สวัสดีค่ะทุกคน ฉันชื่อไอรีน เป็น Idol girlgroup ของวง sweet girl ซึ่งเป็นวงหน้าใหม่ที่เพิ่งจะเดบิวต์ได้ไม่นานมานี้ และตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในงานการกุศลแห่งหนึ่งร่วมกับเพื่อนๆสมาชิกในวงอีก4คน ก็คือ ลีน่า ฮาริ แคลล์ และเอวาที่นั่งอยู่ด้วยกัน นอกจากนี้ก็ยังมีศิลปิน นักแสดง และไอดอลวงอื่นๆอีกมากมายที่มาร่วมงานนี้ด้วย อย่างเช่นวง Blacklist ที่นั่งอยู่ตรงข้ามฉันในตอนนี้ เรียกได้ว่าเป็นวงไอดอลที่กำลังโด่งดังเป็นอย่างมากในช่วงนี้ ซึ่งต่างจากวงของพวกเธอที่เพิ่งจะเดบิวต์ได้เพียงแค่2เดือน

“ไอรีน ผู้ตรงหน้าเรามีแต่หล่อๆทั้งนั้นเลยอ่ะแก ดูสิ” ลีน่าหันมาชวนเธอคุยเพื่อฆ่าเวลาในช่วงที่ต้องรองานเริ่มขึ้น

“เหมือนจะมองมาที่เราด้วย” ลีน่าพูดขึ้นอีกครั้ง เมื่อเห็นหนึ่งในห้าคนนั้นกำลังมองมาที่พวกเธอ

“เขาคงไม่ได้ตั้งใจจะมองเราหรอกมั้ง เพราะเขาก็ต้องหันหน้ามาหาอยู่แล้ว” เธอแก้ต่างให้กับผู้ชายที่ลีน่าบอกว่ามองมาที่พวกเธอ

“คุยอะไรกันหรอ ขอแจมด้วยสิ” แคลล์หันมาร่วมด้วยอีกคน

“แกดูผู้ชายตรงหน้าเราสิแคลล์ มีแต่คนหล่อๆทั้งนั้นเลย เมื่อกี้พวกเขาหันมามองเราด้วยนะ แต่ไอรีนนะสิบอกว่าไม่ใช่ ทั้งๆที่ฉันก็เห็นกับตา” ลีน่าหันไปฟ้องแคลล์เรื่องที่ฉันบอกว่าเธอคิดไปเอง

“แล้วผู้ชายกลุ่มนั้นเป็นวงไอดอลหรอ ทำไมฉันไม่รู้จักเลยนะ”

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ปกติก็ไม่เคยเล่นโซเชียลอะไรอยู่แล้ว”

“Blacklist” เป็นฉันที่ไขความกระจ่างให้กับพวกเธอ เพราะปกติฉันเล่นโซเชียลเป็นปกติอยู่แล้ว และมักจะติดตามวงการบันเทิง ไอดอลเป็นพิเศษ ทำให้รู้ว่าใครเป็นใคร

“Blacklistหรอ มีกี่คนอ่ะ”

“ห้าคนเหมือนเรานี่แหละ แต่จำไม่ได้นะว่ามีใครบ้าง” ฉันไม่ได้รู้ถึงชื่อของสมาชิกในวงขนาดนั้น แต่ก็จำได้ลางๆแต่ก็ไม่บอกพวกเธอไป เพราะกลัวจะบอกผิด

“อ้อ กลับไปฉันคงต้องไปค้นหาดูแล้วแหละ ดูสิมีแต่คนหล่อทั้งนั้นเลย เขินอ่ะ” ลีน่าที่อยู่ด้านซ้ายมือเธอนั่งบิดตัวไปมาด้วยความเขินที่ได้มานั่งมองผู้ชายที่จัดว่าเทพบุตรจุติลงมาอย่างนั้น จนฉันต้องห้ามปรามกลัวว่าลีน่าจะแสดงอาการมากกว่านี้ เพราะรู้ดีว่าเวลาที่เธอเจอหนุ่มหล่อๆก็มักจะเก็บอาการไม่อยู่

“นั่งดีๆลีน่า เธอมาทำงาน ต้องสำรวมหน่อยท่องไว้ฉันเป็นไอดอล”

“แต่พวกเขาหล่อจริงๆนะไอรีน ขนาดฉันที่ไม่ค่อยอะไรกับผู้ชายยังรู้สึกเขินเลยอ่า” แคลล์เสริมขึ้นเมื่อได้ยินฉันเตือนลีน่า

