พันธสัญญารักนายหมาป่า
๑
พันธสัญญาที่ไม่อาจตัดขาดถูกสืบทอดต่อมารุ่นต่อรุ่น
ระหว่างหมาป่าผู้จงรักภัคดีและซื่อสัตย์กับเจ้านายของมัน
คฤหาสน์รอง....
ตระกูลอาร์ชิบัลด์...
ฮันน่าบุตรสาวแกรนดยุกเพียงคนเดียวของตระกูลอาร์ชิบัลด์
หลังจากท่านพ่อและท่านปู่ของเธอเสียท่านแม่ของเธอก็ล้มป่วยและก่อนหน้าที่จะป่วยก็ได้แต่งงานใหม่กับดยุกเบลซ
ตระกูลเบอร์นาร์ด
ทำให้หลังจากนั้นมาเธอกับแม่ของเธอจึงไม่ค่อยถูกกันซะเท่าไหร่เพราะอะไรหลายๆอย่างถึงอย่างนั้นเธอก็ยังเป็นห่วงแม่ของเธออยู่ดีเพราะเธอไม่ไว้ใจเบลซตั้งแต่แรกเจอแล้ว
ฮันน่า/น.อ
โคล....เตรียมรถม้าให้ข้าด้วย
โคล
เตรียมไว้เรียบร้อยแล้วคะ...คุณหนู....
ฮันน่า/น.อ
งั้นไปกันเถอะ...
ฮันน่า/น.อ
โคลเจ้าคิดว่า....ท่านแม่ของข้าจะยอมฟังข้าอีกครั้งไหม!?...
โคล
นายหญิงใหญ่ย่อมต้องฟังคุณหนูอยู่แล้วคะคุณหนูเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของนายหญิงใหญ่นะค่ะ...
ฮันน่า/น.อ
ทำไมท่านแม่ไม่ยอมเชื่อข้าเลยนะว่าเบลซเป็นคนไม่ดี
โคล
หรือว่าท่านเบลซได้พูดอะไรใส่นายหญิงรึเปล่าค่ะ!?..
ฮันน่า/น.อ
เจ้าหมายความว่าเบลซได้ร่ายมนต์ใส่ท่านแม่ข้าเหรอ!?...
โคล
ข้าก็ไม่แน่ใจคะแต่ถ้าหากเป็นเช่นนั้นจริงนายหญิงต้องลำบากและทนทุกข์ทรมานอยู่กับมนต์สะกดนั่นอยู่แน่ๆ
ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่นั้นรถม้าก็หยุดโดยไม่ทันตั้งตัวทำให้ทั้งสอง
เซไปเซมาบนรถม้า
ฮันน่า/น.อ
เกิดอะไรขึ้น😲!!?
โคล
นั่นสิคะ...งั้นข้าออกไปดูเอง...😲😯
ฮันน่า/น.อ
ไม่..โคลเจ้าอยู่ในรถเนี่ยแหละ
...ข้าออกไปเอง
ฮันน่า/น.อ
ไม่ต้องห่วงข้าหรอก....
//สีหน้าจริงจัง
ทันทีที่ฮันน่าโผล่ออกไปนั้นจู่ๆก็มีศรธนูปริศนาพุ่งมาหาเธอแต่ทันใดนั้นก็มีหมาป่าสีดำทะมึนตัวหนึ่งกระโจนผ่านมาขวางรับลูกธนูนั้นไว้แทน....ทันทีที่หมาป่าตัวนั้นกระโดดมาขวางรับลูกศรธนูแล้วไม่รอช้ามันก็รีบกระโดดหนีหายเข้าไปในป่าทันที
ไบรอันต์/ร่างหมาป่า
//กระโดดผ่านหน้าฮันน่า
ฮันน่าตกใจจนทรุดล้มลงบนพื้นทันทีและได้เหลือบไปเห็นคนบังคับรถม้าของเธอที่โดนยิงไปก่อนหน้านี้
โคล
คุณหนูเกิดอะไรขึ้นค่ะ....!?//รีบออกมาดู
ฮันน่า/น.อ
พวกเราถูกรอบฆ่า
โคล
อะไรนะ....ค่ะ😲!!!?
