รักต้องเชือด
จุดที่ต่ำที่สุดในชีวิต
เมธา
เดี๋ยวผมกลับไปแก้งานให้
หัวหน้า
ฉันทนกับนายมามากพอแล้ว
หัวหน้า
ฉันคงต้องเลิกจ้างนายจริงๆแล้ว
หัวหน้าได้เดินจากไป ไม่แม้จะฟังคำแก้ตัวของเขาด้วยซ้ำ
เมธา
ช่างเถอะ..เราเองก็กลับบ้านไปพักดีกว่า
เมธา
เราเองก็ทำดีสุดแล้ว…งานนี้คงไม่เหมาะกับเราจริงๆ
เมธาได้เดินกลับบ้านอย่างสิ้นหวัง
เขาล้มตัวนอนบนตัวเตียงของเขาทันที
สีหน้าหมดอารมณ์ตายอยาก แต่ก็ยังมีความหวังเล็กๆอยู่
เสียงแชทได้ดังขึ้นในโทรศัพท์ของเขา
เมธาได้ยินเสียงแชทดังขึ้น
เขาได้รีบดูแชทที่ดังขึ้นมาทัน
เชอรี่
เราเจอคนที่ดีกว่านาย
เชอรี่
ขอโทษและขอบคุณสำหรับทุกอย่าง
เมธาช๊อคกับสิ่งที่เขาได้เห็น
ก่อนนั้นเขายังมีคนที่เขารักและพึ่งพาได้
แม้แต่ครอบครัวเขาก็หนีเขาไป
ตาของเขาค่อยๆปิดลงและหลับในที่สุด
เขาได้ยินกระซิบขึ้นดังก้องในหัวของเขา
เขาเริ่มรู้สึกปวดหัวอย่างมาก
ตาของเขาหนักซะจนไม่อยากตื่นขึ้น
เสียงกระซิบได้ดังขึ้นอีกครั้ง และดังมากขึ้น
เขารู้สึกรำคาญ จนรู้สึกตัว
แต่สิ่งแรกที่เขาสัมผัสได้
คือกลิ่นของควันไฟ และเสียงวอเต็มไปหมด
เขาตกใจมาก ตื่นพบว่าห้องของเขาเต็มไปด้วยไฟ
นักนับเพลิง
ทำใจดีๆนะครับ เจ้าหน้าที่กำลังไปช่วย
เขาพบว่าตัวเขาชาแทบขยับไม่ได้เลย
คงเป็นผลจากการสูดควันไฟเข้าไปเยอะ
ซักพักนึง ก็ได้มีนักดับเพลิงพังประตูเข้ามา
ร่างสูงใหญ่แบกตัวเขาออกจากตัวบ้านที่เต็มไปด้วยไฟ
นักนับเพลิง
อ่า..คุณนี่โชคชะมัดเลย เลยจากไฟไหม้อย่างหวุดหวิด
เมธา
(ฉันเพิ่งเสียที่อยู่ที่เดียวฉันไป รวมถึงเงินเก็บของฉัน)
เมธา
(ตอนนี้ฉันก็ไม่ต่างอะไรจากขอทานจริง)
นักนับเพลิง
เสียใจเรื่องบ้านด้วยนะครับ
นักนับเพลิง
ทางเราจะพาคุณส่งโรงพยาบาลรอญาติมารับนะครับ
เมธา
(ญาติหรอ… ฉันไม่มีด้วยซ้ำ)
ในตอนนี้ ร่างของเขาแทบจะไม่มีแรงจนแทบทรุดลงกับพื้น
เขาถูกพาขึ้นรถและส่งตัวเข้าโรงพยาบาล
นางพยาบาล
มีญาติมารับรึป่าวคะ?
เมธา
(จิ..น่าหงุดหงิดจริงๆ เวลาคนถามเรื่องญาติเนี่ย)
เมธา
(ส่วนค่าพยาบาลก็ไม่มีจะจ่ายอีก) //ลุกขึ้น
นางพยาบาล
คนไข้คะ! ตอนนี้คุณยังไม่หายดี
นางพยาบาล
ลุกขึ้นแบบนั้นไม่ได้นะคะ..
