ภรรยาคุณภูริช
อย่างน้อย
กุลธราเอ่ยเรียกลูกชายเสียงเบาพรางเคาะประตู
เด็กน้อยวัย12ปี ขานรับเสียงเรียกของผู้เป็นแม่ก่อนจะรีบลุกขึ้นจากที่นอนไปเปิดประตู
ภาม
มาม๊ามาหาภามมีอะไรรึป่าวครับ
กุลธรา
คนเก่งของม๊าไปแข่งได้รางวัลที่หนึ่งเหรียญทองหรอคะ
ภาม
ม๊าอยากเห็นเหรียญทองของภามไหม
กุลธราถามด้วยความตื่นเต้น แต่คำถามของเธอกลับทำให้ลูกชายตรงหน้านึกสงสัยขึ้นมา
ภาม
ทำไมจะไม่ได้หละครับม๊า
ภาม
ม๊าเข้ามาดูข้างในไหมครับ
กุลธรา
ยืนอยู่ตรงนี้ม๊าก็เห็นแล้ว
ภามสวมกอดผู้เป็นแม่ กุลธรากอดตอบลูกชายแน่น พรางหอมแก้มนุ่มทั้งสองข้างของเด็กน้อย
ภาม
แล้ว..เราจะฉลองกันไหมครับ
กุลธรา
อ่ะ จริงสิม๊าลืมไปเลย
กุลธรา
ป๊าฝากมาบอกว่าให้ภามอาบน้ำแต่งตัวไว้
กุลธรา
เดี๋ยวให้พี่โซมารับน่ะค่ะ
เด็กน้อยทำหน้าอ้อนๆ หวังอยากจะให้แม่ของตนได้ไปร่วมฉลองด้วย
กุลธรา
ม๊า..ม๊าคงไปด้วยไม่ได้ค่ะ
กุลธรา
น้องภามกลับมาฉลองกับม๊าที่บ้านได้ไหมคะ
ภาม
แล้วทำไมม๊าไปกับภามไม่ได้หละครับ
กุลธรา
มะ..ม๊ายังเหลืองานที่ต้องเคลียร์อีกเยอะเลยค่ะ
ภามของหน้าผู้เป็นแม่ แม้เค้าจะอายุน้อยสุดในบ้านก็ใช่ว่าจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย เพราะแบบนั้นเจ้าตัวจึงเลิกเซ้าซี้ไป
ภาม
งั้มภามขอไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะครับ
กุลธราส่งยิ้มหวานให้กับลูกชาย สายตาจับจ้องไปที่แผ่นหลังของเด็กน้อยที่กำลังเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะปิดประตูห้องแล้วเดินจากไป
กุลธรา
น้องภามพึ่งเข้าไปอาบน้ำเมื่อกี้นี่เอง
เด็กน้อยว่าพรางวิ่งลงบันไดมาหาผู้เป็นแม่ที่นั่งรออยู่ที่โซฟา
กุลธรา
น้องภามอย่าวิ่งสิคะ
กุลธราเอ่ยดุเสียงเบา ก่อนจะจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผมของเด็กน้อยให้เข้าที่เข้าทาง
กุลธรา
โอเค ลูกม๊าหล่อแล้ว
กุลธรา
ให้ผู้ใหญ่รอนานไม่ดีนะ
กุลธรายิ้มและส่ายหน้าเป็นคำตอบ โซเองก็ได้แต่พยักหน้ารับ
กุลธรานั่งมองลูกชายตัวน้อยเดินออกไปขึ้นรถสปอร์ตคันหรูที่จอดรออยู่หน้าบ้าน
อย่างน้อย เค้าคนนั้นก็ยังรักและเอ็นดูลูกชายของเรา แค่นี้ก็เพียงพอแล้วหละ
