กริ่ง กริ่ง กริ่ง เสียงที่คุ้นเคยในทุกเช้ากลับมาอีกครั้ง ชายหนุ่มวัยมัธยมปลายลุกขึ้นจากเตียงนอนด้วยความงัวเงีย พร้อมเอ่ยขึ้นมาว่า"มาอีกแล้ววันนรก สองเดือนครึ่งนี้มันเร็วจริงๆ" ชายหนุ่มลุกขึ้นพร้อมกับเก็บผ้าปูที่นอน หมอน ผ้าห่ม อย่างเป็นระเบียบ จากนั้นก็พาร่างอันอ่อนเพลียจากการไปเที่ยวยันตี3ไปเข้าห้องน้ำทำกิจวัตของตนเหมือนวันเดิมๆ แล้วใส่ชุดนักเรียนที่คุณแม่เป็นคนรีดให้ ขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะลงไปชั้นล่างของบ้านนั้นก็ได้ยินเสียงหญิงสาววัยกลางคนพูดอย่างเสียงดังลั่นว่า"พล ตื่นรึยังลูก" พล! นั้นคือชื่อของชายหนุ่ม หลังจากได้ยินเสียงนั้นเขาก็ตะโกนกลับไปเช่นกันว่า"ตื่นแล้วครับ" จากนั้นก็มีเสียงผู้เป็นมารดาพูดขึ้นว่า"ดี งั้นไปปลุกยัยพลอยสิ ชักช้าจริงๆ" "ครับ"ผมตอบเร็วทันใด

ตึ๊ก ตึ๊ก ตึ๊ก เสียงฝีเท้าของพลที่เดินกลับขึ้นมาชั้นสองของบ้าน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก "ยัยตัวแสบออกมาได้แล้ว ถ้าไใออกมาพี่จะเข้าไปแล้วนะ" เงียบ ความเงียบนี้ "เล่นอย่างนี้ใช่มั้ย" พลเปิดประตูเข้าไปทันใดนั้น "อึก" ชายหนุ่มล้มหงายหลังลงแบบงง เปิดของเขาคลำไปโดนสิ่งที่ยัยน้องสาวตัวแสบโยนใส่หน้านั้นก็คือ หมอนข้างนั้นเอง

"ยัยพลอย!!!" ผมตะโกนดังลั่นบ้านมองไปที่น้องสาวที่ลุกขึ้นนั่งบนที่นอนพร้อมทั้งหัวเราะอย่างได้ใจ "555555 สมน้ำหน้าใครใช้ให้มาปลุกละ" เด็กสาวเอ่ยคำถามพร้อมทั้งยังหัวเราะไม่หยุด "พอเลย ลุกไปโรงเรียนเร็ววันเเรกพี่ไม่อยากไปสายนะ" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจที่น้องสาวโยนหมอนใส่ "ค่ะ รู้แล้ว"เด็กสาวตอบพร้อมหน้าเซ็งเซ็ง

30นาทีผ่านไป

"ไปได้เเล้ว" เสียงมารดาเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งมือกำลังเอื้อมไปเปิดประตูรถ "มาแล้วครับ/ค่ะ"เสียงอันพร้อมเพียงร้องบอก

ณ โรงเรียนแห่งหนึ่งนักเรียนต่างหลั่งไหลเข้ามาเพราะเป็นวันเปิดเทอมวันแรก ทุกคนทั้งนักเรียนและคุณครูต่างดีใจที่จะได้กลับมาเรียน แต่................

"ไม่เอาผมไม่ไป"ชายหนุ่มเกาะอยู่ที่รถของมารดา "ไป ลงไปได้แล้วทำตัวเป็นเด็กไปได้"มารดากล่าว"ไม่ ทำไมวันนี้มันถึงมาเร็วขนาดนี้ ยังไม่ทันหลับตานอนก็ต้องกลับมาเรียนแล้ว ขอนอนไปแล้วไหลตายเลยไม่ได้หรอ"ชายหนุ่มกล่าวด้วยความเซ็ง"ไม่ออกมึงก็ต้องออก"มารดากล่าวพร้อมใช้เท้าถีบชายหนุ่มลงจากรถ "โอ้ย แม่ทำบ้าอะไรเนี่ย อ้าว!!เฮ้ย แม่กลับมาก่อนแล้วตังค์ก้าวละ"ชายหนุ่มพูดด้วยความตกใจ ที่มารดานั้นขับรถออกไปอย่างเร็วเพราะกลัวเขาตามแต่ลืมไปว่ายังไม่ได้จ่ายตังค์ให้กับเขา "โอ้ยยยย เปิดมาก็ซวยเลยหรอเนี้ย ไปก็ไปซ่ะ"ชายหนุ่มกล่าวแล้วรีบเดินเข้าโรงเรียนเพราะกลัวสาย ชายหนุ่มวิ่งไปที่หน้าประตูโรงเรียนแต่ก่ล็ไม่ทันเสียแล้วเขามาสายไปแค่หนึ่งนาทีเท่านั้น คุณครูที่คุมหน้าโรงเรียนกวักมือเรียกเขาไปที่เเถวสาย ชายหนุ่มทำหน้าเซ็งก่อนจะเดินไปเข้าเเถวอย่างจำใจ หลังจากเคารพธงชาติและยืนฟังอาจารย์สาธยายอะไรต่างเสร็จ ขณะที่ชายหนุ่มกำลังเดินขึ้นบรรไดก็ได้ไปชนกับชายคนหนึ่งเขาตกใจมากเเล้วพูดขอโทษชายคนนั้นทันที"ขอโทษ เป็นอะไรมั้ย" เสียงทุ้มตอบกลับมาว่า"ไม่เป็นไรครับ" ทั้งคู่สบตากัน สบตานานซะจนเสียกริ่งดังเป็นการบงบอกว่าได้เวลาของการเรียนคาบเเรกแล้ว