ขนาดนั้นหรอกจ้ะแม่ ถ้าย้อนเวลากลับ

ไปได้พิมขอไม่ไปดีกว่าคะ” นึกย้อนไปถึงตอนนั้นฉันก็

เจ็บปวดทุกที ฉันถูกคนที่ฉันรักมองว่าหน้าเงิน มัน

ทําให้ฉันต้องดิ้นรนถึงทุกวันนี้ไง แต่ฉันก็มีเหตุผลของ

ฉัน

“แม่ไม่รู้นะว่าอยู่ที่นั่นลูกเจออะไร แต่แม่อยู่ข้างๆ

ลูกเสมอนะ

|||

พ่อของลูกคงต้องภูมิใจมากถ้าฟื้นแล้วมีลูกที่น่ารักแบบนี้” เธอปลอบลูกสาวเพราะเห็น

จากสีหน้าที่เศร้าลงทันที

<

“ขอบคุณคะแม่ พิมรักพ่อกับแม่ที่สุดเลยค้า” ฉัน กอดกับคุณแม่ไว้แน่น ตั้งแต่ที่พ่อฉันประสพอุบัติเหตุ เป็นเจ้าชายนิทราฉันต้องดิ้นรนปากกัดตีนถีบ ฉันทิ้งการเรียนแล้วกลับมาอยู่กับแม่เพื่อที่จะดูแลท่าน แต่ ฉันก็เรียนจนจบนะ มหาวิทยาลัยใกล้บ้าน เพราะฉันลงเรียนใหม่ที่

“ไปกันลูก นักท่องเที่ยวกัน”

ไปกินข้าวแล้วจะได้เตรียมตัวต้อนรับ

|||

“คะแม่” แล้วเราสองคนแม่ลูกก็ลงมาพร้อมกัน

ตอนนี้ฉันจัดเตรียมห้องพักเพื่อที่จะได้ต้อนรับ

ตอนนี้ฉันจัดเตรียมห้องพักเพื่อที่จะได้ต้อนรับ

เวลา 11.00 น.

นักท่องเที่ยวที่จะมาพักเกือบเสร็จแล้ว

“พิมไปพักเถอะ เดี๋ยวแดนเช็คระบบไฟเอง งาน แบบนี้มันงานผู้ชายนะ” แดนคือเพื่อนชายสมัยเด็กของ ฉันเอง วันนี้แดนอาสามาช่วยเช็คระบบไฟให้ฉัน

“ได้ไงล่ะ ให้เราช่วยดีกว่า” แล้วฉันก็เดินไปหยิบ ไฟมาให้แดน แล้วคอยเป็นลูกมือหยิบนุ่นหยิบนี้ให้

“คุณพิมค่ะ

คุณพิม”

แก้วพนักงานต้อนรับรีสอร์ทวิ่งมาอย่างไว

“มีอะไรจ้ะแก้ว วิ่งมาซะไวเลย”

“นักเที่ยวที่มาจากต่างประเทศเขาเดินทางมาถึง แล้วค่ะ” ไหนพี่กีกี้บอกว่ามาถึงเย็นๆไง

“ถึงไวจัง เดี๋ยวพิมไปนี้แหละจ้ะ”

หน้ารีสอร์ท ห้องต้อนรับนักท่องเที่ยว

ฉันรีบเดินมาถึงก็ต้องตกใจนี่เขาคือใครทำไมมีบ การ์ด เต็มไปหมด ฉันรีบเดินตรงไปยังนักท่องเที่ยว... นั้นทันที

“สวัสดีครับ ใช่คุณพิมประภา เจ้าของที่นี่ใช่มั้ยครับ

ชายชุดดำพูดกับฉัน เขาพูดไทยได้ชัดมาก แต่น่า

เป็นลูกน้องของเจ้านายเขาเพราะฉันเห็นอีกคนนั่ง หันหลังให้ฉันอยู่

“ใช่คะ ยินดีต้อนรับนะคะ ขาดเหลืออะไรบอกได้เลยนะคะ”

หึ ขาดเหลืออะไรบอกได้ทุกอย่างงั้นสิ”

"0.0 คะ คุณ ..” ฉันตกใจมากที่เจอเขา ใช่เขา จริงๆด้วย แล้วเขาก็เดินมาหยุดตรงหน้าฉัน

“ตกใจหรอที่เจอฉัน หึ” แล้วเขาก็เดินผ่านหน้าฉัน

ไป เพราะแม่ของฉันพาเขาไปห้องพักที่ท่านเตรียมไว้

แล้วเขามาทำอะไรที่นี่ ในหัวฉันมันสับสนวุ่นวายไปหมดไปหมด

ในใจฉันตอนนี้มันสับสนมากไม่คิดว่าจะได้เจอกับ เขาอีกอาเธอร์ ผู้ชายที่

ฉันคิดถึง รู้สึกผิด และ รักแรก ของฉัน ตอนนี้เขาคงจะเกียจฉันมาก เมื่อนึกถึงเหตุการณ์วันนั้น ฉันไม่กล้าเจอเขาอีกเลยทำให้ฉันกับมาเมืองไทย ...