สวัสดีครับผมชื่อวาทีวันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องชีวิตของผมกันครับผมอ่ะมีพี่ชายอีกหนึ่งคนมันชื่อทิวาใช่ครับผมกะมันเป็นพี่น้องกันเเต่ก็ไม่อยากเรียกมันว่าพี่เท่าไหร่หรอกถ้าถามว่าทำไมนะหรอตั้งเเต่เด็กเเม่งเสือกเป็นคนที่พ่อเเม่รักมาตั้งเเต่เด็กผมนะหรอเหมือนลูกเก็บมาเลี้ยงอะไรๆก็ผมเห้อ ,,ไอ้หมาช่วยพ่อล้างรถหน่อยสิ,,เห้อเห็ฯไหมล่ะครับรักใครมากกว่า,,ครับๆเดียวไป,,

ผมกลับมาล่ะรับทุกคนมาผมจะพาทกคนมารู้จักกับเพื่อนผมไอ้ราม ไอ้พิง ไอ้กิด ไอ้กล้อง ใช่ครับชาย4หญิง1ส่วนใหญ่ไอ้พิงนี้ะก็ทำตัวเหมือนผู้ชายเหมือนกันนะครับเเข็งเเกร่งเเทบเเม่งชอบผูหญิงเเละมันมีเเฟนเลเล้วครับเเล้วคนๆนั้นคือน้องธัญย่าปี1น่ารักใจดีเเต่เสือกได้อีพิงเป็นเเฟนสิครับนรกความจริงก็ไม่มีไรครับผมเค่อิจฉาเฉยๆเเต่ถึงน้องธัญย่าจะดีเเต่ผมก็ไม่ชอบพี่ชายน้องเขาพี่ชายน้องเขาชื่ไอ้ธันวาครองจองกันใช่ไหมครับเหมือนผมกับไอ้ทิวาเลยใช่ไหมครับคือยังงี้นะครับไอ้ธันวาอ่ะมันเป็นดาวมหาลัยเเละใชาเเบบที่ทุกคนคิดครับหล่อรวยเพอร์เฟคไปสะทุกอย่างผมอ่ะโครตเกลียดขี้หน้าเเม่งเลยสาวๆเอาเเต่ชอบมันขนานเเฟนเก่าผมยังนี้ผมไปเพราะไปธันวาชวนไปกินข้าวเเล้ววันนั้นเธอก็บอกเลิกผมเพราะให้เหตุผลผมว่าผมไม่เพอร์เฟคเหมือนมันเเต่โทษนะครับควUครับผมนะไม่ใช่มันเเล้วสุดท้ายเเฟนเก่าผมก็โดนมันเทเพราะมันไม่ได้จริงจังตั้งเเต่เเรกผมอยากจะสมน้ำหน้าเธอนะครับเเต่เธอก็มาขอผมคืนดีเเต่ผมก็ยอมครับทุกคนอย่าพึ่งโกรธผมนะครับผมเเค่ยังรักเธออยู่เเละเธอ็พอยังมีมุมน่ารักๆอยู่นะเเต่สุดท้ายเธอก็เทผมอีกรอบชีวิผมนี้เเม่งเเย่สุดๆไปเลยเเต่เเย่กว่าคือเเม่ผมดันไปรู้จักพ่อไอ้ธันวาเเล้วเขาก็มาหาเเม่ผมบ่อยๆเเละผมก็ต้องเจอหน้ามันไม่อยากเลยเเม่นะเเม่คิดอะไรอยู่ผมอ่ะเจอหน้ามันก็อยากต่อยเเล้วเเต่พระเจ้าก็เล่นตลกเมื่อบ้านไอ้ธันวามาพักอยู่ที่บ้านผมเหี้ยเอ้ยยยยยยยยครับความชิบหายกำลังจะเกิดผมพักไว้เเค่นี้ก่อนเเล้วค่อยเจอกันนะรับทุกคน

ฝันดีนะครับทุกคน

สวัสดีครับทุกคนเดาว่าทุกคนคงอยากรู้ต่อใช่ไหมครับว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อมาครับเดียวผมเล่าให้ฟัง

หลังจากที่บ้านไอ้ธันวาย้ายเข้ามาอยู่บ้านผมด้วยเพราะมาเยื่ยมเเม่ของผมพี่อาการไม่คค่อยดีสักเท่าไหร่เห้อพูดไปผมก็อยากร้องนะครับเเต่ไม่ได้ผมต้องเข้มเเข็งหลังจากวันที่มันมาบ้านผมวันเเรกมันก็ทักผมด้วยคำว่า

