ลูกชายเเม่ทัพกับทาส
1
พ่อ(ของพระเอก)
เว่อเฉินเจ้าอยู่ในห้องหรือไม่!!!
เว่อเฉิน(พระเอก)
อะไรกับข้านักหนา
พ่อ(ของพระเอก)
เปิดประตูให้พ่อเข้าไป
เว่อเฉิน(พระเอก)
มีอะไรอีกท่านพ่อข้าคิดว่าเรื่องเมื่อวานจบไปเเล้วนะ
พ่อ(ของพระเอก)
เว่อเฉินนี้ตี้หวันน่ะ
ตี้หวัน(ลูกคนใหญ่คนโต)
สวัสดีข้าชื่อตี้หวัน
เว่อเฉิน(พระเอก)
ยินดีที่ได้รู้จัก
พ่อ(ของพระเอก)
คือพ่อเห็นเจ้าอายุป่านนี้เเล้วพ่อเลยหาคู่ให้
เว่อเฉิน(พระเอก)
ไม่เอาอะพ่อ!
เว่อเฉิน(พระเอก)
ข้าหาเองได้
พ่อ(ของพระเอก)
เจ้าอย่ามาดื้อกับข้านะ!
เว่อเฉินเดินออกไปโดยอารมณ์ที่โกรธ
ตี้หวัน(ลูกคนใหญ่คนโต)
ไม่เป็นอะไรเจ้าค่ะเดี๋ยวข้ามาใหม่
พ่อ(ของพระเอก)
ข้าขอโทษเเทนลูกชายข้าด้วย
เว่อเฉิน(พระเอก)
ยังไงข้าก็ไม่เเต่ง!
เว่อเฉิน(พระเอก)
เจ้าเป็นอะไรรึป่าว
หวีเหนียว(นายเอก)
ข้าไม่เป็นไร
เเม่(ของนายเอก)
หวีเหนียวเป็นอะไรรึป่าวลูก
หวีเหนียว(นายเอก)
ข้าไม่เป็นไรมากหรอกท่านเเม่
(เเม่ของนายเอก) เงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเว่อเฉินเเล้วรีบยกมือไหว้
เเม่(ของนายเอก)
ข้าขอโทษเเทนลูกข้าด้วยยกโทษให้ลูกข้าด้วย
เว่อเฉิน(พระเอก)
ไม่เป็นไรงั้นข้าไปละ
เว่อเฉิน(พระเอก)
คิดในใจ:นายคนนั้นหน้าตาก็ดีเเทมหน้าสวยอีก
ฮาวเหวียน(ลูกน้องคนสนิท พ.อ)
อ่าวว่าไงนายท่าน
เว่อเฉิน(พระเอก)
อ่าว่าไงฮาวเหวียนเป็นไงงานหนักไหม
ฮาวเหวียน(ลูกน้องคนสนิท พ.อ)
หนักสิท่าน
เว่อเฉิน(พระเอก)
เคงั้นข้าไปละ
ตี้หวัน(ลูกคนใหญ่คนโต)
อาวว่าไงท่านนี้เอง
เว่อเฉิน(พระเอก)
ท่านมาได้ไง
ตี้หวัน(ลูกคนใหญ่คนโต)
ฉันก็มีเท้ามีขามีคนรับใช้เป็นเเสนทำไมข้าถึงมาไม่ได้
เว่อเฉิน(พระเอก)
ข้าคิดว่าท่านพิการสะอีก
ตี้หวัน(ลูกคนใหญ่คนโต)
!!!!!
เว่อเฉินกลั้นขำไม่อยู่เลยขำออกมา
หวีเหนียว(นายเอก)
ในใจ: เขาเป็นอะไรกันนะถึงขำได้ขนาดนั้น
เว่อเฉินหันไปเห็นหวีเหนียนพอดี
เว่อเฉิน(พระเอก)
เอ้าเจ้านี้เอง
เว่อเฉิน(พระเอก)
ทำหน้ายังกับเห็นคนบ้าสะได้
เว่อเฉิน(พระเอก)
นี้เจ้าพูดอะไรกะข้าหน่อยไม่ได้รึ
หวีเหนียว(นายเอก)
จะให้ข้าพูดอะไรดีละ
เว่อเฉิน(พระเอก)
เช่น เอิ่ม...
