สวัสดีค่ะฉันจะมาเล่าเรื่องความรักในวัยประถมของฉัน เราเจอกันที่โรงเรียนค่ะเจอกันตอนป.3เจอกันเเรกๆไม่ได้คิดอะไรค่ะเป็นเพื่อนที่อยู่ในชั้นเรียนเดียวกัน เขาเป็นคนที่ติดเกมมากๆเรียนไม่ค่อยเก่ง เขาจะเก่งไปทางกีฬาค่ะ ตอนเเรกๆที่ทักเขาไป เขาไม่ตอบเลยค่ะ เขาได้เเค่อ่านเพราะเขาเป็นคนขี้เกียจตอบเเชตมากๆเเละติดเกมด้วยค่ะ ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไร พอมาป.5เจอคอนเทนต์ในติ๊กต็อกที่เจอตั้งปกคู่กัน เราเลยลองชวนเขาดูทีเเรกนึกว่าเขาจะปฏิเสธเเต่เขาดันตอบมาว่า เอารูปมาสิ ตอนนั้นเราดีใจมากที่เขาไม่ปฏิเสธ เเล้วก็ตั้งรูปคู่กันมาตั้งเเต่ตอนนั้นเลยค่ะ(เป็นรูปชาย×ชายนะคะเพราะเขากลัวคนเข้าใจผิด)เเล้วเราก็ลองโหลดเกมที่เขาเล่นมาเล่นเพราะเพื่อนชวนค่ะ พอเขารู้ว่าเราเล่นเขาก็พยายามตื้อให้เราเล่นด้วยค่ะ เเต่เรากลัวเป็นภาระเขาเพราะเราเล่นเกมไม่เก่ง เเต่พอไปๆมาๆเราก็เริ่มเล่นได้ เราเลยลองเล่นกับเขาดูค่ะ เราถามเขาว่าเราเล่นกากไหมเขาก็ตอบว่าไม่ได้กากเท่าไหร่(นานๆทีเราเล่นกับเขานะคะเพราะส่วนใหญ่เล่นกับเพื่อน)เรากับเขาต่างคนต่างติดเพื่อนค่ะเลยไม่ได้สนิทกัน พอมาเทอมป.5เทอม2ครูจับกลุ่มเราเเล้วครูก็ย้ายเขามาที่กลุ่มเราค่ะ เขานั่งข้างหลังเราเเล้วเราจะชวนเขาคุยตลอด พอครูสั่งงานเราก็จะเป็นฝ่ายด่าเขาค่ะเพราะเขาไม่ยอมทำงาน เราชอบเเกล้งเขามากเพราะเขาเป็นคนซึนๆเวลาหาอะไรดูน่ารักดี เเกล้งกันไปเเกล้งกันมา จนเราเริ่มรู้ตัวว่าเราเเอบชอบเขาเข้าเเล้ว(ตอนนั้นเราเคยชอบเพื่อนคนหนึ่งค่ะเเต่เราไม่ได้ชอบเพื่อนคนนั้นเเบบจริงจังเเล้วพอมีเขาเราเลยตัดใจจากเพื่อนคนนั้นเลยค่ะ) เพื่อนเราเเละเพื่อนเขาเเซวนะคะว่าชอบกันหรอๆๆๆ เราเลยลองทักถามเขาดูว่าชอบเราหรอ เเล้วเขาก็ตอบว่าชอบ จนวันหนึ่งเราไปขอเขาคบค่ะ เเต่เขาบอกว่ารอโตก่อน ไปๆมาๆไม่กี่อาทิตย์เขาก็มาขอเราคบเองเลยค่ะ(ตอนนั้นใจฟูมากกก) คบกันเเรกๆก็ทำเหมือนไม่รู้จักกันค่ะพอสักพักเริ่มชินเเล้วก็ด่ากันปกติเลยค่ะเเกล้งกันปกติ เเล้วเราก็สอนการบ้านเขาบังคับเขาทำงาน จนเขาส่งงานครบทุกชิ้นทุกวิชาเลยค่ะ ตอนนั้นเราเริ่มเล่นเกมกับเขา ถึงเราจะเล่นไม่เก่งเเต่เขาก็ไม่เคยว่าเลย(มันเเบบน่ารักมากกกกก)เเล้วเราก็คลั่งรักมาตั้งเเต่ตอนนั้นเลยค่ะ(คนในครอบครัวของเราเเละเขาก็เริ่มรู้เเล้วว่าคบกัน)จนถึงป.6ครูเริ่มเเซวเเล้วค่ะเเล้วครูก็บอกว่าอย่าทำอะไรเกินวัยนะมันไม่ดี ตอนป.6เทอม1ไม่ได้มีอะไรมากค่ะรักกันดีไม่มีเรื่องให้ทะเลาะกันเเต่เราเลิกกันครั้งหนึ่งค่ะเลิกกันเพราะความงี่เง่าของเราเองค่ะ เเต่เพื่อนๆก็บอกว่าลองกลับไปดูสิ เราลองทำตามเเล้วเขาก็กลับมาจริงไปค่ะ เเล้วก็คบกันต่อมาเรื่อยๆ~~

...ต่อค่ะ...