//ตกใจ
ฮันน่า/น.อ
ใจเย็นๆโคลตอนนี้ข้าเองก็ยังตกใจกลัวไม่หายเลย...เจ้าอย่าเพิ่งตื่นตระหนกไป
ฮันน่า/น.อ
ตอนนี้คนบังคับรถม้าเสียชีวิตแล้วเราคงต้องเดินทางกันเองแล้วล่ะ
ฮันน่ากับโคลทำได้เพียงมองร่างอันไร้วิญญาณของคนบังคับรถม้า
โคล
แล้วจะบอกนายหญิงใหญ่อย่างไรล่ะค่ะ....!?
ฮันน่า/น.อ
ข้าจะจัดการเองเจ้าไม่ต้องกังวลไป
คฤหาสน์หลักตระกูลอาร์ชิบัลด์
เมื่อเธอมาถึงคฤหาสน์ก็พบกับเบลซที่ยืนรอต้อนรับเธออยู่แล้ว
ฮันน่า/น.อ
//ลงจากรถม้าเดินไปหาเบลซทันที
ทันทีที่ถึงคฤหาสน์ฮันน่าก็รีบเร่งเดินมุ่งตรงไปหาเบลซทันที
ฮันน่า/น.อ
ท่านสั่งคนของท่านรอบโจมตีข้าใช่ไหม!!?....//สีหน้าจริงจัง+โกรธเคือง
เบลซ
อะไรกันฮันน่าอย่ามาใส่ร้ายข้าสิ
ฮันน่า/น.อ
ท่านคิดจะทำอะไร....
ข้ารู้อยู่แกใจอย่ามา
เสแสร้งหน่อยเลย..
ฮันน่า/น.อ
ท่านตั้งใจและวางแผนไว้แล้วใช่ไหม....!!?
//ถามด้วยความโกรธ+กำหมัดแน่น
โอเรียนน่า/แม่น.อ
เอะอะโวยวายอะไรกันค่ะ..!?//เดินออกมา
วิด้า
//พยุงตัวพาเดินออกมา
ฮันน่า/น.อ
ท่านแม่ท่านออกมาทำไมกันค่ะ...!?
เบลซ
ใช่....เจ้าออกมาทำไมร่างกายของเจ้ายิ่งโดนลมไม่ได้อยู่นะ
โอเรียนน่า/แม่น.อ
ข้าก็แค่อยากออกมาดูแสงอาทิตย์ยามเช้าแค่นั้นเอง
จนมาได้ยินพวกเจ้าคุยกันเสียงดังเนี่ยแหละ
ฮันน่า/น.อ
ข้าขอโทษด้วยท่านแม่ข้า...ไม่ได้ตั้งใจรบกวนท่าน...
//สายตามองเบลซ
ด้วยความขุ่นเคือง
โอเรียนน่า/แม่น.อ
เอาล่ะๆเข้าไปข้างในเถอะ...
โอเรียนน่า/แม่น.อ
วิด้า...
วิด้า
เจ้าค่ะ.....
//พยุงตัวโอเรียนน่าเดินกลับเข้าไป
ทันทีที่โอเรียนน่าหันหลังเดินกลับเข้าไปข้างในทั้งสองก็มองกันด้วยสายตาจิกกัดกัน
มีทั้งความเกลียดชังและโกรธแค้นในเวลาเดียวกัน
ฮันน่า/น.อ
ถ้าหากว่าข้าสามารถกำจัดท่านออกไปจากท่านแม่ของข้าได้
ไม่ว่าจะวิธีใดก็ตามข้าก็จะทำ
//เงยหน้ามอง+สายตาโกรธเคือง
เบลซ
งั้น....ข้าจะรอดูว่าเจ้าจะมีวิธีอะไรมากำจัดข้า...
แต่หากเจ้าไม่วิธีคนที่จะถูกกำจัดก็คือเจ้าเอง....
