ภายในห้องนอนสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดกะทัดรัด ผนังถูกตกแต่งด้วยวอลเปเปอร์รูปดวงดาราสีขาวนวลแต้มเป็นจุดเล็กๆเปล่งประกายโดยรอบ พื้นหลังของวอลเปเปอร์รอบห้องเป็นสีน้ำเงินเข้มแต่งแต้มเป็นท้องฟ้าจำลอง กระจกหน้าต่างถูกปิดกั้นด้วยผ้าม่านสีน้ำเงิน เพื่อบดบังแสงจากดวงอาทิตย์ที่คอยสานส่องเข้ามาในยามเช้าและยามสาย

พื้นห้องนุ่มเพราะถูกบุด้วยพรมสีน้ำเงินอย่างดี โทนสีภายในห้องและเฉดสีของสิ่งของต่างๆล้วนแล้วแต่เป็นสีน้ำเงินมืด...ดั่งราตรีที่จมดิ่งอยู่ภายใต้ท้องทะเลลึก...บรรยากาศในห้องยามนี้อบอวนไปด้วยควันสีขาวฟุ้งกระจาย พร้อมกับเสียเงินๆคล้ายเสียงสวดมนต์

"เย เช ชา มี โด โร รี่ เย เค เค อา เฟ กาโน่..." ร่างบางภายใต้เสื้อโค้ทสีดำกำลังบนเทียนไปมารอบอ่างแก้วขนาดย่อมที่กำลังตั้งอยู่กลางห้องอย่างตั้งใจ

"ยายพริก !" เสียงแหลมดังขึ้นพร้อมประตูไม้เนื้อดีที่เปิดผางออกขัดการกระทำของร่างบางนั้นได้อย่างชะงัด เพราะร่างนั้นสะดุ้งเฮือกและรีบล้างมือออกจากเทียนที่กำลังวนไปมาอย่างรุนแรง

"อะไรล่ะ ฉันทำพิธีอยู่นะ อย่ามากวนใจฉันได้ไหม" หญิงสาวผู้บุกรุกเข้ามาทำลายพิธีที่เจ้าของห้องคิดว่าศักดิ์สิทธิ์เริ่มทำหน้าเหยเกย์พลางยกมือขึ้นโบกไปมาขับไล่กลิ่นกำยานที่ครับคุ้มไปทั่วห้อง

"พี่พีช ถ้าเหม็นก็อย่าเข้ามาสิวะ"

"ก็ไม่ได้อยากจะเข้ามาในห้องบ้านี่หรอก แต่แม่ใช้ให้แกไปซื้อผัก นี่เงินกับรายการ" เธอพูดในขณะที่มือยังบุกปัดกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์อยู่ไปมา และมืออีกข้างก็วางเงินและแผ่นกระดาษลงบนโต๊ะเครื่องแป้งที่มีลูกแก้วใสลูกใหญ่ซึ่งตรงกลางลูกมีประจุไฟฟ้าด้านปะทะกันเป็นประกายไฟฟ้าสีอ่อนดังเปรี๊ยะๆวางอยู่บนกลางโต๊ะแทนที่เครื่องสำอางต่างๆที่หญิงสาวส่วนใหญ่พึงมี

"ไปซื้อเองเดะ ฉันทำด้วยวิธีอยู่ไม่เห็นเหรอ"

"พิธีบ้าบอน่ะสิ ไปเลยนะ ไม่งั้นจะอดข้าวเย็น เร็วๆเลย" เธอพูดก่อนจะหมุนตัวสะบัดผมยาวสีน้ำตาลอ่อนเดินจากไป

"แกจะต้องโชคร้ายที่มันดูถูกวิธีของฉัน โอม..."

"หยุดเลย ยายพริก แกเเช่งฉันเป็นปีแล้วนะ เมื่อไหร่แกจะเลิกบ้าเรื่องแม่มดหมอผีซะที แล้วเนี่ยอะไร ยังจะนั่งท่องคาถาติงต๊องอยู่อีกหรอ ลุกเดี๋ยวนี้นะ ไปซื้อของซะ เพราะฉันจะไม่เสียเวลานั่งแช่งแกคืน" ร่างบางที่เกือบเตือนใจหมุนตัวกลับมาดูน้องสาวแล้วขึ้นก่อนจะคว้าตุ๊กตาบนหัวเตียงกว้างใส่เด็กสาวผู้สวมเสื้อโค้ทที่นั่งสวดงึมงำอยู่กลางห้องให้ลงมือขึ้นเพื่อหลบหลีก "แต่ฉันจะทำเลย นี่ๆ"

"อ๊าย ! พี่พีช อย่าขว้างน้องยุกยิกของเค้านะ"

"ก็ไปสิ เร็วๆ ดับเทียนนั้นด้วยนะ ไม่งั้นจะฟ้องแม่ว่าแกเผาบ้าน" ไหนวะเมื่อแผดเสียงแหลมใส่ผู้เป็นน้องเรียบร้อยแล้วเธอก็หมุนตัวเดินกลับไปอีกรอบครั้งนี้เธอจากไปพร้อมปิดประตูห้องดังโครมทิ้งท้ายเสียงด้วย

ฉันรีบเก็บน้องยุกยิก ตุ๊กตาหมาน้อยสุดหวงขึ้นมาลูบหัวก่อนจะวางลงบนเตียงอย่างทะนุถนอม หลังจากที่โดนนางพี่ว่าขว้างลงมานอนแอ้งแม้งอยู่กับพื้น

"ฉันจะแก้แค้นให้แกเองนะยุกยิก" ฉันว่าพลางรีบทรุดนั่งขัดสมาธิหน้าอ่างแก้วก่อนจะหยิบเทียนหอมขึ้นมาเพื่อสวดมนต์ดำสาปแช่งยัยพี่สาวใจร้าย

"โอม..."

"ยายพริก !" เสียงปีศาจผีตาหวานแทรกขึ้นมาทำเอาชั้นสะดุ้งตัวโยน จนทำเทียนหล่นลงไปในอ่างแก้ว

"โอ้ว ! ยายปีศาจเอ๊ย ให้ตายเถอะยุกยิก เอาไว้ฉันจะฝึกเวทมนต์ให้แข็งแกร่งกว่านี้แล้วฉันจะแก้แค้นให้แกนะ ตอนนี้แม่มดน้อยยังฉันยังสู้หรือยายปีศาจไม่ไหว"

ฉันเดินไปหยิบเงินและกระดาษโน๊ตเล็กๆบนโต๊ะเครื่องแป้งขึ้นมาอย่างจำใจทำไมฉันต้องเป็นคนไปซื้อของด้วยนะ พี่พีชบ้า ตัวเองอยู่บ้านเฉยๆนั่งเล่นแต่คอมพิวเตอร์ทั้งวัน ทำไมไม่ไปว้า...เดือดร้อนถึงชั้นที่กำลังทำพิธียุ่งๆอยู่ต้องผละออกไปซื้อของเนี่ย แม่เองก็ลำเอียง ใช้แต่ฉัน เหอะ ! ลำเอียงขนาดไหนก็ดูชื่อสิ พี่ชื่อพีช ฝรั่งจำเชียว น้องชื่อพริก โหย ! อินเตอร์สุดๆ