NovelToon NovelToon

รักที่ฉันไม่อยากลืม

ห้ามพี่ไม่ได้

ภัส.พอ.
ภัส.พอ.
ริน
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
ว่าไงคะ
ภัส.พอ.
ภัส.พอ.
เราเลิกกันเถอะ
ภัส.พอ.
ภัส.พอ.
พี่เบื่อ
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
...
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
ถ้าพี่จะไปรินก็..
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
ห้ามพี่ไม่ได้//เสียงเบา
โบว์.เเฟนพอ+ชะนี.
โบว์.เเฟนพอ+ชะนี.
พี่ภัสขาา//เดินมาเกาะเเขน
ภัส.พอ.
ภัส.พอ.
คะ
โบว์.เเฟนพอ+ชะนี.
โบว์.เเฟนพอ+ชะนี.
โบว์ว่าเราไปกันดีกว่านะคะ
โบว์.เเฟนพอ+ชะนี.
โบว์.เเฟนพอ+ชะนี.
พี่มัวเเต่มายืนมองเเม่บ้านเเบบนี้..//มองเหยียดริน
โบว์.เเฟนพอ+ชะนี.
โบว์.เเฟนพอ+ชะนี.
มันจะไม่ดีเอานะคะ
ภัส.พอ.
ภัส.พอ.
ได้ค่ะ
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
....
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
ไปเถอะค่ะคุณชาย//ฝืนยิ้ม
ภัส.พอ.
ภัส.พอ.
ป่ะ//พาโบว์ออกไป
จากนั้น
รินก็จับท้องตัวเองเเล้วพูดว่า..
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
มีเเม่ก็เหมือนมีพ่อ
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
เดี๋ยวเเม่จะเป็นทั้งพ่อทั้งเเม่ให้หนูเอง
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
//ยิ้มทั้งน้ำตา
รินท้องได้1เดือนเเล้ว
เเต่ยังไม่ได้บอกภัส
เพราะจะเซอร์ไพรส์
เเต่ภัสเซอร์ไพรส์กลับ
.
.
5ปีต่อมา
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
มะม๊าคะ
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
ว่าไงคะหนูพิม
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
หนูพิมหิวข้าว
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
ได้ค่ะเดี๋ยวม๊าทำให้
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
//ยิ้ม
5นาทีต่อมา
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
มะม๊าอุ้มหน่อย
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
ม๊าทำกับข้าวอยู่ค่ะ
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
//นั่งลงกับพื้นเเละกอดอก
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
//มอง
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
(งอเเงน่ารักจริงๆ)
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
มามา
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
//อ้าเเขน
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
//พุ่งไปกอด
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
ฮึบ!
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
นักเหมือนกันนะเราอะ
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
อิอิ
ตัดดดดดด

หนูพิมอยากเห็นพ่อ

รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
เสร็จเเล้วมากินข้าวกัน
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
ค่ะ
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
//ว่างกับข้าวลง
NovelToon
NovelToon
NovelToon
NovelToon
NovelToon
NovelToon
NovelToon
NovelToon
NovelToon
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
โห~
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
น่ากิน
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
ว้าววววมีผักกวางตุ้งด้วย
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
//ตาเป็นประกาย
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
มีผักโขมอบชีสสสส
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
//ยื่นถ้วยผักโขมอบชีสให้
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
//ยิบช้อนเเละกินทันที
ทั้ง2นั่งกินข้าวเเละก็กันเรื่อยเปื่อย
เเต่มันมาสดุดคำนึง
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
มะม๊าหนูพิมอยากเห็นพ่อ
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
หนูพิมโดนเพื่อนๆว่าว่าหนูพิมไม่มีพ่อ//เสียงสั่น
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
//อึ้ง
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
หนูพิมคะ
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
พ่อของหนูพิม..
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
ตายไปเเล้วค่ะ
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
งั้นหนูพิมก็ไม่มีพ่อใช่มั้ยคะ
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
//มองน่ารินด้วยความผิดหวัง
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
เเต่หนูมีม๊ามียายมีน้าน้ำฟ้าเเละอาข้าวอยู่นะคะ//ลูบหัว
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
งั้นพาหนูพิมไปเที่ยวกับน้าฟ้าได้มั้ยคะ
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
หนูพิมคิดถึงน้าฟ้ามากกกกกก
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
//ยิ้ม
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
ได้คะ
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
มากินต่อ
ตัดดดดด