ทุกๆคืนเขาจะบอกฝันดีเเล้วบอกรักค่ะ เเต่พอปิดเทอมเขากลับบ้านที่ต่างจังหวัด เเล้วเขาไปรับจ้างกับพ่อเเต่เขาไม่ได้บอกเรา เราเลยน้อยใจเขาค่ะน้อย เราน้อยใจเขาบ่อยมากเเต่เขาก็ง้อตลอด(ถึงเขาจะง้อไม่เป็นเเต่เขาก็พยายามง้อเรา มันทำให้เรารักเขามากกกก เเล้วเขาก็ดูน่ารักมากๆ) พอเปิดเทอมมาเราก็เป็นปกติเลยค่ะบางวันก็จะจับมือเขาตอนพักกลางวันจะลากเขาไปด้วยทุกที่ค่ะ(ถ้ามีโอกาส)เราคลั่งรักเขามากๆค่ะ ลงสตอรี่เเท็กเขาเเทบทุกสตอรี่เลยค่ะ เเต่มีอยู่วันหนึ่งเขาบอกเราว่าขอไปซ้อมมวยนะ เราไม่ค่อยอยากให้เขาซ้อมมวยเท่าไหร่เพราะเป็นห่วงกลัวเขาเจ็บ เเล้วเราก็บอกเขาว่าสัญญานะว่าจะไม่ขึ้นชก เขาตอบสัญญาเเต่พอเขาซ้อมไปซ้อมมาเขากลับมาบอกเราว่าเขาได้ขึ้นชกนะ(เราไม่ค่อยอยากให้เคๆขาขึ้นชกเท่าไหร่เพราะกลัวเขาเจ็บಠ⁠︵⁠ಠ)พอถึงวันที่เขาต้องขึ้นชกเราร้องไห้รอเเล้วค่ะกลัวเขาเจ็บಠ⁠∀⁠ಠ)พอผ่านมาสักพักครูจับเขารำค่ะรำคู่เราเเล้วคนที่รู้จักก็เเซวกันใหญ่เลยค่ะ(เขินมากกก)เเต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี สักพักหนึ่งมีคนในห้องมาเเอบชอบเราค่ะ"เเต่ไม่รู้ว่าชอบจริงไหม"เเล้วเขาก็เพ้ออะไรไม่รู้ค่ะ เขาพูดว่าเราชอบคนๆนั้นบลาๆๆๆๆๆๆ(คนๆนั้นเราเคยคุยด้วยเรื่องงานเเล้วก็เคยเล่นเกมด้วยประมาณ2-3ครั้งค่ะคนๆนั้นเป็นคนที่เขาเกลียดมากเเละทำให้เราเเละเขาทะเลาะกัน)ช่วงนั้นทะเลาะกันบ่อยมากค่ะ จนเพื่อนเขาบอกว่าเลิกๆไปเลยจะได้จบๆ เรานี่คือร้องไห้เลยค่ะ จะให้มันจบได้ไงพยายามมามากขนาดนี้ ไอ่พวกเหี้ยเเม่งไม่สนใจความรู้สึกคนที่คบกันเลย เเละเเล้วเรากับเขาก็กลับมารักกันเหมือนเดิมค่ะเเล้วก็ไม่ทะเลาะกันอีกเลย จากนั้นก็มาถึงวันปัจฉิมนิเทศ(จบป.6)เราไม่มองหน้าคนที่เขาเกลียดเลยค่ะเพราะเรากลัวเขาเข้าใจผิดเเละวันปัจฉิมนิเทศก็ผ่านไปได้ด้วยดี พอตอนปิดเทอมเขาเอาดอกไม้เเล้วก็กำไลมาให้เราก่อนกลับบ้านที่ต่างจังหวัดค่ะ(มีคนมาเเจ้งว่าเจอนกที่หายไปเเล้วก็บังเอิญมากที่บ้านเขาอยู่ใกล้เราเลยฝากเขาเลี้ยงไปฝากอาหารนกไปด้วย)เเล้วจากนั้นเราก็โทรคุยกันบ่อยขึ้นค่ะ อยู่ๆพ่อเราก็เดินมาบอกว่าพ่อปล่อยให้คบกันเเล้วนะ คบกันดีๆล่ะอย่าทิ้งการเรียน เรียนให้จบก่อนให้มีงานทำก่อน(เขาบอกว่าดีใจมากจะรักเราให้สมกับที่พ่อเราไว้ใจเขา) พอมาวันหนึ่งเราเข้าไปรับนกที่บ้านเขา เเม่เขาก็ให้เเหวนเรามาวงหนึ่งเป็นเเหวนที่ส่งต่อมาจากรุ่นสู่รุ่น มันเลยทำให้เราบอกกับตัวเองว่าจะรักษาเขาให้ดีที่สุดเเต่ดันลืมไปว่าเราอายุเเค่12ಠ⁠︵⁠ಠ เเละหลังจากนั้นไม่นานเขาก็ขุดเรื่องเก่าๆมาทะเลาะกันอีกเขาบอกเลิกเขาบ่อยมากเเต่เราก็ยังยื้อเขาไว้จนมาถึงตอนนี้เขาไปเเล้วค่ะ ตั้งเเต่ตอนนั้นเราร้องไห้ทุกวันเลยกินข้าวไม่ลง ถ้ามีโอกาสเราอยากจะบอกเขาว่ากลับมาได้ไหม เราลืมเเกไม่ได้เลย เราขอโทษสำหรับทุกอย่าง เราไม่อยากมีใครเเล้ว ถ้าเราเป็นคู่เเท้ขอให้เราวนกลับมาเจอกันอีกนะ[เเละเราก็ทำได้เเต่ภาวนาว่าขอให้เเกกลับมา ขอให้เราได้มีโอกาสรักเเกอีกครั้งเถอะ ไม่อยากเสียเเกไปเลย] เเต่ก็ทำได้เเค่ภาวนานั่นเเหละเพราะเขาตัดใจจากเราไปเเล้ว..