,,น้องเเพรไปไหนเเล้วอ่ะ,, พร้อมยิ้มได้กวนตีนมากครับมึงนะมึงถ้ากูไม่เห็นเเก่เเม่มึงกูต่อยมึงเเน่ไอ้ธันไอ้เวรจากเเละครับน้องเเพรคือเเฟนเก่าคนนั้นที่ไอ้ธันชวนไปกินข้าวยิ่งพูดผมยิ่งเจ็บเห้อออเเละผมเลยตอบไอ้ธันไปว่า

,,กูปล่อยน้องงไปมีความสุขกับคนเลวๆเเบบมึงเเล้วไอ้ธัน,, ผมล่ะสะใจที่สุดไปเลยที่พูดเเบบนั้นหลังจากนั้นผมก็เดินไปพร้อมรอยยิ้มเเบบผู้ชนะสมน้ำหน้ามึงไอ้ธันเเต่เเล้วพระเจ้าก็เล่นตลกอีกครั้งเมื่อตอนกินข้าวเเม่ผมได้พูดกับผมว่า ,,วาทีลูกให้ธันวาไปนอนด้วยนะลูกพ่อดีห้องพี่ทิวาน้าๆเขานอนนะลูกให้ธันวาไปนอนด้วยนะ,, โห้เเม่ผมไม่อยากเลยเเต่จะเถียงอะไรได้บ่นเเม่อีกที่พอผมรู้สึกตัวเเม่งไอ้ธันเเม่งก็มานอนห้องผมล่ะเเถมยังดูถูกห้องนอนผมอีกไอ้หี้ยธันเเค่ห้องกูสีชมพู่เองเสือกหากูเป็นตุ๊ดสะเเละคืองี้ครับที่ห้องผมสีชมพู่ก็เพราะว่าตอนเด็กๆเเม่ผมอ่ะอยากได้ลูกผู้หญิงเเต่ผมดันเกิดมาหน้าเหมือนผู้หญิงเเม่ก็ยิ่งดีใจเพราะคิดว่าหมอตรวจผิดว่าเป็นผู้ชายเเต่ยิ่งโตความเป็นผู้ชายผมมันก็ออกตอนเเรกๆเเม่ก็เศร้าเเต่เดียวนี้เเม่ก็ดีใจเพราะถึงผมโตเเต่หน้าก็ยังสวยเเถมออกผู้หญิงอีกดีนะผมไม่มีมดลูกเหมือนเเม่ไม่งั้นนะเสร็จไอ้ธันเเน่เเม่งยิ่งเอาผู้หญิงไม่สำหน้าอยู่เเม่ของไอ้ธันก็ถูกใจอะไรผมไม่รู้พูดอยู่ทั้งวันอยากได้ผมเป็นลูกสะใภ้เเล้วเเทนที่เเม่ผมจะห้ามก็ดันไปบอกว่าอยากได้ไอ้ธันเป็นลูกเขยเหมือนกันเอาง่ายๆนะครับเเม่ผมกับเเม่มันเป็นสาววายทั้งคู่เวรกกรมเลยมาตกที่ผมเเต่เสือกไปตกที่ไอ้ธันด้วยเพราะว่าหลังจากเเม่พูดคำนั้นเสร็จไอ้ธันก็หันมาหาผมพร้อมพูดว่าเราสองคนจะได้เป็นผัวเมียกันเเล้วนะไอ้ทีมาให้กูจูบหน่อยสิไอ้สัสน่ากลัวชิบหายเเต่ไม่ทันที่ผมได้พูดอะไรเเล้วไอ้หันก็จูบเเก้มผม....

