The Gifted ยัยอ้วน - ดาวน์โหลดนิยาย PDF

ตอน๑.ปากหมาเวฟ

ยินดีต้อนรับสู่นิยายเล่มนี้

The gifted ยัยอ้วน

. .

วิชัย ทรายเงิน <โอม>

กูโอมนะ

ปวเรศ เสริมฤทธิรงค์ <แปง>

ก..กูแปง

วิชัย ทรายเงิน <โอม>

นี่มึงใช่เด็กห้อง8ป่ะ

ปวเรศ เสริมฤทธิรงค์ <แปง>

ใช่?

ปวเรศ เสริมฤทธิรงค์ <แปง>

ทำไม

วิชัย ทรายเงิน <โอม>

ก็มึงเป็นเด็กห้อง8คนแรกในประวัติศาสตร์ที่สอบติดห้องกิฟต์

ปวเรศ เสริมฤทธิรงค์ <แปง>

กูดังขนาดนั้นเลยหรอวะ

วิชัย ทรายเงิน <โอม>

เออดิ

วิชัย ทรายเงิน <โอม>

คนพูดกันทั้งรร.

วสุธร วรโชติเมธี <เวฟ>

แค่โชคดีที่ได้ดีดตัวออกมาจากศลำเท่านั้นแหละ

พอแปงได้ยินแบบนั้นก็ปรี๊ดแตกทันทีเตรียมไฟต์

? ? ?

ปากหมาเวฟ

? ? ?

ขอโทษแทนเพื่อนกูด้วยนะ

ปวเรศ เสริมฤทธิรงค์ <แปง>

ก็ได้

วสุธร วรโชติเมธี <เวฟ>

มึงไม่น่าห้ามกูเลยคริส

วาริศา อรพา <คริส>

ทำไม

วาริศา อรพา <คริส>

เดี๋ยวมึงก็แซะเขาอีก

วสุธร วรโชติเมธี <เวฟ>

มึงก็พูดงี้ตลอดอ่ะ

วสุธร วรโชติเมธี <เวฟ>

มึงเห็นกูเป็นคนแบบไหนกันแน่คริส

วาริศา อรพา <คริส>

.หยุมหัวเวฟ

วาริศา อรพา <คริส>

ปากหมาแต่น่ารักนั้นแหละคือมึง

วสุธร วรโชติเมธี <เวฟ>

พ่องมึงอ่ะคริส

วาริศา อรพา <คริส>

ควย!/.ชูนิ้วกลางใส่

ตัด

วาริศา อรพา <คริส>

.นั่งกินขนม

วาริศา อรพา <คริส>

คิดไรอ่ะแปง

ปวเรศ เสริมฤทธิรงค์ <แปง>

ป่าวหรอก

ปวเรศ เสริมฤทธิรงค์ <แปง>

.ดูดนม"กล่อง"

ผู้เขียน <ซีรีย์>

อย่าคิดไรแปกๆนะเห้ย

วาริศา อรพา <คริส>

หุบปากไป

ปวเรศ เสริมฤทธิรงค์ <แปง>

แค่คิดไรเรื่อยเปื่อย

ปวเรศ เสริมฤทธิรงค์ <แปง>

ว่าทำไมกูถึงได้อยู่ในห้องกิฟต์

วาริศา อรพา <คริส>

มึงไม่คิดหรอว่าที่ตัวเองเข้ามาในห้องกิฟต์ได้ทั้งๆที่มีคนเป็นร้อยเป็นพันที่ควรได้อยู่ห้องกิฟต์แต่ไม่ได้

วาริศา อรพา <คริส>

มันมีอะไรพิเศษกว่านั้น

ปวเรศ เสริมฤทธิรงค์ <แปง>

.นึก

ปวเรศ เสริมฤทธิรงค์ <แปง>

กูรู้ละ

วาริศา อรพา <คริส>

.ยิ้ม

ปวเรศ เสริมฤทธิรงค์ <แปง>

ขอบใจนะเว้ย!/.กอดคอ

---

ผู้เขียน <ซีรีย์>

สวัสดี

ผู้เขียน <ซีรีย์>

คนอ่านที่ว่างเปล่า

ผู้เขียน <ซีรีย์>

ไปละๆ

ผู้เขียน <ซีรีย์>

บ๊ายบายราตรีสวัสดิ์

ตอน๒.ศักยภาพกูหรอ?

ตอน๒.

. .

