—————————————————————————

*เนื้อเรื่องไม่ตรงตามในเกม

อาจมีการเปลี่ยนแปลงบางส่วน*

—————————————————————————

สวัสดีทุกคน ยินดีที่ได้รู้จักฉันหนิงเฟิง..ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่านี่มันนานเท่าไหร่แล้วที่ฉันได้โผล่มาในสถานที่แปลกประหลาดนี่ รู้แค่ว่าหลังจากที่ฉันตื่นขึ้นมาก็พบเพียงชายเรือนผมสีบลอนคนนึง เขาบอกว่าตัวเขานั้นชื่อเอเธอร์ และเล่าว่าขณะที่เขากำลังเดินสำรวจชายหาดแห่งนี้ไปเรื่อยเขาก็บังเอิญเจอเข้ากับฉันที่โดนคลื่นซัดเข้าชายฝั่งมา หลังจากนั้นพวกเราก็พากันเดินไปตกปลาที่ริมชายฝั่ง

"เอเธอร์..นายว่าการเดินทางของฉันมันจะสิ้นสุดลงที่นี่หรือเปล่านะ?"

จู่ๆเธอก็โพลงถามขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ เรียกความสนใจจากอีกคนได้เป็นอย่างดี

"อืม..ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน..ว่าแต่เธอ?"เอเธอร์

"ฉัน..เรียกฉันว่าหนิงเฟิงเถอะ"หนิงเฟิง กล่าวพลางยิ้มตอบกลับ

"โอเคหนิงเฟิง ว่าแต่เธอถามฉันทำไมหรอ?"เอเธอร์เอ่ยถามเธอกลับด้วยสีหน้าสงสัย

"จะว่าไงดีหล่ะ..คงเป็นเพราะฉันเองก็เคยเดินทางไปหลายที่แล้วหล่ะมั้ง"

"หลายที่หลายปี..จนเป้าหมายที่เคยมีมันสำเร็จลุล่วงไปหมดแล้วหล่ะ"เธอกล่าวต่อ สายตาเหม่อมองออกไปยังผืนน้ำกว้าง สายลมพาพัดความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้ง

"มันก็-"เอเธอร์ ยังไม่ทันเอ่ยสิ่งใด เบ็ดในมือเขาก็เหมือนจะไปเกี่ยวติดอะไรบางอย่างเข้าซะแล้ว

"โอ๊ะ!เอเธอร์สู้ๆดูท่าจะได้ปลาตัวใหญ่ด้วยหล่ะะ" เอเธอร์ที่กำลังดึงคันเบ็ดอยู่เมื่อได้ยินคำบอกของหนิงเฟิงก็เหมือนมีอะไรไปกดสวิตช์เขาเข้าให้อย่างจัง ส่งผลให้เจ้าสิ่งที่ติดคันเบ็ดนั้นลอยหวือขึ้นมาจากผืนน้ำทันที 

"ไม่ใช่ปลานี่!เด็ก?" เอเธอร์

"ฉันว่ารีบช่วยเจ้าตัวเล็กนี่ก่อนเถอะ"หนิงเฟิง รีบกล่าวบอก

ทั้ง2คนพากันปฐมพยาบาลเบื้องต้นสำหรับคนจมน้ำ ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นคาดว่าอีกสักพักเด็กคนนี้ก็ฟื้น

"ฮู้วว สุดยอดเลยแฮะถ้าไม่ได้คำแนะนำจากหนิงเฟิงก็คงไม่ทันซะแล้ว" เอเธอร์กล่าวชม

"55ไม่เป็นไรหรอก เอเธอร์เองก็เรียนรู้ไวเหมือนกันนะเนี่ย" หนิงเฟิงเองก็ล่าวชมเขากลับเช่นกัน