เเก้มผม...พอหลังจากมันทำไปผมก็ลุกขึ้นพร้อมกับมันที่ลุกเหมือนกันเเต่มันกำลังหันมากกอดผมเเต่ก่อนที่มันจะกอดผมผมก็ต่อยมันไปอย่างเเรงจนมันล้มลงไปใช่ครับผมโมโหมันมากครับหลังจากนั้นผมได้พูดไปว่า ,,มึงอย่าทำตัวเหี้ยๆเเบบนี้ไอ้ธันกูไม่ชอบเเล้วอย่าคิดมาทำกับกูกูไม่ใช่เพื่อนเล่นมึงเเละกูก็เกลียดมึงเกลียดครอบครัวมึงกูรำคาญจำเอาไว้นะ,, หลังจากนั้นผมก็เดินออกไปผมทิ้งให้ทั้งเเม่ๆเเละไอ้ธันงงเพราะในเวลานั้นผมกำลังจะเดินออกากบ้านเเต่พ่อผมก็มาห้ามเอาไว้พร้อมกับพ่อของไอ้ธันเเละพ่อผมก็บอกว่า ,,มึงไปขอโทษเเม่ของธันวาเเล้วพ่อของเขาด้วยเเล้วก็ตัวธันวาด้วยเเกรู้ไหมเเกทำไรอยู่ห้ะไอ้วาที,, เเต่ผมก็ไม่สนใจพร้อมกับเดินออกไปอย่างไม่รู้สึกเเละก็มีตะโกนจากข้างหลังมาว่า ,,เเล้วเเกจะเห็นดีกัน,, เเต่ผมก็ไม่สนใจเเละผมก็โทรหาพี่กายเป็นรุ่นพี่ที่เขาชอบผมที่ผมรู้เพราะผมเคยโดนพี่เขาบอกชอบเเตผมก็ยังติดต่อกับพี่เขาอยู่ถึงเเม้วันที่พี่เขาบอกชอบผมผมะไม่ได้บอกอะไรพี่เขาเเต่ก็ไม่เป็นไรหรอกครับผมก็ไม่ไเเคร์อะไรหลังจากที่ผมโทรหาพี่เขาพี่เขาก็พูดว่า ,,มีอะไรรึป่าววาที,, หลังจากนั้นผมก็ถามเขาไปว่ามารับผมได้ไหมเเละใช่ครับคนที่เราชอบบอกให้มารับจะไม่มาได้ไงนะพี่เขาก็บอว่าเดียวรีบไปรับหลังจากนั้นผมรอเเปปเดียวพี่เขาก็มาในรถระหว่างที่พี่เขาขับอยู่ผมก็คิดอะไรไม่รู้ไปจับมือพี่เเล้วก็เอาหัวไปเทินไหล่พี่เขาเเล้วบอกว่าพี่ยังชอบผมอยู่พี่เขาก็ตอบว่า ,,ใช่พี่ยังชอบเราอยู่ถามทำไมอ่ะเราไม่ชอบพี่ไม่ใช่หรอวาที,, เเต่ผมไม่รู้ว่าโมเม้นนั้นทำไมมันถึงทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นมากจนต้องยิ้มออกมาเเล้วจับมือพี่เขาเเน่นเลยเเล้วผมก็ตอบไปว่า ,,ถ้าในเวลานี้ผมชอบพี่เเล้วอ่ะพี่จะตอบว่าอะไร,, ในขนานที่พี่เขากำลังขับเข้าบ้านถึงกับพี่เขาหยุดรถทันทีทันใดพร้อมยิ้มให้เเละตอบผมว่า ,,ถ้าเป็นเเบบนั้นพี่โครตมีความสุขเลยพี่คงจะขอเราเป็นเเฟนเลยอ่ะถึงเเม้จะเร็วเเต่พี่ก็รอเรานานมากเเล้ว,, เเล้วหลังจากที่พี่เขาพูดจบผมก็ยิ้มออกมาพร้อมจูบไปที่ปากพี่เขาเเล้วตอบตกลงเป็นเเฟนกับพี่เขาจากนั้นเราก็จับมือกันเขาบ้านผมโครตมีความสุขเราทั้งคู่ได้ใช่เวลารวมกันผมอยู่กับพี่เรา7วันจนถึงวันจันทร์วันพี่กายมาส่งผมกลับบ้านเราก็ลากันนานมากเสร็จเเล้วผมก็โดนเขาบ้านไปพร้อมกับคนใช้ที่ตกใจที่ผมเขาบ้านเพราะผมหายไปนานมากคนใช่ผมรีบไปเรียกพ่อกับเเม่มาหลังจากที่เขาเห็นหน้าผมเขาก็รีบเขามากอดผมเเละเขาก็รีบโทรเรียกครอบครัวไอ้ธันมาหลังจากที่ผมเห็นหน้ามันพยายามลุกขึ้นเดินออกไปเเต่พ่อเเม่ผมพูดกับผมทำให้ผมไม่ได้ดินหนีเเละผมนั้นฟังพวกท่านพูดจนเขาบอกว่าเขาไม่ได้โกรธผมเเละสิ่งที่ผมโมโหคือเขามาพูดเรื่องงาหมั้นผมกับไอ้ธันตอนผมหันไปมองหน้ามันหน้ายิ้มเเบบคนชนะเเต่ผมก็ขัดคานเเละตอบไปว่าผมมีคนรักเเล้วเเละนั้นคือพี่กายทำให้ทุกนอึ้งกับสึงที่ผมพูดเเละก็...