เมธา
อึก…(ขาแทบไม่มีแรง..)
นางพยาบาล
โปรดนอนอยู่เฉยๆดีกว่าค่ะ
เมธา
ทำไมฉันถึงโชคร้ายแบบนี้นะ
เมธาลุกขึ้นและรีบเดินออกจากเตียง โดยไม่สนคำพูดของนางพยาบาล
เขาเดินออกจากโรงพยาบาลพร้อมคราบน้ำตา
ตอนนี้เขาไม่สนคำพูดใดจากรอบข้างทั้งนั้น
เมธา
ทำชีวิตถึงซวยอย่างงี้!!!
เมธา
เกิดใหญ่มาเป็นหอยทากยังดีกว่าอีก!!
เมธา
เงินที่มีอยู่ในบัญชีก็มีไม่พอใช้…
สมองของเขากำลังจะขาดอากาศหายใจ
นี่คือสิ่งที่เค้าต้องการ?
ร่างกายของเขาเย็นเฉียบ.. และกำลังจะตายลงช้าๆ..
เขาหลับตายอมรับความจริงที่เกิดขึ้น
ในห้องที่ขาวหรู และสะอาดสะอ้าน
อัคคี
ถ้าเป็นสวรรค์ยิ่งไม่ใช่เลย…
อัคคี
เรียกว่านรกก็ไม่เชิง
เมธา
แต่ความรู้สึกเหมือนตายแล้วจริงๆนะ..
แล้วที่ๆเขาอยู่คือที่ไหน?
กอดจากจอมมาร?
อัคคี
ใช่ ข้าก็บอกไปแล้วไง
อัคคี
ข้าอุตส่าห์ช่วยปลุกเจ้าให้รอกตายแล้ว
อัคคี
ยังจะมาจบชีวิตอย่างไร้ค่าอีก
เมธา
งั้นนายก็เป็นคนปลุกฉันตอนไฟไหม้สินะ...
อัคคี
ไม่งั้นเจ้าก็ตายนานแล้วหล่ะ
เมธา
แล้วทำไม่ปล่อยให้ฉันตายไปเลยเหล่า!
ชายแปลกหน้ายื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆเมธา
เมธา
นายเห็นชีวิตฉันเป็นแค่ของเล่นรึไง
อัคคี
ต่อไปนี่เรียกข้าว่าเจ้านายน่าจะดีกว่านะ //เสยค้างเมธา
อัคคี
ข้าคือปีศาจเจ้ากรรมนายเวรเจ้า
อัคคี
น่าขันดีไหม ที่ตื่นมาก็กลายเป็นทาสของจอมมารเลย
เมธา
นายจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรฉันได้ยังไง!!
อัคคี
ครอบครัวที่แสนจะรักดีของเจ้าไง
อัคคี
พวกมันมาทำสัญญากับข้าโดยยังไม่ชดใช้ไง
อัคคี
โดนเจ้าจะต้องรับกรรมนั้นแทน
อัคคี
ตอนแรกข้ากะจะฆ่าเจ้าแทนเสีย
เมธา
ครอบครัวของฉันไปทำสัญญาอะไรไว้!?
อัคคี
หึหึ…คงจะแค้นหน้าดู…ที่ครอบครัวดันทิ้งเจ้าแล้วยังจะเอาภาระมาฝากนายอีก
เมธา
ฉันถามว่า!! พวกเขาทำสัญญาอะไร!!?
อัคคี
ครอบครัวเจ้าก็ทำสัญญาให้เขากินอยู่สุขตลอดชีวิตแล้วทิ้งเจ้ายังไงล่ะ
อัคคี
น่าอารมณ์เสียใช่ไหมล่ะ?….