//ก้มมองด้วยสายตาโกรธเคือง
๒
ฮันน่า/น.อ
ท่านแม่ได้โปรดฟังข้าก่อนเถิด..
โอเรียนน่า/แม่น.อ
เจ้าจะพูดอะไรก็พูดมา
ฮันน่า/น.อ
ท่านเบลซ...เขา..
โอเรียนน่า/แม่น.อ
เจ้าจะบอกข้าว่าท่านเบลซคิดร้ายต่อเจ้าอีกใช่ไหม....เลิกอ้างสักที....ฮันน่า..แม่รู้ว่าเจ้าหวังดีแต่ท่านเบลซมีบุญคุณต่อเจ้า...นะ
ฮันน่า/น.อ
ท่านแม่....ผู้มีบุญคุณต้องถึงขั้นฆ่าข้าด้วยเหรอ...
โอเรียนน่า/แม่น.อ
เจ้าพูดอะไร
ฮันน่า...!?
โอเรียนน่า/แม่น.อ
เจ้าพูดอะไรออกมาเจ้ารู้ตัวไหม..!?
ฮันน่า/น.อ
ข้าพูดความจริงท่านแม่....ขณะที่ข้าเดินทางมาที่นี้ข้าโดนรอบโจมตีข้าเกือบถูกฆ่าแล้ว...
โอเรียนน่า/แม่น.อ
เจ้าจะบอกว่าท่านเบลซเป็นคนสั่งการงั้นเหรอ!!?...
โอเรียนน่า/แม่น.อ
เลิกพูดเพ้อเจ้อเถอะ..ฮันน่า!
ฮันน่า/น.อ
แต่ท่านแม่....ข้าพูดความจริง..นะ...
โอเรียนน่า/แม่น.อ
อย่าเอาเรื่องแบบนี้มาพูดให้ข้าได้ยินอีกออกไปได้แล้ว...!!
โอเรียนน่า/แม่น.อ
ออกไป!!!!....
//ขึ้นเสียง+ตะคอกใส่
ฮันน่า/น.อ
ข้าจะไม่ไปไหนทั้งนั้นจนกว่าท่านจะเชื่อข้า....
โอเรียนน่า/แม่น.อ
ได้....แต่ถ้าเจ้ายอมหมั้นหมายกับวัลดัสบุตรชายเพียงคนเดียวของท่านเบลซข้าก็จะยอมเชื่อเจ้า...
ฮันน่า/น.อ
สุดท้ายท่านก็เอาเรื่องนั้นมาขู่ข้าอีกครั้งหนึ่ง
โอเรียนน่า/แม่น.อ
เพราะแค่เรื่องนี้เท่านั้นเจ้าถึงจะยอมเชื่อฟังคำสั่งของข้าสินะ
ฮันน่า/น.อ
ท่านแม่....ข้าไม่มีวันแต่งและหมั้นกับลูกชายของผู้ชายที่หวังร้ายต่อข้าหรอก...
โอเรียนน่า/แม่น.อ
ฮันน่า!!...//ตบเข้าไปที่หน้า
เพราะอดทนจนสุดแล้วเธอจึงพลั้งมือตบเข้าไปที่หน้าของฮันน่าเต็มแรง
ฮันน่า/น.อ
//จับแก้มตัวเอง+มองผู้เป็นแม่ด้วยน้ำตา
โอเรียนน่า/แม่น.อ
//หลบหน้าหนี
โอเรียนน่า/แม่น.อ
ครูซมาพานางออกไปซะ...
ครูซ
ครับนายหญิงใหญ่!!
//ตอบรับ+รีบเดินเข้ามา
โอเรียนน่า/แม่น.อ
พานางไปขังไว้ในห้องเก็บของเก่าหลังคฤหาสน์ชายป่าอย่าให้นางออกมาจนกว่านางจะสำนึก
ฮันน่า/น.อ
ท่านแม่ทำไมท่านถึง....ข้าเกลียดท่าน!!!!
