เป็นของธันวา
บทนำ
📌บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องที่ไรท์แต่งขึ้นมาแต่อย่างใด ทั้งบทสนทนาหรือเนื้อหาภายในเรื่องเกิดจากจินตนาการของไรท์เองล้วนๆ ไม่มีเจตนาจะทำให้คนในภาพเสียหายค่ะ
❗คำเตือน❗มีคำหยาบคาย อีกทั้งบนสนทนาของตลค.และการบรรยายเนื้อเรื่องยังส่อไปในทาง18+อีกด้วย แต่ไรท์จะพยายามเลี่ยง ไม่ให้มันมากจนเกินไปนะคะ🤭
📌ปล.ไรท์จะแต่งแบบการสนทนาในแชทเป็นหลักนะคะ และจะมีบรรยายแทรกเข้ามาบ้างหากเป็นฉากNC
เตชิน
เหมือนไอ้ธันมันลากใครออกจากร้านไป
ไทธัช
ป่านี้ถึงห้องแล้วมั้ง
ไทธัช
เงี่ย*จนต้องจัดข้างทางเลยหรอ
ธันวา
กูเตรียมจะยัดเข้าแล้ว
ธันวา
แต่แม่งหลับใส่เฉยเลย
เตชิน
อยากเห็นหน้าเด็กมึงเลย
ไทธัช
ไม่รู้จักแล้วไปดีลกันได้ไง
ธันวา
อยู่ๆก็เดินมาจูบกูเฉย
ธันวา
พูดอยู่นั่นแหละว่าทิ้งกันทำไม
ธันวา
ตอนนั้นกูเหมือนเป็นสนามอารมณ์
เตชิน
มึงเลยลากออกจากร้านแม่งเลย
ธันวา
อยากโดนนักเดี๋ยวกูจัดให้
ไทธัช
สุดท้ายไม่ได้จัดเพราะเด็กมันชิงหลับไปก่อน
ธันวา
คืนนี้กูอดแดกเลยเนี่ย
แก้มอิ่ม
เมื่อคืนกลับถึงบ้านมั้ย
แก้มอิ่ม
ขอโทษนะที่ไม่ได้อยู่เป็นเพื่อน
แก้มอิ่ม
ฉันต้องรีบกลับจริงๆ
แก้มอิ่ม
ฉันโทรไปแกก็ไม่รับสาย
แก้มอิ่ม
คงไม่ได้ถูกใครหลอกไปทำอะไรหรอกใช่มั้ย
แก้มอิ่ม
ฉันจะรอจนถึงตอนเที่ยง
แก้มอิ่ม
ถ้าแกไม่โทรกลับมา
| Add friends by phone number |
ธันวา
เมื่อคืนเธอเป็นคนให้เบอร์มาเองนะ
ธันวา
ให้ทิ้งกระเป๋าตังค์?
พลอยใส
เดี๋ยวซื้อใหม่ได้ค่ะ
ธันวา
ไม่อยากมาเจอหน้ากันขนาดนั้นเลยอ่อ
ธันวา
เมื่อคืนไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น
ธันวา
คืนนี้ไปที่ร้านอีกมั้ย
ธันวา
ในกระเป๋านี่มีอยู่เป็นพันๆ
พลอยใส
คืนนี้ไปเอาก็ได้ค่ะ
พลอยใส
เมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆใช่มั้ย
ธันวา
แล้วอยากให้มีมั้ยอ่ะ
ธันวา
คืนนี้ลองมาเจอกันตอนเธอไม่เมาดิ
ธันวา
เดี๋ยวจัดให้หนักๆเลย
ชิวๆค่ะเรื่องนี้ ลงเรื่อยๆ ถ้าว่างจะมาอัพให้อ่านค่ะ
จริงๆคือเบื่อเลยหาเรื่องแต่งเฉยๆ🤣 ถ้าหายไปก็ขอให้รู้ว่าไม่ว่าง ติดภารกิจอื่นหรือแต่งเรื่องอื่นอยู่นะคะ ส่วนอีกเหตุผลคือสมองตันไปแล้ว คิดไม่ออก🥺
พี่ธันวา
แก้มอิ่ม
เดี๋ยวไปหาที่ห้อง
แก้มอิ่ม
เมื่อคืนแกอยู่ดึกเลยหรอ
แก้มอิ่ม
ฉันเป็นห่วงแทบแย่
แก้มอิ่ม
คราวหลังฉันไม่หนีกลับก่อนดีกว่า
แก้มอิ่ม
ถ้าจะกลับก็จะลากแกกลับด้วย
แก้มอิ่ม
ละพรุ่งนี้ไปกี่โมง
พลอยใส