"ว่าแต่เธอมาที่โลกนี้ได้ยังไงหรอ?"หนิงเฟิงที่เงียบไปแปปนึงก็ถามขึ้นมา

แต่ก่อนที่เขาจะได้ตอบคำถามนั้นก็มีเสียงของคนตัวเล็กดังขัดขึ้นมาก่อน

"แค่กๆๆ ฮือ-ไพม่อนนึกว่าจะไม่รอดซะแล้วT-T"เจ้าตัวเล็กอยู่ก็ลุกขึ้นมาก่อนจะปรับโฟกัส

"พวกเธอ2คนเป็นคนช่วยฉันไว้หรอ?"เธอถามขึ้นมา หนิงเฟิงกับเอเธอร์มองหน้ากันเล็กน้อยก่อนเอเธอร์จะตอบออกไป

"ใช่พวกเราบังเอิญตกเธอขึ้นมาได้เองแหละ"เอเธอร์กล่าวตอบ

"เป็นอาหารฉุกเฉินที่เก็บไว้กินได้หลายมื้อเลยนะเนี่ยหึหึ"หนิงเฟิงเอ่ยเสริม ทำเอาคนที่โดนช่วยโวยใส่เสียงดัง

"ไพม่อนไม่ใช่อาหารฉุกเฉินนะ!..ฉันชื่อไพม่อนต่างหาก!"ไพม่อนกล่าวพลางกระทืบเท้ากลางอากาศ

"55ยินดีที่ได้รู้จักนะไพม่อนฉันเอเธอร์นะ"เอเธอร์กล่าวแนะนำตัว

"ยินดีที่ได้รู้จักฉันหนิงเฟิงนะเรียงเฟิงเฉยๆก็ได้"หนิงเฟิง

"ยินดีที่ได้รู้จักนะทั้ง2"ไพม่อนกล่าวพลางยิ้มให้

"ว่าแต่พวกเธอเป็นคนเมืองอะไรหรอ?ไม่เคยเห็นพวกเธอมาก่อนเลย"ไพม่อนถาม

เอเธอร์ได้ยินดังนั้นจึงเริ่มเล่าเรื่องของเขาให้ทุกคนฟัง

.

.

.

"นายบอกว่าพวกนายมาจากโลกอื่น.."

"แล้วหลงมาที่หรอ?"

"แล้วนายกับน้องสาวอยากออกไปจากที่นี่..เพื่อไปยังโลกต่อไปแต่กลับมีเทพที่ไหนไม่รู้มาขวางไว้" ไพม่อนเอ่ยถามหลังจากฟังเรื่องเล่าของชายหนุ่มจบ

"ก็อย่างนั้นแหละ..เทพนั่นพาตัวน้องสาวฉันไป..และฉันก็ถูกเทพร่ายผนึกและสูญเสียพลังไป"

"พวกเราที่เคยเดินทางผ่านโลกต่างๆกับต้องมาติดอยู่ที่นี่" เอเธอร์กล่าว พลางใจเริ่มเศร้าหมอง

"นั่นมันเรื่องเมื่อกี่ปีมาแล้วกันแน่นะ?ฉันไม่รู้เลย"

"แต่ฉันจะต้องหาวิธีตรวจสอบให้ได้"

"อื้มๆงั้นฉันจะช่วยเป็นแรงให้เธออีกแรงเอง ยังไงซะถ้าไม่ได้นายฉันคงนอนตายอยู่ริมหาดแล้วหล่ะ"หนิงเฟิงกล่าว

"อื้ม!ไพม่อนด้วย!ถ้าไม่ได้เอเธอร์ช่วยไพม่อนก็คงจมน้ำตายไปแล้ว! เพราะงั้นไพม่อนคนนี้จะเป็นคนนำทางให้เอง!"

"ถึงเวลาแล้วหล่ะ ออกเดินทางกันเถอะ!"ไพม่อนพูดพลางบินนำหน้าไป

"55กระตือรือล้นจริงๆ เราเองก็ไปกันเถอะ"หนิงเฟิงหัวเราะนิดๆพลางยื่นมือออกไปช่วยดึงเอเธอร์ขึ้นมาจากโขดหิน และรีบเดินไปสมทบกับไพม่อนทันที

.