เพื่อให้ลูกชายได้มีครอบครัวที่อบอุ่น เหมือนอย่างคนอื่นๆเค้า
เสียงกระดิ่งหน้าประตูร้านดังขึ้น เป็นสัญญาณบอกว่า กำลังมีลูกค้าเดินเข้ามาในร้าน
ปิ่น
อ้าว..นึกว่าลูกค้าที่ไหน ที่แท้คุณแม่นี่เอง
ปิ่น
อืม..ค่อนข้างขายดีมากๆเลยแหละ
ปิ่นว่า สายตามองออกไปนอกร้าน
'วันนี้ก็มาคนเดียว ไม่มีคนติดตามมาด้วยอีกแล้ว' ปิ่นได้แต่บ่นในใจก่อนจะถอนหายใจออกมา
ปิ่น
อืม..เหนื่อยมากเลยแหละ
ปิ่นว่าพรางจ้องมองหน้าเพื่อนสาวของตน เหนื่อยที่ว่าเนี่ยไม่ใช่เรื่องงานหรอก แต่เป็นเรื่องเพื่อนของเค้ามากกว่า
กุลธรา
งั้นเดี๋ยวเราช่วยเก็บร้านเอง
ปิ่น
ไม่ต้องๆเดี๋ยวให้น้องๆเก็บ
ปิ่น
้เราไปนั่งคุยกันตรงนู้นเถอะ
ปะป๊า~
โซส่งยิ้มให้ภามเล็กน้อย ก่อนจะก้มหัวและเดินออกไป
เด็กน้อยว่าเสียงอ้อน พรางรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดผู้เป็นพ่อ ที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหารก่อนแล้ว
ภาม
พึ่งถึงเมื่อกี้ครับป๊า
ภูริช
ดูสิป๊าสั่งแต่ของที่เราชอบทั้งนั้นเลยนะ
ภามรีบนั่งลงข้างกับภูริชทันที
เสียงทักที่คุ้นเคยดังขึ้น ภามหันตามเสียงนั้นก่อนจะไหว้ตอบ
ภริตา
ได้ข่าวว่าไปประกวดชนะมาหรอคะ
ภริตา
ลูกแม่เก่งจังเลยนะเนี่ย
ภริตาว่า ก่อนจะยื่นมือไปลูบหัวของภามอย่างเอ็นดู
ภูริช
เรื่องอื่นค่อยคุยกันดีกว่านะครับ
ทั้งสามนั่งกินข้าวกันอยู่สักพัก จนอาหารบนโต๊ะเริ่มจะหมดลง
ภูริช
อาหารไม่อร่อยหรอครับ
ภูริช
ทำไมลูกป๊าทานน้อยจัง
ภูริชหรี่ตามองลูกชาย ท้องร้องเสียงดังขนาดนั้นบอกไม่หิวเนี่ยนะ
ภริตา
เอาของหวานไหมคะน้องภาม
ภาม
ป๊าจะกลับพร้อมภามไหมครับ
ภูริช
วันนี้ป๊าคงกลับดึกหน่อย
ภูริช
เพราะมีเคลียร์งานค้างน่ะครับ
ภาม
งั้มภามขอตัวกลับก่อนนะครับ
ภูริชพยักหน้าแทนคำตอบ ภามที่เห็นแบบนั้นก็รีบลุกขึ้นเดินออกไปจากร้านอาหารทันที
ภริตา
งั้นเราก็ขอตัวกลับก่อนนะ
ภริตาพยักหน้าก่อนจะเดินออกไปจากร้านอาหารอีกคน
ภูริช
กลับไปเคลียร์งานที่บริษัท
โซ
จะซื้ออะไรก่อนกลับไหมครับ
ภาม
อืม..ซื้อของโปรดไปฝากม๊าดีกว่า
ภามเดินตรงไปยังโซนประจำของตนกับแม่ โดยมีโซเดินตามหลังอยู่ไม่ห่าง
เป็นห่วง
ปิ่น
