ตึก..ตึก..ตึก
เสียงฝีเท้าของฉันดังกระทบกึกก้องไปทั่วทางเดินใน
ตรอกซอยแคบข้าง ร้านผับแห่งหนึ่งที่ดูหรูหราไม่เบา ในใจกลางเมืองประเทศไทย..
ร่างบางผิวสีขาวที่ปนเปื้อนไปด้วยรอยต่างๆ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าต้องทำอะไรมาอย่างยาวนานแน่ๆ
ฉันได้เดินไปที่บ้านหลังเล็กๆถึงข้างนอกจะดูเหมือนบ้าน ทั่วไป..
ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก
เมื่อฉันได้ใช้แรงเปิดประตูเข้าไป ข้างในกลับเต็มไปด้วยรูปของคนหลายๆคนในโลกใบนี้พร้อมกับมีคำเขียนเอาไว้ว่า เสร็จสิ้น นั้นหมายความว่า
คนพวกนั้นได้หายไปจากโลกนี้เรียบร้อย..
มองไปรอบๆด้วยความชินจนเกือบลืมไปว่า เจ้านายของตนกำลังรอคำพูดจากปากของฉัน ด้วยความจริงจัง
"สวัสดีค่ะ คุณไนท์"
ฉันได้สวัสดีเขาเพื่อเป็นการทักทายก่อนที่จะเริ่มคุยกันแบบจริงจัง แต่ทุกครั้งที่ฉันเข้ามาก็คุยได้แค่สิ่งเดิมๆเพิ่มเติมคือ เปลี่ยนคนไปเรื่อยๆแบบไม่มีที่สิ้นสุด
"อืม คนที่ฉันให้เธอจัดการตอนนี้สำเร็จไหมล่ะ?"
ร่างสูงที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ซึ่งบ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าเขามีอำนาจมากกว่าฉัน ดวงตาของเขาจับจ้องมาที่ฉันทันที
"สำเร็จค่ะ"
ฉันได้บอกเขาไปตามความจริงและนั้นคือคำพูดประจำของฉันเพราะตั้งแต่ฉันทำงานนี้มา ฉันไม่เคยทำให้ผิดพลาดเลยสักครั้ง นั้นไม่แปลกว่าทำไมฉันถึงไม่กลัวเขาเลยสักนิดเดียว แต่ว่ายังไงฉันก็ต้องเคารพเขาในถานะลูกน้อง เพราะเขาคือ เจ้านายของฉัน
"ดี..และก็นี่"
เขานั้นกำลังชื่นชมฉัน แต่นั้นเป็นคำพูดที่เจ้านายทุกคนต้องพูดให้ลูกน้องของตนอยู่แล้ว ฉันจึงรู้สึกเฉยๆ และเขาได้หยิบรูปของชายร่างสูงใบหน้าที่หล่อไม่เบาและดูมีอำนาจพอสมควรกับชายร่างบางที่ผิวขาวและน่ารักไม่เบา เขาให้ฉันดู ก่อนที่ฉันจะถามเขา..
"ครั้งนี้2คนเลยหรอคะ?"
สาเหตุที่ฉันถามเขาเป็นเพราะว่าปกติเขาไม่เคยให้ฉันทำให้ใครคนหนึ่งหายไปในรวดเดียวเลย ไม่แปลกที่ฉันสงสัย
"คิดมากจังนะ..ฉันแค่ให้เธอทำให้2คนนี้เลิกกันและค่อยฆ่าคนนี้ทิ้งซะ จากนั้นก็ไปขโมยของในบ้านของเขา"
เขาได้อธิบายมายาวพอสมควรและชี้เป้าหมายไปที่คนที่ฉันต้องฆ่า ความจริงฉันฆ่าไม่ลงเลยแต่เพื่อเงินและความอยู่รอด ฉันไม่ยอมหรอก..ฉันจะทำมัน
"มันไม่ยากไปหน่อยหรอคะ?"
ที่ฉันพูดไปแบบนั้นเพราะต้องการคำตอบแบบเจาะจงและอีกอย่างการที่จะฆ่าใครสักคนต้องรู้ ประวัติและนิสัยของเขาก่อนไม่งั้นงั้นภารกิจคงผิดพลาดไม่ก็ล้มเหลวแน่นอน ฉันไม่ได้อ่อนแอที่จิตใจแต่ความคิดของฉันมันไม่เหมือนคนอื่น คิดอะไรก็พูดอย่างนั้นตามความจริง เพราะฉันคือ 1 คนที่ไม่ใช่นางเอกและไม่ใช่นางร้าย?
"ยากอยู่ แต่ขึ้นอยู่กับตัวเธอและการเวลา"
เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูธรรมดามากๆ พูดเหมือนง่าย
ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะนะ
"ค่ะ รบกวนให้ฉันดูประวัติของเขาทั้งสองได้ไหมคะ?"
"..."
พรึบ..
เมื่อจบประโยคนั้นเขาก็ไม่พูดอะไรมากเพียงแค่ หยิบซองมาวางไว้หน้าโต๊ะของเขา ฉันจึงหยิบมันมาก่อนจะจากลาเขาไปที่บ้านของตัวเอง เพื่อดูประวัติของเขาทั้งสอง..
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
