ใครๆก็บอกว่าชีวิตนักเขียนนี่มันเหนื่อยเเล้วแต่ก็ยังไม่สู้เท่าชีวิตช่างภาพของนัทที่ต้องออกไปถ่ายงานตั้งแต่เช้าจนถึงดึกดืนกว่าจะได้กลับบ้านก็ดึกเสียแล้วทุกวันแต่ก็ต้องสู้เพราะว่าถ้าเราไม่ทำเราก็จะไม่มีอะไรกินน่ะสิในขณะที่นัทกำลังละเมออยู่นั้นก็มีเสียงดังปลุกเธอตื่นขึ้นมาจากความฝันทันที     

“กริ๊งๆๆ กริ๊งๆๆ” เสียงนาฬิกาที่หัวเตียงของนัทดังขึ้น     

ทำให้นัทสะดุ้งตื่นจากการละเมอทันทีนัทค่อยๆลืมตาขึ้นและมองไปที่นาฬิกาใหญ่ที่แขวนในห้องนอนของนัทที่อยู่ในอพาร์ตเม้นท์ในแถวใกล้ๆสยามนัทถึงกับต้องสบถคำหยาบออกมา

“ไอ้เหี้* ชิบหายแล้วนี่มัน 08.30 แล้วหรอว่ะ 

นัทถึงกับต้องรีบลุกออกจากเตียงรีบเก็บที่นอนทันทีและรีบเอาผ้าเช็ดตัวและรีบเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทันทีเพราะนัทมีนัดถ่ายงานตอน09.00เพราะถ้าไปช้ากว่านี้นัทต้องโดนด่าอีกแน่ว่าไม่ตรงต่อเวลานัทก็รีบอาบน้ำอาบท่าเสร็จและรีบแต่งตัวเตรียมอุปกรณ์ในการถ่ายงานทุกอย่างเสร็จก่อนที่จะออกจากอพาร์ตเม้นท์     

นัทรีบลงจากอพาร์ตเม้นท์มารอเพื่อนของของตัวเองที่ตอนนี้มาหรือยังก็ไม่รู้นัทก็ยืนรอที่หน้าอพาร์ตเม้นท์ผ่านไปสักครู่เพื่อนของนัทก็มาถึงนัทรีบเปิดประตูรถเเละเข้าไปนั่งข้างๆเพื่อนของตัวเองทันที     

“นิวทำไมวันนี้มึงมาช้าแบบนี้กูว่ากูก็ตื่นช้าแล้วนะมึงยังจะมารับกูช้าอีกพี่เขาจะด่าเราอีกมั้ยเนี่ย   

นัทพูดกับเพื่อนของนัทด้วยความกังวล     

“เอ่อน่ะๆ มึงไม่ต้องห่วงเดี๋ยวกูจะขับ4×100ให้ไปถึงก่อนเวลาให้มึงดู     

พอพูดจบนิวก็รีบออกตัวรถด้วยความเร็วไปทันทีและระหว่างทางที่ทั้งสองกำลังขับรถอยู่นั้นก็มีสายเรียกเข้าโทรศัพท์ของนัท     

“นัทกดรับสาย”สวัสดีครับนัทเองนะครับ     

“นัทน้องมาใกล้ถึงยังตอนนี้พวกพี่ตั้งฉากเซ็ตฉากอะไรต่างๆครบแล้วเหลือแต่รอนายแบบและนางแบบเท่านั้นตอนนี้นัทถึงไหนแล้วต้องรีบมาตั้งกล้องแล้วนะเดี๋ยวจะไม่ทันนะ     

“ครับพี่ตอนนี้นัทใกล้ถึงแล้วครับอีกสักประมาณ10นาทีคงถึงแล้วครับนัทจะรีบไปนะครับ     

“จ้ะๆรีบมานะ     

“ครับๆ”นัทก็รีบวางสายลงทันทีและเร่งเพื่อนของเธอต่อให้เร็วกว่านี้อีกเพราะกลัวว่าจะไม่ทัน     