.

.

หลังจากที่เดินออกมาจากริมชายฝั่งไพม่อนก็อธิบายสิ่งต่างๆเกี่ยวกับโลกใบนี้และเสาเทเลพอรต์รวมไปถึงรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ 

หลังจากที่เดินมาซักพักเราก็ได้ค้นพบบางอย่างจากตัวของเอเธอร์ นั่นก็คือการที่เขาสามารถใช้พลังธาตุได้เพียงแค่สัมผัสรูปปั้นของเทพลม1ใน7เทพแห่งเทวัต เขาใช้เวลาทำความคุ้นเคยกับมันไปซักพักใหญ่ๆก่อนที่เราจะเดินทางกันต่อ ในจังหวะที่กำลังจะเดินนั้นก็ได้มีมังกรตัวใหญ่บินผ่านหัวของพวกเธอไปทางป่า 

"หวาามังกรหล่ะ!"ไพม่อน อุทาน

"สุดยอดไปเลยแหะ" เอเธอร์เสริม

"แย้มีปีกนั่นบินไปทางป่าแล้ว!"หนิงเฟิง เอ่ยพลางชี้นิ้วตาม

"ฮะเดี๋ยวๆๆๆนี่เธอเรียกมังกรว่าแย้เนี่ยนะ?เอาจริงดิ" ไพม่อน กล่าวโวยวายเสียงดัง

"5555แย้เรียกซะความหน้าเกรงขามนี่ลดฮวบ55" เอเธอร์ขำกร๊าก

"555565555ก็มัน555เหมือนอ่ะ5555" หนิงเฟิงกล่าวพลางยกนิ้วเรียวขึ้นปาดน้ำตาที่ปลายหางตา

"ยังไงก็เถอะเราตามไปดูกันเถอะ" ไพม่อนกล่าวพลางบินนำไปทางป่าที่เจ้ามังกรบินไปเมื่อกี้นี้ ทั้งคู่ไม่รอช้ารีบตามไกด์ตัวน้อยไปทันที

ทั้ง3สะกดรอยตามเจ้ามันกรมาจนถึงในป่าก็พบเข้ากับบุคคลปริศนา ในชุดสีเขียวกำลังทำท่าเหมือนคุยอยู่กับเจ้ามังกรนั่น  3หน่อจึงตัดสินใจแอบฟังอยู่หลังต้นไม้ใกล้ๆแถวนั้น

"ชู่วว ไม่เป็นไรแล้วนะฉันกลับมาแล้ว" ?

"เจ้าเด็กนั่นคุยกับมังกรได้ด้วย!" ไพม่อนอุทาน

"ชู่ววไพม่อนชู่ววเบาๆหน่อย" หนิงเฟิงกล่าวเตือนเพื่อนตัวน้อยไม่ให้เผลอส่งเสียงดัง

แต่ทันใดนั้น-

*กร๊อบ*

ขาของตัวเอเธอร์ก็ดันไปเหยียบกิ่งไม้ซะงั้น

"ซวยแล้วไง-"หนิงเฟิงกล่าวพลางเหงื่อตก ไม่ทันได้เอ่ยอะไรกันบุคคลปริศนาก็ดันรู้ตัวซะแล้ว

"นั่นใครหน่ะ!" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก เจ้ามังกรนั่นก็เหมือนจะตกใจไม่แพ้กัน

*โฮกกกก*

หลังจากที่มันคำรามจู่ๆก็เกิดลมกรรโชกหนักเสียจน3หน่อเกือบปลิว พอลมเริ่มสงบ1บุคคลชุดเขียวกับ1มังกรก็ไม่อยู่ซะแล้ว