ไอริน จรัสพรรณ <เอแคลร์>

นี่วาริ

วาริ=วาริศา ริศา=วาริศา

วาริศา อรพา <คริส>

ห๊ะ😐

วาริศา อรพา <คริส>

มีอะไร

ไอริน จรัสพรรณ <เอแคลร์>

แกหาคำตอบได้ยัง

วาริศา อรพา <คริส>

ยังมั้ง

ไอริน จรัสพรรณ <เอแคลร์>

ทำไมละ

ไอริน จรัสพรรณ <เอแคลร์>

แกน่าจะรู้นิ

วาริศา อรพา <คริส>

แค่รู้สึกว่าให้คนอื่นรู้น่าจะสนุกกว่า

ไอริน จรัสพรรณ <เอแคลร์>

งั้นพี่สาวไปละ

วาริศา อรพา <คริส>

จ้ะ

ไอริน จรัสพรรณ <เอแคลร์>

.เดินออกไป

พัชมณ ปิติวงกรณ์ <มณ>

นี่วาริ

วาริศา อรพา <คริส>

มีอะไรมณ

พัชมณ ปิติวงกรณ์ <มณ>

ไปกับเรามั้ย

วาริศา อรพา <คริส>

ได้ๆ

. .

ศุภากร อรพา <มิณทร์>

คริส

วาริศา อรพา <คริส>

.มอง

วาริศา อรพา <คริส>

เดี๋ยวมานะมณ

พัชมณ ปิติวงกรณ์ <มณ>

ได้

พัชมณ ปิติวงกรณ์ <มณ>

.เดินไปก่อน

วาริศา อรพา <คริส>

มีอะไรน้ามิณทร์

ศุภากร อรพา <มิณทร์>

กูจะไม่อยู่สัก2-3เดือนนะ

วาริศา อรพา <คริส>

ไปไหนละ

ศุภากร อรพา <มิณทร์>

ไปดูงานที่แม็กซิโก

วาริศา อรพา <คริส>

เค

ศุภากร อรพา <มิณทร์>

เงินกูโอนให้แล้วนะ

วาริศา อรพา <คริส>

ค่าๆ

ศุภากร อรพา <มิณทร์>

กูไปละ

ศุภากร อรพา <มิณทร์>

.เดินออกไป

วาริศา อรพา <คริส>

.ตามมณไป

ตัด

ปวเรศ เสริมฤทธิรงค์ <แปง>

ผมแค่รู้สึกว่าที่ผมมาอยู่ในห้องกิฟต์มันต้องเสียทั้งเพื่อนและหลายๆอย่าง

ปวเรศ เสริมฤทธิรงค์ <แปง>

ผมเลยคิดว่าจะ--

ปรมะ วงศ์รัตนะ <ครูปอม>

ไปหาคำตอบก่อนแล้วเธอจะรู้ว่าทำไม

ปวเรศ เสริมฤทธิรงค์ <แปง>

.เถียง

ปรมะ วงศ์รัตนะ <ครูปอม>

.บอก

วสุธร วรโชติเมธี <เวฟ>

.เปิดประตูเข้ามา

วสุธร วรโชติเมธี <เวฟ>

เดี๋ยวกูจะบอกให้มึงฟังเอง

วสุธร วรโชติเมธี <เวฟ>

ว่าถ้ามึงเข้ามาให้ห้องกิฟต์แล้วจะไม่สามารถกลับไปเป็นคนธรรมดาได้อีก

วาริศา อรพา <คริส>

.ฟังเพลง

วสุธร วรโชติเมธี <เวฟ>

.เปิดฮู้ด

วสุธร วรโชติเมธี <เวฟ>

คำตอบก็คือ

วสุธร วรโชติเมธี <เวฟ>

เพราะเราจะกลายเป็นคนที่ไม่ธรรมดาอีกต่อไป

หลังเวฟพูดจบเขาก็เดินไปจับคอมครูปอมทันที

คอมของครูปอมก็แสดงภาพหลายภาพขึ้นมาสุดท้ายก็ช็อตและดับไป

*ขอบคุณรูปภาพจากคุณบ" บ'บูม💗

วสุธร วรโชติเมธี <เวฟ>

ครูทำอะไรกับพวกเรา

ปรมะ วงศ์รัตนะ <ครูปอม>

.ยิ้ม

ปวเรศ เสริมฤทธิรงค์ <แปง>

.อึ้ง

ชญานิศ ปราชญ์คริสฐ์ <นํ้าตาล>

.ช็อค

ไอริน จรัสพรรณ <เอแคลร์>

.อ้าปากค้าง

ปุณณ์ ทวีศิลป์ <ปุณณ์>

.งงๆ

ธนากร กอบกุล <กร>

.ไม่รู้เรื่องอะไร

พัชมณ ปิติวงกรณ์ <มณ>

.ไม่เข้าเรียน

แจ็ค-โจ

.นั่งอึ้ง

ส่วนน.อ.ของเราน่ะหรือ

วาริศา อรพา <คริส>

.หลับ

ตัด!