อัคคี
แต่ข้าคิดว่าการทำสัญญาแบบนั้นมันดูไร้ค่ามากสำหรับข้า
เมธาที่ก่อนหน้านั้นเจออะไรที่เลวร้ายมาแล้ว
แต่กลับได้ยินความจริงที่เจ็บกว่าก็อดที่จะกลั้นน้ำตาไม่ไหว…
อัคคี
เจ้าน้ำตาไหลแล้วช่างงดงามเข้ากับใบหน้าเจ้าจริงๆ *ลูบใบหน้าของเมธา*
เมธารีบสะบัดมือของจอมมารออก
อัคคี
เล่นตัวนะเนี่ย… ข้าชอบ~
เมธารู้สึกสะดุ้งเล็กน้อยกับคำพูดที่ออกมาจากปากจอมมาร
อัคคี
เอาเป็นว่าข้าจะปล่อยให้เจ้าสงบสติอารมณ์ก่อนล่ะกัน
อัคคี
มีอะไรก็เรียกข้าละกัน
จอมมารได้เดินออกจากห้องไป
เมธา
เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว…
เมธา
ทำไมชีวิตต้องมาเป็นงี้ทุกทีเลย…
เมธาสังเกตเห็นหน้าบานหนึ่งที่อยู่ในห้อง
สิ่งแรกที่เขาคิดคือการออกจากที่นี้
เมธา
มันไม่ได้สูงมากนี่นา..
โดยไม่รู้ว่ามีจอมมารดักอยู่..
จอมมารได้เอื้อมมือรับเมธาได้ทัน
อัคคี
ไม่ยักรู้ว่าว่าเจ้าซนแบบนี้
อัคคี
ใครสอนให้ออกทางหน้าต่างกัน..
อัคคี
ถึงไม่สูงมากแต่ก็ทำเจ็บได้นะ
อัคคี
ถึงไม่สูงมากแต่ก็ทำให้เจ็บได้นะ
เมธา
แล้วมันสำคัญกับนายตรงไหนไม่ทราบ
อัคคี
สำคัญสิ..เจ้าเป็นทาสข้า *จูบที่มือเมธา*
อัคคี
แสดงความอ่อนโยนไง ข้าเปิดไปเจอในหนังสือของพวกมนุษย์หน่ะ
อัคคี
อืม…ชื่อว่า… “วิธีทำให้คนนั้นของคุณสนใจ”
อัคคี
เจ้าจะได้ไม่หนีข้าไง
เมธา
นายเข้าใจอะไรผิดรึป่าว?...
อัคคี
ไม่ได้แปลว่าทาสหรอกหรอ?
อัคคี
แล้วจะทำอย่างไรให้เจ้าเลิกหนีข้า
เมธา
อยู่ให้ห่างจากฉัน..ไม่ก็ปล่อยฉันไปเถอะ….
อัคคี
อย่าลืมสิ ว่าข้าคือเจ้าหนี้เจ้า
เมธา
แล้วทำไมไม่ไปเก็บที่พ่อแม่ฉันหล่ะ…
อัคคี
ข้าลืมบอกว่าครอบครัวเจ้ามีข้อแม้ด้วย
อัคคี
เอาง่ายๆนะที่ครอบครัวเจ้าทิ้งเจ้า
อัคคี
เพราะตั้งใจจะยกให้เจ้าให้ข้าเพื่อชดใช้หน่ะ
เมธา
ทำไมต้องมีเรื่องให้ปวดใจตลอดเนี่ย!!
เมธา
ที่ผ่านมา ชีวิตฉันโชคร้ายเพราะนายใช่ไหม!?
อัคคี
ข้าปล่อยเจ้าให้เป็นตามชะตากรรมเจ้า
เมธา
ก็แปลว่าที่ผ่านมาก็ดวงฉันล้วนๆ?
เมธา
งั้นถ้าครอบครัวไม่ฉัน ฉันไปอาจจะไม่เจอเรื่องพวกนี้รึป่าว?
อัคคี
ไม่รู้สิ…อาจแย่กว่านั้นก็ได้…
เมธา
ฮือๆ เจ็บชะมัดเลย… //ร้องไห้
อัคคี
แต่ข้ามาช่วยเจ้าไง *กอดเมธา*
ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าถูกหลอกใช้
แต่เขากลับชอบกอดแสนอบอุ่นของจอมมาร
อัคคี
นี่ข้าช่วยเจ้าได้จริงๆนะ
อัคคี
ความต้องการเจ้าคือการจากโลกนี่ไปจริงๆใช่ไหม
อัคคี
ข้ามีวิธีทำให้เจ้าใช้หนี้ข้าได้เร็วขึ้นนะ…
แต่ว่าจอมมารจะช่วยเมธาหรือแค่เห็นเป็นของเล่นเฉยๆนะ?