"ไปซะแล้ว.."หนิงเฟิงเอ่ยออกมาพลันหันไปมองสหายทั้ง2ของเธอ 

"โอ้ว นั้นคืออะไรหน่ะ"ไพม่อนร้องทักเมื่อสังเกตเห็นบางอย่าง

"มีอะไรบางอย่างกำลังกระพริบอยู่บนหินก้อนนั้น"หนิงเฟิงหันไปมองตามทางที่ไพม่อนทัก

"เราไปดูใกล้ๆกันเถอะ"เอเธอร์เอ่ย

ทั้ง3คนก็ได้เข้าไปตรวจสอบของที่ไพม่อนหาเจอ

"ระวังนะ! มันทำให้ฉันรู้สึกไม่ดีเลย"ไพม่อนร้องเตือน

"ฉันว่ามันก็หินสีแดงธรรมดานะ"หนิงเฟิงเอ่ยกับไพม่อน

ทั้งคู่เริ่มจะตั้งข้อสงสัยเจ้าหินสีแดงแปลกประหลาดนี่เพลินจนไม่ทันสังเกตคนอีกคนที่มาด้วยเลย..จนกระทั่ง

*ฮั่ม*

ทั้งคูหันไปทางเสียงก็พบกับเอเธอร์ที่กำลังงับหินนั่นอยู่ เล่นเอาทั้งคู่นี่แข็งค้างไปเลยก่อนที่ไพม่อนจะรีบบินไปร้องห้ามเอเธอร์ทันที

"โอ้ย555+เอเธอร์555นี่นายคิดจะงับมันเข้าไปจริงดิ?รสชาติเป็นไงบ้างไหนเล่าสิ"หนิงเฟิงเอ่ยแซวอย่างอึ้งๆ

"บางครั้งเราเองก็ต้องใช้ประสาทสัมผัสอย่างลิ้นช่วยนะ" เอเธอร์เอ่ยพลางเอียงคอทำหน้าสงสัย 

"มันไม่ใช่แล้ววคายออกม๊าา"ไพม่อนนี่ถึงเหงื่อไหลพรากอยากจะง้างปากเขาออกมาให้รู้แล้วรู้รอด

"งั้นพวกเราก็เดินทางออกจากป่ากันเถอะข้างหน้านี้ก็เป็นเมืองแล้ว"ไพม่อนกล่าวบอกอย่างปลงๆ 

ทั้ง3เดินคุยกันไปเรื่อยเปื่อยจนกระทั่งถึงทางออกจากป่า

"นี่! พวกเธอตรงนั้นหน่ะ! รอเดี๋ยวหยุดก่อน!"แต่จู่ๆก็มีเสียงปริศนาดังมาจากใครคนนึง

"โอยะ?"ทั้ง3หันไปมองตามเสียงเรียก ปรากฏเป็นเจ้าของเสียงเรียกกระโดดเข้ามาขวางไว้ หญิงสาวในชุดเครื่องแบบสีแดงสดเจ้าของเสียงเรียกนั้นได้ยืนสังเกตพวกเราก่อนจะเอ่ย

"พวกคุณคงเป็นคนจากต่างแดนสินะ! "เด็กสาวผมแดงที่จู่ๆก็โผล่มา เอ่ย

"สวัสดี ฉัน แอมเบอร์ เป็นหน่วยลาดตระเวนของกองอัศวินฟาโวเนียส "แอมเบอร์แนะนำตัวก่อนจะเอ่ยอธิบายสถานการณ์ที่เมือง ณ ตอนนี้ ระหว่างนั้นพวกเราก็โดนโจมตีจากกลุ่มมอนเตอร์ใส่หน้ากากกลุ่มนึง เธออธิบายว่ามอนเตอร์พวกนั้นคือ  [เฮลิชูร์ ]

"พวกเราควรถอยห่างจากพวกมันก่อนที่เธอจะวิ่งเข้าไปสู้กับมัน

"เอ๊ะ! อะไรกัน!ไหนบอกให้ถอยห่าง!ไหงตัวเองวิ่งเข้าไปซะงั้น!"ไพม่อนโวยวาย

"พวกเราเองก็เข้าไปช่วยแอมเบอร์กันอีกแรงเถอะ"เอเธอร์ กล่าวก่อนวิ่งเข้าไปช่วย

.