“มึงเร็วกว่านี้หน่อยพี่ๆที่งานเขาโทรมาถามกูแล้วรีบๆเลยมึงกูไม่อยากโดนด่านิวที่โดนเร่งก็รีบเพิ่มความเร็วรถทันที

และไม่นานสักพักทั้งสองก็ไปถึงที่งานตามที่พี่เขานัดกันไว้นัทก็รีบเข้าไปตั้งกล้องเช็คกล้องเช็คไฟทุกอย่างก่อนให้สมบูรณ์ก่อนที่จะเริ่มถ่ายจริงและระหว่างรอนายแบบกับนางแบบนั้น     

นิวก็เข้าไปดูโทรศัพท์ปกติเเต่เห็นหัวข้อข่าววันนี้ขึ้นมาว่านายแบบระดับโลกได้หลุดภาพเปิดตัวเเฟนสาวสุดสวยงานนี้ทำให้สาวหลายๆคนต้องอกหักผิดหวังเป็นอย่างมากเพราะนายแบบระดับโลกที่มีฉายาว่าเป็นสามีแห่งชาติหรือ นาย วีรภัทร วรารักษ์เมธานนท์ หรือ ภัทร ได้หลุดภาพเปิดตัวแฟนสาวสุดสวยในงานๆหนึ่ง     

พอนิวได้อ่าบจบเท่านั้นแหล่ะนิวก็รีบเอาให้นัทเพื่อนของตัวเองอ่านทันทีนัทก็อ่านจนจบนิวเลยถามไปเลยว่า     

“นัทมึงว่านายแบบที่มึงชอบเขามีแฟนแล้วจริงๆหรอว่ะวันนั้นยังเห็นบอกว่าโสดๆอยู่เลยมึงคงไม่ได้อกหักเหมือนสาวๆพวกนั้นน่ะ     

“กูโอเคกูไม่ได้อะไรหรอกกูแค่ชอบผลงานของเขาเฉยๆกูไม่ได้คลั่งรักเขาอะไรขนาดนั้นเขามีแฟนกูก็มีความสุขกับความรักของเขาแล้ว     

แต่สีหน้านัทกลับตรงข้ามกับสิ่งที่พูด     

หลังจากรอสักพักนายแบบและนางแบบก็มาถึงเเต่งหน้าแต่งตัวเสร็จพวกเขาก็เริ่มถ่ายงานทันทีงานเริ่มถ่ายไปเรื่อยๆจนเสร็จและตอนนี้นายแบบและนางแบบก็กลับกันหมดแล้วนัทและนิวก็ช่วยกันเก็บกล้องเก็บของต่างๆของทั้งสองเองจนเสร็จ     

นัทและนิวพี่ๆที่งานพูดก่อนจะเดินมาและจ่ายเงินสดให้ทั้งสองและพูดว่า     

“ขอบคุณนะสำหรับงานวันนี้ที่สำเร็จและลุล่วงไปด้วยดีหวังว่าจะได้ร่วมงานกันอีกนะ

“ครับขอบคุณครับ”นัทตอบกลับพี่ๆทีมงานและทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับระหว่างทางกลับนั้นทั้งสองก็ได้ไปซื้อข้าวกลับมากินที่ร้านกาแฟของทั้งสองเพราะงานหลักคือช่างภาพส่วนงานอดิเรกที่ทั้งสองทำร่วมกันคือเปิดร้านกาแฟหลังจากเสร็จจากงานก็ต้องมาขายกาแฟต่อ     

ทั้งสองก็ขายกาแฟไปขายได้บ้างไม่ได้บ้างตามดวงของแต่ละวันว่าจะขายดีหรือไม่ระหว่างที่ขายกาแฟอยู่นั้นก็มีสายโทรเรียกเข้านัทแต่นัทกำลังทำกาแฟให้ลูกค้าอยู่นิวเลยต้องไปรับสายก่อน    

“สวัสดีครับมีอะไรหรือเปล่าครับ     

“ติดต่อมาจากงานถ่ายแบบนะคะคือเย็นนี้เรามีงายถ่ายแบบโปรโมทเสื้อผ้าน่ะทางเราเลยอยากให้น้องนัทมาเป็นช่างภาพให้น่ะพอดีว่าคิวน้องว่างมั้ยคะ     