ลูกหนี้
อัคคี
เจ้าจะยอมแลกชีวิตคนอื่นเพื่อตัวเจ้าเองไหม?
เมธา
แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคนอื่นเล่า?!
เมธาพูดด้วยน้ำเสียงตระหนัก
อัคคี
ก็จริงอยู่ที่เจ้าไม่เกี่ยว
อัคคี
แต่เจ้าอยากเกิดเป็นหอยทากจริงๆหรือ?
เมธา
อย่างน้อยก็ดีกว่าเจอหน้านาย..
จอมมารยิ้มอ่อนๆ ก่อนจะเอ่ยปากพูด
อัคคี
เจ้าโชคดีนะ ที่ข้าเป็นคนอ่อนโยน
อัคคี
งั้นเจ้าพักก่อนเถอะ เพิ่งตื่นไม่ใช่รึ
เมธา
ฉันหลับจนอืดล่ะ ไม่ดีกว่า...
เมธา
แล้วที่นี่คือที่ไหน..
เมธาเงยหน้าขึ้นและสำรวจบ้าน
เมธา
จอมมารต้องมีบ้านด้วยหรอ?
อัคคี
ข้าก็จำเป็นต้องมีที่อยู่เหมือนกันหน่า..
เมธาได้หันและสังเกตุมองรอบๆ
เมธา
โลกของปีศาจนี่คล้ายที่ที่ฉันอยู่ชะมัด
อัคคี
ข้าว่าเจ้ากำลังเข้าใจผิด
อัคคี
โลกที่นี่ก็โลกเดิมที่เจ้าอยู่นั้นแหละ
อัคคี
เจ้าเข้าใจอะไรยากจริงๆ
เมธายังคงทำหน้าตื่นตระหนก
อัคคี
ข้าก็แฝงด้วยอยู่กับมนุษย์ไง
อัคคี
มีปีศาจมากมายที่ทำอย่างงั้น
เมธา
อาจมีปีศาจแฝงอยู่หรอ?...
เมธาอึ้งเหมือนไม่เชื่อสิ่งที่เขาได้ยิน
เขาแทบเหมือนจะช๊อคจนสลบไปอีกรอบ
อัคคี
ถึงกับจะสลบอีกเลยงั้นหรอ?
เมธา
ฉันจะไปล้างหน้าซักหน่อย
อัคคี
เดินเข้าไป เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา //ชี้
เมธา
อะไรนะ..ซ้ายก่อน หรือขวานะ..
จอมมารได้อุ้มเมธาขึ้นในท่าเจ้าหญิง
จอมมารยังอุ้มเมธาเดินไปส่งถึงห้องน้ำ
เมธารีบกระโดดลงจากจอมมารทันที
โดยสัมผัสได้ว่าหัวใจเขาเต้นแรงมาก
เมธา
(ทำไมหัวใจมาเต้นแรงผิดเวลาเนี้ย)
อัคคี
หื้ม..หัวใจเจ้าเต้นนี่น่า.. ชอบหรอ?
เมธารีบเดินเข้าห้องน้ำเละปิดประตูเสียงดัง
เมธาเปิดก๊อกน้ำและรีบล้างหน้า
อัคคี
ฉันเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้นานแล้ว
เมธาได้หันไปเจอตะกร้าที่ใส่เสื้อผ้าเอาไว้
เมธา
(เตรียมไว้ให้จริงๆด้วย)
เมธา
(เขาก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรขนาดนั้นนิ)
เสียงฝักบัวได้ถูกเปิดขึ้น
เมธาค่อยไปถูกสบู่ลงบนร่างของเขา
เขาได้หยิบเสื้อผ้าออกมาใส่
เมธา
แล้วฉันจะต้องอยู่ที่นี่อีกนานไหม?
