ท่านเป็นของข้าองค์ชายตัวประกัน

บทนำ

ในวังของแคว้นเฟิ่ง

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

ไม่จริงนะเพคะฝ่าบาท

พระสนมเอกกุ้ยเหมย

นางอิฉฉาข้าเพราะข้ามีลูกชาย

พระสนมเอกกุ้ยเหมย

//เสแสร้ง

เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)

เจ้า!

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

เพคะฝ่าบาท

เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)

โทษฐานที่เจ้าทำร้ายสนมเอกของข้า

เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)

เจ้าย้ายจากตำหนักไปอยู่ที่ตำหนักเย็น!

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

ฝ่าบาทเพคะ

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

หม่อมชั้นไม่ได้ทำนะเพคะ

เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)

หยุดพูดแล้วไปซะ!

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

เพคะฝ่าบาท

5ปีต่อมา

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

หลินหลิน

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

คะ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ท่านแม่

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

กินข้าวเถอะจ๊ะ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

เจ้าค่ะ

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

อีกไม่กี่เดือนก็วันเกิดเจ้าแล้ว

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

เจ้าอยากได้อะไรจากแม่รึไม่

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ข้าไม่ต้องการอะไรนอกจากท่านแม่เพคะ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ขอแค่ท่านแม่อยู่กับข้าก็พอแล้วเพคะ

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

จ๊ะ

หลังกินข้าวเสร็จ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ท่านแม่ๆ

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

ว่ายังไงจ๊ะ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

หลินหลินขอออกไปเดินที่สวนดอกไม้ได้รึป่าวคะ

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

ได้สิจ๊ะ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ขอบคุณเพคะท่านแม่

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

//วิ่งออกไปหาสาวใช้

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

หลินหลินอย่าวิ่ง

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

เจ้าค่าท่านแม่!

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

พี่อันอัน

อันอัน(สาวใช้คนสนิทนางเอก)

เพคะองค์หญิง

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

เราไปเดินเล่นที่สวนดอกไม้ในวังกันดีกว่า

อันอัน(สาวใช้คนสนิทนางเอก)

เจ้าค่ะ

ที่สวนดอกไม้ภายในวัง

สาวใช้ทุกคน

องค์ชาย

สาวใช้ทุกคน

ลงมาเถอะนะเพคะ

สาวใช้ทุกคน

มันอัตรายนะเพคะ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

เสียงอะไรหรอพี่อันอัน

อันอัน(สาวใช้คนสนิทนางเอก)

เป็นสาวใช้ขององค์3เพคะ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

องค์ชาย3งั้นหรอ

อันอัน(สาวใช้คนสนิทนางเอก)

ใช่แล้วเพคะ

อันอัน(สาวใช้คนสนิทนางเอก)

หม่อมชั้นว่าเราไปกันเถอะเพคะ

แกร๊ก

เสียงเหยียบกิ่งไม้

เฟิ่งโจวหยุน(องค์ชาย3)

นั้นใคร!

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

//โผล่ตัวออกมาจากหลังต้นไม้

เฟิ่งโจวหยุน(องค์ชาย3)

เจ้าคือ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ข้าชื่อหลินหลิน

เฟิ่งโจวหยุน(องค์ชาย3)

ชื่อจริงของเจ้า

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

เฟิ่ง-

อันอัน(สาวใช้คนสนิทนางเอก)

//ปิดปาก

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

อืออืออย่อยอ้า(อันอันปล่อยข้า)

อันอัน(สาวใช้คนสนิทนางเอก)

เพคะองค์หญิง

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ข้าคือองค์หญิง4 เฟิ่งหลิน

เฟิ่งโจวหยุน(องค์ชาย3)

เจ้านี้เอง

เฟิ่งโจวหยุน(องค์ชาย3)

องค์หญิงของตำหนักเย็น

เฟิ่งโจวหยุน(องค์ชาย3)

เจ้ามาทำอะไรที่นี่รึ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ข้าแค่มาเดินดูดอกไม้

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ไม่คิดว่าจะเจอพี่3ที่นี้

เฟิ่งโจวหยุน(องค์ชาย3)

ไปกันเถอะ

เฟิ่งโจวหยุน(องค์ชาย3)

//เมินคำพูดขอเฟิ่งหลิน

เฟิ่งโจวหยุน(องค์ชาย3)

//เดินหนี

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

เสียมารยาทจัง

อันอัน(สาวใช้คนสนิทนางเอก)

องค์หญิง!

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

เอ่อ...

