รักร้ายนายเพื่อนสนิท
อบอุ่น
เชย่าแขนอีกฝ่ายที่ทำหน้าตายไม่รู้ร้อนไม่รู้หนาว
ใบไม้
ต้นไม่เคยสนใจเรื่องผู้หญิงเลยไม่ใช่หรือ
ใบไม้
ไหนบอกว่ารำคาญพวกผู้หญิง
้พราะตอนเด็กๆบ้านอยู่ติดกัน
ถึงตอนนี้จะแยกย้ายกันแล้ว
แต่เพราะพ่อแม่พวกเราสนิทกันเลยไปมาหาสู่กันตลอด
พวกเราเรียนห้องเดียวกันมาตั้งแต่อนุบาล
จนตอนนี้เข้ามหาลัย ถึงมันจะเรียนหมอ ผมจะเรียนบัญชีแต่เราก็ยังซี้กันเหมือนเดิม
พวกผมไม่เคยมีความลับต่อกัน เวลาผมชอบใคร ผมบอกมันตลอด
แต่มันไม่เคยมีปฏิกิริยาอะไรเลย
เว้นแต่เมื่อห้านาทีที่แล้ว
ใบไม้
กูนะจะหายใจ จะนอนจะตื่นก็นึกถึงแต่เธอ
ใบไม้
แล้วมึงจะเสียงดังทำไมเนี่ย
นั่นแหละ เรื่องราวที่ทำให้ผมช็อคมาจนถึงตอนนี้
ไม่รู้ว่าไอ้ต้นมันหายหัวไปไหน
วันนี้ผมจะขอเบอร์อาทิให้ได้
ผมนั่งว่างๆชะเง้อคอมองทางเดินเป็นพักๆ ถึงโต๊ะข้างๆกับคนอื่นๆจะมองว่าผมแปลกหรือผมบ้า แต่ไม่เป็นไร
คนพวกนี้ไม่เข้าใจหัวอกคนมีความรัก
ทำไมทั้งสองคนเดินอยู่ด้วยกัน
ทำไมต้นถึงต้องจับผมอาทิด้วย
ผมมองอาทิกับต้นเดินแยกกัน
ตะโกนบอกต้นว่า มึง กูอยู่ตรงนี้
ผมสะดุ้งหันมองคนที่โผล่มาข้างหลัง
ต้นกล้า
มาที่นี่ได้ยัง....!!!!
จู่ๆต้นก็ลากข้อมือผมเดินมาทางเรือนเพาะชำที่อยู่ใกล้ๆโรงอาหารตึกแพทย์
เขาดันผมจนก้นไปชนขอบโต๊ะที่มีพวกแก้วทดลองวางชิดอยู่ด้านใน
ต้นไม่ใช่คนพูดมากหรือแสดงออกเก่ง
กลับกัน เขาไม่เคยยิ้มเลยสักครั้ง
การที่เขาถูลากถูจูงผมมาที่ลับตาคนแบบนี้ แสดงว่าคงมีเรื่องสำคัญ
ถึงหลายๆคนจะชอบบอกว่าต้นเป็นคนหยิ่งยโส ไม่รู้จักใส่ใจคนอื่น
แต่ผมรู้ดีที่สุดว่าไม่ใช่
เพราะทุกครั้งที่ผมมีปัญหา
ต้นจะเป็นคนแรกที่ยื่นมือมาช่วยเสมอ
นิ้วหนาของเขายกขึ้นมาปาดน้ำใสๆออกจากพวกแก้มของผม
ก่อนที่จะรวบเอวผมเข้าไปกอด
ต่อให้เป็นที่โล่งแจ้ง ใครมาเห็นก็คงรู้สึกว่ามันปกติ
จบไปหนึ่งตอนแล้วนะคะ เป็นยังไงบ้างคะ ชอบกันไหม ส่งกำลังใจให้หน่อยนะคะ ถ้าอยากให้แต่งต่อจนจบเรื่อง
สับสน
ใบไม้
กูยังพิมพ์งานไม่เสร็จเลยอ่ะ
ตั้งแต่วันนั้นที่ผมใจเต้นแรงตอนอยู่กับต้น
ความรู้สึกของผมก็มีอะไรบางอย่างผิดปกติ
เพียงแต่ผมเลือกที่จะมองข้ามไปและใช้ชีวิตอย่างทุกวัน
ต้นกล้า
อยู่นิ่งๆซิ ขยับเมาส์ไม่ถนัด
แต่เหมือนมันจะไม่ได้ง่ายอย่างนั้น
ผมนั่งตัวแข็งทื่อหน้าคอมพิวเตอร์ในห้องสมุด
คนที่อยู่ด้านหลังโน้มตัวลงมาจนแก้มเราสองคนแทบจะชิดกัน
มื้อหนาของเขาถ้าทำบนมือขวาของผม
ผมพยายามดึงมือออกให้เขาบังคับเม้าส์ได้เต็มที่
แต่ดูจากน้ำหนักมือที่กดลงมา เหมือนเขาจะไม่อยากให้ผมทำแบบนั้น