ไลน์ไม่เห็นแจ้งเตือนเลย
แก้มอิ่ม
จะได้ตั้งนาฬิกาปลุกไว้
พลอยใส
เจอกันที่มอตอนเที่ยง
พลอยใส
ไปหาข้าวกินที่โรงอาหารกัน
พลอยใส
วันนี้จะเข้ามาเอากีต้าร์มั้ย
พลอยใส
เดี๋ยวเอาออกไปวางไว้หน้าห้องให้
พลอยใส
พลอยไม่อยากให้พี่เข้ามาในห้อง
พลอยใส
พลอยไม่อยากให้พี่เข้ามาในห้องของพลอยอีก
หมอก
แล้วเอาออกมาให้ดีๆไม่เป็นหรอ
พลอยใส
ฝากเอาของลงไปทิ้งด้วยนะ
พลอยใส
ของที่พี่เคยซื้อให้พลอย
พลอยใส
ถ้าพี่เสียดายก็เอาเก็บไว้เองเลยถ้างั้น
หมอก
ไม่ร้องไห้เหมือนเมื่อคืนแล้วอ่อ
หมอก
เห็นไม่อยากเลิกกับพี่
พลอยใส
รีบมาเอาของๆพี่กลับไปได้แล้ว
พลอยใส
พี่อยู่คนเดียวหรอคะ
พลอยใส
หนูรอพี่หน้าห้องได้มั้ย
ธันวา
ถ้าขึ้นมาแล้วก็เข้ามาเอาของดิ
ธันวา
แค่เข้ามาเอาของแล้วออกไป
ธันวา
อยู่นอกห้องหรือในห้องมันก็เอาได้
พลอยใส
พี่แค่เอาของออกมาให้หนู
ธันวา
แล้วเธอเข้ามาเอาของแล้วกลับออกไปนี้มันยากตรงไหนล่ะ
ธันวา
มันมีอะไรน่ากลัวนักหนา
พลอยใส
ถ้าพวกพี่มีท่าทีไม่น่าไว้ใจ
ธันวา
มาเอาของแล้วรีบกลับไปซะ
ธันวา
รถเธอจอดอยู่นี่ตั้งแต่เมื่อคืน
ธันวา
แล้วเมื่อเช้าฉันก็เป็นคนขับรถไปส่งเธอที่คอนโด
พลอยใส
บนโลกนี่มีสิ่งที่เรียกว่าแท๊กซี่อยู่ค่ะ
ธันวา
ต้องมีคนไปเปิดประตูอัญเชิญเข้ามามั้ย
พี่ธันวา
พลอยใส
ไหนกระเป๋าตังค์หนูคะ
เสียงหวานเอ่ยถาม พลางยื่นมือไปตรงหน้าชายหนุ่มที่ยังคงนั่งกระดกเครื่องดื่มแอลกอฮอร์ที่อยู่ในมือหน้าตาเฉย
ธันวาพูดด้วยน้ำเสียงระรื่น ไม่แยแสถึงสิ่งที่ตนพึ่งจะเอ่ยออกไป และท่าทางสบายอารมณ์นั้นเองที่ทำเอาพลอยใสเริ่มไม่พอใจในตัวคนอายุมากกว่า
พลอยใส
พี่ไปเอามาให้หนูเดี๋ยวนี้เลยนะ
พลอยใสพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง เธอเริ่มกวาดสายตามองไปรอบๆ เมื่อรับรู้ได้ถึงการจ้องมองมาอย่างเปิดเผยจากบุคคลทั้งสามที่นั่งอยู่ภายในห้องนี้
ร่างบางเริ่มทำตัวไม่ถูก เมื่อสังเกตุเห็นหนึ่งในนั้นยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
อีกทั้งสายตาที่มองมายังสร้างความกดดันให้เธอจนต้องยืนตัวเกร็งกันเลยทีเดียว
ไทธัช
น้องมานั่งดื่มกับพวกพี่ก่อนสิครับ
เตชิน
มาทำความรู้จักกันก่อนแล้วค่อยกลับก็ได้นี่นา
ธันวาลอบมองปฏิกิริยาของคนตัวเล็กที่ยืนตัวเกร็งอยู่ตรงหน้าของเขา
มุมปากหนายกยิ้มอย่างชอบใจเมื่อท่าทางระแวดระวังตัวของเธอทำให้ธันวานึกสนุกขึ้นมาเสียดื้อๆ
พลอยใส
เชื่อใจได้มากแค่ไหนคะ
ธันวา
รึยังสงสัยเรื่องเมื่อคืน?