อัคคี
และแน่นอนว่าไม่ใช่ลูกหนี้ปกติ-
ซีน
เห๋...เนี่ยหน่ะหรอ..ทาสนาย
เมธา
นายเอาใครเข้ามาอีกเนี่ย
ซีน
ฉันขอเดาเลย ว่าพวกนายยังไม่รู้จักชื่อกันเลย....
ซีน
ฮ่าๆๆ เป็นถึงจอมมารแต่ยังไม่รู้จักชื่อทาสเลยเนี่ยนะ
ซีน
อ่าใช่..แล้วนายรู้ชื่อเจ้าจอมมารไหมล่ะ?
ซีน
ฮ่าๆๆๆ ขนาดเมธายังรู้ชื่อนายเลย
อัคคี
ก็เจ้าเล่นตะโกนชื่อดังขนาดนั้น...
ซีน
ส่วนคุณปู่ อัคคี เขาหัวโบราณ
ซีน
เข้าใจเขาหน่อยนะ ฮ่าๆๆ
อัคคีทำหน้าอารมณ์เสียเล็กหน่อย
อัคคี
เจ้าซีนมีอะไรถึงได้มาหาข้าถึงที่นี่
ซีน
ก็เอาของที่นายสั่งมาส่งไง
ซีน ได้ยื่นเอกสารบ้างอย่างให้ อัคคี
อัคคี
เอกสารลูกหนี้ที่นายต้องไปเก็บไง..
เมธาได้รับเอกสารของ อัคคี มาอ่าน
เมื่อเขาได้อ่านก็ถึงกับหัวหมุน
เพราะเอกสารนี้ไม่ได้เขียนด้วยภาษาที่เขาคุ้นเคย
เมธา
อักษรที่คล้ายหนอนเนี่ยนะเท่?..
อัคคี
เอาเป็นว่าถ้าเจ้าเก็บลูกหนี้ข้าครบ
อัคคี
ข้าจะให้เป้าหมายของเจ้าเป็นจริง
อัคคี
ตามความสามารถของเจ้า
ซีน
เอ้า...โยนงานให้ฉันเฉยเลย..
อัคคีได้เดินจากไปอย่างรวดเร็ว
เมธา
อะไรเนี่ย..ยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย
ซีน
เอาเป็นว่าเจ้านั้นให้นายใช้ที่นี่เป็นบ้านเลย
เมธา
หลังใหญ่ขนาดนี้เนี่ยนะ?!
เมธา
แต่นี่บ้านของอัคคีไม่ใช่หรอ?
ซีน
ก็นายใช้ร่วมกับไอ้นั้นไง
ซีน
ไม่ต้องห่วงหรอกมันไม่ค่อยว่างเท่าไหร่
ซีน
อย่างที่นายเห็น ซักพักเจ้านั้นก็ไปไหนไม่รู้
เมธา
แล้วจอมมารแตกต่างจากปีศาจยังไงหรอ?
ซีน
ก็แค่ต้องดูแลนู้นนี่ กับมีอำนาจกว่าแค่นั้น
ซีน
ส่วนฉันแค่เป็นสิทธิพิเศษของเจ้านั้น
ซีน
เป็นเพื่อนสนิทกับจอมมารนี่ดีจริงๆ
เมธา
(ครอบครัวฉันไปทำอิท่าไหน)
เมธา
(ถึงขั้นทำสัญญากับจอมมาร)
เมธา
แล้วมีลูกหนี้กี่คนที่ฉันต้องไปเก็บ?
เมธา
แล้วต้องเก็บด้วยวิธีไหนล่ะ?
ซีน
แล้วแต่หนี้สัญญาของคนๆนั้น
ซีน
งั้นฉันจะนายไปหาคนแรกเลยล่ะกัน
พวกเขาขับรถไปที่ตัวเมืองแห่งหนึ่ง
เมธามองไปที่กระจกคาเฟ่แห่งหนึ่ง
เมธา
ใช่พนักสาวในคาเฟ่รึป่าว?
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
