จุดเริ่มต้นของทุกสิ่งมันเริ่มมาจากเกมเกมหนึ่ง ซึ่งมันมีผลต่อโลกในอนาคต
หน้าต่างระบบเกมที่ปรากฏขึ้นมาตรงหน้า
ราชาแห่งเหล่าปีศาจทั้งมวล
โชคชะตาที่ถูกกำหนดเอาไว้
การพบเจอกันครั้งแรกในเกมและครั้งที่สองในโลกความเป็นจริง
ณ ต่างประเทศ
"ในขณะนี้โปรเจ็กต์ของเรากำลังเป็นที่ฮือฮาอย่างมาก คำค้นหาก็พุ่งสูงจนทะลุเกมยอดฮิตอันดับที่1เลยล่ะค่ะ!"
หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงดีใจ พร้อมกับโลดเต้นไปมา ทำเอาผู้เป็นประธานรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก
"กรุณารักษามารยาทด้วย เลขาฮันนี"
เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา จนอีกฝ่ายต้องแซว
พร้อมกับหยิบรูปมาวางไว้บนโต๊ะผู้เป็นหัวหน้า
"นี่คืออะไร?" อีกฝ่ายถามด้วยสีหน้าไม่พอใจ
"นี่คือรูปภาพที่ถูกจับตามองอย่างมากในตอนนี้ค่ะ ท่านประธานซอฮยอนอู"
"ผู้เล่นขั้นเทพ?"
ณ ประเทศไทย
"เฮ้ย มองหน้าหาเรื่องเหรอว่ะ ห๊ะ?"
อันธพาลกลุ่มหนึ่งจ้องเขม็งชายหนุ่มผมดำ
เพื่อหาเรื่องและกวนประสาทอีกฝ่ายเพื่อความสนุกสนานของตัวเอง
ทว่า…อีกฝ่ายไม่แม้แต่จะสนใจกับคำกวนประสาทนั้นเลยแม้แต่นิด เขานิ่งเงียบและเลี่ยงที่จะโต้ตอบ
"เฮ้ย หยุดก่อน…" หัวหน้าอันธพาลรู้สึกไม่พอใจกับบท่าทีของเขานัก
"มีอะไรครับ?" โนอาห์หันมาถามอีกฝ่ายที่รั้งเขาไว้ด้วยสีหน้านิ่งเฉย
ผมชื่อ โนอาห์ อายุ20ปี เคยเล่นเกมมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่ว่ามันก็แค่เกมเท่านั้นไม่จำเป็นต้องใส่ใจ ขอเพียงอยู่กับความเป็นจริงเท่านั้น
ปัจจุบันผมเป็นเพียงคนขนของที่วุ่นกับการหาเลี้ยงชีพตัวเองไปวันๆ
อยู่อย่างชายโสดธรรมดาทั่วไป
หน้าตาบ้านไปไม่มีใครเหลียวแล
"หน้าตาก็บ้านๆไม่เห็นมีดีอะไรเลยนะ ทำไมคุณหลิวถึงสนใจหมอนั่นกันนักนะ"
วันๆทุกคนก็เอาแต่นินทาเรื่องของผมไม่เว้นวัน
แต่ผมน่ะชินกับมันแล้ว จึงทำเป็นไม่สนใจ
และเวลาสองทุ่มขึ้นไป ผมก็กลายเป็นเด็กเสริฟ์ในร้านคาเฟ่ที่จะเปิดในเวลากลางคืนทุกวัน
แต่ร้านนี้ไม่ค่อยเป็นที่รู้จักของทุกคนสักเท่าไหร่
มีเพียงแค่คนพวกนี้เท่านั้น ที่เข้ามาป่วนเวลางานของผม
"โอ้~ โนอาห์ของเรามาทำงานที่นี่หรือเนี่ย ฮ่าฮ่า"
ชายผมขาวท่าทางเกเรอย่างมากเข้ามาหาโนอาห์ ก่อนจะจับไหล่เขาตบลงเบาๆ
"ขยันจังเลยนะ วันนี้ไปเล่นเกมกันเถอะ เห็นว่าตอนม.ปลายเล่นเก่งมากนี่?"
โนอาห์เมินคำพูดนั้น แล้วทำงานของตัวเองต่อไปโดยไม่สนใจคนตรงหน้า
จนอีกฝ่ายโกรธมาก ฝ่ายตรงข้ามกระชากคอเสื้ออย่างแรง
"เมินกันเหรอว่ะ?" โนอาห์นิ่งเงียบ
"คุณลูกค้าครับ โปรดอย่าสร้างความวุ่นวายที่นี่เลยนะครับ"
โนอาห์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพร้อมกับยิ้มอย่างอัธยาศัยดีจากปกติ
จนทั้งสามขนลุกซู่ บอยยอมปล่อยเขาไปแต่โดยดี
"ฝากไว้ก่อนเถอะแก!" ทั้งสามออกจากร้านไป
ด้วยความโมโห
โนอาห์หันมาสนใจงานของตัวเองเหมือนปกติ
ทว่า สภาพอากาศนั้นก็แปรปรวนทันใด
พายุโหมกระหน่ำพร้อมกับสายฝน
จู่ๆพื้นดินก็สั่นไหวอย่างรุนแรง จนอาคารข้างๆแทบถล่มลงมา
[ยินดีด้วย!คุณกลายเป็นเพลย์เยอร์แล้ว]
[ได้รับ 'ปลายดาบของเมบัน' แล้ว]
[ได้รับ 100 แต้ม]
อยู่ๆโลกก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง หายนะที่ก่อเกิดขึ้นในช่วงเวลาอันสั้น
To de continued…
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