ห้องคอมรร.

ทุกคนในห้องมารวมตัวกันยกเว้นโอม

ปุณณ์ ทวีศิลป์ <ปุณณ์>

ทุกคนคิดว่าสิ่งที่เวฟทำวันนี้คืออะไร

ชญานิศ ปราชญ์คริสฐ์ <นํ้าตาล>

เวทมนตร์

ไอริน จรัสพรรณ <เอแคลร์>

เพ้อเจ้อ!

ไอริน จรัสพรรณ <เอแคลร์>

ฉันคิดว่าไม่ใช่เวทมนตร์

ไอริน จรัสพรรณ <เอแคลร์>

เพราะมันไม่มีไม้กายสิทธิ์

วาริศา อรพา <คริส>

โปรดให้สาระ

ชญานิศ ปราชญ์คริสฐ์ <นํ้าตาล>

แต่นะ

ชญานิศ ปราชญ์คริสฐ์ <นํ้าตาล>

เราว่าครูปอมกับผ.อ.และรร.มีอะไรปิดบังพวกเราอยู่

ธนากร กอบกุล <กร>

ใช่เลย

พัชมณ ปิติวงกรณ์ <มณ>

เราก็ว่างั้น

แจ็ค-โจ

เราสองคนก็เหมือนกัน

ชญานิศ ปราชญ์คริสฐ์ <นํ้าตาล>

แล้วเธอละวาริ

เพื่อนในห้องทั้งหมดหันมามองเธอเป็นสายตาเดียวกัน

วาริศา อรพา <คริส>

เราหรอ/.ชี้ตัวเอง

ไอริน จรัสพรรณ <เอแคลร์>

ใช่ย่ะ

วาริศา อรพา <คริส>

เราว่านะ

วาริศา อรพา <คริส>

การที่อยู่ๆเวฟก็มีพลังขึ้นมาแสดงว่ามันต้องมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกะร่างกายเวฟ

วาริศา อรพา <คริส>

ซึ่งมันอาจเป็นเสียงที่กระตุ้นประสาทการทำงานของสมอง

วาริศา อรพา <คริส>

น่าจะเป็นเสียงที่เราได้ยินกันในห้อง

วาริศา อรพา <คริส>

แต่อาจจะไม่จริงก็ได้

วาริศา อรพา <คริส>

เพราะเราเดาเอา/.หยักไหล่

ไอริน จรัสพรรณ <เอแคลร์>

แล้วคนที่ควรจะพูดอะไรมากที่สุด

ไอริน จรัสพรรณ <เอแคลร์>

จะไม่พูดอะไรหน่อยหรอ

ไอริน จรัสพรรณ <เอแคลร์>

เพราะเวฟเป็นคนแรกที่หาพลังตัวเองเจอ

วสุธร วรโชติเมธี <เวฟ>

.ไม่สนใจ

ไอริน จรัสพรรณ <เอแคลร์>

เวฟ

ไอริน จรัสพรรณ <เอแคลร์>

เวฟ!

วสุธร วรโชติเมธี <เวฟ>

.นิ่ง

วาริศา อรพา <คริส>

ไอเวฟอย่าแกล้งแคลร์

วสุธร วรโชติเมธี <เวฟ>

เออๆ/.ยืนขึ้น

วสุธร วรโชติเมธี <เวฟ>

.หันจอให้ดู

ภาพในจอคอมคือเวฟกำลังพยายามแฮ็กคอมของครูปอมอยู่

ในจอ

ปรมะ วงศ์รัตนะ <ครูปอม>

วสุธรเป็นคนแรกที่หาพลังของตัวเองเจอครับ

ปรมะ วงศ์รัตนะ <ครูปอม>

พลังของเขาคือการแฮ็กอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ต่างๆได้เพียงแค่สัมผัส