**                                                                        จาก...ลา**

ไงผมชื่อธาน ผมมีแฝดคนหนึ่ง มันชื่อธี ผมและมันอายุ25

เราหน้าตาเหมือนกันมาก นิสัยต่างกันมากด้วย มันเป็นคนที่เขากับคนอื่นง่าย ผมเป็นคนเงียบๆอยู่คนเดียว

ย้อนกลับไปเมื่อเราตอนอายุ12 ตอนนั้นเราแยกกันอยู่และพึ่งกลับมาอยู่ด้วยกับ

ตอนนั้นผมเป็นคนที่ขี้กลัวมาก กลัวทุกอย่างจนต้องเรียนอยู่บ้าน ตอนนั้นเป็นช่วงที่มันกลับมาอยู่ผมด้วย

ผมอาศัยอยู่กลับคูรแม่สองคน บ้านผมทำธุรกิจเกี่ยวกับความงาม เป็นบริษัทใหญ่และรวยมาก

เป็นบริษัทของคุณตา

ส่วนคุณพ่อก็เสียแล้ว นี้แหละเหตุผลที่มันไม่ได้อยู่กับผมคือมันไปอยู่กับคุณพ่อ พอคุณพ่อเสียก็ย้ายกลับมาอยู่ด้วย

ตอนนั้นผมไม่ชินกลับเขาและกลัวเขามากแต่เขาก็พยายามจะสนิทกับผม

ตอนนั้นผมไม่ไว้ใจเขาและวันแรกทีเจอกันเขาได้นอนห้องเดียวกับผมเพื่อทำความคุ้นชินในคืนวันนั้นผมนอนไม่หลับเพราะฝนตกฟ้าร้องเสียงดัง

และผมกลัวจนร้องไห้ เขาก็เขามากอดผมปลอบผมตอนนั้นกลัวมากจนไม่ซนอะไรเลย

ผมกอดกลับวันนั้นเรานอนกอดกันเป็นครั้งแรกและผมก็ไม่กลัวเขาแล้ว

จากนั้นผมก็ติดเขามากจน ผ่านมาอายุ13ผมต้องเขาโรงเรียน

เขากับผมอยู่ห้องเดียวกันวันแรกที่ไปผมกลัวมากๆ จนไม่คุยกับใครนอกจากมัน มันเป็นคนที่เขากับคนอื่นง่ายมีเพื่อนตั้งแต่วันแรกที่ไป

จากนั้นวันต่อมาที่ผมไป ก็ยังไม่มีใครคุยกลับผมอยู่ดี ตอนที่ไปไหนกับมันก็จะโดนเพื่อนคนอื่นมาแซกตลอด

ผมรู้สึกว่าผมเป็นส่วนเกิน และผมได้เก็บตัวเงีบเหมือนไม่มีตัวตน

ตอนนั้นยังไม่มีใครรู้ว่าผมกับมันเป็นแฝดกันแพราะใส่แมสเพราะเป็นหวัด

แต่ก็ผมได้นั่งอยู่คนเดียวจากนั้นผมก็ได้ห่างเหินกับมันอยู่สองอาทิตย์

จากนั้นผมก้ไปโรงเรียนตามปกติผมไม่ได้ใส่แมสแล้ว พอไปถึงห้องก็มีคนเข้าใจผิดว่าผมเป็นมัน

ผมก็กลัวคนอื่นมากๆ จนจะเป็นลมแต่ตอนนั้นมันมาพอดี และช่วยแก้สถานการณ์

และทุกคนได้รู้ว่าผมเป็นแฝดกับมัน จากนั้นก็มีคนเข้าหาผมเยอะมากขึ้น แต่ก็โดนกันออกไป

จากนั้นผ่านมาอายุ16 มันมีแฟนคนแรกชื่อรีนเธอสวยมากแต่นิสัยแย่

ชอบอ่อยผู้ชายไปทั่วแต่มันก็ไม่รู้แต่ผมรู้เลยบอกมันแต่มันไม่เชื่อละได้ทะเลาะกับผมหนักมาก

จนผมเป็นลม ผมร่างกายอ่อนแอ และจากนั้นมันก็ไม่คุยกับอีกจนผ่านไปสามเดือน

มันก็ได้รู้ความจริงละได้เลิกกับรีน

แล้วมันก็กับมาง้อผมทำทุกอย่างแต่ก็เย็นชาใส่จนผ่านสามเดือน ผมก็ให้อภัยยละมันก็ดูแลผมทุกอย่างตัวติดกันจนผ่านไปอายุ18มันก็ได้มีแฟนคนใหม่ชื่อมิ้นท์

ผมไม่รู้ว่านิสัยเธอเป็นยังไง จากนั้นมันก็ไม่ค่อยดูแลเหมือนก่อนมันก็ดูแลอยู่นะแต่ไม่เท่าเมื่อก่อน

จนเขามหาลัยปี2 มันคบนานมาก แต่ก็เลิกกันเพราะ เธอมีแฟนใหม่

มันก็ชวนผมไปดื่มเหล้าที่ผับ ที่ผับมีสาวสวยเยอะมากและมีคนสาวสวยสองคนใส่ยาในแก้วของผมและมัน

และผมกับมันก็ดื่ม และกลับหอเลย จนสาวสวยสองคนนั้นคิดหนัก

พอกลับถึงหอผมก็ได้มีอาการร้อน มันก็เหมือนกัน คืนนั้นได้ขาดสติและมีอะไรกับมัน

ตื่นขึ้นมาผมตกใจมากแต่ก็ไม่ได้ปลุกมันผมได้รีบหนีไปอยู่ต่างประเทศ ผมบอกแม่แล้วเรื่องนั้น

แต่ผมไม่บอกมัน ผมได้ไปอยู่ที่ต่างประเทศ20ปี ผมหนีไปนานมากจริง

และผมได้รู้ว่ามันตามหาผมมาตลอด แต่ก็สายไปแล้วผมเป็นโรงมะเร็งระยะสุดท้าย ถ้าได้อ่านมากถึงตอนนี้ผมคง...ตายแล้ว

ผมอยากให้รู้ว่าผมรักมันมาก รักมาตลอดรักมานานแล้วด้วย รักนะธี...

“ผมเองธี ผมได้รับจบหมายนี้เมื่อวาน

ผม...ผมเสียใจมาก ผมก็รักธานเหมือนกันรักมากๆรักที่สุด”ธีได้ร้องไห้

ที่หน้าหลุมศพ นาย ธนาธาน สันติวงค์

เกิดเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ.2523 เสียชีวิตเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ.2565

“ธานทำไม...ทำไมฮึก..ฮึก...ฮื้อ...”ธีได้ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก และ ได้ยืนหน้าหลุมศพของธี

จบบริบูรณ์