“นี่เธอก็เป็นกับลีน่าด้วยหรอแคลล์”

“ไม่ใช่แค่ฉันกับลีน่านะ เธอหันมาดูฮานะกับเอวาสิ จ้องเขาตาเป็นมันเลยล่ะ” แคลล์บอกกับฉันก่อนจะเอนตัวไปด้านหลังเพื่อให้ฉันได้เห็นสายตาของเพื่อนอีกสองคนที่กำลังมองไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้มอันสดใส เมื่อได้เห็นฉันถึงกับต้องส่ายหน้าให้กับความเก็บอาการไม่อยู่ของเพื่อนอีกสองคน ไม่ใช่ว่าฉันไม่ชอบผู้ชายหล่อหรือเห็นผู้ชายแล้วไม่มีอาการเลย แต่ฉันแค่เป็นคนที่เก็บอาการเก่งกว่าเพื่อนทุกคนก็เท่านั้น ครจะไม่เขินบ้างที่มีผู้ชายหน้าตาดีนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ไม่พอยังเป็นไอดอลที่กำลังโด่งดังในช่วงนี้อีกด้วย และตอนนี้พวกเขาก็หันมาที่พวกเธออีกแล้ว

“พวกเขามองมาที่เราอีกแล้วเธอเห็นมั้ยไอรีน ฉันบอกแล้วเธอไม่เชื่อฉัน” ลีน่าหันมาบอกฉันเมื่อเห็นว่าพวกเขาหันมาทางนี้

“เห็นแล้ว เธอก็นิ่งๆไว้แล้วกัน”

อีกด้านหนึ่งของงานการกุศล เป็นกลุ่มไอดอลชายชื่อว่า Blacklist มีสมาชิกทั้งหมดห้าคน คือ เอซ ลีโอ จัสติน เคลวิน และเซน ที่กำลังนั่งชมงานอยู่ที่แถวด้านหน้า

“ลีโอ นายมองอะไรว่ะ เขาเดินแบบกันอยู่ทางนู้น” เอซทักขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนไม่ได้สนใจงานที่กำลังแสดงอยู่ แต่กลับสนใจอย่างอื่น เมื่อมองตามไปก็ไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจ

“เปล่า ฉันก็มองไปเรื่อยนั่นแหละ”

“เอซ นายดูกลุ่มผู้หญิงที่ที่นั่งอยู่ตรงข้ามเราสิ น่ารักทุกคนเลย” จัสตินสะกิดเอซให้ไปมองผู้หญิงที่นั่งอยู่อีกฝั่ง

“เออว่ะ โดยเฉพาะคนที่สอง เด่นมากเลย เมื่อกี้นายมองพวกเธอใช่มั้ย” เอซหันมาถามเขาที่ก่อนหน้านี้ไม่ได้สนใจงานเดินแบบ

“ไม่ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีกลุ่มผู้หญิงนั่งอยู่ตรงข้ามเรา”

“งั้นนายก็มาดูเลย รับรองนายต้องชอบแน่นอน มีแต่คนน่ารักทั้งนั้นเลย” เอซดึงตัวเขาให้มองเห็นกลุ่มพวกเธอได้ชัดขึ้น

“เป็นไง น่ารักใช่มั้ยล่ะ”

“อืมน่ารัก คนที่สองของฉันนะ” เขาที่เห็นผู้หญิงคนที่สองก็รู้สึกชอบขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผล รู้สึกว่าเธอมีแรงดึงดูดที่ทำให้เขาต้องมองเธอเป็นคนแรก

“คนที่สองนับจากฝั่งไหน หวังว่าจะไม่ซ้ำกับฉันนะ” เอซถามขึ้นเมื่อเขาดันขอบคนที่สองซึ่งไม่รู้ว่านับจากฝั่งไหนระหว่างซ้ายหรือขวา แต่ถ้านับจากขวาก็รอดไปเพราะเอซถูกใจคนที่สองจากฝั่งซ้าย ก็ได้แต่ภาวนาให้เป็นคนฝั่งขวา

“ฝั่งซ้าย” นั่นไงคนที่เขาชอบดันเป็นคนเดียวกันกับคนที่เอซชอบ แบบนี้เอซคงต้องถอยแล้วแหละ

“นั่นไงฉันว่าแล้วไม่ผิด งี้ฉันก็ต้องยกให้นายสินะ” เอซบอกอย่างยอมแพ้ ด้วยรู้ดีว่ายังไงก็ต้องแพ้ให้กับความหล่อของเพื่อน ที่ผู้หญิงเห็นก็ต้องกราบแทบเท้า