ความรู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวและหัวใจที่เต้นรัวๆ บอกให้ผมนั่งนิ่งๆตัวแข็งทื่อต่อไป
ต้นกล้า
แต่เดี๋ยวก็เสร็จแล้วล่ะ
ห้องสมุดยามเย็นที่ไม่ค่อยมีใครผ่านไปผ่านมาหรือใช้บริการ
พระอาทิตย์สีส้มที่กำลังจะลับขอบฟ้าส่องแสงสลัว
ไม่รู้ว่าหมอทุกคนที่เรียนแพทย์เก่งคณิตกันหรือเปล่า
เขาค่อนข้างเก่งมากในทุกเรื่อง
เพราะเขาดึงมือออกผมก็รีบลุกขึ้นยืน
ก็เลยแอบหน้ามืดเซล้มไปข้างๆอย่างห้ามไม่อยู่
ต้นกล้าประคองกอดผม มือซ้ายจับไหล่ มือขวารวบเอว
ทุกจุดที่มือของเขาไปสัมผัสโดน เหมือนกับกำลังจะโดนความร้อนของเขาเผาไหม้
นี่ทักใครมาเห็นภาพนี้เข้า
หน้าแดงๆของผมก็คงจะฟ้องไปหมดแล้ว ว่าคิดอะไรอยู่
แต่ก็ยังดีที่ต้นกล้าไม่ค่อยสนใจเรื่องแบบนี้ อย่างมากเขาก็คงแค่คิดว่าผมหน้ามืด
เหมือนผมโดนสายฟ้าฟาดตอนกลางวันแสกๆ
ผมพยายามขืนตัวออกจากการรัดกุมของเขา
แต่ไม่รู้ว่าเพื่อนผมคนนี้มันกลายร่างไปเป็นปลาหมึกตั้งแต่ตอนไหน
มือจะติดหนึบรัดแน่นไปไหนเนี่ย
ลมร้อนๆออกจากปากของคนด้านหลังที่ตัวสูงกว่าผมเกือบ 10 ซม ไม่บอกก็รู้ว่าจงใจโน้มตัวลงมาเป่าเข้าที่หลังใบหู
ผมสะดุ้งอยู่รีบกระโดดดึ๋งๆออกห่าง
แต่ก็นั่นแหละครับออกได้ที่ไหน
เอ๊ะเหมือนผมได้ยินเสียงหัวเราะ
ที่ผ่านมาผมมองว่าเขาค่อนข้างจะไร้อารมณ์ ถึงขนาดคิดว่าชาตินี้ก็คงไม่มีทางเห็นรอยยิ้มของเขา
อันนี้นอกจากจะเห็นรอยยิ้มแล้ว
อยากได้ยินเสียงหัวเราะของเขาอีก
ดูใบหน้านั่นสิ แค่เขายิ้มออกมาก็ดูอ่อนโยนเหมือนผมที่กำลังนั่งดูเจ้านายส่งรอยยิ้มให้สัตว์เลี้ยงตัวหนึ่ง
ที่ผ่านมาไม่สิต้องต่อจากปัจจุบัน
ทั้งที่คุณน้าแม่ของต้นกล้าก็ออกจะน่ารัก ไม่รู้ต้นกล้ามีปมอะไรหรือเปล่า เขาถึงไม่ชอบแสดงออก
แต่ต่อไปนี้ผมอยากจะให้เขายิ้มเยอะๆจังเลย
ใบไม้
กูก็อยากให้มึงกอดกูบ่อยๆนะ
เสียงหวานๆดังมาจากข้างหลังของเราสองคน
อาทิ สาวที่ผมแอบชอบกำลังถือหนังสือ 2-3 เล่มที่เพิ่งยืมมามองมาที่ต้นกล้าที่ยังคงจับผมไม่ปล่อย
แล้วถ้าผมอ่านสายตานี้ไม่ผิด
อาทิกำลังบอกให้ผม...ถอยให้ห่างจากต้นกล้าซะ
ใบไม้เป็นเด็กที่พึ่งพาได้
ผมขยับตัวหนีเสียงเรียกนิดหน่อย
ไม่สนใจคนที่มาเขย่าแขนเบาๆ
มีน
ใบ งานวิชาอาจารย์วิโรจน์เสร็จยัง
มีน
ฟุบกับโต๊ะโรงอาหารแบบนี้ ไปนอนในห้องเรียนไม่ดีหรือ
มีน
แล้ววิชาอาจารย์วิโรจน์อ่าอีกครึ่งชั่วโมงหมดเวลาแล้วนะ
มีน
ยังไม่ได้ทำอีกแน่ๆ มาลอกเลย
ผมแกล้งทำตาหวานใส่เพื่อนร่วมห้อง
แต่ผมลืมไปว่าเพื่อนร่วมห้องผมคนนี้ไม่ชอบคิดอะไรเยอะ ผลที่ได้กลับมาก็คือสีหน้าไม่เข้าใจของเพื่อนตัวเอง
