ณ คุกทาร์ทารัส

คุกมืดแห่งปรภพที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อใช้ในการกักขังเหล่าเทพไททันจากยุคบรรพกาลมาอย่างช้านาน เป็นคุกมืดที่สุดแสนจะลึกลับและไม่อาจที่จะคาดเดาได้ ว่ามีอะไรซ่อนอยู่ในมหานรกที่ลึกที่สุดแห่งนี้

ภายในคุกทาร์ทารัสชั้นที่ลึกที่สุด เป็นสถานที่ต้องห้าม ที่ถูกห้ามไม่ให้ผู้ใดก็ตามย่างกรายจนมาถึงชั้นนี้ได้ โดยลักษณะของคุกชั้นนี้นั้นมีลักษณะเป็นห้องๆหนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยอักขระอักษรเวทย์มนตร์โบราณ ซึ่งได้ถูกเขียนร่ายกำกับไว้เพื่อกักขังบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในคุกชั้นนี้ไว้ เพื่อไม่ให้หลุดออกมาเห็นแสงเดือนแสงตะวันได้อีก

ภายในคุกๆนั้นเต็มไปด้วยโซ่ตรวนมากมายนับพันเส้น แต่ละเส้นต่างถูกร่ายอักขระอักษรเวทย์มนตร์โบราณไว้ทุกๆเส้น เพื่อคอยตรึงสิ่งๆหนึ่งเอาไว้ให้อยู่กับที่ อละสิ่งๆนั้นก็เป็นอันตรายอย่างมากทั้งในนรกภูมิ โลกมนุษย์ และสรวงสวรรค์ ปีศาจบรรพกาลที่ไม่มีผู้ใดหรือใครก็ตามที่จะกล้าเอ่ยนามของเขาขึ้นมา ตัวตนอันแสนชั่วร้ายและต่ำช้า ที่สร้างความหวาดกลัวและสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งสามภพ ชื่อของปีศาจตัวนั้นก็คือ....

อาซ หรือฉายาที่เหล่าทวพเทพและอสูรกายในครั้งอดีตกาลตั้งให้กับเขาไว้ก็คือ ผู้สยบทั้งสามพิภพ ในอดีตกาลเทพผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามได้นำกองทัพเหล่าทวยเทพและอสูรกาย เข้าต่อสู้โรมรันกับตัวของเขา สร้างความสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งสามภพ จนแทบจะฉีกมิติความเป็นจริงออกจากกันได้เลยทีเดียว การต่อสู้นั้นกินเวลานับ100ปี ก็ไม่สามารถตัดสินผลแพ้ชนะได้ สุดท้ายเทพทั้งสามก็ต้องออกอุบายให้ตัวของอาซ นั้นติดกับดักเล่ห์กล ถึงจะสามารถปิดผนึกตัวของเขาได้ และสถานที่ปิดผนึกตัวของเขาไว้นั้นก็คือ คุกทาร์ทารัสนั่นเอง

หลังจากที่ตัวของอาซถูกคุมขังไปนั้น วันเวลาก็ล่วงเลยผ่านไปนานนับล้านปี ที่ตัวของเขาต้องถูกจองจำไว้ในคุกมืดแห่งนี้ แต่ในวันนี้นั้นจะไม่เหมือนเดิมเฉกเช่นทุกๆวันที่ได้ผ่านเข้ามา...

ร่างสูงใหญ่ในชุดสีดำทะมึนพร้อมกับหมวกเหล็กที่ดูน่าเกรงขาม ได้เดินมาถึงชั้นที่ลึกที่สุดของคุกทาร์ทารัสแห่งนี้ ก่อนที่ตัวของชายปริศนาจะทำการร่ายอักษรโบราณบางอย่าง ที่ไม่อาจจะสามารถทำความเข้าใจได้ ก่อนที่ประตูของคุกนั้นจะเปิดออก และตัวของชายปริศนาจะเดินเข้าไปข้างในคุกๆนั้น ก่อนทั่ตัวของชายคนนั้นจะตะโกนไปว่า

???: "ตื่นได้แล้ว!!! ไอ้เจ้าขี้เซา!!!"