//พูดพร้อมน้ำตาและโกรธเคือง
โอเรียนน่า/แม่น.อ
พาออกไป!!...
ครูซ
ครับ!!ไปเถอะครับคุณหนู
//พาฮันน่าออกไป
ห้องเก็บของเก่าหลังคฤหาสน์ชายป่า
ครูซ
ข้าขอโทษจริงๆคุณหนูเพราะคำสั่งข้าเลี่ยงไม่ได้
//ก้มหัวขอโทษ
ฮันน่า/น.อ
ไม่เป็นไรหรอกเจ้าไปเถอะ...
ครูซ
ครับ....
//ปิดประตูลงกลอน
โคล
คุณหนูเจ้าค่ะ....คุณหนู...ทำไมกันทำไมนายหญิงต้องทำขนาดนี้ด้วย
//รีบวิ่งมาหา
ฮันน่า/น.อ
โคลเจ้ากลับไปพักเถอะข้าอยากอยู่เงียบๆสักพัก...
โคล
ข้าจะรอและเฝ้าท่านอยู่ตรงนี้หน้าประตูนี่จนกว่าท่านจะออกมา
//นั่งลงตรงหน้าประตู
ฮันน่า/น.อ
ไม่โคลเจ้ากลับไปซะเถอะ!!...
โคล
ไม่ข้าจะเฝ้าท่านตรงนี้..
ฮันน่า/น.อ
โคล...นี่คือคำสั่ง!!....
//ตะคอกใส่
ฮันน่า/น.อ
กลับไปพักเถอะนะเจ้าเองก็ต้องดูแลตัวเองด้วยเช่นกันไปเถอะ
โคล
เจ้าค่ะ....
//ลุกขึ้นเดินออกไป
เวลาเลยผ่านไปสองชั่วโมงจนพลบค่ำแล้วก็ยังไม่มีใครมาเปิดประตูให้
เบลซ
ว่าไง....เจ้าหมาน้อย...เจ้านายของเจ้าเป็นไงบ้างสำนึกแล้วหรือยัง
โคล
ต้นเหตุมาจากท่านเพราะท่านคนเดียวทำให้คุณหนูของข้าต้องแตกแยกจากนายหญิงใหญ่เพราะท่านคนเดียว...
เบลซ
หุบปากหมาน้อยของเจ้าไปซะเถอะอยู่เงียบในที่ของเจ้าไปซะถ้าไม่อยากจากเจ้านายของเจ้าไป
//เข้าไปใกล้+พูดกระซิบข้างหู
เบลซพูดขู่โคลให้กลัวแล้วเดินผ่านไป
เธอในตอนนี้ได้แต่นั่งเงียบและนึกถึงสิ่งที่ผู้เป็นแม่ทำกับเธอจนได้ยินเสียงบางอย่างจากด้านในห้องเก็บของที่เธออยู่
ฮันน่า/น.อ
ใครน่ะ!!?....ใครอยู่ตรงนั้นออกมานะ....
ไบรอันต์/ร่างหมาป่า
//ค่อยๆเดินออกมา
ทันทีที่เธอเรียกออกไปนั้นก็มีหมาป่าตัวใหญ่ตัวหนึ่งเดินออกมาพร้อมกับเลือดที่หยดลงมาด้วย
ฮันน่า/น.อ
เจ้าคือ...หมาป่าตัวนั้นนี่...!!?
ไบรอันต์/ร่างหมาป่า
ข้าทำให้ท่านกลัวรึเปล่า!?...
สิ้นเสียงคำถามของฮันน่าก็มีเสียงหนุ่มอันเคร่งขรึมชวนหลงไหลพูดออกมาจากหมาป่าที่ยืนอยู่ตรงหน้า
ฮันน่า/น.อ
จะ....เจ้า....พูดได้ด้วย
เหรอ...!!!!??
ไบรอันต์/ร่างหมาป่า
ท่านไม่ตกใจหน่อยเหรอ!?...