ใบไม้
มึงก็ดีกับกูเหมือนกัน
ใบไม้
สมกับเป็นมีน ไม่ชอบคิดอะไรเหมือนเดิม ฮ่าๆ
เวลาผ่านไปจนได้เวลาเลิกเรียน
เสียงออดน่าหนวกหูดังทั่วตึก
ผมเดินออกจากห้องเรียนที่เป็นห้องแอร์ออกมาก็เห็นแสงที่ส่องเข้ามาบริเวณทางเดิน ท้องฟ้าสีส้ม กับบรรยากาศเก่าๆที่ทุกคนแทบจะรีบพุ่งออกจากห้องโดยพร้อมเพรียงกันไปหาอะไรกิน ไม่ก็กลับบ้าน
ผมที่แยกตัวกับมีน เดินมาตรงบันไดลงตึกก็เจอกับคนเดิมในชุดนักศึกษาแพทย์เสื้อคลุมกราวน์สีขาวที่เดาไม่ยากว่าคงจะยืนรอผมอยู่ตรงนั้นมาชั่วโมงหนึ่งแล้ว
ใบไม้
มึงเลิกบ่ายสามไม่ใช่หรือ
สีหน้าเขามองดูคล้ายสิ้นหวังคล้ายเอือมระอา
ใบไม้
ฮ่าๆ กลัวกูหลับไม่ยอมกลับบ้านหรือไง
ใบไม้
ฮ่าๆ กูไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ
ที่จริงก็ใช่แหละ แต่ฝากมีนปลุกเพราะกลัวต้นจะรอ
ใบไม้
แวะซื้อเค้กก่อนกลับ ร้านประจำเจ้าเดิม
ใบไม้
ฮ่าๆ ถ้าตามนั้น มึงต้องเลี้ยงนะ
ใบไม้
ฮ่าๆ ยังจะตามนั้นอยู่อีก
น้ำฟ้า
ต้นเขาก็ต้องไปเรียนในกรุงเทพ
ผมโวยวายไม่ยอม น้อยใจนักที่เล่นกันมาตั้งนานไม่เคยมีใครบอกอะไร อยู่ดีๆบอกจะไปก็จะไปเลยหรือ
ผมกระโดดเข้าไปเกาะขาต้นกล้า
ใบไม้ตอนเด็ก
ฮึก ไม่เอาไม่ให้ไป
ต้นกล้าตอนเด็ก
หาเพื่อนใหม่นะ
ต้นกล้าตอนเด็ก
มีเพื่อนเยอะๆ
น้ำฟ้า
ใช่ลูก หนูไม่อยากเล่นกับเพื่อนใหม่หรือ
น้ำฟ้า
พอขึ้นมอต้น หนูก็จะได้เจอเพื่อนใหม่แล้ว
ใบไม้ตอนเด็ก
ไม่เอาเพื่อนใหม่
ใบไม้ตอนเด็ก
ไม่ให้ต้นมีเพื่อนใหม่ด้วย
ใบไม้ตอนเด็ก
จะโกรธตลอดชีวิตเลยนะ
แล้วตั้งแต่ตอนนั้น ผมกับต้นก็เรียนโรงเรียนเดียวกันมาตลอด ถึงจะต้องอยู่คนละห้องก็ตาม
จนทุกวันนี้ ยันเข้ามหาลัย หอนอกที่เราอยู่ เราก็ยังเป็นรูมเมจกัน
เราสองคนยืนอยู่หน้าร้านขนมหวานเจ้าโปรดของผมเอง ผมยืนรอหน้าร้านส่วนคนซื้อและคนจ่ายตังค์คือเจ้าคนตัวสูง187ที่ยืนข้างหน้าผม พร้อมกับยืนถุงขนมที่มีเค้กชิ้นอยู่ในน้องสองสามชิ้นมาให้ เขาไปซื้อให ้จ่ายตังค์ให ้เดินเอาออกมาส่งให้อีก
ใบไม้
มึงนี่ดีนะ เข้าร้านขนมหวานโทงๆไม่เป็นไร
ใบไม้
มึงก็รู้ว่ากูมีปม ไอที่ชอบกินขนมหวานเหมือนผู้หญิงเนี่ย
ใบไม้
โดนล้อมาตั้งแต่เด็กแล้ว
ต้นกล้า
กูซื้อให้มึงได้ตลอดชีวิต
ผมที่ก้มมองขนมในถุงอยู่ก็เบอกตาโต ร่างกายชะงักค้างกระทันหัน ไม่รู้ทำไมอยู่ดีๆก็ไม่กล้าเงยหน้ามองด้านบน
ผมรีบสปีดคูณสิบไปจุดรอรถประจำทางแบบไม่รอเจ้าคนตัวสูงกว่าผมตั้ง22เซน แถมยังพูดประโยคน่าอายด้วยใบหน้านิ่งเฉยแบบนั้นหรอก
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