รีบกลับบ้านได้แล้วคุณแม่
ปิ่น
ป่านนี้น้องภามคงกลับไปรอที่บ้านแล้ว
กุลธรา
อ่ะ จริงสิเราลืมไปเลย
กุลธราเดินออกมาจากร้านคาเฟ่ด้วยความเร่งรีบ
กะว่าจะมาซื้อเค้กของโปรดให้ลูกชายแค่แป๊บเดียว แต่ดันคุยเพลินอยู่ถึงค่ำซะงั้น
ร่างบางเดินเข้ามาในบ้าน โดยไม่ทันสังเกตว่า มีใครอีกคนนั่งกอดอกรออยู่ที่โซฟา
กุลธราหยุดยืนนิ่ง ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองอีกคน
กุลธรา
อะ..ออกไปซื้อเค้กให้ลูกมาค่ะ
ภูริชเอ่ยถามเสียงเรียบ จนชวนให้ดูน่ากลัวแต่กุลธราไม่มีเวลามากลัวหรอกนะ เมื่อรู้ว่าลูกหายไป
กุลธรา
น้องภามไม่ได้อยู่กับคุณภูหรอคะ
ภูริช
เราแยกกันสักพักนึงแล้ว
พอได้ยินแบบนั้น เจ้าตัวก็ยิ่งสั่นแทบจะทำอะไรไม่ถูก
เสียงแตรรถดังขึ้น ร่างบางรีบวิ่งออกไปที่หน้าบ้านทันที รถสปอร์ตคันหรูจอดนิ่งสนิท พร้อมกับร่างที่คุ้นเคยเดินลงรถมา
กุลธรา
น้องภาม!ม๊าตกใจหมดเลย
กุลธรารีบตรงดิ่งเข้าไปสวมกอดลูกชาย ภามแม้จะงงเล็กน้อยแต่ก็สวมกอดตอบผู้เป็นแม่แน่น
ภาม
เกิดอะไรขึ้นหรอครับม๊า
ภาม
ป๊า..ไหนบอกว่ากลับบ้านค่ำไงครับ
ภูริช
ป๊ากลับมาเอาเอกสารน่ะครับ
ภาม
ภามไปต่อคิวซื้อของโปรดให้ม๊ามาครับ
ภามชูถุงของกินในมือให้กับผู้เป็นแม่ได้ดู
ภูริชยืนนิ่งมองกุลธราที่เอาแต่สำรวจร่างกายลูกด้วยความเป็นห่วง
กุลธรา
ทีหลังช่วยบอกม๊าก่อนได้ไหมคะ
ภาม
แล้วป๊าจะกลับไปทำงานไหมครับ
ภูริช
ป๊าให้นิคเอางานมาทำที่บ้านน่ะ
ภูริช
เราเข้าข้างในดีกว่าครับ
ภูริช
ค่ำแล้วหมอกเริ่มลงแล้วนะ
ภูริชและภามเดินเข้าไปภายในบ้าน โดยมีกุลธราเดินตามหลังไป
ภาม
ม๊าจะทำอะไรให้ทานหรอครับ
ภูริชที่ได้ยินแบบนั้นก็หันหลังกลับมามองคนตัวเล็กที่เดินอยู่ด้านหลัง
กุลธรา
มะ..ม๊าทำหมาล่าหม้อไฟค่ะ
ภูริช
เหมือนป๊าจะเริ่มหิวแล้วหละ
กุลธรา
งั้นเดี๋ยวไปตามแพรวมาช่วยทำนะคะ
กุลธราว่าก่อนจะรีบเดินตรงไปที่ห้องครัว
แพรว
คุณกุลมีอะไรให้แพรวช่วยหรอคะ
กุลธรา
แพรวช่วยทำหมาล่าหม้อไฟให้หน่อยได้ไหม
แพรว
ปกติคุณกุลทำเมนูนี้อร่อยจะตาย
กุลธรา
แพรวช่วยทำให้หน่อยได้ไหม
แพรว
อ่า โอเคค่ะถ้าคุณกุลจะเอาแบบนั้น
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
