ฉันชื่อลิซรับหน้าที่เป็นผู้พัฒนาข้อมูลเกมจีบหนุ่มโดยครั้งนี้ลงข้อมูลเกมและยังต้องทดลองเล่นเองอีกด้วยทว่าด้วยความง่วงที่ลงข้อมูลติดต่อกันมาหลายวันหลายคืนและวันนี้ยังอยู่ดึกดื่นเลยลืมไปว่าระหว่างลงชุดตัวเลขปุ่มใส่จุดมักจะกลายเป็นเลข ศูนย์ อยู่บ่อยๆ โดยเฉพาะช่วงนี้ เนื่องจากระหว่างที่ทดสอบหรือก็คือระหว่างที่สวม วีอา ร่างกายจะเข้าสู่สภาวะพักผ่อนดังนั้นเธอจึงกดทดสอบเกมส์ในทันทีทว่าตัวเธอก็หารู้ไม่ว่าก่อนที่จะเข้าสภาวะหลับมือของเธอได้ปัดไปโดนแก้วนำ้จนไฟช็อตเสียแล้ว นั้นแหละนะ

" พี่ลิซ อ๊ากกกก ช้วยด้วย " รุ่นน้องที่นำอาหารที่ซื้อจากข้างนอกมาเห็นเข้าพอดีว่าในห้องมีไฟไหม้จึงร้องเรียกคนมาช้วยเอาไว้

" พาตัวส่งโรงพยาบาลเร็วเข้า " เหล่าผู้ที่มีสติหน่อยอย่าผู้จัดการพอเข้ามาก็สั่งดับไฟและเรียกทีมเสริม

ในห้องพักคนไข้สายนำ้เกลือและอุปกรณ์ตรวจจับสัญญาาณชีพจรและอื่นๆระโยงระยางจนหน้าตกใจข้างเตียงคนไข้ที่ทั้งร่างถูกหอด้วยผ้าก๊อซสีขาวราวกับมัมมี่นี้มีชายหนุ่มในชุดป้องกันสีเขียวสวมปิดมิดชิดเค้าก้มหน้ากำมือตัวสั่นระริกราวกับว่าใจจะขาดทว่าบนใบหน้ากลับไม่มีนำ้ตาเลยสักหยดคนภายนอกที่มองเข้ามาต่างรู้สึกเห็นอกเห็นใจเค้าอย่างอดไม่ได้

" คุณลิซคุณต้องสู่ๆนะ " พูดจบก็แอบยิ้มมุมปากทว่าเพียงเซี่ยววิก็หายไป

เสียงแหบพร่าสั่นเครือของชายหนุ่มที่สะอื่นเอ๋ยออกมาทำเอาคนฟังยากจะสงบใจไปด้วยพรางรู้สึกสงสารกันจับใจเพียงเพราะไม่เห็นใบหน้าไร้อารมณ์โศกที่เค้าซ่อนเอาไว้ใต้มือที่สั่นไปพร้อมกับตัว

...ในเกมส์...

ยินดีต้อนรับท่านโฮสต์สู่ระบบเกมส์จีบหนุ่มที่สุดแสนจะสมจริง ตอนนี้เราอยู่ในขั้นตอนการทดลองดังนั้นท่านโฮสต์จะได้เข้าไปสัมผัสในมิติของหนุ่มๆทั้งหมดที่ระบบลงข้อมูลเอาไว้ซึ่งตอนนี้มีอยู่ราวๆ....(เนื่องจากยังไม่ได้รับการกลอกระบบในโซนนี้จึงไม่มีข้อมูล)....

...ท่านโฮสต์มีความต้องการเป็นพิเศษหรือไม่ ?...

...[ มี ] [ ไม่มี ]...

" เอ่อมีแล้วกัน "

...ท่านโฮสต์เลือก "มี" ไม่ทราบว่าท่านโฮสต์ต้องการเลือกเงื่อไขใด...

...[ เลือกตัวละครชายที่โปรดปราณ ]...

...[ เลือกความสามารถพิเศษให้ตัวเอง ]...

...[ เลือกจัดแต่งรูปร่างหน้าตา ]...

...[ เลือกฐานะบุลคลที่ตนจะไปรับบท ]...

" แน่นอนว่าต้องความสามารถอยู่แล้วสิยังต้องท่องไปอีกหลายที่ไม่มีชีวิตจะมีผู้ชายได้ไง "

เนื่องจาากท่านโฮสต์เลือก "ความสามารถ" ทางเราจะเสนอสองทางเลือกให้ท่าน

...[ เลือกความสามารถพิเศษเอง ]...

(หากท่านเลือกข้อนี้ท่านจะสามารถเลือกความสามารถพิเศษและรอให้ถึงเลเวลแล้วก็จะได้รับความสามารถพิเศษต่างๆเอง)

...[ เก็บเหรียญซื้อความสามารถพิเศษ ]...