ตัวของเขาได้ตะโกนเรียกหาใครบางคนที่อยู่ ณ ใจกลางของคุกแห่งนี้ ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเขาก็คือ อาซ นั่นเอง หลังจากที่ตัวของชายคนนั้นตะโกนออกไปได้ซักพัก เจ้าตัวก็เริ่มที่จะตื่นขึ้นจากโซ่ตรวนที่มัดตัวของเขาไว้อย่างแน่นหนา ก่อนที่จะเริ่มบทสนทนาไปว่า

อาซ: "ฮ้าวววววววว~ นี่มันเช้าแล้วเหรอเนี่ย? แล้วก็โอ้!!! ว่าไงเฮเดสเพื่อนเก่าไม่ได้เจอกันนานเลยนะ เป็นยังไงบ้างล่ะ หลังจากที่จับข้ามาขังไว้ในคุกที่แสนจะน่าเบื่อนี่น่ะ รู้สึกดีขึ้นมั้ยล่ะที่ได้เป็นราชาแห่งยมโลกสมใจอยากแล้วน่ะหืม?"

เฮเดส: "หุบปากของแกไปเลยน่า ไอ้เจ้าบ้านี่ ขนาดอยู่ในโซ่ตรวนนั่นนานนับล้านปี แกก็ยังพูดมากแบบนี้ไม่หายเลยแหะ..."

อาซ: "อะ555555!!! ก็นะติดอยู่ในโซ่บ้าๆนี่มานานตั้งหลายล้านปี มันก็เลยไม่มีคนมาคุยเป็นเพื่อนเล่นด้วยเลยน่ะสิ ก็นายเล่นสั่งไม่ให้ใครมาแถวๆนี้ ฉันก็เลยรู้สึกเหงาแย่เลยน่ะสิเพื่อนรัก~"

เฮเดส: "ใครเป็นเพื่อนของแกกันฟะ ไอ้เจ้าบ้านี่"

อาซ: "ก็นายไงล่ะพวก เมื่อก่อนยังทำตัวเป็นไอ้เด็กขี้แงที่โดนพ่อจับกินอยู่เลยนี่นา ตอนนี้ก็ยังไม่เคยเปลี่ยนไปเลยนะ เฮเดสเพื่อนยาก~"

เฮเดส: "หุบปากเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้เจ้าบ้านี่!!"

สองเพื่อนเก่าได้มาพูดคุยกันอีกครั้งในรอบหลายล้านปี หนึ่งคนเป็นราชาแห่งยมโลก ผู้ปกครองนรกภูมิทั้งมวล และอีกหนึ่งคนเป็นมหาจอมปีศาจผู้สร้างความหวาดกลัวไปทั่วทั้งสามภพ สองเพื่อนเก่าได้กลับมาพูดคุยกัน(ถึงแม้จะดูเหมือนจะเป็นฝ่ายอาซที่คอยหยอกล้อตัวของเฮเดสอยู่ก็เถอะ) หลังจากที่คุยกันไปสักพัก ตัวของอาซก็ได้ถามตัวของเฮเดสไปว่า

อาซ: "ว่าก็ว่าเถอะเฮเดส เจ้ามาที่นี่ทำไมกันล่ะหืม...การที่เจ้ามาที่คุกทาร์ทารัสแห่งนี้และมาหาข้าถึงที่นี่คงจะไม่ได้คิดมาทักทายเพื่อนเก่าใช่ไหมล่ะ?"

เฮเดส: "หึ...ดีจะได้เข้าเรื่องกันสักที ที่ข้ามาหาเจ้าในวันนี้เพราะว่าข้ามีเรื่องที่อยากจะให้เจ้าช่วย..."