“เอ่อๆ…”นิวที่ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงก็จะเงียบไปสักครู่ก่อนที่พี่ๆเขาจะพูดต่อว่า     

“ร่วงงานกับนายแบบระดับโลกเลยนะคะสนใจมั้ยคะ”พอพูดแค่นี้เท่านั้นเเหล่ะนิวรีบตอบตกลงทันทีเลยเพราะนิวอยากเจอนายแบบระดับโลกเพราะถ้าพูดแบบนี้คงมีแค่คนเดียวคือ ภัทรแน่นอน

“ได้ครับๆรับครับถ่ายที่ไหนถ่ายกี่โมงครับ     

และพี่ๆเขาก็บอกสถานที่เวลาทุกอย่างให้นิวเสร็จ 

“ได้ครับๆเจอกันนะครับ

กดวางสายลงนิวเดินด้วยความดีใจยิ้มแย้มเข้ามาในร้านเหมือนคนบ้าก่อนที่นัทจะถามไปว่านิวมึงเป็นอะไรออกไปข้างนอกมายิ้มแย้มดีใจเชียว     

“มึงคืนนี้มีงานถ่ายแบบให้นายแบบระดับโลกนะมึงพี่ๆเขาโทรมาบอกแล้วกูก็ตอบตกลงไปแล้วด้วยมึงต้องไปเพราะกูจะได้ไปเจอนายแบบระดับโลกด้วย พี่ภัทรอ่ะมึง     

“ไอ้นิว!!! มึงจะรับงานทำไมไม่บอกกูก่อนล่ะไอ้นี่”นัทบ่นใส่เพื่อนของเธอที่รับงานไม่ไม่ปรึกษาเธอก่อน    

“เอ่อๆน่ะ ถือว่ามึงจะได้เจอพี่เขาด้วยไงมึงก็ชอบพี่เขาเถอะหรือมึงจะเถียง     

นัทที่จะเถียงแต่ก็เถียงไม่ออกก็ได้แต่รับงานไปเพราะกลัวว่ารับแล้วปฏิเสธมันจะดูไม่เป็นมืออาชีพต่องานสักเท่าไหร่จึงถามนิวกลับไปว่า     

“เเล้วไปกี่โมง     

“เอ่อๆเดียวกูบอกอีกทีแล้วกัน     

และระหว่างวันนั้นนัทก็ไม่อยากทำอะไรเลยเพราะนัทกลัวถ้าเจอภัทรเข้าเนี่ยนัทจะถ่ายออกมาไม่ดีเพราะกลัวเขินและมือสั่นไปหมดจนระหว่างวันนั้นนัทไม่เป็นอันจะกินจนตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ทั้งสองต้องไปถ่ายงานแล้ว     

“ไปมึง”นิวบอกนัทพร้อมกับยกของเข้ารถและทั้งสองก็เริ่มออกรถมาที่สถานที่ถ่ายงานทั้งสองมาถึงพร้อมกับตั้งกล้องเช็คไฟเช็คแสงสีให้สวยเเละพร้อมสำหรับถ่ายงานระหว่างรอถ่ายงานนั้นทั้งสองก็ได้ออกไปหาของกินเเต่ทำไมวันนี้มีคนมารออะไรเยอะเเยะขนาดนี้     

และไม่นานทั้งสองก็ได้คลายความสงสัยว่าทำไมผู้คนถึงมากันมากมายเพราะว่านายแบบระดับโลกภัทรนั้นเองทั้งสองซื้อของกินกันเสร็จก็รีบเข้ามาในฉากเพื่อจะได้ถ่ายงานทันทีเพราะตอนนี้นายแบบมาถึงแล้วพร้อมกับควงแฟนสาวมาด้วย     