.

"อะไรกัน!นี่พวกเธอไม่มีวิชชั่นแต่ใช้พลังธาตุกันได้ยังไงเนี่ย! สุดยอดไปเลย"แอมเบอร์เอ่ยชมพร้อมแสดงท่าทีที่เป็นมิตรกว่าตอนแรก "อีะ-ฉันเสียมารยาทชะมัด พวกเธอชื่ออะไรกันหรอ"

"ฉัน ไพม่อน!ไกด์นำทางที่ดีที่สุดในเทยวัต!ยินดีที่ได้รู้จักนะแอมเบอร์"ไพม่อนกล่าวทักทายสไตล์เจ้าตัว

"สวัสดี ฉันSe- หนิงเฟิง ยินดีที่ได้รู้จักนะ"หนิงเฟิงชะงักไปก่อนจะรีบแก้ชื่อเธอ

"อื้อ! ยินดีที่ได้รู้จักนะ หนิงเฟิง! ว่าแต่เมื่อกี้เธอเหมือนจะพูดอะไรนะ?”

แอมเบอร์กล่าวพร้อมส่งมอบรอยยิ้มสดใสให้

"อะเฮือก! ไม่มีอะไรหรอกนะ” โดนตกแล้วค่ะ!หนิงเฟิงคนนี้*กระอักเลือดทิพย์*

"แหะๆ"เอเธอร์ที่เห็นท่าทีนั้นก็ได้แต่หัวเราะแหะๆก่อนที่จะแนะนำตัวออกไป

"ผมชื่อ เอเธอร์ ตอนนี้ผมกำลัง-...." และเอเธอร์ก็ได้เล่าเรื่องราวให้เอมเบอร์ฟัง

.

.

"เรื่องทั้งหมดเป็นแบบนี้เองสินะ เสียใจกับน้องสาวนายด้วยนะ"แอมเบอร์เอ่ย

"ฉันว่าเราเข้าเมืองกันก่อนไหม? ยืนคุยกันแบบนี้ไม่คงไม่ได้กินข้าวกลางวันกันพอดีหน่ะสิ"หนิงเฟิงกล่าวเตือน

"จริงสิ!งั้นฉันจะเป็นคนพาพวกเธอทัวร์เมืองเองนะ! ถือซะว่าตอบแทนที่ช่วยฉันเมื่อกี้นี้!"แอมเบอร์กล่าวอย่างร่าเริงก่อนจะนำไปยังเมือง และพาทัวร์ยังสถานที่ต่างๆ

.

.

.

—————————————————————————————

ชื่อ :    宁凤 ‘หนิงเฟิง’

อายุ : ???

วิชั่น : -

ฝ่าย : -

ข้อมูลเพิ่มเติม :???

"ยินดีที่ได้รู้จักนะ..ฉันหนิงเฟิง"

"ฉันหวังว่าประสบการณ์ของฉันจะช่วยพวกเธอได้บ้างไม่มากก็น้อยนะ!.."

"เอาจริงป่ะเวนติ คนทั้งเมืองนายบางทีเขาอาจรู้กันหมดแล้วก็ได้ว่านายคือบาบาทอสแต่เขาแค่รับไม่ได้"

"อ่า..กลับมาอีกแล้วกับไอวลีเด็ดของคุณจงหลีเนี่ย..เอเธอร์ห้ามเขาทีเถอะT T"

"ห๊ะ-นี่คือเจ๊แกเล่นปิดประเทศยึดวิชั่นแล้วลงทุนมานั่งสมาธิในจิตเพื่อความเป็นนิรันดร์โอ้มอแรกซ์นี่มันอะไรเนี่ย?"

“เป็นการเดินทางครั้งสุดท้ายที่น่าตื่นตาตื่นใจเสียจริง”

——————————————

ฝากติดตามด้วยนะคะ✨