จอมนางหลังบังลังก์
ค่ำคืนแห่งสีเลือด
เปลวไฟช่วงโชติโหมกระหน่ำย้อมดวงจันทร์สีขาวให้กลายเป็นสีเเดง เสียงกรีดร้องอ้อนวอนโหยหวนดังไปทั่วทิศ ศพคนนับสิบนับร้อยนอนสุมกันเป็นกลุ่มก้อนเท่าภูเขา ผืนดินสีทรายถูกย้อมด้วยอยากโลหิตกลิ่นคาวไปทั่วผืนเเดน
ร่างสาวใหญ่ล้อมลงกองกับพื้นอย่างหมดเเรง มือข้างหนึ่งกุมหน้าท้องเเน่น เบ้หน้าอย่าเจ็บปวด
？？？
ลูกเเม่...ฟังเเม่...ฟังเเม่นะ
หญิงสาวพูดเสียงสั่นเครือกระหืดกระหอบ
ค่อยๆใช่ร่ายกายเเละมือเล็กๆกอดจับลากและดึงผู้เป็นมารดาสุดเท่ากำลังที่จะมี
หญิงสาวใช้เมือเปื่อนเลือดกอบกุมลูบถูใบหน้าของลูกสาวอย่างเอ็นดู
เสียงของเธอสั่นเครือเเละเหนื่อยอ่อน
น้ำตาที่เธอพยามสกัดกั้นไม่ให้พรั้งพรูใหลอาบเเก้มช้าๆ หล่อนพยายามดันตัวลูกขึ้นนั้งโอบเอาลูกสาวมากอดในอก
？？？
แม่เหนื่อยมากเเล้วจริงๆ
？？？
หนูวิ่งล่วงหน้าไปก่อนเเม่ซักพักได้ไหมจ๊ะ
？？？
เเล้วเดี๋ยวเเม่จะตามไป
เด็กสาวร้องไห้สะอึกสะอื้น
ราวกับรู้ว่าสิ่งที่ได้ยินจะไม่เป็นเช่นนั้น
？？？
เเม่สัญญาว่าเเม่จะตามไป
เธอกระชับกอดลูกสาวตัวน้อยเเน่นกว่าเดิม
？？？
ลูกจำเรื่องทิศที่พ่อสอนได้ใช่ไหม
？？？
วิ่งไปทางนั้น ทางเหนือ...
？？？
วิ่งไปเเล้วห้ามหันกลับมานะ
？？？
พ่อของลูกก็รออยู่ที่นั่น ...
？？？
ถ้าเป็นไปได้หนูวิ่งพ้นชายแดนไปซะ
？？？
ที่นั่นจะปลอดภัย...ให้หนูไปรอแม่ที่นั่น
？？？
แล้วเดี๋ยวเเม่จะตามหนูไปเอง
หญิงสาวพยุงตัวลูกสาวลุกขึ้น
เด็กน้อยมีท่าทีไม่เต็มใจนัก แต่ก็ยอมทำตามคำพูดของเเม่
？？？
ว่า...อึก...เเม่..จะตามไป
เธอเบ้หน้าพูดสะอึก มองใบหน้าบุคคลผู้ที่เธอรักสุดหัวใจอย่างทรมาร
เด็กน้อยมองใบหน้ามารดาอยู่ครู่เเล้วจึ่งเริ่มเดินถอยห่างออกไปทีละน้อยทีละน้อย ก่อนก้าวย่างช้าๆถัดไปจะไวขึ้นทีละนิดจนกลายเป็นการวิ่ง
ผู้เป็นมารดามองหลังเล็กๆของลูกสาวหายลับไปในความมืด ก่อนจะระเบิดเสียงร้องให้อย่างหนัก ความรักความอาลัยหาลูกสาวตัวน้อยที่เพิ่งวิ่งห่างออกไปบีบหัวใจที่หนักหน่วงของผู้เป็นเเม่เเน่นราวกับจะระเบิด
เเม้ร่างของลูกจะลับหายไปเเต่เธอยังคงจ้องมองไปในทิศทางนั้น หยาดน้ำตาที่เอ่อล้นจนทำให้ภาพพร่ามัวไม่อาจทำให้ภาพใบหน้าของลูกสาวเลือนลาน
เค้าร่างลูกสาวในความทรงจำจะเด่นชัดอยู่ในจิตวิญญาณ ในห้วงฝันของเธอ แม้นิทราครั้งนี้เธอจะไม่มีวัน...
สวบ! เสียงคมดาบบาดลึกไปบนคอหอยของหญิงสาว
เสียร้องอ้อนวอนอย่างทรมานเงียบไปทันทีที่ดาบหยุดกวักแกว่ง
สายธารสีเเดงดำข้นเขรอะไหลทะลักเปรอะเปื้อนชุดหระโปรงสีขาว
ภาพที่งดงามและเด่นชัดกว่าสิ่งใดๆปรากฏลงต่อหน้า
ภาพธรรมดาที่งดงามที่สุด...
ในห้วงเวลาลมหายใจสุดท้าย ภาพของร่างเล็กๆในชุดกระโปรงสีชมพูอ่อนพริ้วไสวท่ามกลางหมู่มวลดอกไม้สีขาวเเละพระจันทร์สีเเดง ...
ทำไมกันนะ ทำไมถึงงดงามขนาดนี้
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