อาซ: "หาาาาาา!? คนยโสโอหัง ที่เห็นคนอื่นแทบจะเป็นเศษเดนอย่างเจ้าเนี่ยนะจะมาขอให้ข้าช่วยน่ะ นี่เจ้าเอาหัวไปกระแทกกับภูเขาแอตลาสหรือยังไง ถึงจะมาขอให้ข้าช่วยเนี่ยหะ นี่เจ้ายังสติดีอยู่ไหมล่ะเนี่ย"

เฮเดส: "เฮ้อออ...ไอ้เจ้าบ้านี่หัดฟังที่ข้าพูดให้จบก่อนสิฟะ"

อาซ: "ก็ได้ ก็ได้ เรื่องอะไรของแกนักหนาที่ต้องให้ถึงมือข้าช่วยเนี่ย?"

เฮเดส: "โอเคงั้นเข้าเรื่องเลยก็แล้วกันนะ เมื่อไม่กี่วันก่อนข้าได้รับรายงานที่ผิดปกติมาจากบนโลกมนุษย์มา"

อาซ: "ปัญหาของมนุษย์ ก็เป็นปัญหาของมนุษย์นี่เจ้าจะมาที่นี่เพื่อมาบอกไอ้เรื่องหยุมหยิมน่าเบื่อเนี่ยนะ ถ้าจะพูดเพราะเรื่องแค่นี้ก็ออกไปซะข้าจะงีบต่อ"

เฮเดส: "แกหัดฟังที่ข้าพูดให้จบก่อนสิโว้ยยย!!! อะแฮ่ม...โอเคฟังต่อนะ ซึ่งรายงานนั้นมันเกี่ยวกับมิติเวลาที่เริ่มจะบิดเบี้ยวขึ้นอย่างไม่ทราบสาเหตุ ตอนแรกที่ข้าได้ฟังรายงานฉบับนี้ มันก็ทำให้ข้านึกถึงโครนอสขึ้นมาน่ะสิ"

อาซ: "โครนอส?...แต่พวกเจ้าก็น่าจะจำได้ดีเลยไม่ใช่เหรอ ว่าเป็นคนสังหารพ่อตัวเองไปกับมือน่ะ แล้วไอ้ตาแก่นั่นมาเกี่ยวกับเรื่องนี้กันเล่า ก็ในเมื่อตาแก่นั้นดับสูญสลายไปแล้วน่ะ?"

เฮเดส: "ในตอนแรกข้าก็คิดเหมือนกันกับเจ้า แต่พอหลังจากที่ข้าลองตามสืบดูก็พบว่า มีบางอย่างกำลังเข้ามาแทรกแซงโลกทั้งสามภพอยู่ และพวกมันก็ไม่ได้มาดีด้วยน่ะสิ เพราะตัวของข้าสัมผัสได้ถึงแหล่งพลังแบบเดียวกับโครนอสที่ตายไปแล้ว ซึ่งมันอาจจะฟังดูแปลกๆแต่ว่า ในหมู่พี่น้องของข้าอาจจะมีใครบางคนคิดจะก่อสงคราม Ragnarok ขึ้นมา แต่ข้าก็ยังฟันธงไม่ได้ว่า พี่น้องสองคนของข้ามีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้จริงๆ ทำให้นี่เป็นเพียงแค่ข้อสงสัยที่ไม่มีมูลเหตุ เพราะฉนั้นข้าเลยตัดสินใจที่จะให้เจ้าไปดูแลโลกมนุษย์ยังไงล่ะ

อาซ: "หาาาาา!? เจ้าจะให้ข้าไปจัดการทำไมในเมื่อพวกเจ้าก็จัดการกันเองได้นิ ไม่เห็นจำเป็นจะต้องให้ข้าขึ้นไปบนโลกของพวกมนุษย์เลยนี่นา โพไซดอนมันก็อยู่ดูแลโลกมนุษย์อยู่แล้ว ทำไมจะต้องให้ข้าช่วยอีกล่ะ?"