“อืม คนนี้ฉันก็แล้วกัน นอกนั้นฉันยกให้นาย”

“จริงจังหรอวะ”

“ใช่ ฉันจะเอาเธอคนนี้แหละมาเป็นแฟนฉัน”

“จะมีแฟน ต้องรออีกอีกปีนะเพื่อน ให้หมดสัญญาก่อน”

“กฎมีไว้ให้แหก คนมันจะรักกันอะไรก็ห้ามไม่ได้หรอก” เขาบอกกับเอซที่ตอนนี้กำลังนั่งเบะปากใส่เขา

“ฉันไม่เชื่อนายหรอกนะ ฉันจะรอดูว่าสุดท้ายแล้ว แฟนนายจะเป็นเธอคนนั้นจริงมั้ย”

“ฉันพูดจริงเอซ ฉันไม่เคยรู้สึกชอบใครเท่าเธอคนนี้มาก่อนเลย ฉันว่าคนนี้แหละที่ฉันจะจีบแบบจริงจัง”

“ที่ผ่านมาเวลาที่นายจีบผู้หญิงนั่นคือไม่จริงจังหรอ”

“ใช่ ที่ผ่านมาฉันก็แค่เล่นๆเท่านั้นเอง ที่ได้คบนั่นก็เพราะผู้หญิงชอบฉันอยู่แล้วไง แต่พวกเธอไม่กล้าเข้าหาฉัน ฉันก็เลยต้องจีบ”

“ฉันว่านายคงไม่มีโอกาสจีบเธอหรอก เพราะงานจบแล้ว ชื่อเธอนายก็ไม่รู้จัก เปลี่ยนเป้าหมายเถอะฉันว่า”

“ฉันไม่ยอมให้มันเป็นแบบนั้นหรอก เดี๋ยวฉันมานะ” พูดจบลีโอก็ลุกเดินไปอีกทาง เอซเองก็ไม่รู้ว่าเขาไปไหน เมื่อเพื่อนถามถึงลีโอก็ได้แต่ตอบมั่วๆไป

“เอซลีโอไปไหน จะกลับกันแล้วทำไมยังไม่มา” เซนถามขึ้นเมื่องานจบแล้ว ตอนนี้กำลังจะถ่ายรูปรวมแต่สมาชิกไม่ครบขาดลีโอไป ทำให้ถ่ายตอนนี้ไม่ได้

“น่าจะไปเข้าห้องน้ำนะพี่เซน รอมันก่อนก็แล้วกันเดี๋ยวมันคงมา”

“อืม โทรตามมันด้วยล่ะ ไม่ใช่ว่าเข้าห้องน้ำเสร็จก็ขับรถกลับคอนโดก่อนหรอนะ มันไม่ค่อยจะสนใจคนอื่นด้วย”

“ครับพี่เซน”

ส่วนลีโอหลังจากที่แยกจากเพื่อนมาแล้ว เขาก็เดินตามผู้หญิงคนหนึ่งที่ตอนนี้กำลังเดินไปเข้าห้องน้ำ ซึ่งเขาคิดว่าอย่างนั้น ในขณะเดินตามอยู่ก็คิดว่าจะทำอย่างไรถึงจะรู้จักและได้คอนแทคเธอมาสักช่องทางเพื่อจะสานสัมพันธ์กับเธอต่อไป ตอนนี้เธอคนนั้นก็เข้าห้องน้ำไปแล้ว เหลือเพียงโอกาสสุดท้ายเท่านั้นที่เขาจะได้ทำความรู้จักเธอ ในตอนนี้เธอก็ออกจากห้องน้ำแล้ว เขาเหลือบไปเห็นเครื่องดื่มสีแดงวางอยู่บนโต๊ะจึงหยิบขึ้นมาถือแล้วทำเป็นเดินชนกับเธอจนน้ำในแก้วหกใส่เดรสที่เธอใส่อยู่

“โอ๊ะ!!! ขอโทษครับ ผมไม่ทันระวัง”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันก็ไม่ได้ระวังเหมือนกัน” เธอบอกเขาพร้อมกับก้มสำรวจชุดของตัวเอง แล้วพบว่ามีสีแดงเป็นจุดเป็นบริเวณกว้าง ซึ่งมองเห็นชัดเจนเพราะว่าเดรสที่เธอใส่นั้นเป็นสีขาว