ธันวา
ก็บอกไปแล้วว่ามันไม่มีอะไร
พลอยใส
เห็นเราสองคนนอนอยู่บนเตียงเดียวกัน
ธันวา
ก็แค่นอนเตียงเดียวกันเฉยๆ
ธันวา
ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอเลย
ธันวา
หรือรู้สึกว่าร่างกายตัวเองมันไม่ปกติตรงไหน
ธันวา
ตื่นมาแล้วเหมือนโดนเอาไปแล้ว?
หญิงสาวเบือนหน้าหนีด้วยความเขินอาย เมื่อคนอายุมากกว่าเอ่ยคำพูดทำนองนั้นออกมาได้อย่างหน้าตาเฉย
ธันวา
ถ้าดื่มแก้วนี้หมดจะคืนของให้
มือหนาเลื่อนแก้วทรงสวยไปตรงหน้าหญิงสาวที่กำลังมองมาที่เขาอย่างไม่ไว้ใจ
พลอยใส
ขอไม่ดื่มจะดีกว่าค่ะ
พลอยใส
เราไม่ได้สนิทกันถึงขั้นที่จะมาดื่มด้วยกันแบบนี้
ธันวา
พูดแบบนี้แสดงว่าไม่อยากได้ของคืน
พลอยใส
พี่ต้องการอะไรจากหนูเนี่ย
พลอยใส
ถ้าจะไม่คืนของให้กันตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องเรียกหนูมาหรอกค่ะ
ธันวา
แค่อยากทำความรู้จักเธอเฉยๆ
ธันวา
ไม่ได้มีความหมายอื่นแอบแฝง
พลอยใส
หนูจะอยู่คุยด้วยก็ได้ค่ะ
พลอยใส
หนูยังต้องขับรถกลับคอนโดเองอีก
ธันวา
คอนโดเธอก็ทางผ่านฉันพอดี
ธันวาแค่นหัวเราะในลำคอ ก่อนจะยิ้มออกมาอีกครั้งเมื่อเห็นว่าหญิงสาวตรงหน้ายอมนั่งลงบนโซฟาข้างๆเขาแต่โดยดี
พลอยใส
ถ้าอยากรู้ทำไมไม่ถามเพื่อนพี่ล่ะคะ
พลอยใส
หนูบอกพี่เขาไปตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว
เตชิน
แล้วก็ไอ้ธันวา น้องคงรู้ชื่อของมันแล้ว
ชายหนุ่มที่ดูท่าทางอ่อนประสบการณ์เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงทะเล้น แต่หารู้ไม่ว่าการกระทำใสซื่อนั้นมันเป็นเพียงแค่ภาพหลอกตา เขาไม่ใช่คนไม่รู้ความ ไม่งั้นคงไม่สามารถเป็นเพื่อนกับไอ้พวกคนเจ้าชู้อย่างไทธัสและธันวาได้หรอก
ไทธัช
จริงๆกูพูดชื่อตัวเองได้
เตชินไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจนัก ก่อนจะเลื่อนเครื่องดื่มที่ไม่ผสมแอลกอฮอล์ไปให้กับหญิงสาวคนเดียวในห้อง
พลอยใสรับเครื่องดื่มนั้นมาโดยไม่อิดออด เธอยกน้ำสีอำพันขึ้นดื่มอย่างไม่คิดลังเล ก่อนจะเหลือบไปเห็นสายตาของคนข้างๆที่มองมายังเธอด้วยนัยน์ตาลุกวาว
ประกายประหลาดพาดผ่านภายในดวงตาคู่คมนั้น ก่อนที่มันจะมลายหายไป จนไม่อาจสังเกตุเห็นถึงความผิดปกตินั้นได้อย่างชัดเจน
ธันวา
ยกไปดื่มรวดเดียวแบบนั้น
ธันวา
ไม่กลัวพวกฉันแอบใส่ยาอะไรให้กินหรอ
ธันวา
เธอนี่ไม่ระวังตัวเอาซะเลย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