เฮเดส: "ปัญหามันอยู่ตรงที่ว่าโพไซดอนไอ้น้องชายของข้า มันเพิ่งสู้กับไอ้เจ้าพวกนั้นมา จนตอนนี้ไปนอนกินน้ำเกลือโรงบาลอยู่น่ะนะ"

อาซ: "เฮ้ยยยยย~ ไอ้เทพการประปาไร้ประโยชน์เอ้ย!!!! แม่งกระจอกชิ*หาย มาเป็นเทพสมุทรได้ไงฟะ ไม่คุ้มค่าที่ต้องมาติดในโซ่บ้าๆนี่เลยซักนิด...แล้วสรุปคือกูต้องขึ้นไปดูแลโลกของพวกมนุษย์แทนไอ้เจ้าโพไซดอน เพื่อให้กูเป็นไม้กันหมาชั่วคราวว่างั้น?"

เฮเดส: "ใช่แล้วล่ะ"

อาซ: "เห้ยยยยย!!!...แม่งโคตรเซ็งเลยวะ แต่ก็เอาเถอะถ้านายจะขอให้ฉันช่วยก็ได้ แต่นายต้องปลดโซ่บ้าๆนี่ออกให้ก่อนฉันถึงจะช่วยนายได้ไงเพื่อนรัก"

เฮเดส: "มึงอย่ามาหลอกกูให้ง่ายหน่อยเลยน่า ตลอดช่วงที่นายอยู่บนโลกมนุษย์นายต้องใส่กำไลผนึกพลังเอาไว้ซะ ไม่งั้นล่ะก็ฉันกับพวกน้องๆงี่เง่า ต้องมาช่วยกันจับนายเหมือนในครั้งอดีตหรอก"

อาซ: "โถ่...อดสนุกเลยเรา"

เฮเดส: "ไม่ต้องมาสนงสนุกเลยไอ้เจ้าบ้านี่"

ก่อนที่ตัวของเฮเดสจะใส่กำไลไว้ที่ข้อมือของอาซ และได้ปลดโซ่ที่พันธนาการตัวของอาซไว้อยู่ ก่อนที่ตัวของอาซจะได้พูดขึ้นมาว่า

อาซ: "อ่าห้า~ ในที่สุดก็ได้ออกจากโซ่โง่ๆนั่นซะที โดนล่ามมานานเมื่อยตัวชมัดเลยแหะ"

เฮเดส: "ดีใจพอรึยัง ถ้าอย่างงั้นก็รีบๆไปซะสิ เดี๋ยวรำคาญจับมัดติดกับโซ่เหมือนเดิมหรอก"

อาซ: "ก็ได้ ก็ได้ เซ้าซี้ชะมัดเลยนะนายเนี่ย"

ก่อนที่ตัวของอาซจะได้วาปหายไปจากห้องขังนั้น ก่อนที่ตัวของเฮเดสจะได้พูดขึ้นมาอย่างเซ็งๆว่า

เฮเดส: "นี่กูคิดถูกหรือคิดผิดที่ส่งมันไปดูแลโลกมนุษย์วะเนี่ย..."

ก่อนที่ตัวของเฮเดสจะกลับไปทำหน้าที่ในการควบคุมนรกของตัวเองต่อ.... ส่วนทางด้านของอาซตัวของเขาก็ได้วาปมาที่โลกของมนุษย์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

อาซ: "ว้าวววว~ นี่โลกมนุษย์อย่างนั้นเหรอเนี่ย ไม่ได้กลับมานานหลังจากที่โดนขังลืมอยู่ที่คุกบ้าๆนั่นน่ะนะ จะว่าก็ว่าเถอะที่นี่มันที่ไหนกันฟะ?"

ซึ่งดูเหมือนว่าตัวของอาซจะวาปมาอยู่ที่ปล่องภูเขาไฟฟูจิ แทนไปซะอย่างงั้น และต่อไปนี้นั้นโชคชะตาจะนำพาตัวของเขาไปทิศทางไหนนั้นก็ไม่มีใครรู้....

.

.

.

.

.

.

เฮเดส

อาซ