ฮันน่า/น.อ
ไม่หรอกข้าแปลกใจมาก
กว่า!!...
ฮันน่า/น.อ
แล้วอีกอย่างเจ้าก็ช่วยข้าไว้
ไบรอันต์/ร่างหมาป่า
ท่านไม่กลัวข้า
เหรอ!?..
ฮันน่า/น.อ
ถึงข้าจะเคยได้ยินที่ท่านปู่ของข้าเล่าให้ฟังว่าหมาป่าสามารถพูดได้เหมือนมนุษย์ก็เถอะแต่ไม่คิดว่าจะมีจริง
ฮันน่า/น.อ
ในตอนที่ข้าฟังครั้งแรกข้าคิดว่าเป็นแค่ตำนานซะอีก..
ไบรอันต์/ร่างหมาป่า
//เลือดหยดลงพื้น
ฮันน่า/น.อ
เจ้าบาดเจ็บนี่...
เจ้าบาดเจ็บเพราะช่วยข้าตอนนั้นใช่ไหม...
ไบรอันต์/ร่างหมาป่า
ตอนนั้นที่ลูกศรธนูพุ่งมาก็....คงจะไปโดนแผลเก่าของข้าด้วยเลยทำให้เป็นแบบนี้..
ฮันน่า/น.อ
ข้าทำแผลให้เจ้าเองรีบเดินเข้ามาสิ
ไบรอันต์/ร่างหมาป่า
ข้าว่าไม่ต้องหรอก...
ไบรอันต์/ร่างหมาป่า
แผลข้าสมานเองได้
ฮันน่า/น.อ
ท่านช่วยชีวิตข้า...ข้าก็ต้องช่วยรักษาแผลให้ท่านต่อให้บาดแผลของท่านจะสมานเร็วแค่ไหนมันก็ต้องมีบอบช้ำบ้างสิจริงไหม...
ไบรอันต์/ร่างหมาป่า
ก็ได้....แต่ร่างนี้คงไม่เหมาะต่อการรักษางั้นข้า...
//เริ่มกลายร่างเป็นมนุษย์
จากร่างหมาป่าสีดำทมึนกลายเป็นหนุ่มรูปร่างสูงดูเกรงขามและจู่ๆชายหนุ่มร่างอันเปลือยเปล่าผมยาวดูสง่าก็ค่อยๆนั่งลงตรงหน้าของเธอ
ฮันน่า/น.อ
จะ.....เจ้า....กลายเป็นมนุษย์ได้...ด้วยเหรอ...!!?
ไบรอันต์/พ.อ/ร่างมนุษย์
ใช่
ไบรอันต์/พ.อ/ร่างมนุษย์
ข้าทำท่านตกใจรึเปล่า!?
ฮันน่า/น.อ
ไม....ไม่เลย....
//ตอบด้วยความตื่นเต้น
ฮันน่า/น.อ
เอ่อ...จริงสิหันมาซิข้าทำแผลให้ในตัวของข้าก็พกพวกยาและสมุนไพรสำหรับรักษาแผลไว้ด้วยเจ้าไม่ต้องห่วงนะแผลหายสนิทแน่นอน
ไบรอันต์/พ.อ/ร่างมนุษย์
อือ....
//หันข้างชายโครงให้
ฮันน่า/น.อ
//ทำแผลตรงชายโครง
ไบรอันต์/พ.อ/ร่างมนุษย์
//มองฮันน่า
ฮันน่า/น.อ
เจ็บรึเปล่า!?..
//เงยหน้าถาม+มอง
ไบรอันต์/พ.อ/ร่างมนุษย์
//ส่ายหน้าเบาๆ
ฮันน่า/น.อ
//ก้มหน้า+ทำแผลต่อ
เธอใช่แสงจากตะเกียงเล็กๆส่องทำแผลให้กับเขาขณะที่เขาเองก็มองเธอด้วยความหลงใหล
และทันใดนั้นจู่ๆประตูก็ถูกเปิดออก
ฮันน่า/น.อ
โคล.....เบน!!...