พอมาถึงพวกเขาก็เริ่มแต่งหน้าแต่งตัวใส่เสื้อผ้าตามแบบที่เขาวางไว้พอทุกอย่างลงตัวเเล้วเขาก็เริ่มถ่ายทันทีหลังจากถ่ายไปสักพักพวกเขาก็ลองมาดูว่าชอบภาพแบบไหนนัทที่ตอนนี้ยืนอยู่หน้ากล้องและทีมงานที่ดูเสร็จแล้วก็ค่อยๆถอยออกก่อนที่นัทจะรู้สึกว่ามีคนตัวสูงใหญ่เดินมาอยู่ข้างหลังของตัวเองและยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆหน้าเธอ     

คนนั้นก็คือภัทรนั้นเองแต่ระหว่างนั้นทั้งสองก็ไม่ได้คุยอะไรกันและก็มีเสียงเรียกว่า     

“ภัทรคะมานี่หน่อยค่ะ”เสียงนี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจากเสียงของเเฟนสาวภัทรที่มีชื่อว่า ไอซ์ นัทก็ได้แต่มองอยู่ห่างๆว่าทำอะไรกัน     

“ภัทรเมื่อไรงานจะเสร็จคะไอซ์อยากกลับบ้านแล้วอ่ะค่ะ     

“อีกเดี๋ยวคงเสร็จครับรอสักครู่นะครับ”ภัทรพูดพร้อมกับจุ๊บไปที่แก้มของไอซ์และก็มีเสียงพูดขึ้น

เอาๆมาเริ่มถ่ายต่อเลยมาเเละงานก็เริ่มขึ้นอีกครั้งและครั้งนี้ก็เป็นครั้งสุดท้ายสำหรับคืนนี้แล้วพอถ่ายเสร็จภัทรและไอซ์พร้อมกับผู้จัดการของภัทรก็กลับบ้านกันแล้วนัทและนิวก็ได้เก็บของกลับบ้านเหมือนกัน     

“นัทมึงไม่เขินบ้างหรอที่เมื่อกี้พี่เขามาอยู่ใกล้ๆมึงอ่ะเป็นกูเขินตายเลยแหล่ะ     

ระหว่างที่นิวกำลังพูดอยู่นั้นนัทกลับเงียบไม่พูดอะไรเลย     

“นัทมึงโอเคมั้ย     

“กูโอเคไปกลับบ้านกันเถอะ”และทั้งสองก็เดินทางกลับบ้านและระหว่างทางกลับนั้นนัทไม่พูดไม่จาอะไรเลยเอาแต่นั่งใส่หูฟังฟังเพลงตลอดทางมองออกไปที่นอกกระจกรถจนตลอดระยะทางที่ทั้งสองนั่งกลับจนถึงอพาร์ตเม้นท์ของนัทนัทก็ลงจาดรถเอาของลงจากรถจนหมด     

“ขับรถกลับดีๆนะมึง เจอกันใหม่พรุ่งนี้ตื่นเช้าๆมารับหน่อยนะพรุ่งนี้ต้องรีบไปเปิดร้านกาแฟพรุ่งนี้ว่างไม่มีคิวงาน     

“ได้เลยครับคุณเพื่อนเจอกันนะกูไปล่ะ”เเละนิวก็ขับรถกลับไป     

นัทก็ยกของทุกอย่างขึ้นมาบนห้องเปิดประตูแล้วของต่างๆไปเก็บก่อนจะไปอ่าบน้ำอาบท่าจนเสร็จและออกมากินข้าวคนเดียวหลังจากกินข้าวเสร็จนัทก็เดินออกไปที่ระเบียงห้องและมองไปที่ดวงจันทร์พร่ำและนึกถึงเขาตลอด     

“เราจะไปนึกถึงเขาทำไมเรามันใฝ่สูงไปหรือเปล่าเฮ่อๆ~~~     

และตอนนี้บรรยายกาศก็เริ่มหนาวแล้วนัทก็กลับเข้ามาในห้องและขึ้นเตียงก่อนจะค่อยๆโน้มตัวลงนอนเตียงขอให้พรุ่งนี้เป็นวันที่ดีด้วยเถอะและนัทก็นอนลงไป

​