(หากท่านเลือกข้อนี้ท่านจะสามารถเก็บเหรียญตามภารกิจและเลือกซื้อความสามารถพิเศษหรือกระทั่งสุ่มกาชาปองเพื่อรับสิ่งของต่างๆจากทางเราได้เรียกฟังก์ชันนี้ว่า ร้านค้าระบบ)

....................

"เอ่อ ฟังก์ชันใหม่งั้นหรอก็ต้องลองอยู่แล้วสิ ทำไมจะไม่ล่ะ เพื่อความโชคดีของฉันจะนำไปใช้กับกาชาปองได้บ้าง ฮาฮ่า ระบบนี้เขียนโดยฉันยังไงก็ต้องเข้าข้างฉันอยู่แล้ว"

ท่านโฮตส์เลือก ร้านค้าระบบ ร้านค้าจะเปิดใช้งานเมื่อนายท่านได้ความชื่นชอบจากผู้ชายหนึ่งร้อยคนเต็มร้อย

ทางระบบจะนำพาท่านเข้าสู่บทบาทแรก เด็กกำพร้าในโรงเรียนเศรษฐี ในชื่อ ไป๋ชิงชิง นางเอกของเรื่องนี้ที่ถูกแฟนกับชู่ใส่พ่นถวายชายต่อมาได้พบรักกับลูกชายของชายแก่ร่วมมือสังหารชายแก่และได้ครองรักกันในที่สุด

เมื่อเริ่มเข้าสู่ระบบเกมส์ก็จะแลนด้อมช่วงชีวิตมาให้ท่านโฮตส์โปรดเตรียมตัวรับมือกับสถานะการณืให้ดี

"อะไรเนื่ยมัวไปหมด" ​​หญิงสาวตาพร่ามัวสติเลือนหายมือของเธอกวัดไกว่หาทึ่พิงตัว​ไปตามกำแพงสูง

...ตึก ตึก...

"ผู้หญิงคนเดียวปล่อยให้หายไปได้ยังไงห่ะไปตามหากลับมาสิว่ะ​" เสียงเท้าหนักวิ่งพร่านไปทั่วราวกับจะถล่มตึกเพื่อหาใครสักคนอย่างเป็นเดือดเป็นร้อน

หญิงสาวเมื่อได้ยินเสียงเข้ามาใกล้ก็ควานหาใหญ่จนกระทั่งเจอห้องทึ่ประตูเปิดเธอจึงเข้าไปหวังตายเอาดาบหน้าทว่าก็ไม่แน่จะโชคดีแต่ก็นะหนีเสือปะจอระเข้ซะงั้นร่างสาวพอตั้งสติได้เล็กน้อยก็มองไปโดยรอบในห้องนี้เหมือนจะมีบุรุษอยู่ถึงสามคนทั้งสามเมื่อเห็นมีผู้หญิงเข้ามาก็กระโจนใส่ราวกีบจะกินเลือดกินเนื้อกัน

"นี่พวกนายจะทำบ้าอะไรปล่อนนะ"

/////ฉากโรแมนติก/////

หลังจากจบฉากเร้าร้อนในครั้งนั้นร่างสาวก็ตื่นมาพบกับร่างหนาทั้งสามที่นอนอยู่ขนาบซ้ายขวาและอีกคนอื่นสูบบุหรึ่อยู่ที่ริมระเบียงหญิงสาวพยายามจะลุกขึ้นทว่าแขนใหญ่ที่ปาดป่ายร่างบางก็ทำเอาเหนื่อยอยู่ใช่ย่อย หลังหนีออกจากเตียงมาได้เธอก็รีบเก็บเสื้อผ้าเข้าห้องนำ้ไปในหัวพลันเรียบเรียงเรื่องราวที่เกิดขึ้นพลันเจ็บแสบบริเวณช่วงหว่างขา

"เหมือนว่าจะหนีไม่ได้สินะ"

ที่พูดเช่นนั้นเพราะที่หน้าประตูมีโต๊ะขวางกั้นอยู่ทางออกที่สองก็คือระเบียงทว่าชายร่างหนาผู้นั้นก็ยืนอยู่ตอนนี้ในหัวเธอได้แต่นึกให้ออกว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในมิติไหนจู่ก็นึกได้ขึ้นมาก่อนหน้าที่เจ้าระบบบอกว่าชื่อ "ไป๋ชิงชิง" รึเปล่านะ

สามหนุ่มหน้าละอ่อนงั้นหรอ โอ้ยมีเยอะแยะใครจะไปนึกออกทว่าเจอกันตอนเริ่มเรื่องคงจะไม่ใช่คนร้ายหรอกมั้งออกไปคุยกันก่อนแล้วกัน

หญิงสาวล็อกประตูห้องนำ้อย่างดีพรางอาบนำ้ชำระตัวให้สะอาดแต่พอออกมาจากห้องอาบนำ้ก็พบกับสามหนุ่มที่ยืนแปลงฟันอยู่หน้ากระจก

........................