//หันกลับไปมอง
ไบรอันต์
ฮันน่า/น.อ
(ไปซะแล้วเหรอข้ายังไม่รู้จักชื่อเจ้าเลย)
ทันทีที่ประตูเปิดออกหมาป่าตัวนั้นก็ได้หายไปทันที
ไบรอันต์/พ.อ/ร่างมนุษย์
(ท่านพ่อข้าเจอตัวท่านผู้นั้นแล้ว)
//รีบวิ่งออกมา
เขาหันกลับไปมองด้วยความอาลัยอาวรณ์เธอผู้นั้นพร้อมกับพูดถึงพ่อของเขา
๓
โคล
คุณหนูเจ้าค่ะ....ท่านชายวัลดัสขอพบคุณหนูเจ้าค่ะ...
ฮันน่า/น.อ
งั้นก็ไปพบเลย..
โคล
คุณหนูแน่ใจนะเจ้าค่ะว่าจะไปพบท่านชายจริงๆ..
ฮันน่า/น.อ
ในเมื่อเขาอุตสามาข้าก็ต้องไปพบเขาสักหน่อย....
//เดินออกไป
วัลดัส
อรุณสวัสดิ์....ฮันน่า...
ฮันน่า/น.อ
เช่นกันคะ..
ท่านวัลดัส
//นั่งลงบนโซฟา
ฮันน่า/น.อ
มาหาข้ามีเรื่องอะไรเหรอค่ะ..!?
วัลดัส
ข้าก็แค่อยากพบเจ้าไม่ได้
เหรอ..
ฮันน่า/น.อ
ท่านก็คงไม่ต่างจากท่านพ่อของท่านหรอก..จริงไหม...
วัลดัส
ข้ากับท่านพ่อของข้าไม่ได้เหมือนกันอย่างที่เจ้าคิดหรอกนะ...
ฮันน่า/น.อ
ถ้าหากท่านจะมาพูดอะไรที่มันไม่เข้าหูข้า...ท่านก็กลับไปซะเถอะ..
วัลดัส
ข้าขออยู่พูดคุยกับเจ้าสักหน่อยไม่ได้เหรอ....
ฮันน่า/น.อ
โคลส่งแขก...
//ลุกขึ้นยืน+สั่งโคล
โคล
เชิญกลับไปเถอะท่านชาย..
//โค้งตัว
วัลดัส
ข้าขอคุยกับเจ้าหน่อยไม่ได้
เหรอ...
ฮันน่า/น.อ
แล้วก็เชิญท่านกลับไปด้วยข้าอยากพักผ่อน
วัลดัส
ก็ได้...ข้าจะกลับไปแล้วข้าก็จะกลับมาอีกครั้ง..
ฮันน่า/น.อ
โคลสั่งองครักษ์หน้าประตูด้วยว่าห้ามท่านชายวัลดัสเข้ามา
วัลดัส
//มองฮันน่า+เดินออกไป
โคล
ทำไมคุณหนูถึงไม่ยอมพูดคุยกับท่านชายวัลดัสล่ะเจ้าค่ะ..
ฮันน่า/น.อ
เจ้าก็รู้ไม่ใช่
เหรอ...
ว่าสิ่งที่เขาจะพูดเวลาเจอข้าคืออะไรแล้วอย่างนี้จะให้ข้าพูดด้วยได้ยังไง
โคล
คุณหนูเจ้าค่ะ...ทำไมชายผู้นั้นถึงได้!?...
//ชี้ไปทางหน้าต่าง
ฮันน่า/น.อ
ใครเหรอ!?....
//หันมอง
ไบรอันต์/พ.อ/ร่างมนุษย์
//ยืนมองฮันน่า+ก้มหัวให้เล็กน้อย
ฮันน่า/น.อ
//พยักหน้าให้
ไบรอันต์
โคล
คุณหนูรู้จัก....ด้วย
เหรอ...เจ้าค่ะ...