“เอ่อ....ชุดคุณเปื้อนครับ ผมขอโทษนะครับ” ไม่รู้จะหาโอกาสไหนถามชื่อของเธอ และเหตุการณ์ในตอนนี้ก็เป็นสิ่งที่เขาไม่อยากให้มันเกิดขึ้น เพราะมันดันหกเปื้อนชุดของเธอจนมองเห็นได้ชัดเจนมาก

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันขอตัวก่อนนะคะ” เอาไงดีลีโอเธอจะไปแล้ว ยังไม่รู้จักชื่อเธอเลย นายจะปล่อยเธอไปแบบนี้ไม่ได้ นี่ไม่ใช่ตัวตนของนาย อยากรู้อะไรต้องถามนี่คือคติที่นายท่องเสมอไม่ใช่หรอ เอามันมาใช้สิ

“เอ่อ...คุณชื่ออะไรหรอครับ”

“ฉันหรอคะ” เธอชี้มาที่ตัวเองอย่างงงๆ เพราะไม่เข้าใจว่าเขาจะถามชื่อเธอไปทำไม

“หน้าคุณคุ้นๆนะครับ ผมไม่มั่นใจว่าใช่คนเดียวกับคนที่ผมรู้จักหรือเปล่า”

“น่าจะไม่ใช่นะคะ”

“คุณคงไม่อยากคุยกับผม งั้นก็ไม่เป็นไรครับ ขอตัวนะครับ” กินแห้วไปสิลีโอ แค่ชื่อเขายังไม่อยากบอกเลย แบบนี้คงต้องปล่อยผ่านแล้วแหละ ในเมื่อเธอไม่อยากบอก เขาก็ไม่อยากเค้นถามเพราะดูจะเสียมารยาทเกินไป ไปหาเพื่อนดีกว่าป่านนี้คงบ่นหาเขาแล้วแน่ๆ

“เดี๋ยวก่อนค่ะ” เธอเรียกเขาไว้ก่อนเอ่ยประโยคต่อมาที่ทำเอาเขาเผยรอยยิ้มสดใสที่ไม่ค่อยให้ใครได้เห็น

“ฉันชื่อไอรีนค่ะ” สุดท้ายเธอก็ยอมบอกชื่อให้เขาได้รู้จัก เพราะคิดไปคิดมาถ้าเธอไปถามชื่อคนอื่นแล้วเขาคนนั้นไม่บอกเธอ เธอคงรู้เสียหน้าแน่ๆ เพราะฉะนั้นเธอจึงตัดสินใจบอกเขาไป

“ครับคุณไอรีน ผมชื่อ...”

“คุณลีโอ Blacklist” เธอพูดชื่อของเขาก่อนที่เขาจะแนะนำตัวเอง เป็นการบ่งบอกว่าเธอนั้นรู้จักเขาอยู่แล้ว

“คุณรูจักผมด้วยหรอ” เขารู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่เธอรู้จักเขาด้วย

“ใครจะไม่รู้จักวงBlacklist ไอดอลที่กำลังเป็นที่นิยมอยู่ในตอนนี้ล่ะคะ”

“ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ เพื่อนๆน่าจะรอฉันแล้ว” เธอบอกเขาเพราะว่าใช้เวลาในการเข้าห้องน้ำนานพอสมควรแล้ว เกรงว่าเพื่อนจะเป็นห่วงเธอ

“ครับ ไว้เจอกันโอกาสหน้านะครับ” เขาเอ่ยเหมือนกับบอกเป็นนัยว่าเขาและเธอจะต้องได้เจอกันอีกแน่นอน

“ถ้ามีวันนั้นนะคะ” ตอบเขาไปเพราะเธอก็ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสเจอเขาอีกเมื่อไหร่ ในเมื่อเราต่างกันสุดขั้ว คงมีโอกาสเจอกันยาก

“มีอยู่แล้วครับ ผมว่าคุณน่าจะต้องไปแล้วแหละครับ นั่นใช่เพื่อนของคุณหรือเปล่า” เธอหันไปมองก็เห็นลีน่าที่กำลังเดินมาทางนี้ คิดว่าน่าจมาตามเธอไปถ่ายรูปแน่ๆเลย จึงลาเขาอีกครั้งก่อนจะเดินไปหาลีน่า

“งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ” แล้วเธอก็เดินมาหาลีน่า หลังจากนี้เธอก็เตรียมตอบคำถามของเพื่อนไว้เลย เพราะลีน่าดันมาเห็นเธอยืนคุยกับไอดอลที่พูดถึงเมื่อตอนอยู่ในงาน และก็เป็นไปตามที่คิดไว้