รักวุ่นๆของหนุ่มขายฟืน
#1
กาลครั้งหนึ่ง
ย้อนกลับไปในสมัยรัตนโกศิล
มีสาวน้อยรูปงามอยู่สองคน
ต้องการตามหารักแท้
เพื่อสืบทอดตระกูลของปู่ขอเธอต่อไป
ซึ่งตะกลูนี้มีชื่อว่า"ตะกูลไพวรรณวิโรจ"
เหมือนโชคชะตาจะนำพาพวกเธอสองคนไปเจอกับ...
"ภูวริน,ภูวริช"
ทั้งสองพี่น้องกำลังตามหาทายาทสืบสกุล
ตะกูลของสองพี่น้องนั้นมีชื่อว่า
"ยวดีรุนประเสริฐ"
โรสนิลา
แม่มีอะไรรึป่าวจ๊ะ
โรนิลา..
เป็นทายาทขุ่นนิสสาพฤษ
เป็นลูกสาวคนสุดท้อง
ลินาวรรณ
เป็นทายาทของขุ่นนิสสาพฤษ
เป็นลูกสาวคนโตของบ้าน
ไรวรุน
แม่มีเรื่องจะมาบอกน่ะจ่ะ
เรื่องอะไรหรอจ๊ะ?
ทั้งเอ่ยพูด
ไรวรุน
มีสามีเป็นของตัวเองและมีทายาทสืบสกุล
ไรวรุน
แม่รู้ว่านี้มันทำร้ายจิตใจลูกแค่ไหน
ลินาวรรณ
เรามีคนที่รักกันแล้วนะคะ!
ลินาวรรณ
ลินาไม่อยากทำให้เค้าเสียใจ
ลินาวรรณ
ถึงแม้เค้าจะเป็นแค่ชาวบ้าน
ลินาวรรณ
แต่ยังไงลินากับโรสก็รักเค้านะคะ
ไรวรุน
เผื่อว่าบางที....คนที่หนูสองคนรักเนี่ย..
ไรวรุน
จะเจ้าบ่าวในอนาคตก็ได้นะ
*****โรสนิลากับลินาววรณเราจะเรียกสั้นๆว่าโรนิลากับลินานะคะ****
ตอนไรก้ไม่รู้
ไรวรุน
อาจจะเป็นเจ้าบ่าวในอนาคตก็ได้นะ
เห้อ...ฉันจะทำยังไงดี
ฉันยังไม่อยากแต่งงาน
ฉันไม่อยากทำเค้าเสียใจ
ฉันอยาอยู่กับคนที่ฉันรัก....
ลินาวรรณ
โรนิลาเดี๋ยวตอนบ่ายมาหาพี่ที่สวนหลังบ้านด้วยนะ
ลินาวรรณ
พี่มีเรื่องจะคุยด้วย..
ตัดภาพไปที่ภูวรินและภูวริชกำลังตัดไม้ฟืนอยู่บนเขา
เพื่อจะนำไปขายเป็นรายได้ส่งตัวเองเรียน
ภูวริช
รินเดี๋ยวยกไปข้างล่างนะเดี๋ยวพี่ตัดให้
ภูวริน
หนักชิบหายเลยว่ะแต่ทำไงได้//รินคิดในใจ
ภูวริน
?//ภูวรินหันตามไปทางเสียงเรียกชื่อเขา
ภูวริน
โรนิลา//รินยิ้มแก้มแทบฉีกเมื่อเห็นเด็กสาวคนนั้น
ภูวริน
ว่าอย่าวิ่ง//อุ้มโรนิลา
โรสนิลา
ก็...นิลาคิดพี่หนิ...
ภูวริช
มึงมาตัดไม้เดี๋ยวกุยกเอง
ภูวริช
ปล่อยไว้ไม่ได้เลยนะ!
ภูวริน
แฮะๆ....พี่ไปทำงานก่อนนะ//ลูบหัว
ระหว่างที่ภูวรินกำลังตัดไม้ฟืน
ก็มีคนมาทักภูวริน
//เอ่อ..ขอโทษนะจ๊ะพอดีจะมาถามว่า...
//รู้จักพี่ภูวริชไหมจ๊ะ..
//อ๋อ!ภูวรินพูดขึ้นอย่างเสียงดัง
//พี่ภูวริชน่ะพี่สาวฉันเอง
//พี่ริชเค้ากำลังแบกไม้ฟืนลงไปข้างล่างน่ะ
//ไปรอที่กระท่อมก่อนไหมจ๊ะเดี๋ยวพาไป
//จ่ะขอบใจมากๆเลยนะจ๊ะ
//อ้าว!โรนิลา
//มาทำอะไรที่นี้พี่หาตั้งนานแหนะ
//เอ่อ..รู้จักกันหรอจ๊ะ..
//จ่ะนี้น้องสาวฉันเอง
//อ๋อ..
//พี่ลินานี้...แฟนฉันเอง
//พี่เค้าชื่อภูวรินเป็นน้องสาวพี่ภูวริช
//จ่ะ
ภูวริช
พี่ซื้อเกี๋ยวเตี๋ยวมาฝาก
ภูวริน
เค้ารออยู่บนกระท่อมอ่ะ
ภูวริช
พี่บอกแล้วหนิมามันลำบากบ้านพี่ก็อยู่บนภูเขา
ลินาวรรณ
ลินามีเรื่องจะมาบอกจ่ะ...
ปรึกษา
ลินาวรรณ
คือพรุ่งนี้แม่ของเราสองคน
ลินาวรรณ
จะเรียนตัวพี่สองคนไปพบจ่ะ
โรสนิลา
แม่ของเรากำลังจะหาคู่หมั้นให้เราสองคนแต่...
โรสนิลา
ท่านแม่ยังใจดีให้น้องพาพี่ๆไปพบจ่ะ
ภูวริน
ตายห่า...ทำไงล่ะกูทีนี้//คิดในใจ
ภูวริช
ลินาโรลินากลับเรือนไปก่อนนะ
สองพี่น้องเดินกลับเรือนด้วยความเศร้าโศก
ทั้งสองเกรงกลัวว่าจะเสียคนที่รักไป
เกรงว่าผู้เป็นแม่ของตนจะรับได้ไหม
ที่มีคนที่รักเป็นคนตัดไม้
ไรวรุน
มาๆๆกินข้าวกินปลาเถอะเริ่มมืดค่ำแล้วเดี๋ยวจะหิวเอา
ทั้งสองวิ่งเข้าไปกอดผู้เป็นพ่ออย่างคิดถึง
เนื่องจากพ่อของทั้งสองนั้นไปทำงานที่แดน
ไกลจึงไม่ค่อยได้เจอหน้ากันเท่าไรนานๆ
ทีจะได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา
ตรียารัน
เบาๆลูกพ่อ กระดูกกระเดี้ยวไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่
ลินาวรรณ
เดี๋ยวลินาไปช่วยตาซิ๋มยกอาหารนะจ๊ะ
ตรียารัน
นี่แม่รุนบอกลูกแล้วใช่ไหม
ไรวรุน
น้องไม่อยากทำลูกเสียใจ
ไรวรุน
ลูกทั้งสองมีคนที่รักแล้ว
ไรวรุน
หากเรานำคนที่ลูกไม่ได้รักมันจะดีรึ
ตรียารัน
หากคนๆนั้นตั้งใจขยันทำงานดูแลลูกพี่ได้พี่ก็ยอมให้คนๆนั้นแต่งงานกับลูกพี่อยู่แล้ว
ตรียารัน
แม่รุนไม่น้องห่วงนะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