ทั้งสามหันมามองร่างบางแล้วทำสีหน้าราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นชายหนุ่มคนหนึ่งรีบแปลงฟันจนเสร็จแล้วไปนำถุงเสื้อผ้ามาให้ร่างบางหญิงสาวรับมาแบบงงๆเธอเดินกลับเข้าห้องอาบนำ้อีกครั้งและสวมชุดที่เค้ายื่นให้เพราะเสื้อผ้าของเธอตอนนี้ค่อนข้างน้อยชิ้นเลยทีเดียว

หลังจากออกมาอีกครั้งก็เห็นทั้งสามไปนั่งรออยู่ปลายเตียงทั้งสามสวมเพียงกางเกงกับเสื้อเชิ้ตที่ไม่รู้ว่ากระดุมหายไปไหนกันหมดสายตาคมพลันจ้องมองที่เธอด้วยแววตาที่แตกต่างกันไป

ชายร่างสูงผมแดงคนที่สูบบุหรี่ที่ระเบียงเมื่อเช้าตอนนี้ก็ยังยืนอยู่ที่เดิมแตกต่างที่ตอนนี้ในมือของเขาไม่มีมวนบุหรี่อยู่แล้วแต่ในมือก็คล้ายจะกอบกำของบางอย่างเอาไว้แน่นสายตาเย็นชาไม่สนโลกของเค้าพลันสาดมาที่เธอทำให้เมื่อเผลอมองสบตาเพียงครู่ก็รู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูกราวกำหัวใจเต้นผิดจังหวะไปเล็กน้อย

"โอ้ย! เจ็บนะ" เสียงคนพูดครั้งแรกที่ได้ยินในวันนี้ของหญิงสาวพลันดังขึ้นทำให้เธอต้องละสายตาจากคนผมแดงที่ระเบียงหันมามองคนที่ไม่รู้ว่าได้แผลมาจากไหนเต็มหลังรูปร่างของเค้าเล็กกว่าชายที่กำลังทายาให้เล็กน้อยเค้ามีผมสีชมพูอ่อนผิวขาวเนียนจากที่จำได้ใบหน้าหล่อเหล่าอ่อนวัยที่หางตายังมีจุดเล็กๆทว่าเช้านี้จุดนั้นกลับไม่ปรากฎให้เห็น

"เสร็จแล้ว" ชายผมดำที่เมื่อครู่นั่งทายาให้อีกคนที่ได้แผลอยู่ที่มุมเตียงตอนนี้ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงทำให้หญิงสาวพลันนึกได้ว่าตนเองเข้าใจผิดไปถึงแม้ร่างกายของเค้าจะดูบอบบางเหมือนเจ้าตัวเล็กผมชมพูทว่าส่วนสูงนั้นกลับมากกว่าคนผมแดงคนนั้นซ่ะอีกอีกทั้งหุ่นพ่อคุณก็ยั่วนำ้ลายใช่เล่นห่นทรง //ทรงหุ่น//....

"นี่มองพอรึยัง" ไม่ทันที่นำ้ลายจะหกก็ต้องอารมณ์เสียซะได้หญิงสาวพลางถอนสายตาไปมองบนไปทว่าในหัวก็ยังอดคิดไม่ได้ว่าเมื่อคืนเธอทำอะไรหนุ่มๆพวกนี้กันแน่ถึงได้มีสภาพราวกับไปออกรบกันมาแบบนี้ทว่าก็ไม่ทันได้ท้าวความไปเองก็มีเสียงพร้อมคำพูดที่เธอไม่สบอารมณ์แทรกมาอีกเสียง

"ป้า! มองพอแล้วก็จ่ายมา เมื่อคืนคุณก็ทำเกินไปหน่อยเอาซ่ะเราสามคนเหนื่อยแทบแย่ สามคนเลยนะก็ว่าทำไมถึงต้องให้คนจับเราสามคนมาทั้งยังวางยาเราถึงแม้เราจะเป็นคนที่มาใหม่แต่ก็มีค่าตัวนะเพราะงั้น" ไม่ทันพูดต่อก็เผลอสบกับสายตาที่งุนงงของหญิงสาวเข้าสายตาราวกับไม่รู้เรื่องรู้ราวนี่มันอะไรคงไม่ใช่ว่าพวกเค้ารับแขกผิดคนกระมังเช่นนั้นดูจากชุดที่เธอใส่เข้ามาคงไม่ใช่ว่าเป็นคนพวกเดียวกันที่มาขายครั้งแรกหรอกใช่ไหม

..........................