หนูพิมคิดถึง

เริ่ม.
ในเเชท
ซ้อฟ้าฯ.
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
ไอฟ้า
อ่านเเล้ว
น้ำฟ้า.เพื่อนนอ.
น้ำฟ้า.เพื่อนนอ.
ว่า
น้ำฟ้า.เพื่อนนอ.
น้ำฟ้า.เพื่อนนอ.
มีไรหรอ
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
ไปเที่ยวป่ะ
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
หนูพิมคิดถึงเเกอะ
น้ำฟ้า.เพื่อนนอ.
น้ำฟ้า.เพื่อนนอ.
ได้สิ
น้ำฟ้า.เพื่อนนอ.
น้ำฟ้า.เพื่อนนอ.
ไปวันไหนหรอ
น้ำฟ้า.เพื่อนนอ.
น้ำฟ้า.เพื่อนนอ.
อีก2วันค่อยไป
น้ำฟ้า.เพื่อนนอ.
น้ำฟ้า.เพื่อนนอ.
ไปป่ะ
น้ำฟ้า.เพื่อนนอ.
น้ำฟ้า.เพื่อนนอ.
คือฉันติดธุระนิดหน่อย
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
ได้สิ
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
เที่ยวที่สวนสนุกนะ♡.
น้ำฟ้า.เพื่อนนอ.
น้ำฟ้า.เพื่อนนอ.
ได้เลย^^
จบเเชท
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
หนูพิม
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
ไปอาบน้ำค่ะ
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
เดี๋ยวม๊าพาเข้านอนเเล้ว
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
พิพิม.ลูกพอ.นอ.
ค่ะม๊า
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
(ฉันจะไม่มีวันให้เขาได้เห็นหน้าลูกเเละฉัน)
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
เห้อออ
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
เเต่ยังไงวันก็ผ่านมาตั้ง5ปีเเล้ว
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
พิพิมก็5ขวบเเล้ว
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
ป่านนี้เขาคงมีความสุขกับภรรยาของเขา
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
เขาคงลืมเราไปตั้งนานเเล้วริน😔
รินดา.นอ.
รินดา.นอ.
อย่าไปคิดถึงเขาเลย
รินนั่งคุยกับตัวเองในกระจก
พร้อมกับน้ำตา
ที่ค่อยๆไหลออกมา
รินยังคงรักภัสอยู่
เเต่ก็คงได้เเค่ความรู้สึกบางๆ
ตัดด
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
ทุกคนน
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
คือเเอดหายไปนานเเสนนานมาก
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
น่าจะประมาณ5-6เดือนมั้ง
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
คือเเอดลบเเอพไป
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
เพราะเเอพเขามิได้
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
ละจะโหลดใหม่ดันโหลดไม่ได้
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
โหลดซ้ำหลายรอบมาก
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
เเอดเลยตัดใจ
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
ไม่โหลดต่อ
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
ละก็กลับมาวันนี้
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
เพราะอยู่ดีๆเเอพก็เด้งขึ้นมาในมือถือเเอด
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
เเอดงงเลยมาก
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
เลยนึกดูว่าทำไม
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
เเต่..
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
นึกยังไงก็นึกไม่ออก
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
ปวดหัวป่าวๆ
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
ขอโทษมากๆที่กายไปนานมากกกกกก
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
เดะเเอดอัพให้อีก2ตอน
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
คืออัพเยอะกว่านี้ไม่ได้
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
เเอดเจ็บนิ้ว
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
เเอดซ้อมรำหนักเลยเจ็บมักๆ
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
ไปละ
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
มาอ่านกันเยอะๆนะ
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
ถ้ามีคนอ่นไม่เยอะเเอดก็จะไม่เเต่งต่อ
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
ใครที่เข้ามาอ่าน
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
เเอดก็ขอบคุณมากๆๆ
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
เเต่ถ้ามีคนอ่านเพิ่มขึ้นเลื่อยๆ
เเอดเอง😪
เเอดเอง😪
เเอดก็จะเพิ่มอัพตอนขึ้นเลื่อยๆจนจบเรื่องเลย

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

novel PDF download
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!