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

เรา-

ตุบ

เสียงร่างกายชนกัน

？？？

โอ้ย

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

เจ้าเป็น-

ตัดจบ

ผู้แต่ง

สวัสดีค่า

ผู้แต่ง

จะมาแนะนำอะไรหลายๆอย่างค่ะ

ผู้แต่ง

(-) คิดในใจ - โดนขัด // การกระทำ //+ การหระทำที่เกิดขึ้นซ้ำ "-" กระซิบ อีโมจิต่างๆ การเเสดงอารมณ์ความรู้สึก

ผู้แต่ง

ระดับการฝึกฝนในโลกนี้ มี9ระดับ 9 เทพเซียน 8 ยอดเซียน 7 เซียน 6 แก่นแท้วิณญาณ 5 โลหิต 4 ปฐพี 3 ผู้ฝึกตน 2 ลมปราณภายใน 1 กลั่นลมปราณ

ผู้แต่ง

แบ่งออกเป็น3ขั้น 3 ขั้นปราบย 2 ขั้นกลาง 1 ขั้นต้น

ผู้แต่ง

ไว้เจอกันใหม่นะคะ

ผู้แต่ง

บ๊ายบายค่าาา

มาเริ่มกันเลยค่ะ

ความเดิมตอนที่แล้ว

ตุบ

เสียงร่างกายกระทบกัน

？？？

โอ้ย

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

เจ้าเป็นอะไรหรือไม่

？？？

ข้า

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

ข้าไม่เป็นอะไรขอรับ

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

ท่านเจ็บตรงไหนรึป่าว

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ข้าไม่เป็นอะไร

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ข้าไม่เคยเห็นหน้าเจ้าเลย

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

เจ้าคือใครรึ

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

ข้ามีนามว่าหวังเฉิน

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

เป็นตัวประกันจากเเคล้นหวัง

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

อย่างงี้นี้เอง

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ข้าชื่อเฟิ่งหลิน

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

องค์หญิง4

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

แต่ข้าอยู่ในตำหนักเย็นตั้งแต่เกิด

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ท่านอายุเท่าไหร่

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

5ขวบพะย่ะค่ะ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ข้าก็อายุเท่ากับเจ้า

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันเถอะ

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

ขะดีหรอพะยะค่ะ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ดีสิ

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

ได้ขอรับ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

เจ้าเรียกข้าว่าหลินหลินหรือหลินเอ๋อก็ได้

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

งั้นฝ่าบาทก็เรียกข้าว่าเสี่ยวเฉินนะพะยะค่ะ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

อืม

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ได้สิ//😊

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ข้าอยากเห็นที่พักของเจ้า

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

ตามมาเลยพะยะค่ะ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

พูดปกติแบบเพื่อนเถอะ

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

อะ...อืม

เวลาผ่านไปซักพัก

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

ถึงแล้วล่ะ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ว้าวววว

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

สวยจังเลย

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

เสี่ยวเฉิน

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

เจ้าเป็นคนปลูกทั้งหมดเลยหรอ

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

ใช่

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

แล้วเจ้าอยู่กับใคร

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

ข้าอยู่กับคนใช้แต่ว่า//😞

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

นางเสียไปแล้ว//😞

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

เอ่อ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ข้าขอโทษ

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

ไม่เป็น

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

เข้าไปนั่งเล่นข้างในดีกว่า

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

อื่ม!

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

เจ้าไม่มีเตาอุ่นมือหรอ

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

ใช่

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

ข้าเป็นแค่ตัวประกันของแคว้นเจ้า

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

จะไปมีได้ไงเล่า

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ข้าจะให้คนเอาของข้ามาให้เจ้านะ

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

แล้วเจ้าจะใช่อะไรล่ะ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ข้ามีสองอัน

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

งั้นหรอ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

อืม!

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

เจ้าหิวรึยัง

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

หิวแล้ว

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

เดี๋ยว-

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ไปกินที่จวนข้าดีกว่า

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ท่านแม่ข้าทำอาหารอร่อยมากเลยนะ

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

ดะ..ได้สิ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ไปกัน

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

//จับมือวิ่ง

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

//โดนจับมือวิ่ง

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ท่านแม่

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

หลินหลิน

？？？

//มอง

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

//เดินเข้าไปหาผู้เป็นแม่

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

//เดินตามไป

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

"ท่านแม่"

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

"ท่านชายท่านนี้คือใครรึ"

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

"ก็พะ-"

ตัดจบ

ไว้พบกันใหม่ตอนหน้านะคะ

ผู้แต่ง

มาต่อกันนะคะ

ผู้แต่ง

ขอโทษที่หายไปนานนะทุกคน

ผู้แต่ง

จะขยันอัพให้มากที่สุดนะคะ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

"ท่านแม่"

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

"ท่านชายท่านนี้คือใครรึ"