ฮันน่า/น.อ
เจ้าไปเตรียมกล่องทำแผลให้ข้าหน่อย...แล้วก็...อาหารด้วยนะ
ฮันน่า/น.อ
//เดินออกไปข้างนอก
ฮันน่า/น.อ
(หายไปไหนแล้วล่ะ....)
//มองหาไบรอันต์
ไบรอันต์/พ.อ/ร่างมนุษย์
ท่านหญิงข้าอยู่นี่....
//เรียก+มองฮันน่าจากด้านบนต้นไม้
ฮันน่า/น.อ
//เงยหน้าขึ้นมอง
ฮันน่า/น.อ
เจ้าขึ้นไปบนนั้นได้ไงเนี่ย..
ไบรอันต์/พ.อ/ร่างมนุษย์
ข้า....มองท่านจากบนนี้ได้มองท่านชัดกว่า
ฮันน่า/น.อ
เจ้าลงมาเถอะ...
ไบรอันต์/พ.อ/ร่างมนุษย์
//กระโดดลงมาตรงหน้าฮันน่าพอดี
ฮันน่า/น.อ
//ค่อยๆลืมตาขึ้น
ไบรอันต์/พ.อ/ร่างมนุษย์
👀//มองฮันน่า
ทั้งคู่ยืนสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง....โคลก็วิ่งมาพอดี
ฮันน่า/น.อ
เอ่อ...คือ...อ๋อ....
ข้าจะทำแผลให้เจ้า....//เลิ่กลั่กทำอะไรไม่ถูก
ไบรอันต์/พ.อ/ร่างมนุษย์
ขอบคุณท่านมาก
ไบรอันต์/พ.อ/ร่างมนุษย์
รบกวนท่านแล้ว
ฮันน่า/น.อ
โคลเจ้าออกไปก่อน..
โคล
เจ้าค่ะ..//ก้มหัว+เดินออกไป
ฮันน่า/น.อ
หันด้านข้างมาสิ
ไบรอันต์/พ.อ/ร่างมนุษย์
อือ..//หันชายโครงด้านข้างให้
ฮันน่า/น.อ
//ก้มลงทำแผลให้ไบรอันต์
ไบรอันต์/พ.อ/ร่างมนุษย์
//มองฮันน่า
ฮันน่า/น.อ
//เงยหน้ามอง
ไบรอันต์
ไบรอันต์/พ.อ/ร่างมนุษย์
//หันหน้าหนี
ฮันน่า/น.อ
//ยิ้มเล็กน้อย+ส่ายหน้าเบาๆ
ฮันน่า/น.อ
แล้วเจ้าจะไปที่ไหนต่อเหรอ..!?
ไบรอันต์/พ.อ/ร่างมนุษย์
ข้าก็คงกลับ..ไปที่ของข้า..
ฮันน่า/น.อ
แล้วที่ไหนกันล่ะ..
ไบรอันต์/พ.อ/ร่างมนุษย์
บ้านของข้า
ฮันน่า/น.อ
ถ้างั้นข้าไปด้วยได้รึเปล่า..
ไบรอันต์/พ.อ/ร่างมนุษย์
ท่าน..หญิง..ท่าน..
จะ...
ฮันน่า/น.อ
ข้าก็แค่อยากออกผจญภัยข้างนอกบ้าง...ข้าอยู่แต่ในคฤหาสน์ไม่ค่อยได้ออกไปไหนหรอก..
ไบรอันต์/พ.อ/ร่างมนุษย์
ถ้างั้นคืนนี้ข้าจะพาท่านไปที่
ที่หนึ่ง...
ฮันน่า/น.อ
จริงเหรองั้น...คงต้องรบกวนเจ้าพาข้าสำรวจแล้วก็ผจญภัยหน่อยแล้วล่ะ..
ไบรอันต์/พ.อ/ร่างมนุษย์
ได้...
ไบรอันต์/พ.อ/ร่างมนุษย์
😲😳😶😊
ดูเหมือนว่ารอยยิ้มของฮันน่าจะทำให้ไบรอันต์ตกหลุมรักเข้าให้แล้ว..
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