เว่อเฉิน(พระเอก)
เว่อเฉินเป็นคนที่หล่อมาก
หวีเหนียว(นายเอก)
ข้าคิดว่าไม่ดีหรอก
เว่อเฉิน(พระเอก)
เอ้าทำไมละ
หวีเหนียว(นายเอก)
ข้าไปก่อนนะ
หวีเหนียวยิ้มให้เว่อเฉินก่อนเดินจากไป
2
หลังจากหวีเหนียวเดินออกไป
เว่อเฉิน(พระเอก)
ในใจ:ตอนเจ้ายิ้มน่ารักมาก
ฮาวเหวียน(ลูกน้องคนสนิท พ.อ)
ท่านอยู่นี้นี่เอง
ฮาวเหวียน(ลูกน้องคนสนิท พ.อ)
ข้าตามท่านเเถบเเย่
เว่อเฉิน(พระเอก)
เจ้ามีอะไร
ฮาวเหวียน(ลูกน้องคนสนิท พ.อ)
ท่านพ่อของท่านเรียกให้เข้าพบ
เว่อเฉิน(พระเอก)
เคเดี๋ยวข้าไป
สักพักเว่อเฉินก็เดินตามไป
เว่อเฉิน(พระเอก)
มีอะไรรึท่านพ่
พ่อ(ของพระเอก)
ว่านี้ตี้หวันจะมากินข้าวเที่ยงกับเรา
เว่อเฉิน(พระเอก)
นางอีกเเล้วหรอท่านพ่อ!
ตี้หวัน(ลูกคนใหญ่คนโต)
ว่าไงจ๊ะ
พ่อ(ของพระเอก)
เจ้าจะไม่กินข้าวหรอ!!
เว่อเฉิน(พระเอก)
ข้าจะไมรกินถ้ามีนางร่วมโต๊ะกับข้าว!!!
ตี้หวัน(ลูกคนใหญ่คนโต)
เฮ้อสงสัยข้าคงต้องกลับ
พ่อ(ของพระเอก)
ท่านจะไม่กินข้าวก่อนรึ
ตี้หวัน(ลูกคนใหญ่คนโต)
ไม่ละ
ตี้หวัน(ลูกคนใหญ่คนโต)
ข้ากลับละ
เว่อเฉิน(พระเอก)
ข้าละโมโห
หวีเหนียว(นายเอก)
ท่านเป็นไรรึป่าว
เว่อเฉิน(พระเอก)
เจ้ามาทำอะไรที่นี้
หวีเหนียว(นายเอก)
ข้ามาเดินเล่นนะ
เว่อเฉิน(พระเอก)
อ๋อถ้างั้นเจ้าไปเดินเล่นเป็นเพื่อนข้าได้รึไม่
หวีเหนียนเเอบยิ้มเล็กน้อย
เว่อเฉินหันหน้าหนีเเล้วยิ้ม
เเล้วสองคนก็เดินเล่นด้วยกัน
หวีเหนียว(นายเอก)
ที่นี้สวยนี้น่ะ
เว่อเฉิน(พระเอก)
ข้าก็ว่าอย่างงั้น
หวีเหนียว(นายเอก)
ท่านมีคู่ครองเเล้วรึไม่
หวีเหนียวตกใจที่พูดเเบบนั้นออกไปเลยหันหน้าหนีเเก้เขิน
เว่อเฉินเห็นอย่างนั้นก็เเอบขำ
เว่อเฉิน(พระเอก)
เจ้านี้ก็ตลกดีนะ
หวีเหนียว(นายเอก)
ข้าไม่ได้ตั้งใจจะถามเเบบนั้นน่ะ
เว่อเฉินยิ้มเเล้วลูบหัวหวีเหนียน
เว่อเฉิน(พระเอก)
เจ้านี้ก็น่ารักเหมือนกันน่ะ
หวีเหนียว(นายเอก)
ข...ข้า.
หวีเหนียว(นายเอก)
ข้าไปก่อนนะถึงเวลาที่ข้าต้องไปช่วยงานเเม่ข้าเเล้ว
เว่อเฉิน(พระเอก)
เอ้า!!เจ้า!
เว่อเฉิน(พระเอก)
เจ้านี้น่ารักจริงๆ
เว่อเฉินพูดเเล้วยิ้มก่อนจะกลับบ้านตอนมืดค่ำหลังจากไปดื้มหนักมาเเล้วนอนหลับ
หวีเหนียว(นายเอก)
ท่านคนนั้นหน้าตาดีมาก
หวีเหนียว(นายเอก)
ตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่น่ะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
