เอ็ดการ์ วาลเดน"ชายหนุ่มอายุ 21 ปีผู้มีพรสวรรค์ในการวาดภาพจิตรกรรม แต่ต้องถูกครอบครัวกดดันอย่างมหาศาลและโดนบังคับให้ออกหน้าออกตาทางสังคมบ่อยๆ ส่วนใหญ่คนจะว่าเขาว่าหยิ่งเพราะไม่ค่อยคุยด้วยกับใคร

เวลาผ่านไป วันหนึ่งก็ได้มีซองจดหมายที่ส่งมาหาเขาพร้อมกับกุญแจห้อง ??? 

มันได้เขียนเชิญชวนให้เอ็ดการ์เล่นเกมในคฤหาสน์แห่งหนึ่งที่กลางป่า

เขาไม่สามารถทนที่จะอยู่ที่ห้องนี้ได้ตลอดไป 

เอ็ดการ์จึงได้เดินทางไปยังคฤหาสน์ตามที่ซองจดหมายนั้นกล่าวไว้

23:57 05/07/??

ณ หน้าคฤหาสน์

เวลาใกล้จะเที่ยงคืน เอ็ดการ์ได้มาถึงที่คฤหาสน์แล้ว เขาได้หยุดอยู่ที่หน้าประตูคฤหาสน์ใหญ่กลางป่าหลังนี้

มองจากภายนอก ด้านในคฤหาสน์ดูมืดไปหมด แต่เพราะมีแสงของพระจันทร์เลยพอที่จะเห็นด้านในอยู่บ้าง

แต่แล้วสายตาของเอ็ดการ์ก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังเดินอยู่ในคฤหาสน์ มีผิวสีอมพีช ผมสีคาราเมลหน้าม้าแสกกลางและรวบเป็นมวยด้านหลัง ตาสีเขียวดั่งมรกต สวมเสื้อเชิ้ตสีขาว ใส่กางเกงยีนส์เข็มขัดหนังปิดบังด้วยผ้าคลุมสีเขียวและสวมรองเท้าบูทหนังสีน้ำตาล แต่ที่โดดเด่นที่สุดคือหมวกฟางของเธอ

หญิงสาวคนนั้นได้เดินขึ้นบันไดไปที่ชั้นสอง และหล่อนก็จากไป

เอ็ดการ์เลือกที่จะสะบัดความคิดของตนออก และไม่รีรอช้า เปิดประตูเข้าไปในคฤหาสน์ ขึ้นบันไดไปยังห้องของตนเอง และไขกุญแจห้อง

ภายในห้องตกแต่งแบบเรียบง่ายสบายๆ

เอ็ดการ์หันไปมองที่เตียงก็ได้เจอหนังสือสอนการเล่นเกมเอาชีวิตรอดในคฤหาสน์แห่งนี้วางไว้อยู่ที่เตียง

เขาจึงไปล้างเนื้อล้างตัวก่อนและมานั่งบนเตียง

//เอ็ดการ์หยิบหนังสือแนะนำการเล่นขึ้นมา

แต่เพราะการเดินทางมาที่นี่มันเหนื่อยล้าจนเกินไป

ชายหนุ่มจึงเลือกที่จะพักผ่อนก่อน

"ไว้พรุ่งนี้ค่อยอ่านก็ได้มั้ง?" สิ้นสุดเสียงแล้ว เอ็ดการ์ก็ได้วูบลงไปที่เตียงนอน

...----------------...

...----------------...

...----------------...

ตอนต่อไป....

(ใครที่ชิปเรือหรือไม่ชิปนี้ก็มาแวะหาอ่านกันได้นะคะ แต่อย่าเบียดเรือกันก็พอค่ะ^^ )

ในตอนเช้าเอ็ดการ์ได้อาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวเรียบร้อยแล้ว จึงลงไปที่ห้องอาหารเพื่อรับประทานข้าวเช้าของวันนี้

คนอื่นๆก็มานั่งที่โต๊ะก่อนเขาแล้ว แต่มีคนหนึ่งสวมเสื้อฮู้ดสีเขียวดูกินเยอะกว่าใครๆเลย โดยเฉพาะของหวาน

แต่ละคนก็มีอาชีพจุดเด่นและความสามารถที่แตกต่างออกไป

บางคนก็เป็นหมอบางคนก็เป็นนักกายกรรมบางคนก็เป็นทหารรับจ้างหลากหลายอาชีพกันไป

หลังจากที่เขารับประทานอาหารเสร็จ เขาก็มุ่งหน้าตรงไปยังสวนของคฤหาสน์ เพื่อที่จะเดินย่อยพร้อมหาแรงบันดาลใจและรีบกลับขึ้นไปในห้องของตน

"อ่ะ ไม่คิดว่าจะเจอเธอด้วย"เอ็ดการ์มองผ่านกระจกของประตูเขารู้สึกดีแปลกๆที่ได้เจอกับเธอ

เปิดประตู*

ประตูได้ถูกเปิด พร้อมกับได้เห็นสวนของคฤหาสน์ที่ ครอบด้วยกระจก และก็ผ้้หญิงที่เขาเจอตอนเมื่อวาน

"สวัสดี นายคงจะเป็นเซอคนใหม่ใช่ไหม!?"เสียงของสาวชาวสวนได้เอ่ยขึ้นและเดินตรงมายังเขา

"ค-ครับ..."

"ฉันชื่อเอ็มม่า วูดส์ นะ หรือจะเรียกสั้นไปว่าเอ็มม่าก็ได้"หญิงสาวได้แนะนำตนเองอย่างร่าเริง

"นายคงชื่อเอ็ดการ์สินะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ"

"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ"

"เอาเป็นว่าถ้ามีเรื่องอะไรก็มาปรึกษาเราได้นะ เราพร้อมช่วยนายเสมอเลย"

"ขอบคุณครับ"

แม้ใบหน้าของเขาจะไม่ได้ยิ้มแย้มเหมือนกับเธอ แต่เขาก็รู้สึกผ่อนคลายที่ได้อยู่กับเธอในตอนนี้

กลิ่นของดอกไม้ต่างๆหลากสายพันธ์ และลมโชยอ่อนๆ ทำให้รู้สึกสดชื่นและผ่อนคลายกว่าเดิม

(บางทีการมาอยู่ที่คฤหาสน์นี้ก็ไม่ได้แย่นะ)

หลังเดินเล่นย่อยและหาแรงบันดาลใจเสร็จแล้ว เจ้าตัวกำลังจะหันหลังเพื่อที่จะกลับห้องของตนเอง

"เดี๋ยวสิคุณเอ็ดการ์!!" เขาได้เหลียวหลังมองหญิงสาวอย่างงุนงง

"จะว่าอะไรมั้ยคะ ถ้ารับประทานอาหารมื้อเย็นเสร็จออกมาเดินเล่นที่สวนด้วยกันไหมคะ?"

เอ็ดการ์ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร และพยักหน้าเพื่อบ่งบอกว่าตนจะมาที่สวนตอนเย็นแน่นอน

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็จากกันไป...

...----------------...

...----------------...

...----------------...

ชงมานาน สานฝันให้เป็นจริงกันครับ(⁠≧⁠▽⁠≦⁠)(⁠≧⁠▽⁠≦⁠)