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

"ก็พ่อของเจ้าไง-"

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

(ทั้งที่ไม่เคยมาหาข้ากับท่านแม่)

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

(ทำไมวันนี้ถึงได้มาหาข้ากับท่านแม่กันนะ)

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

ทำความเคารพฝ่าบาทสิหลินเอ๋อ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

เพคะ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

.หันไปทางเฟิ่งหยู

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ทำความเคารพฮ่องเต้เพคะ

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

หลินเอ๋อ

เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)

ช่างเถอะเสี่ยวเหมย

เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)

เฟิ่งหลิน

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

เพคะ

เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)

ทำไมเข้าจึงพาเชลยสึกมาที่นี่

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

เอ่อ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

เสี่ยวเฉินคือเพื่อนของข้า

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ข้าเลยชวนเขามาทานอาหารด้วยกันกับข้า

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

.ทำความเคารพฮ่องเต้

เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)

.พยักหน้า

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ฝ่าบาทมาทำอะไรที่นี่ล่ะเพคะ

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

หลินเอ๋อ

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

เรียกท่านพ่อสิ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ทำไมข้าต้องเรียก

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

เขาคือพ่อของเจ้านะ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

พ่อที่ถิ้งให้ข้ากับท่านแม่อยู่อย่างรำบากแบบนี้

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ข้า

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

หลินเอ๋อ!

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

.ตกใจ

เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)

เสี่ยวเหมย

เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)

เจ้าทำลูกตกใจนะ

เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)

หลินเอ๋อมาหาพ่อมา

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

.น้ำตาคลอ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

อึก.วิ่งหนีไป

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

เสี่ยวหลิน!

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

.วิ่งตามไป

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

เห้อ

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

ขอโทษด้วยนะเพคะฝ่าบาท

เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)

ไม่เป็นไร

เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)

อีกอย่าง

เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)

ที่หลินเอ๋อพูดมันก็เป็นความจริง

เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)

เพราะข้ามันไม่ดีเองเลยทำให้ลูกเกียด

เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)

ถ้าหลิงเอ๋อกับมาที่จวนแล้วดจ้าอย่าดุด่าว่านางเลยนะ

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

เพคะฝ่าบาท

เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)

ไว้ข้าจะมาหาใหม่

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

เพคะ

ตัดไปที่ฝั่งของเฟิ่งหลินกันหวังเฉิน

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

เสี่ยวหลิน

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

อึก...ฮือ.ร้องไห้

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ข้าทำอะไรผิด

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ที่ข้าพูดออกไปมันคือความจริง

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ฮือ.ร้องไห้หนัก

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

.นั่งลงข้างๆ

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

เสี่ยวหลิน

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

ข้าเข้าใจเจ้านะ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

.มอง+สะอื้น

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

แต่ยังไงฮ่องเต้ก็คือพ่อของเจ้า

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

ถึงเจ้าจะไม่ยอมรับว่าเขาคือพ่อของเจ้า

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

แต่สายเลือดเขาก็อยู่ในตัวเจ้า

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

อื้อ.เช็ดน้ำตา

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

เรากลับไปที่ตำหนักเย็นกันเถอะ

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

อื้อ!

ที่ตำหนักเย็น

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ท่านแม่!

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ท่านอยู่ไหน

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

？？？

อยู่นึ่งๆ!

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

.วิ่งมาเจอกัวเหมย

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

หลินเอ๋อ

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

หนีไปลูก

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ท่านแม่

？？？

ฮึ้ย!

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

รีบหนี-

พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)

.ตาย

？？？

.ปาดคอกัวเหมย

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

.ตกใจ!

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ท่านแม่!

？？？

คนต่อไปก็คือเจ้า!

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ไม่

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

อย่าเข้ามานะ!

อันอัน(สาวใช้คนสนิทนางเอก)

องหญิง!

？？？

โถ่เอ้ย.หนีไป

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

เสี่ยวหลิน

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

เกิดอะไรขึ้น

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

.ตกใจ

หวังเฉิน-ตอนเด็ก-

พระสนม

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ท่านแม่.ร้องไห้

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

อึก..ฮือ!!

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ท่านแม่!!

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

.กอดร่างไร้วิญญาณของผู้เป็นแม่

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ข้ายัง

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

ไม่ทันได้ขอโทษท่านเลย

เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-

.ร้องไห้อย่างหนัก

ฝั่งฮ่องเต้

？？？

ฝ่าบาทพะยะค่ะ

？？？

พระสนมกัวเหมย

？？？

ถูก-

ตัดจบค่า

เจอกันใหม่ตอนหน้า

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

บทนำ

#1

#2